Kanadyjska późna odmiana moreli manitoba: opis, zdjęcie
Zadowolony
Opis odmiany moreli Manitoba jest interesujący dla większości ogrodników. To drzewo owocowe ma wiele zalet, ale praktycznie nie ma wad. Odmiana odporna na zimno, suszę i choroby, daje dobre plony. Ważne jest, aby prawidłowo posadzić morelę i zapewnić jej kompleksową pielęgnację.
Historia wyboru
Morela `Manitoba` to późna odmiana kanadyjska. Swoją nazwę otrzymał od prowincji o tej samej nazwie w Kanadzie, gdzie został wyhodowany w 1945 roku. Selekcję przeprowadziła Stacja Rolnicza Morden.
Odmiana „Manitoba” jest hybrydą. Aby go stworzyć skrzyżowano morele "Makkle" i "Skaut" (grupa syberyjsko-mandżurska).
Opis kanadyjskiej późnej odmiany moreli Manitoba
Morela "Manitoba" to mocne i wysokie drzewa owocowe. Główne cechy odmiany to:
- wysokość drzewa do 5 m;
- gęsta i rozłożysta korona;
- pędy skrócone;
- liście długie, owalne, z głębokimi ząbkami i spiczastym wierzchołkiem, jasnozielone;
- kwiaty obfite, odcień różu, aromat mocny i przyjemny z nutami miodowymi;
- wysoka dekoracyjność podczas masowego kwitnienia - kształtem i wielkością kwiatostanów korona przypomina sakurę;
- owoce duże (45 g), przy odpowiedniej technice rolniczej osiągają 95-105 g;
- mieć jasnopomarańczowy kolor w późnej dojrzałości, może występować lekki rumieniec obejmujący do 10% powierzchni;
- owoce są jajowate;
- miąższ ma średnią gęstość i umiarkowaną soczystość, smak bardzo delikatny i słodki z lekką kwaskowatością;
- pestka jest duża (7-8% w masie moreli), ma gorzki rdzeń, swobodnie znajduje się w środku.
Zdjęcie moreli Manitoba pokazuje, że skóra jest wyraźnie owłosione. Dzięki temu powierzchnia owocu jest aksamitna w dotyku.
Wewnątrz owocu Manitoba znajduje się kość, w której nie ma goryczy
Specyfikacje
Morela „Manitoba” jest atrakcyjna ze względu na swoją bezpretensjonalność. Przed lądowaniem powinieneś zapoznać się z jego głównymi cechami.
Odporność na suszę, zimotrwalosc
Odmiana ta jest stosunkowo odporna na suszę. Kanadyjska prowincja Manitoba ma ostry klimat kontynentalny, co ma dobry wpływ na hodowane w niej morele. Ta odmiana świetnie czuje się w centralnej Rosji i nie wymaga schronienia na zimę. Należy do IV strefy zimotrwałości i dobrze znosi mrozy do -29-34 ° C.
Odmiana ta ma długi okres głębokiego spoczynku zimowego. Dobra mrozoodporność pąków kwiatowych.
Zapylenie, okres kwitnienia i okres dojrzewania
Morela "Manitoba" jest samopłodna, to znaczy nie wymaga zapylania drzew. Aby zwiększyć liczbę jajników, zaleca się sąsiedztwo takich odmian:
- Ananas.
- Deser.
- Triumf północna.
Kwitnienie „Manitoba” przypada na kwiecień-maj. Czas dojrzewania owoców zależy od klimatu w danym regionie. Zwykle zbiory można zbierać pod koniec lipca lub na początku sierpnia.
plon, owocowanie
Morela „Manitoba” ma średnią wydajność. Owocowanie rozpoczyna się w wieku 3-4 lat przy sadzeniu z sadzonkami, w wieku 5 lat przy uprawie z nasion. W regionach południowych morele dojrzewają już w pierwszej dekadzie lipca.
Zakres owoców
Owoce "Manitoba" przyciągają wielkością, smakiem i pięknym wyglądem. Mogą być spożywane na świeżo lub wykorzystywane do przetwarzania i konserwacji. Z moreli tej odmiany powstają pyszne dżemy, soki i kompoty oraz konfitury.
