Świerk kłujący
Zadowolony
Sąsiedztwo roślin iglastych ma korzystny wpływ na człowieka. I to nie tylko dlatego, że oczyszczają i nasycają powietrze fitoncydami. Piękno wiecznie zielonych drzew, które przez cały rok nie tracą na atrakcyjności, podnosi na duchu i cieszy oko. Niestety nie wszystkie drzewa iglaste są wygodne w Rosji. Świerk kolczasty - po prostu kultura, która dobrze znosi mróz, wymaga minimalnej konserwacji, a także jest uważana za najpiękniejszego przedstawiciela rodzaju Picea.
Opis świerku kolczastego
Świerk kłujący (Picea pungens) pochodzi z zachodniej części Ameryki Północnej. Rośnie na wysokości 2-3 tys. m. w rzadkich nasadzeniach, często razem ze świerkiem Engelmana, sosną żółtą i skręconą, pseudo-cykuta.
Drewno kultury dobrze nadaje się do obróbki, ale jest rzadko używane, ponieważ trudno je wydobyć w górach, transport kłód jest jeszcze trudniejszy. Znacznie częściej w projektowaniu krajobrazu stosuje się kłujący świerk. Najpopularniejsze są drzewa o niebieskich igłach, dzięki którym gatunek znany jest pod inną nazwą: Świerk Niebieski.
Ze względu na różnorodność odmian kulturę można znaleźć na małych i dużych działkach prywatnych, w parkach, przy budynkach administracyjnych. Ozdabiają aleje, nasypy, miejsca publicznego wypoczynku. Projektanci krajobrazu lubią sadzić w pobliżu domu średniej wielkości odmiany świerka kłującego. Większość odmian wyprostowanych jest dobrze rozmnażana przez nasiona, dzięki czemu żyją długo. Mogą być używane jako „drzewo genealogiczne” i ubrane w zabawki i elektryczne girlandy w sylwestra.
W rufie pięknych niebieskich igieł świerk kłujący różni się od innych przedstawicieli rodzaju głębokim systemem korzeniowym, co czyni go odpornym na rozdarcie, co pozwala na sadzenie go na terenach otwartych. Kultura kocha słońce, szczególnie formy ze srebrnymi i niebieskawymi igłami. Wyróżnia się doskonałą mrozoodpornością i lepiej niż inne typy znosi dym, zanieczyszczenie powietrza, jest najmniej wymagający dla gleb i może wytrzymać krótką suszę.
W naturze dorosły świerk kłujący dorasta do 30-35 m przy koronie o szerokości 6-8 m i średnicy pnia 1-2 m. Mieszka 600-800 m². Naturalnie, w warunkach miejskich, nawet wyhodowane z nasion, drzewo nie wytrzyma tak długo, ale przy odpowiedniej pielęgnacji zachwyci kilka pokoleń.
Gałęzie dorosłego świerka skierowane są poziomo lub opadają pod różnymi kątami. Tworzą gęste warstwy i tworzą piękną koronę w kształcie stożka.
Igły czworościenne, ostre, z nalotem woskowym, skierowane we wszystkich kierunkach, o długości 2-3 cm. W warunkach naturalnych na gałęziach utrzymuje się do 5 lat. Przy uprawie świerka kolczastego jako rośliny ozdobnej o jego zdrowiu decyduje czas odpadnięcia igieł: jeśli igły żyją krócej niż 3 lata, coś jest nie tak z drzewem. Być może roślina po prostu nie ma wystarczającej ilości wody lub nawozu. Kolor igieł może być niebieski, ciemnozielony lub srebrny. Kolor nie zmienia się w zależności od pory roku.
Kłujące świerki kwitną w czerwcu. W wieku 10-15 lat pojawiają się szyszki żeńskie, po 20-25 - męskie. Ich kształt jest owalny-cylindryczny, często lekko zakrzywiony, długość - 6-10 cm, szerokość w najgrubszym miejscu - 3 cm. Kolor szyszek jest beżowy, łuski cienkie, z pofalowanym brzegiem. Dojrzewają jesienią następnego roku po zapyleniu. Nasiona ciemnobrązowe wielkości 3-4 mm ze skrzydłem do 1 cm są lekkie, dobrze kiełkują.
Świerk kolczasty ma cienką, szorstką, szarobrązową korę. Rośnie powoli, dobrze znosi strzyżenie.
Odmiana ciernistego świerka
Istnieje wiele odmian świerka kłującego i różnią się one różnorodnością:
- Hupsi, Koster i Glauka są tradycyjnie uważane za najbardziej popularne, chociaż być może nie wszyscy znają ich imiona i są po prostu nazywane „niebieskim świerkiem”;
- odmiana karłowata Mr. Kesarini wyróżnia się poduszkowym kształtem i niebiesko-zielonymi igłami;
- zwarty Thume z niebieskimi igłami i gęstą, niezwykle piękną koroną;
- odmiana Baldbrun - karzeł, który dobrze wygląda na skalistych wzgórzach;
- Glauka Pendula i jej odmiany - forma płaczu.
