Zadowolony
Tuja jest jednym z głównych przedstawicieli rodziny Cypress. Kultura wyróżnia się długą żywotnością i wiecznie zielonym kolorem. Sadzenie i pielęgnacja tui na otwartym polu wiosną jest dość popularnym tematem wśród ogrodników: pomimo bezpretensjonalności drzewa iglastego istnieje wiele niuansów i zasad utrzymywania go na stronie.
Tuję najczęściej można spotkać w ogrodach jako część rabat kwiatowych lub w wariancie nasadzeń jednorazowych. Co więcej, drzewo jest powszechnie znane ze swoich właściwości leczniczych, co czyni je jeszcze cenniejszymi.
Ważne jest, aby każdy, kto chce kupić taką roślinę, wiedział, jak prawidłowo sadzić tuję na stronie, dokładnie przestudiować zdjęcie i zasady pielęgnacji drzew.
Zarówno tuja, jak i jałowiec charakteryzują się szerokim wyborem gatunków i odmian ozdobnych do sadzenia na stanowisku. Istnieją jednak znaczące różnice między roślinami:
Wybór drzewa iglastego na miejsce powinien opierać się na miejscu wzrostu, jakości gleby i celu sadzenia plonu (skład ogrodu, żywopłot, pojedyncze sadzenie itp.). D.)
Wysokość drzewa iglastego zależy bezpośrednio od jego odmiany, co również należy wziąć pod uwagę przed sadzeniem rośliny na miejscu: na przykład tuja ma wysokość do 6 m (złożona lub olbrzym), a niektóre mogą przekraczać 20 m w wysokość przy średnicy pnia 70 cm (zachodnia ).
Warto wziąć pod uwagę, że żywotniki wysokich odmian mają niższą wartość dekoracyjną i wolniejsze tempo wzrostu, dlatego najlepiej nadają się do sadzenia wiosną w ogrodzie botanicznym, parku lub szkółce.
Na otwartym terenie na początkowych etapach rozwoju tuja rośnie dość wolno, jej tempo wzrostu nie przekracza 40 cm rocznie. Z biegiem czasu liczba ta rośnie, a pędy stopniowo zmieniają się z płaskiego kształtu na bujny i okrągły, nabierając czerwono-brązowego odcienia.
Formy ozdobne rośliny iglastej mogą w ciągu 3 lat wzrosnąć o 55 - 60 cm, a w wieku dorosłym osiągnąć ponad 2 m wysokości. Tempo wzrostu kultury zależy w znacznym stopniu od szerokości geograficznej miejsca jej wzrostu. W leśnych rejonach Arktyki drzewo osiąga nie więcej niż 40 cm w wieku 6 lat (przyrost roczny to tylko 5-8 cm). A w regionach południowych w krótkim czasie drzewo iglaste może stać się prawdziwym gigantem.
Ze względu na swoją bezpretensjonalność można sadzić roślinę na otwartym terenie o każdej porze roku. Jednak większość ogrodników preferuje sadzenie tui na wiosnę: to właśnie okres wiosenny korzystnie wpływa na otwarty system korzeniowy drzewa iglastego i umożliwia młodym sadzonkom lepsze przystosowanie się do nowych warunków. Co więcej, drzewa sadzone wiosną będą mogły lepiej powiązać swój cykl życia z zegarem biologicznym, a także przygotować się do pierwszego zimowania.
Najbardziej optymalnym okresem sadzenia tui jest wczesna wiosna, przed rozpoczęciem procesu przepływu soków. Okres aktywnego wzrostu drzewa iglastego zaczyna się w maju, dlatego najlepiej sadzić drzewo w połowie kwietnia, zaraz po zakończeniu okresu silnych mrozów.
Dobrze jest sadzić tuję na wiosnę po pierwszym rozgrzaniu ziemi, w zależności od pogody w regionie. To właśnie w okresie od kwietnia do maja zarówno pędy drzewa iglastego, jak i jego korzenie zaczynają aktywnie rosnąć. Wiosną tuja najłatwiej toleruje sadzenie. Ponadto lekko zamrożona gliniana bryła zachowa swoją integralność. A do okresu zimowego drzewo wyrośnie silny system korzeniowy.
Tuja ma dużą liczbę odmian, z których najpopularniejsze do sadzenia na wiosnę to zachodnie (odmiany Smaragd, Danica, Brabant, Teddy), a także wschodnie.
W regionie Leningradu tuje są powszechne tylko z zamkniętym systemem korzeniowym, dlatego sadzonki sadzi się wyłącznie w ciepłym okresie, najlepiej w połowie wiosny (kwiecień - początek maja).
Pomimo tego, że pielęgnacja tui na wiosnę nie jest szczególnie trudna, proces sadzenia drzewa iglastego w ziemi na osobistej działce ma swoje własne cechy, z którymi należy się zapoznać przy zakupie sadzonki.
Zaleca się przestrzeganie następujących zasad:
Równie ważne jest szczegółowe zapoznanie się z technologią sadzenia tui na wiosnę i dokładne przestudiowanie opisu procesu krok po kroku.
