Porzeczka Biała Wersal: opis odmiany czerwonej porzeczki, uprawa

Zadowolony

Charakterystyka
Zalety i wady
Funkcje lądowania
pielęgnacja sadzonek
Choroby i szkodniki
Zbiór i przechowywanie
Wideo
wnioski

Po raz pierwszy biała porzeczka Versailles została wyhodowana we Francji pod koniec XIX wieku. Krzew ma wysoki plon i daje pyszne słodko-kwaśne owoce. Od 1959 r. Odmiana została wpisana do rejestru stanu hodowlanego, a ze względu na wysoką mrozoodporność jest poszukiwana na Uralu, Środkowej Wołdze, Centralnej Czarnej Ziemi, Centralnej, Wołga-Wiatka, północno-zachodnich regionach.

Należy do krzewów średniej wielkości do 1,5 metra wysokości. Gałązki porzeczki są rozłożyste i elastyczne, pędy są trwałe.

Odmianę można określić na podstawie kształtu liścia - głębokiego w kształcie serca. Od spodu liść pokryty jest małym puchem, a zęby wzdłuż krawędzi są krótkie i tępe. Same liście są duże. Jeśli chodzi o plon i cechy uprawy - znajdziesz w recenzji.

Charakterystyka

Rozważ główne cechy białej porzeczki Versailles:

Pozostawia - jasnozielony, z wyraźnym niebieskawym odcieniem, typ pięciopłatkowy. Rozmiary są duże, na dole drobny puch.
kwiaty - w kształcie spodka, średniej wielkości. Grona rzadkie i długie, z ogonkami. Osiowe części szczotek świecą, nie są opuszczone. Szypułki proste i długie.
Jagody duża, jednowymiarowa, masa od 0.7 do 1.3 g każdy. Skórka jest bardzo cienka, prawie przezroczysta, ale dość gęsta, ma kremowy delikatny odcień. Owoce kuliste, miąższ kwaskowato-słodki, soczysty. Każda jagoda stanowi 18% suchej masy, 7.5% cukrów, wskaźnik kwasowości (miareczkowalny) 2.3%.

Pyszne jagody odmiany Versailles o wyraźnej kwaskowatości mogą być używane w czystej postaci lub do przetworów.

Zalety i wady

Główne zalety białej porzeczki Versailles:

owoce duże, smaczne;
duże pędzle jagodowe;
długie ogonki.

Dzięki temu zbiór jest bardzo prosty, bez szkody dla niego. Charakterystyki towarowe owoców są również wysokie. Tutaj dowiesz się, kiedy dojrzewa czerwona porzeczka.

Główną wadą odmiany jest rozłożysta forma krzewu. Musisz bardzo ostrożnie obchodzić się z kulturą, ponieważ pędy są cienkie i kruche.

Odmiana boi się chorób - nie jest podatna na infekcje wszystkimi grzybami, ale antraknoza może wyrządzić duże szkody uprawie. Jak widać, kultura ma o wiele więcej zalet, ale trzeba też wiedzieć o wadach, aby uprościć opiekę i uniknąć niepotrzebnych kłopotów.

Do przycinania i innych prac profilaktycznych nie używaj nożyczek, ale dobrze naostrzonych sekatorów - dzięki temu ryzyko zranienia rośliny będzie znacznie mniejsze.

Funkcje lądowania

Kluczowe punkty dla dużych zbiorów to wybór terminu sadzenia, przygotowanie gleby oraz prawidłowe wdrożenie wszystkich zaleceń, które zostaną opisane poniżej.

Wybór miejsca i daty lądowania

Odmiany Wersal, Czerwony Ałtaj i Skorovishche to rośliny kochające światło, a z powodu braku światła słonecznego mogą słabo owocować, a jagody przybierają nadmierną kwasowość. Krzew też nie lubi silnych wiatrów - z tego powodu Wersal sadzi się wzdłuż ścian budynków lub ogrodzeń.

