Borowik zwyczajny (borowik brzozowy): zdjęcie i opis
Zadowolony
| Nazwa: | Borowik zwyczajny |
| Nazwa łacińska: | Leccinum scabrum |
| Typ: | Jadalny |
| Synonimy: | Brzoza, Obabok, Brzoza Obabok |
| Dane techniczne: |
|
| Systematyka: |
|
Zbieranie grzybów w lesie często wiąże się z trudnością określenia gatunku. Aby znaleźć nienaruszone okazy, trzeba znać nie tylko zewnętrzny opis odmian jadalnych, ale także główne siedliska. Borowik należy do gatunku grzybów gąbczastych. Nazywany jest również robakiem lub brzozą.
Gdzie rośnie borowik pospolity
Obabok, czyli borowik pospolity, zaczyna pojawiać się na obrzeżach lasów mieszanych wraz z nadejściem lata i rośnie tam do późnej jesieni. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że tworzy mikoryzę z brzozami. Oznacza to bliski symbiotyczny związek z korzeniami drzewa. Najczęściej gatunek ten zbierany jest w lasach mieszanych, gdzie brzozy zajmują wiodącą pozycję lub przynajmniej występują (np. na plantacjach świerka). Borowik pospolity jest powszechny w Europie kontynentalnej, rośnie również w Ameryce Północnej.
Jak wygląda borowik pospolity
Według opisu zewnętrznego borowik pospolity łatwo odróżnić od innych odmian. Jego parametry są często używane do pokazania typowego przedstawiciela klasy:
- Kapelusz. Odcień kapelusza może być jasnoszary (u młodych okazów) lub ciemnobrązowy (w starych owocnikach). Okrągłe lub półkuliste, średnica sięga 15 cm. Po deszczu lub rosie czapka może być pokryta niewielką ilością śluzu. Pod ciemną cienką skórką na powierzchni kryje się biały miąższ, który po złamaniu lekko ciemnieje i ma charakterystyczny grzybowy zapach.
- Noga. Może osiągnąć 15 cm długości i 3 cm obwodu. Solidna, półcylindryczna, noga lekko rozszerza się do powierzchni ziemi. U osobników dorosłych miazga po cięciu staje się twarda, włóknista, wodnista.
Czy można jeść borowiki?
Borowik należy do grupy jadalnych. Czapki, części nóg służą do jedzenia. Ponadto są klasyfikowane jako rodzaj klasycznie jadalnych gatunków, które podczas krojenia wydzielają rozpoznawalny zapach grzyba.
Smak grzyba
Borowik jest na drugim miejscu po borowikach pod względem smaku. Preparat tego typu nie wymaga długotrwałej obróbki cieplnej, charakterystyczny grzybowy zapach nie znika po ugotowaniu. Miąższ staje się miękki, nabiera bogatego kremowego smaku. Charakterystyczną cechą borowików zwyczajnych jest ciemnienie białej miazgi po ugotowaniu.
Borowik pospolity służy do: różnego rodzaju przetwórstwa kulinarnego:
- smażenie;
- wrzenie;
- marynowanie;
- wysuszenie.
Bogaty smak i aromat pozwalają na gotowanie zup, sosów, sosów z produktu, robienie dressingów z kwaśnej śmietany, mieszanie z masłem, oliwą lub innymi olejami roślinnymi. Ta odmiana łączy się z roślinami okopowymi, zbożami, dobrze nadaje się do nadzień w ciastach, kulebyaki.
Korzyści i szkody dla ciała
Borowik podczas obróbki cieplnej uwalnia szkodliwą substancję - chininę, która może mieć negatywny wpływ na trawienie, dlatego woda po ugotowaniu jest odprowadzana i nie jest wykorzystywana do dalszego gotowania.
Borowik pospolity jest przydatny dla osób przestrzegających diety. Ze względu na swój smak i wartość odżywczą może zastąpić niektóre rodzaje mięsa, chociaż nie ma wysokiej kaloryczności. Planowanie diety uwzględnia kompatybilność z innymi produktami.
Borowik zawiera zwiększoną ilość kwasu askorbinowego oraz wapnia i magnezu. Białka stanowiące ponad 30% uważane są za kompletne, czyli posiadają niezbędne aminokwasy, takie jak: lecytyna, arginina i glutamina. Ta zawartość produktu nie wymaga obecności specjalnych enzymów do rozszczepienia. Białko jest szybko i łatwo wchłaniane przez jelita, co wyjaśnia właściwości dietetyczne odmiany. Wiadomo, że w medycynie ludowej stosuje się je w leczeniu przewlekłych chorób nerek.
Możesz lepiej poznać borowika oglądając film:
Fałszywe dublety
Borowik ma niebezpieczny odpowiednik, zwany grzybem żółciowym.
