Trutovik gartiga: zdjęcie i opis, wpływ na drzewa
Zadowolony
| Nazwa: | Polypore hartig |
| Nazwa łacińska: | Phellinus hartigii |
| Typ: | Niejadalny |
| Systematyka: |
|
Trutovik Hartig - grzyb drzewny z rodziny Hymenochetal. Należy do kategorii gatunków wieloletnich. Swoją nazwę otrzymał na cześć niemieckiego botanika Roberta Hartiga, który jako pierwszy go odkrył i opisał. Jest uważany za jeden z najniebezpieczniejszych grzybów pasożytniczych, które niszczą żywe drewno. W mykologicznych książkach referencyjnych jest wymieniony jako Phellinus hartigii.
Opis grzyba hubki Hartig
Gatunek ten ma niestandardowy kształt owocnika, ponieważ składa się tylko z kapelusza. Grzyb ma duże rozmiary, jego średnica może sięgać 25-28 cm, a grubość około 20 cm.
W początkowej fazie wzrostu grzyb Hartig ma kształt sferoidalny, ale po wielu latach rozwoju stopniowo przybiera kształt kopyt lub wsporników.
Powierzchnia nasadki jest szorstka, twarda. Wyraźnie wyróżniają się na nim szerokie strefy schodkowe. U młodych osobników kolor jest żółtobrązowy, później zmienia się na brudnoszary lub czarny. W dojrzałych grzybach powierzchnia owocnika często pęka, aw powstałych otworach rozwija się zielony mech. Krawędź owocnika jest zaokrąglona. Jego odcień może zmieniać się od czerwieni do brązu ochry.
Po złamaniu widać twardy, zdrewniały miąższ z błyszczącym połyskiem. Jej odcień jest żółtawobrązowy, czasem rdzawy. Miąższ jest bezwonny.
Hymenofor tego gatunku jest rurkowaty, a pory są ułożone w kilka warstw i są oddzielone od siebie sterylnymi warstwami. Ich kształt może być okrągły lub kanciasty. Warstwa zarodnikowa jest brązowa z żółtym lub rdzawym odcieniem.
W dolnej części pnia po stronie północnej pojawiają się owocniki krzesiwa Hartig
Gdzie i jak rośnie
Gatunek ten można znaleźć w nasadzeniach mieszanych i iglastych. Rośnie na żywym drewnie, martwym drewnie i wysokich pniach. To pasożytniczy grzyb, który atakuje gatunki czysto iglaste, ale najczęściej jodły. Rośnie pojedynczo, ale rzadko w małych grupach. Następnie grzyby rosną razem, tworząc jedną całość.
Trutovik Hartig nie należy do pospolitych grzybów. Można go znaleźć na Sachalinie na Dalekim Wschodzie, po obu stronach Uralu aż do Kaliningradu, na Kaukazie. Praktycznie nie występuje w centralnej części Rosji, odnotowano jedynie przypadki jej pojawienia się w obwodzie leningradzkim.
Można go również znaleźć w:
- Ameryka północna;
- Azja;
- Północna Afryka;
- Europa.
Jak krzesiwo Hartiga wpływa na drzewa?
Grzyb Hartig sprzyja rozwojowi bladożółtej zgnilizny, która niszczy drewno. Przy zmianach widoczne są wąskie czarne linie, które odróżniają obszary chore od zdrowych.
Najczęściej gatunek ten pasożytuje na jodle. Zakażenie następuje przez inne rośliny, pęknięcia w korze i złamane gałęzie. Początkowo w miejscach uszkodzeń drewno staje się miękkie, włókniste. Ponadto pod korą gromadzi się brązowa grzybnia hubki, a gałęzie gniją na powierzchni, co również jest głównym objawem. Wraz z dalszym rozwojem na pniu pojawiają się zagłębione obszary, w których ostatecznie kiełkują grzyby.
Na plantacjach jodły porażone drzewa występują pojedynczo. W przypadku infekcji masowej liczba chorych jodeł może wynosić 40%. W efekcie osłabia się ich odporność i zmniejsza się odporność na szkodniki łodygowe.
Czy grzyb jest jadalny, czy nie?
Grzyb Hartig jest niejadalny. Nie możesz tego zjeść w żadnej formie. Chociaż jest mało prawdopodobne, aby zewnętrzne oznaki i korkowa konsystencja miąższu skłoniły kogoś do spróbowania tego grzyba.
Bliźniaki i ich różnice
Z wyglądu gatunek ten jest pod wieloma względami podobny do swojego bliskiego krewnego, fałszywego dąbowca, który również należy do rodziny Hymenochete. Ale ta ostatnia ma znacznie mniejszy owocnik - od 5 do 20 cm. Początkowo ten grzyb drzewny wygląda jak powiększona nerka, a następnie przybiera kształt kuli, co sprawia wrażenie napływu na korę.
Rurowa warstwa fałszywej dębowej hubki jest okrągło-wypukła, pokryta małymi porami. Jego odcień jest brązowo-rdzawy. Owocnik składa się z kapelusza, który przylega szerokim bokiem do drzewa. Ma nierówności i bruzdy, a w wyniku wieloletniego wzrostu mogą pojawić się na nim głębokie pęknięcia. Podwójny szarobrązowy odcień, ale bliżej krawędzi kolor zmienia się na rdzawobrązowy. Gatunek ten należy do kategorii niejadalnych, jego oficjalna nazwa to Fomitiporia robusta.
Fałszywa hubka dębowa aktywuje rozwój białej zgnilizny
Wniosek
Grzybek Gartiga nie ma żadnej wartości dla grzybiarzy, więc go omijają. A dla ekologów to główny znak całej katastrofy. W końcu gatunek ten wrasta głęboko w zdrowe drewno i sprawia, że nie nadaje się do dalszej obróbki. Co więcej, grzyb, ze względu na swój długotrwały tryb życia, może wykonywać destrukcyjną pracę aż do całkowitego obumarcia chorego drzewa.