Jeśli chodzi o wilgotność, należy unikać wód gruntowych. System korzeniowy krzewu może zacząć gnić z powodu częstej stagnacji wody, a z powodu rozłożystych gałęzi wokół podstawy krzewu utworzy się szklarnia. Przeczytaj o sadzeniu i pielęgnacji odmiany Saharanaya czarna porzeczka tutaj.

Najlepszą opcją glebową jest sadzenie sadzonek porzeczek na żyznych glebach lekkich i piaszczysto-gliniastych o lekko kwaśnym lub obojętnym bilansie kwasowo-zasadowym.

Okresy sadzenia porzeczki wersalskiej to wczesna wiosna, gdy pąki jeszcze nie zakwitły, oraz późna jesień, kiedy wegetacja krzewu całkowicie się skończyła i „przeszedł w stan hibernacji”. Reszta roku nie jest warta wyboru jako lądowania i przeszczepu, ponieważ.Do. bardzo mało przeżywalności sadzonek lub krzewów.

Przygotowanie strony

Prace przygotowawcze obejmują:

Przygotowanie dołu. Początkowo ziemia poddawana jest jesiennej głębokiej orce, oczyszczona z chwastów i zeszłorocznego ulistnienia. Wszystkie korzenie poprzednich „mieszkańców” wybranej witryny są również usuwane. Następnie można wykopać otwór o średnicy 50-60 cm i głębokości nie większej niż 45 cm.
nawozy. Możesz użyć humusu w ilości 10 kg na 1 m2.m lub zastąp go kompostem z superfosfatem o objętości nie większej niż 100 g.
Kwasowość gleby zneutralizowany popiołem drzewnym - 400-500 g.

Czas przygotowania dołu do sadzenia to 2 tygodnie przed sadzeniem sadzonek.

Selekcja sadzonek

Zakup zdrowej sadzonki to pierwszy krok w kierunku pięknego i zdrowego ogrodu. Koniecznie sprawdź system korzeniowy materiału do sadzenia - musi być zdrowy i mocny, wystarczająco rozwinięty, bez uszkodzonych i suchych obszarów. Wybieraj zdrowe rośliny, bo chore przynajmniej będą słabo rosły, a co najwyżej zrujnują resztę twoich upraw. Świeże, mocne sadzonki mają jasnozielone liście i wilgotną strukturę cięcia. Uważaj na odpowiedni poziom ich wilgotności - jeśli nie będzie wystarczającej ilości wody, z czasem kultura po prostu umrze. Dlaczego gałęzie porzeczki wysychają, powie ten artykuł.

Najlepiej zakorzeniają się roczne i dwuletnie okazy - o wieku rośliny powinien opowiedzieć specjalista ze sklepu internetowego lub szkółki.

Instrukcje lądowania

Co mamy robić:

W przygotowanym dole umieszcza się sadzonkę Wersalu. Pamiętaj, aby obserwować kąt równy 45 stopni.
Jeśli posadzi się kilka krzewów, odległość między nimi nie powinna być mniejsza niż 1 metr, a między rzędami zachowana jest 1,5-2 metry.
Szyjkę korzenia wciska się średnio na głębokość 10 cm, korzenie prostuje się i rozprowadza wzdłuż dna dołka i przykrywa mieszanką gleby.
Podbicie jest wymagane.
Warto obficie podlewać - 2 wiadra wody zaraz po posadzeniu.
Ściółkowanie gleby - nałożyć torf i ułożyć na grubość 5-6 cm.
Ostatnim krokiem jest przycinanie - pozostawienie 5 zdrowych pąków.

pielęgnacja sadzonek

Jeśli dbasz o odmianę Versailles, w 100% spełni ona Twoje oczekiwania i będzie w pełni odpowiadać określonym cechom. Podlewanie, coroczne przycinanie przyczyniają się do zwiększenia plonów, owoce rosną soczyste i duże. Terminowe zabiegi profilaktyczne ochronią nasadzenia przed chorobami i szkodliwymi atakami szkodników. Dowiedz się o popularnych odmianach różowej porzeczki pod tym linkiem.

przycinanie

Pierwsze cięcie krzewu można wykonać od razu podczas sadzenia, drugie wystarczy przeprowadzić rok później w miesiącach jesiennych. Do tego czasu na sadzonce będzie już 6-7 gałęzi szkieletowych - będziesz musiał wybrać kilka najsilniejszych z nich, a resztę usunąć, aby nie pozostały kikuty. Podobna procedura jest przeprowadzana corocznie.