Odporność na choroby i szkodniki
Morela "Manitoba" ma dobrą odporność. Odmiana ta jest wysoce odporna na wiele infekcji grzybiczych i bakteryjnych.
Zalety i wady
Morela "Manitoba" ma wiele zalet:
- dobra wydajność;
- owoce duże i słodkie;
- wysoka zimotrwalosc;
- doskonała odporność;
- wszechstronność aplikacji upraw.
Jedyną wadą „Manitoby” jest słaba przenośność.
Funkcje lądowania
Aby uprawa moreli była udana, ważne jest, aby prawidłowo wybrać i przygotować materiał do sadzenia i działkę, aby działać zgodnie z określonym algorytmem. Sąsiedzi kulturowi mają znaczenie.
Zalecany czas
W regionach południowych „Manitoba” może być uprawiana z nasion. Muszą być hartowane i przechowywane w chłodnym miejscu. Nasiona można sadzić wiosną lub jesienią w środku sezonu.
Kości do sadzenia należy pobierać z najbardziej dojrzałych owoców
Na średnich szerokościach geograficznych „Manitoba” jest uprawiana z sadzonek. Należy to zrobić w kwietniu, kiedy nerki jeszcze śpią. W regionach południowych lepiej zaplanować lądowanie na wrzesień-październik.
Wybór odpowiedniego miejsca
Miejsce sadzenia moreli „Manitoba” musi spełniać następujące wymagania:
- słoneczne miejsce - oświetlenie jest szczególnie ważne rano;
- niedostępność wiatrów z północy;
- podniesienie;
- gleba jest lekka i dobrze przepuszczalna;
- neutralna kwasowość ziemi.
Jakie rośliny można i nie można sadzić obok moreli
Właściwi sąsiedzi są ważni dla udanej uprawy moreli. Możesz zmniejszyć ryzyko zubożenia gleby i chorób, jeśli w pobliżu nie ma takich upraw:
- Gruszka;
- Wiśnia;
- wszelkie orzechy;
- maliny;
- brzoskwinia;
- Jarzębina;
- śliwka;
- porzeczka;
- wiśnie;
- jabłoń.
Obok moreli można sadzić wczesne kwiaty. Sąsiedztwo jakichkolwiek krzewów i drzew jest niepożądane.
Wybór i przygotowanie materiału do sadzenia
Podczas uprawy „Manitoba” z sadzonek ważne są następujące punkty:
- Wiek 1-2 lata.
- Dobrze rozwinięty system korzeniowy.
- Brak suchych lub odmrożonych obszarów.
- Kora brązowa lub czerwonobrązowa.
Drzewo nie boi się dużych mrozów, rzadko jest dotknięte chorobami
Jeśli na wiosnę planuje się sadzenie nasion, jesienią należy je umieścić w piasku i przechowywać w lodówce. Do takiego lądowania wystarczy trzymać materiał na zimno przez około jeden dzień.
Algorytm lądowania
Lądowiska przygotowane wcześniej. W przypadku sadzenia wiosennego należy to zrobić jesienią, na jesień - co najmniej 2 tygodnie wcześniej. Potrzebny otwór 0,6-0,7 m. Między sąsiednimi sadzonkami powinno być 3-4 m, rzędy - 5-6 m.
Algorytm lądowania:
- Ułóż warstwę drenażu na dnie wykopu - kamyki, keramzyt.
- Zastosuj nawozy mineralne i organiczne - saletrę amonową, superfosfat, sól potasową.
- Wypełnij resztę miejsca ziemią z humusem i torfem, tamponem i wodą (3-4 wiadra).
- Przed sadzeniem zrób wgłębienie w dołku, ostrożnie umieść w nim sadzonkę tak, aby szyjka korzeniowa pozostała na powierzchni. Posyp ziemią i zagęść.
- Sadzonka natychmiast przywiązana do kołka.
- Woda (3 wiadra).
