Jałowiec twardy: zdjęcie i opis
Zadowolony
Jałowiec twardy uznawany jest nie tylko za jeden z najstarszych gatunków roślin, ale także cenny w ogrodnictwie krajobrazowym. W Japonii uważa się ją za świętą roślinę, sadzi się ją w pobliżu świątyń, aby uszlachetnić terytorium. Egzotyczna uroda, bezpretensjonalność w pielęgnacji, przystosowanie do warunków glebowych i klimatycznych sprawiły, że gatunek ten był interesujący dla przekształcania terenów ogrodowych i parkowych.
Opis jałowca twardego
Jałowiec twardy należy do wiecznie zielonych roślin iglastych z rodziny Cypress. Jest to wysokie drzewo dwupienne o gęstej piramidalnej koronie, pokrytej zielonymi i lekko żółtymi kolczastymi igłami. Gałęzie trójścienne. Liście o długości 1,5 - 3 cm, spiczaste i kłujące.
Zdjęcia i opisy twardego jałowca różnią się w zależności od warunków uprawy. Uprawiane w warunkach domowych i miejskich rośliny mają zwarty, wąski, kolumnowy lub owalny kształt. Jest to szczególnie widoczne u osobników męskich. Żeńskie przedstawicielki gatunku mają rzadszą koronę. Na piaszczystych glebach i skałach położonych wzdłuż wybrzeża morskiego roślina nabiera wyglądu okrywowego z pełzającą koroną. Zastosowanie rozmnażania wegetatywnego umożliwia również uprawę w formie krzewu.
Kora pnia jest szarobrązowa, a na starych drzewach nabiera czerwonawo-brązowego odcienia. W wieku 30 lat średnia długość rośliny wynosi 6,5 m, a średnica pnia 10 cm. Średnio jałowce osiągają nie więcej niż 15 m wysokości i mogą żyć do trzystu lat lub dłużej.
Rozmieszczenie jałowca twardego (juniperus fixeda)
Gatunek jest szeroko rozpowszechniony w Eurazji. Preferuje gleby suche, piaszczyste, zasobne w wapno i przepuszczalne. Kultura rośnie pojedynczo, rzadziej w grupach, na skalistych zboczach i wybrzeżach. Największa populacja znajduje się w pobliżu Góry Wężowej nad rzeką Worskla i ma około stu drzew.
Roślina jest również powszechna we wschodnich Chinach, w Japonii od wyspy Kiu-Siu do Hondo, w Korei, a także na południu Kraju Nadmorskiego. W obrębie tych ostatnich rzadko spotyka się jałowiec twardy, głównie na obszarach skalistych, w obszarach wapiennych, takich jak Su-chanu, Suzuhe, Daubihe, Maihe. Spotkać go można także na wybrzeżu Morza Japońskiego oraz w dolinach wchodzących w jego skład rzek.
Dlaczego jałowiec jest trudny w Czerwonej Księdze
Na terenie kraju znajduje się około 1 - 2 egzemplarze jałowca twardego. Wynika to przede wszystkim z faktu, że w ciągu dziesięciu lat roślina ma tylko 3-4 okresy nasienne, podczas gdy plony poza tym okresem są wyjątkowo niskie. Osłabione i ponad 150-letnie drzewa mogą w ogóle nie rosnąć w szyszki między latami nasiennymi. Trudności w kiełkowaniu nasion prowadzą do słabej reprodukcji nasion gatunku.
Wydobyciu wapienia, w strefach złóż, w których obserwuje się największą przewagę gatunku, często towarzyszy zamieranie rzadkich roślin. Na terenach uprawnych w wyniku częstych pożarów obserwuje się całkowite zniszczenie runa leśnego i siewek. Ponadto jałowiec twardy ma cenne właściwości lecznicze dzięki zawartości olejku eterycznego, a jego drewno nie ulega rozkładowi. W rezultacie ma to również negatywny wpływ na widok: często jest on przycinany. Ze względu na wysoce dekoracyjne właściwości rośliny są aktywnie wykopywane do krajobrazów krajobrazowych.
