Rasa krów charolaise: opis
Zadowolony
Francuska rasa bydła mięsnego została wyhodowana w regionie Charolais, który jest częścią współczesnej Burgundii. Według miejsca pochodzenia bydło nazywano „Charolais”. Skąd w tych miejscach pochodziło białe bydło, nie wiadomo na pewno. Białe byki są wymieniane od IX wieku. W tym czasie charolai były używane wyłącznie jako zwierzęta pociągowe. W XVI i XVII wieku bydło rasy Charolaise było już rozpoznawane na francuskich rynkach. W tym czasie charolais był używany do produkcji mięsa i mleka, a także zwierząt pociągowych. W wyniku takiej uniwersalnej selekcji w kilku kierunkach uzyskano duże zwierzęta z charolais.
Początkowo Charolais były hodowane tylko na ich „rodzimym” obszarze, ale po rewolucji francuskiej rolnik i hodowca bydła Claude Mathieu przeniósł się z Charolais do Nièvre, zabierając ze sobą stado białego bydła. W departamencie Nièvre bydło stało się tak popularne, że prawie zmieniło nazwę z Charolais na Nieuwmas.
W połowie XIX wieku istniały dwa duże stada należące do różnych organizacji hodowlanych. W 1919 organizacje te połączyły się w jedną, tworząc jedną księgę stadną.
Ponieważ zadaniem było nie tylko zdobycie mięsa i mleka, ale także wykorzystanie byków w jarzmie, do plemienia wybrano największe zwierzęta. Francuskie bydło mięsne jest na ogół większe niż angielskie bydło mięsne w tym samym kierunku. Po rozpoczęciu industrializacji zniknęło zapotrzebowanie na byki jako zwierzęta pociągowe. Rasa została przeorientowana na produkcję mięsa i mleka. W celu przyspieszenia przyrostu masy bydło rasy Charolais skrzyżowano z angielskimi krótkorogimi.
Opis rasy Charolaise
Krowa Charolais wysokość 155 cm. Byki mogą dorastać do 165 cm. Długość skośna u buhajów 220 cm i krów 195 cm. Obwód klatki piersiowej byka 200 cm.
Głowa jest stosunkowo mała, krótka, z szerokim czołem, płaskim lub lekko wklęsłym, prosty grzbiet nosa, wąska i krótka twarz, okrągłe, białe, wydłużone rogi, cienkie średnie uszy z małymi włosami, duże i wydatne oczy, szerokie policzki z silne mięśnie.
Szyja jest krótka, gruba, z wyraźnym grzebieniem. Kłąb dobrze się wyróżnia. Najważniejsze, aby nie mylić go z wysoko rozwiniętym mięśniem szyi. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Podgardle jest dobrze rozwinięte. Grzbiet i lędźwie są długie i proste. Zad długi, prosty. Byk ma lekko uniesiony ogon. Nogi krótkie, szeroko rozstawione, bardzo mocne.
Krowy charolaise są bardziej wdzięczne i przypominają rasy mleczne żywy inwentarz. Najprawdopodobniej taki dodatek przypomina o uniwersalności rasy w przeszłości. Z „mlecznej” powierzchni wystaje wypukłe sacrum. Wymię krów rasy charolaise jest małe, regularne, z dobrze rozwiniętymi płatami.
Obecność rogów może stwarzać poważne problemy w stadzie przy rozwiązywaniu relacji. Ponadto często rogi rosną nieprawidłowo, grożąc wbiciem się w oko lub kość czaszki.
Kolor "Klasyczny" Charolais - kremowo-biały. Ale dzisiaj pojawiły się już Charolaise w czerwonych i czarnych kolorach, ponieważ rasa Charolaise jest często krzyżowana z Aberdeen Angus i Herefords.
Cechy produkcyjne rasy
Waga krów dorosłych 900 kg, buhajów 1100, wydajność rzeźna do 65%. Cielęta rodzą się bardzo duże, średnio 50 kg. Bydło szybko przybiera na wadze.
Bydło rasy Charolais jest w stanie przybrać na wadze nawet na pastwisku. Ale zwierzęta mają doskonały apetyt i przy tuczeniu na trawie potrzebują znacznych powierzchni pastwiskowych. W przypadku braku tłuszczu mięso bydła Charolaise pozostaje delikatne, o wysokich walorach smakowych.
Wydajność bydła rasy Charolais w różnym wieku
| Typ zwierzęcia | Wiek rzeźny, miesiące. | Żywa waga, kg | Wydajność rzeźna, kg |
| babki | 15 – 18 | 700 | 420 |
| jałówki | 24 – 36 | ponad 600 | ponad 350 |
| dojrzałe krowy | powyżej 36 | 720 | 430 |
| byki | ponad 30 | 700 - 770 | 420 - 460 |
Francuskie gospodarstwa uzyskują główny dochód z dostaw cieląt w wieku od 8 do 12 miesięcy do włoskich i hiszpańskich przemysłowców.