Przycinanie pielęgnacyjne potrzebne co roku. Polegają na usuwaniu uszkodzonych, chorych, pogrubiających się pędów i gałęzi wyścielających ziemię.

5 lat po posadzeniu uformuje się krzew porzeczki, który będzie miał od 16 do 18 gałęzi. W przyszłości podczas przycinania dokonuje się minimalnego odnowienia 7-8-letnich gałęzi. Zostaw pędy zastępcze. Konieczne jest również przerzedzenie korony, usunięcie skrzywionych, słabych, nieprawidłowo rosnących gałęzi.

Wiosną w razie potrzeby można wykonać cięcie sanitarne mające na celu usunięcie chorych, uszkodzonych gałęzi leżących na ziemi.

Podlewanie

Wersalska biała porzeczka, podobnie jak czerwony cukier, jest uprawą lubiącą wilgoć, ale nie należy dopuścić do stagnacji wody, ponieważ nie toleruje ich dobrze. Utrzymuj wilgotność gleby na stałym poziomie, ale nie zalewaj nasadzeń. Przy normalnej pogodzie wystarczy podlewać trzy razy w tygodniu, ściśle rano lub wieczorem. Jeden krzak wypija wiadro wody w ciągu dnia. W czasie suszy zwiększ ilość podlewania (ale nie przesadzaj), w deszczowe dni zmniejsz. Podczas aktywnego dojrzewania owoców rośliny należy ją szczególnie ostrożnie podlewać - w przeciwnym razie ucierpi uprawa. Stale sprawdzaj stopień nawilżenia gleby - jeśli są suche, popękane, roślinom wyraźnie brakuje wilgoci.

górny opatrunek

W pierwszych latach, pod warunkiem wprowadzenia do dołka wystarczającej ilości składników odżywczych w momencie sadzenia, nawozy nie są potrzebne. Od trzeciego roku życia krzewu w miesiącach wczesnowiosennych do obszaru w pobliżu korzeni dodaje się 50 g mocznika, po zakończeniu zbioru opatrunek górny wykonuje się z odchodami kurczaka. Proporcje - litr ściółki na wiadro wody, dodatkowo zaleca się dodać 50 g superfosfatu i 20 g siarczanu potasu.

Konieczne jest nawożenie porzeczki ściśle zgodnie z harmonogramem, w przeciwnym razie zacznie się pogarszać i da skromne plony.

Na początku lata w celu wzmocnienia lokalnej odporności rośliny dodaje się mieszaninę kwasu borowego (3 g), siarczanu miedzi (35 g), nadmanganianu potasu (5 g). Powstałą kompozycję rozcieńcza się wiadrem wody, po czym spryskuje się krzew. Zabieg wykonuj w dni, kiedy słońce jest umiarkowane i nie ma zbyt silnych wiatrów.

Schronienie na zimę

Bez schronienia biała porzeczka wersalska może nie przetrwać zimy. Pierwszą rzeczą, którą powinieneś zrobić, jest dokładne przycinanie po opadnięciu liści. Chore gałęzie są usuwane (pod podstawą), stare pędy, roczne przyrosty skracane o jedną trzecią. W bezśnieżne zimy trzeba zrobić świeżą ściółkę - jest to kompost lub humus o grubości warstwy 10-12 cm. Ten środek niezawodnie ochroni system korzeniowy przed zamarzaniem. Przed mulczowaniem gleba jest starannie wykopywana, nawożona, a następnie podlewana i spulchniana. Aby chronić naziemne części rośliny, wszystkie gałęzie są zbierane w wiązkę i wiązane sznurkiem wzdłuż wysokości krzewu. Następnie roślinę pokrywa się agrowłóknem, folią lub innym materiałem przeznaczonym do tych celów.