Różnice między tymi odmianami opisano w tabeli:
Oznaki różnicy | borowik pospolity | grzyb żółciowy |
siedliska | Lasy mieszane lub świerkowe zdominowane przez brzozy. | W lasach w pobliżu mokradeł, w wąwozach. |
Opis zewnętrzny | Odcień pudru z zarodnikami jest jasny, kremowy. | Proszek z zarodnikami z domieszką brudnożółtych plam. |
Struktura czapki | Elastyczny, gęsty, nie zmienia kształtu po naciśnięciu. | Lekko wciska się i nie wraca do pierwotnego kształtu. |
Zapach | zapach grzybów. | Nie. |
Osobliwości | Rosną w jasnych, otwartych miejscach. | Na powierzchni owocnika nie ma owadów, ponieważ nie przyciągają ich gorzkie, niejadalne grzyby. |
Zbieracze grzybów twierdzą, że obabok z powodu braku doświadczenia można pomylić z jednym z trujących grzybów, perkozem bladym. Pod brzozami rosną muchomory, osiki. Czas ich pojawienia się zbiega się z początkiem owocowania w lasach borowików:
Okresy owocowania obu gatunków pokrywają się: od lipca do października.
Okrągła czapka muchomora ma kształt półkuli. Jego średnica to aż 10 cm. U młodych przedstawicieli atrakcyjny jest odcień kapelusza: błyszczący, jasnobrązowy. Miąższ nie ciemnieje podczas krojenia, pozostaje białawy, wydziela delikatny słodkawy aromat. Noga, podobnie jak borowik, jest lżejsza od czapki, rozszerza się w dół. Perkoz biały należy do klasy trujących grzybów. Zatrucie może spowodować poważne komplikacje.
Aby odróżnić muchomor i muchomor, zaleca się skupienie się na kilku podstawowych cechach fałszywego gatunku:
- brak symbiozy z korzeniami brzozy;
- brak charakterystycznego grzybowego aromatu;
- na powierzchni owocnika nie ma owadów.
Zasady odbioru
Podczas zbierania należy wziąć pod uwagę zalecenia doświadczonych grzybiarzy:
- Zaplanuj trasę z wyprzedzeniem. Nie zbieraj grzybów w pobliżu dróg, przedsiębiorstw przemysłowych, ponieważ pochłaniają szkodliwe substancje gromadzące się pod podstawą nasadki.
- Wytnij owocnik na powierzchni ziemi nożem pod ostrym kątem.
- Umieść grzyby w nieplastikowym pojemniku. Najlepszą opcją jest wiklinowy kosz: przepuszcza powietrze, zapobiega ściskaniu się czapek sąsiednich okazów.
- Nie zrywać uszkodzonych grzybów dżdżownic.
- Kopie bypassów, których własność jest wątpliwa.
- Posortuj owocniki po zebraniu, odrzuć nieodpowiednie.
Zbieracze grzybów zalecają gotowanie borowików w pierwszym dniu po zbiorach. Surowce nie podlegają długotrwałemu przechowywaniu ani transportowi.
Posługiwać się
Borowik po zbiorach często gotuje się z ziemniakami i cebulą. Przed smażeniem są czyszczone, odcina się dolną część nogi, moczy się w zimnej wodzie, a następnie gotuje przez 25-30 minut.
Aby miąższ nie ciemniał, do moczenia stosuje się zimną wodę zakwaszoną kwasem cytrynowym. Na 2 litry weź 0,5 godziny. ja. proszek lub sok wyciskany z połowy cytryny.
Borowiki suszy się za pomocą suszarek elektrycznych lub piekarników. Są również zamrażane po ugotowaniu. Wysuszone części są przechowywane w płóciennych torebkach lub papierowych torebkach spożywczych. Zamrożone pieczarki są przechowywane na półce zamrażarki w plastikowych torebkach z uszczelnionymi zaworami przez 3-6 miesięcy. Najczęściej ogórki kiszone są kiszone, nie są tak atrakcyjne w ogórkach kiszonych, tracą charakterystyczny smak.
Do smażenia wraz ze zwykłymi borowikami często przyjmują odmiany podobne w typie: borowiki, borowiki.
Wniosek
Borowik to pyszny grzyb jadalny o charakterystycznym, rozpoznawalnym zapachu. Przy zbieraniu tej odmiany bierze się pod uwagę, że jej przedstawiciele rosną w lasach brzozowych. To pomaga nie mylić ich z fałszywymi dubletami. Zwykły borowik przed gotowaniem poddaje się krótkiemu moczeniu, dodając kwasek cytrynowy, aby uniknąć ciemnienia produktu, jak w przypadku gotowania.