W 1988 r. jałowiec twardy został wpisany do Czerwonej Księgi Rosji, chociaż wcześniej został również włączony do strefy zagrożenia wyginięciem: od 1978 r. jest już wymieniony w Czerwonej Księdze ZSRR. Od 2002 roku gatunek jest wpisany na listę obiektów chronionych przez Czerwoną Księgę Terytorium Nadmorskiego.
Roślina uprawiana w 12 ogrodach botanicznych Federacji Rosyjskiej, pod ochroną w rezerwatach Łazowski i Ussurijski.
Rezerwat Przyrody Ussuri:
Cechy i pielęgnacja lądowania
Jałowiec twardy jest bezpretensjonalny w pielęgnacji i ma wysoką mrozoodporność. Zaleca się, aby roślina kochająca światło do sadzenia wybrała półcieniste miejsce bez zastoju wilgoci.
Podobnie jak inne gatunki tego rodzaju, kultura ta jest bezpretensjonalna dla gleby i może rosnąć zarówno na piaskowcach, jak i na skalistej glebie, ale przybiera najbardziej niezwykłe formy, gdy sadzi się ją na żyznych i średnio żyznych ziemiach.
W pielęgnacji twardego jałowca konieczne jest regularne odchwaszczanie i kilka pogłównych opatrunków w sezonie. Podlewanie nie jest wymagane. Na zimę gałęzie rośliny należy zabandażować, aby uniknąć obrażeń pod ciężarem śniegu.
Uprawiany jałowiec twardy rozmnaża się przez wysiew nasion i wegetatywnie, przycinając i sadząc wiosną młode pędy. W naturze nasiona z szyszek są przenoszone przez wiatr.
Więcej informacji na temat sadzenia i pielęgnacji jałowca można znaleźć w filmie:
Choroby twardego jałowca
Jeśli zima okazała się ciepła, jałowiec zaczyna gnić, a na gałęziach rozwijają się choroby grzybowe. Aby tego uniknąć, koronę należy regularnie sprawdzać pod kątem uszkodzonych gałęzi i odcinać, aby nie zarażały innych zdrowych.
Gęste drzewostany z dużą ilością wilgoci są często podatne na wysychanie gałęzi. Takie warunki sprzyjają rozwojowi grzybów, dlatego rośliny często narażone są na kilka infekcji jednocześnie.
Głównym zagrożeniem dla twardego jałowca, podobnie jak dla wszystkich drzew iglastych, jest pleśń lub brązowa pleśń. Jesienią może zacząć się rozwijać, a wiosną już pojawia się brązowy nalot. Gałęzie stopniowo zaczynają żółknąć, a osłabione rośliny mogą całkowicie obumrzeć.
Inną powszechną chorobą grzybiczą jest trachomykoza. Grzyb żyje w glebie i najpierw uszkadza system korzeniowy i stopniowo rozprzestrzenia się wzdłuż pnia i gałęzi. Infekcje grzybicze mogą również stać się przyczyną rdzy i Alternaria. Dotknięte tymi chorobami rośliny zaczynają wysychać, a igły w porażonych obszarach stają się czerwonawe i brązowe.
Podatna na choroby i kora roślin. Rak jałowca rozwija się w wyniku wnikania grzybów do pnia, gdzie zaczynają się aktywnie rozwijać, powodując pękanie i odpadanie kory.
Inną powszechną chorobą jest martwica. Wraz z nim na korze wyrastają czerwonobrązowe narośla, które później ciemnieją i wysychają. Każda choroba kory nieuchronnie prowadzi również do żółknięcia i wysychania igieł.
Wniosek
Jałowiec twardy można nazwać jednym z najlepszych rodzajów dekoracyjnych. Roślina nie wymaga specjalnej pielęgnacji, ale wymaga ochrony przed grzybami. Eksperci zalecają: stosując jałowiec w projektowaniu krajobrazu, należy zapewnić mu warunki zbliżone do jego naturalnego siedliska. Wówczas roślina ma najbardziej spektakularny wygląd, który z powodzeniem wykorzystuje się w tworzeniu kompozycji krajobrazu miejskiego, w parkach i na terenach prywatnych. Drzewo wygląda szczególnie oryginalnie podczas formowania bonsai.