Wszystkie są bardzo piękne iw porównaniu z innymi świerkami nie wymagają opieki.
Świerk kłujący Arizona
Odmiana w młodym wieku wyróżnia się asymetryczną koroną, dodając 8 cm wysokości i 10 cm szerokości. Z biegiem czasu kłujący świerk Arizona Kaibab rośnie szybciej, korona staje się wąsko-stożkowa, z gęstymi gałęziami. W wieku 10 lat osiąga zaledwie 80 cm, ale dorosłe drzewo rozciąga się do 10 m przy szerokości 3 m.
Igły są ostre, twarde, zakrzywione sierpowate, grube, o długości 10-12 mm. Kolor na słońcu jest niebieski, jeśli drzewo zostanie posadzone w cieniu, igły zmienią kolor na zielony.
Czasami występują niespójności w opisach i zdjęciach kłującego świerka Arizona. Wydaje się, że autorzy filmowali różne odmiany drzew iglastych. Ale to tylko cecha świerka Arizona - w młodych roślinach igły mogą być zielone, ale im starsze staje się drzewo, tym wyraźniej pojawia się niebieski kolor.
Świerk Pungens Misty Blue
Odmiana świerka kłującego Misty Blue (Blue Mist) należy do serii Glauka, łącząc formy z wyraźnym niebieskim kolorem igieł. Rośnie dość duży - w wieku 10 lat może osiągnąć 4 m, a dorosłe drzewo rozciąga się na 10-12 m przy szerokości 4-5 m.
Misty Blue to smukłe, zadbane drzewo z regularną stożkową koroną i pięknymi niebieskimi igłami z woskowym nalotem. Kolor igieł staje się z wiekiem intensywniejszy, długość - 2-3 cm.
Sadzonki w tym samym wieku wyhodowane w tej samej szkółce są do siebie bardzo podobne - to cecha odmiany. Jeśli potrzebujesz posadzić aleję drzew iglastych, Misty Blue jest idealny - drzewa praktycznie nie muszą być przycinane, aby nadać im jednolity kształt.
Świerk kłujący Glauka Compacta
Do wolno rosnących form należy odmiana Glauka Kompakta. Jest bardzo podobny do Glauka Globoza, tylko mały: dorosłe drzewo (po 30 latach) osiąga wysokość 5 m.
Różni się stożkową koroną o prawidłowej formie, wielopoziomowym układem gałęzi i jasnoniebieskimi twardymi igłami o długości 2-3 cm. Kolor igieł w pełni pojawia się tylko na słońcu, w półcieniu staje się matowy.
Świerk Pungens Majestic Blue
Opisując kanadyjskiego świerka Majestic Blue należy przede wszystkim zauważyć, że w przeciwieństwie do innych odmian tego gatunku, kolor igieł zmienia się przez cały sezon. Wiosną jest prawie biały, jesienią staje się niebieskawo-szary. Dorosłe drzewo osiąga wysokość 15 m przy średnicy korony 5 m². W okresie wegetacyjnym daje przyrost 15-20 cm.
Igły kłujące, twarde, pokryte stalową powłoką woskową, do 3 cm długości. Na końcach gałęzi dojrzałych drzew często pojawiają się owalne szyszki o długości 6-15 cm.
Odmiana ta jest dobrze rozmnażana przez nasiona, daje mało ataków (małżeństwo) o nieodpowiednim wybarwieniu, ale jest droga ze względu na duże zapotrzebowanie.
Świerk kłujący Glauka Prostrata
Być może to najbardziej niezwykła odmiana. Nie da się nazwać wysokości. Jeśli drzewo jest stale przywiązane do podpory, będzie rosło jak płaczący świerk z wąską piramidalną koroną do 30 m. Ale dając mu wolność, możesz uzyskać piękną okrywę gruntową, opanowując coraz większy obszar każdego roku.
Za pomocą przycinania z Glauka Prostrata uzyskuje się prawie poziomy, kłujący dywan. Bez ingerencji z zewnątrz przybierze fantastyczny kształt - gałęzie albo wznoszą się nad ziemię i wystają, potem pełzają, zapuszczają korzenie i dalej rosną.
Igły grube, twarde i ostre, do 1,5 cm długości, niebieskie. Młode szyszki mają kolor malinowy. Maksymalną dekoracyjność można osiągnąć tylko poprzez sadzenie drzewa w nasłonecznionym miejscu.
Wniosek
Świerk kłujący łączy wysoką dekoracyjność ze względną łatwością pielęgnacji, co jest rzadkością wśród roślin iglastych. Jego popularność jest zasłużona, zwłaszcza że może rosnąć w zimnym klimacie i lepiej toleruje warunki miejskie niż inne gatunki.