Choroby i szkodniki

Biała porzeczka Versailles ma dobrą odporność na mączniaka prawdziwego i frotte, ale często wpływa na nią antraknoza. Głównymi objawami choroby są brązowe plamy, które z czasem powiększają się i rozprzestrzeniają na sąsiednie części rośliny. Dodatkowo zabiegi wykonywane są przy użyciu płynnej siarki koloidalnej Bordeaux. Im szybciej oprysk zostanie wykonany, tym będzie skuteczniejszy. Ten materiał powie o brązowych plamach na liściach porzeczki.

Kolejnym środkiem zapobiegawczym jest regularne spulchnianie gleby, sadzonki wiosenne, palenie ściętych gałęzi, opadłe liście. Przed rozpoczęciem aktywnego formowania pąków krzew traktuje się Nitrafenem. Znane są przypadki uszkodzenia nasadzeń mączniakiem, które objawia się szarym nalotem. W celu zapobiegania rośliny traktuje się siarczanem miedzi. Jeśli nie można uniknąć choroby, spryskaj Fitosporin.

Inną częstą dolegliwością białej porzeczki omawianej odmiany jest rdza kielichowa, której towarzyszy tworzenie się żółtych „poduszek”. W tych opuszkach znajdują się zarodniki grzyba. W przypadku choroby roślinę traktuje się Cyramem, „płynem Kaptan lub Bordeaux”. Środki zapobiegawcze są takie same jak w przypadku antraknozy. Spośród szkodników najczęstsza mszyca pędowa, ćma agrestowa i porzeczka.

Zapobieganie jest najlepszą obroną przed większością chorób białej porzeczki.

Zbiór i przechowywanie

Porzeczka wersalska zaczyna aktywnie owocować 4 lata po posadzeniu. Jagody dojrzewają stopniowo, ale jest to szczególnie aktywne na przełomie lipca i sierpnia. Zbierane na kilka sposobów w miarę dojrzewania jagód. Jeden dorosły krzew daje 4-5 kg owoców.

Jagody Versailles po dojrzeniu dobrze trzymają się gałęzi i nie kruszą, ale i tak lepiej je od razu usunąć.

Jeśli chcesz zachować owoce przez dłuższy czas, zamroź je.

Do przechowywania porzeczek używa się celofanu lub zamkniętego pojemnika, jagodę najlepiej przechowywać w lodówce, ale nie dłużej niż tydzień. Świeża porzeczka wersalska jest całkiem smaczna, można jej użyć do wygód kulinarnych, galaretki, dżemu. Jagody, które zdobią lody lub ciastka, wyglądają bardzo pięknie.

Wideo

Film o odmianie porzeczki Versailles.

wnioski

Porzeczka biała Versailles to bezpretensjonalna odmiana w uprawie, która produkuje jagody o wysokich cechach deserowych.
Odporność na grzyby jest normalna, ale antraknoza często wpływa na nasadzenia. Odmiana Lazy ma dobrą odporność na antraknozę. Głównym środkiem ochrony przed chorobami i szkodnikami są zabiegi profilaktyczne.
Nawozy należy stosować podczas przygotowania dołów do sadzenia, a następnie zgodnie z harmonogramem począwszy od trzeciego roku uprawy. Plony cierpią na niedobory składników odżywczych.
Najlepszy czas na sadzenie to wiosna lub jesień.
Podlewanie powinno być obfite, ale nie nadmierne, ponieważ przy nadmiarze wilgoci krzaki zaczynają gnić.
Między roślinami wystarczy pozostawić odstępy 1 m, w przejściach wytrzymują 1.5 mln.