Opieka nad kulturą
Morela „Manitoba” wymaga kompleksowej pielęgnacji. Jednym z głównych środków jest podlewanie. Powinno być regularne i obfite – co najmniej 50 litrów wody na drzewo. Musi być ciepła. Woda jest wprowadzana do kręgu pnia.
Sadzonki należy podlewać 2 razy w miesiącu, dojrzałe drzewa co najmniej 4 w sezonie:
- wiosną z aktywnym wzrostem pędów;
- przed kwitnieniem;
- 2 tygodnie przed dojrzewaniem owoców;
- podczas przygotowań przedzimowych.
Morela nie lubi stojącej wilgoci. W deszczową pogodę zmniejsza się częstotliwość i obfitość podlewania. Jeśli lato jest chłodne i z częstymi opadami, nawilżanie nie jest wymagane.
Koła na tułowiu należy regularnie rozluźniać i odchwaszczać. Środki te zapewniają dostęp tlenu, zapobiegają tworzeniu się skorupy na glebie.
Jednym z punktów opieki jest przycinanie. Należy pozbyć się zbyt długich, wysuszonych i przemarzniętych pędów. Korona powinna mieć do 3-4 m wysokości i szerokości.
Pod koniec kwietnia lub na początku maja sprawdź, czy na pniach drzew morelowych nie ma ran i dziur od mrozu. Jeśli zostaną znalezione, konieczne jest oczyszczenie uszkodzenia żywej tkanki i potraktowanie go smołą ogrodową.
Choroby i szkodniki
Morela "Manitoba" jest odporna na choroby grzybowe, ale nadal może na nie wpływać. Jednym z problemów jest monilioza, zwana także oparzeniem monilialnym lub zgnilizną owoców. Rozwojowi choroby sprzyja zimna i wilgotna wiosna. Problem częściej obserwuje się na południowym Uralu, na Północnym Kaukazie i w regionach centralnych.
W maju chorobę można wykryć po opadłych jajnikach i kwiatach, w czerwcu po wysuszonych gałęziach, a następnie porażonych liściach i owocach.
Konieczne jest kompleksowe podejście do problemu:
- Przycinaj i spalaj porażone gałęzie.
- Traktuj drzewa preparatami zawierającymi miedź - płyn Bordeaux, Horus.
- Pozbądź się szkodników.
Oparzenie monilialne jest niebezpieczne dla wszystkich drzew ogrodowych, konidia grzyba są przenoszone przez wiatr i owady
Opryskiwanie jest konieczne, aby zapobiegać chorobom. Wczesną wiosną i przed kwitnieniem skuteczne są preparaty zawierające miedź, a przed pęknięciem pąków - Nitrafen.
Spośród szkodników morela Manitoba może być dotknięta przez mszyce. Żywi się sokiem z liści i kwiatów.
Istnieje wiele sposobów radzenia sobie ze szkodnikami:
- preparaty „Tanrek”, „Biotlin”, „Akarin”, „Fitoverm”;
- roztwór sody mydlanej;
- napary ze skórki, czosnku, ostrej papryki, igieł sosnowych, szczawiu i rumianku.
Aby zwalczyć mszyce, musisz pozbyć się mrówek, ich nosicieli
Morela „Manitoba” może cierpieć na chrząszcze. Dorosłe chrząszcze żerują na liściach i kwiatach, larwy uszkadzają korzenie. Owady nie tolerują zapachu łubinu i gorczycy. Z leków skutecznych „Aktara”, „Zemlin”, „Antikhrushch”.
Jesienne kopanie terenu służy jako środek zapobiegawczy
Morela „Manitoba” może również cierpieć na myszy i zające zjadające korę. Aby zapewnić ochronę na zimę, pnie muszą być owinięte trwałym materiałem.
Wniosek
Opis odmiany moreli Manitoba dowodzi, że jej uprawa jest łatwa i opłacalna. Daje dobre zbiory dużych i smacznych owoców, które można spożywać na świeżo lub przetworzoną. Pielęgnacja moreli powinna być kompleksowa, wszystkie środki są standardowe.