Charakterystyka mleka krów Charolais jest wyraźnie przesadzona. Czasami można znaleźć dane, że krowy charolais dają 4 tys. kg mleka rocznie. Ale ta liczba nie zawsze jest osiągalna nawet w przypadku ras mięsnych i mlecznych. Bardziej realistyczne dane pokazujące wydajność mleczną krów 1000 - 1500 kg rocznie. Ale jeszcze bardziej prawdopodobny jest fakt, że nikt poważnie nie mierzył wydajności mlecznej krów rasy Charolais.
Cielęta rasy Charolaise muszą pozostać z matką przez co najmniej 6 miesięcy. Jednocześnie krowy mają bardzo dobrze rozwinięty instynkt macierzyński. Nie pozwoli nikomu zbliżyć się do cielęcia i nie da mleka nikomu poza swoim cielęciem. Generalnie produkcja mleka krów rasy Charolaise nikomu nie przeszkadza. Najważniejsze jest to, że cielę ma wystarczającą ilość mleka i nie pozostaje w tyle w rozwoju.
Zalety rasy Charolaise
Bydło charolais ma wystarczająco dużo zalet, aby być hodowane we wszystkich krajach o rozwiniętym przemyśle mięsnym:
- wczesny rozwój;
- szybki przyrost masy ciała podczas wypasu;
- Oporność na choroby;
- mocne kopyta;
- zdolność do dobrego karmienia zarówno trawą, jak i paszą zbożową;
- umiejętność przystosowania się do każdego klimatu;
- zdolność do rodzenia jeszcze większego potomstwa podczas krzyżowania heteroz;
- najwyższą wydajność rzeźną mięsa z tuszy;
- jeden z najniższych procentów tłuszczu w mięsie.
Mniej tłuszczu zawiera tylko mięso bydła fryzyjskiego.
Wady rasy Charolais
Wraz z bezwarunkowymi zaletami, za które cenione jest na świecie bydło rasy Charolaise, ma również poważne wady:
- Byki Charolais są bardzo agresywne. Krowy, chociaż są od nich gorsze pod względem złośliwości, ale niewiele, zwłaszcza jeśli krowa ma cielę;
- ciężkie wycielenie. Ze względu na dużą wagę cieląt, śmiertelne skutki u krów nie są rzadkością;
- choroba dziedziczna, która powoduje niewydolność serca u nowonarodzonych cieląt;
- Byki rasy Charolaise nie mogą być stosowane u bydła mniejszych ras ze względu na duże rozmiary nowonarodzonych cieląt.
Aby uniknąć takich problemów, a także uzyskać większe zwierzęta, właśnie wykorzystuje się krzyżowanie bydła Charolaise z innymi rasami. Herefordy są szczególnie popularne pod tym względem, ponieważ ich cielęta rodzą się małe, a następnie doganiają przedstawicieli innych ras mięsnych. Oprócz Herefordów i Aberdeen Angus, Charolais krzyżuje się z rasą bydła hodowaną w USA: braminami. Będąc rasą amerykańską, bramini mają indyjskie korzenie i są przedstawicielami Zebu.
Na zdjęciu byk jest braminem.
Krzyżowanie braminów z Charolaise było prowadzone tak aktywnie, że w Australii zarejestrowano już nową rasę bydła: cząber.
Aby zostać wpisanym do Księgi Stadnej, przedstawiciel tej rasy musi mieć 75% krwi Charolaise i 25% krwi bramińskiej.
Na zdjęciu byk to chabre. Rasa Chabrey nie została jeszcze skonsolidowana według typu. Zawiera zarówno lżejsze zwierzęta przypominające zebu, jak i ciężkie, bardziej podobne do Charolais.
15 lat temu Charolais pojawił się w Rosji.
A na Ukrainie
Informacje zwrotne od właścicieli Charolais
Za wcześnie, aby mówić o opiniach właścicieli Charolais w Rosji czy na Ukrainie. W WNP Charolais jest nadal bardzo egzotyczną rasą. Ale obcokrajowcy już mają zdanie.
Wniosek
Charolais może stać się doskonałym źródłem wołowiny w Rosji, jeśli pracownicy hodowli bydła zmienią swój stosunek do tej rasy. We wszystkich rosyjskich filmach charolais są prawie niemożliwe do odróżnienia od bydła mlecznego z powodu wystających kości. Czy są mylone z rasami mlecznymi. Albo nie biorą pod uwagę, że fraza „dobrze utuczona na pastwisku” oznacza obecność wysokiej trawy pod nogami Charolais, a nie zdeptaną ziemię z rzadkimi kępami prawie martwych roślin. W każdym razie osobniki nie będą mogły uzyskać Charolaise przez długi czas ze względu na wysoki koszt rasy i bardzo mały „rosyjski” inwentarz.