Jeśli tuja zostanie posadzona wiosną na działce ogrodowej, najlepiej zrobić to w półcienistym obszarze, który nie będzie oświetlony przez słońce przez cały dzień. Stała ekspozycja na bezpośrednie działanie promieni słonecznych może prowadzić do odwodnienia rośliny lub zwiększać ryzyko zachorowań podczas silnych mrozów. Najlepiej używać ziemi sodowej z dodatkiem mieszanki piasku i torfu. Posadzona wiosną tuja może również dobrze się rozwijać na innych rodzajach gleby: dobrze nadaje się do tego bagno, glina lub glina piaszczysta.
Aby pięknie posadzić tuję na wiosnę w ogrodzie lub domku letniskowym, możesz połączyć drzewo iglaste z innymi rodzajami roślin: da to kompozycji bardziej dekoracyjny efekt, a ponadto pomoże wzmocnić jej korzystne właściwości.
Tuja najlepiej czuje się w pobliżu krzewów liściastych i klombów:
Możesz dowiedzieć się więcej o opiece nad tują na wiosnę oraz o cechach uprawy drzew iglastych w ogrodzie z wideo:
W wieku dorosłym tuja może osiągnąć ponad 3 m wysokości, dlatego nawet najmniejsze drzewa najlepiej sadzić w odległości 1 - 1,5 m od ogrodzenia. Właściwe przestrzeganie odległości zapewni zdrowy wzrost efedryny i jej prawidłowy rozwój przez cały okres życia.
Sadząc wiosną wzdłuż ogrodzenia, tuję można łączyć z innymi rodzajami roślin iglastych: świerkiem, jałowcem, sosną itp. D. Często projektanci, łącząc różne wysokości, faktury, kształty i odcienie igieł drzew, tworzą niezwykłe kombinacje i kompozycje krajobrazowe.
Jako niestandardowe rozwiązanie można zastosować połączenie tui z gatunkami roślin pnących lub liany kwiatowej: drzewo iglaste będzie stanowić podporę dla mniejszych roślin, nie szkodząc rozwojowi ich systemu korzeniowego.
Pomimo prostoty utrzymywania drzewa iglastego, ogrodnicy kategorycznie nie zalecają sadzenia tui w pobliżu domu: ze względu na wysokie tempo wzrostu, za kilka lat drzewo może zablokować większość terenu. Ponadto sadzenie tui w pobliżu domu na klombie na wiosnę może zaszkodzić rosnącym w pobliżu kwiatom, przez co drzewo iglaste będzie musiało zostać wyrwane.
Co więcej, ludzie uważają tuję za drzewo smutku i smutku, dlatego uważa się, że nie należy jej umieszczać w pobliżu mieszkania, zwłaszcza jeśli w domu jest młoda dziewczyna: drzewo może odstraszyć wszystkich zalotników i przynieść samotność.
W szkółkach i wyspecjalizowanych sklepach prezentowana jest dość szeroka gama sadzonek tui różnych odmian i form dekoracyjnych, które różnią się zarówno wiekiem, jak i wielkością. Istnieje możliwość zakupu małego drzewka, które po wyrośnięciu można postawić na wiosnę. Najlepiej jest preferować wybór młodych sadzonek, ponieważ mają one wyższy poziom przystosowania.
Jeśli chcesz szybciej zaprojektować stronę, wybierz dojrzałe drzewa.
Przy wyborze sadzonki niezwykle ważna jest ocena wyglądu rośliny, zwracając uwagę na dwa główne czynniki: poziom wilgotności gleby w pojemniku i jak mocno igły trzymają się na pędach.
Wysokiej jakości i zdrowa sadzonka ma mocne i sprężyste gałęzie, wolne od niezidentyfikowanych plam i fizycznych uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki i choroby. Igły powinny ściśle przylegać do pędów iw żadnym wypadku nie kruszyć się.
Najlepiej posadzić roślinę w ziemi na wiosnę zaraz po zakupie.
Sadzenie tui na otwartym terenie na wiosnę znacznie zmniejsza ryzyko chorób w efedrze. Dodatkowo zwiększa szybkość adaptacji drzewa do nowych warunków.
Sadząc tuję na wiosnę, musisz przestrzegać prostych zasad:
Sadząc tuję wiosną w ogrodzie lub na wsi, ważne jest, aby dokładnie przestudiować wszystkie cechy i możliwe trudności w opiece nad rośliną.
Bujne igły drzewa potrafią odparować dużą ilość wilgoci, dlatego należy uważnie monitorować stan gleby i zapobiegać jej wysychaniu, niezależnie od pory roku. Wiosną, w początkowych stadiach wzrostu, konieczne jest częstsze podlewanie iglaków, a także spryskiwanie korony. Pomoże to zmyć nagromadzony kurz, otworzyć szparki liści i zapewnić intensywniejszy przepływ wszystkich procesów fizjologicznych.
Przez pierwsze 3 - 4 lata drzewa muszą stworzyć schronienie, aby uniknąć oparzeń od aktywnego światła słonecznego.
Dojrzałe drzewa mają dość wysoki poziom mrozoodporności, jednak zimą ich gałęzie są ściągane sznurkiem, aby uniknąć zranienia korony podczas obfitych opadów śniegu.
Tuja jest zaliczana do roślin wilgotnych. Roślinę należy podlewać wiosną raz w tygodniu, w zależności od warunków pogodowych. Średnio jedna młoda sadzonka powinna nabrać do 10 litrów wody. Przy obfitych opadach wiosną częstotliwość podlewania można zmniejszyć, a latem w warunkach gruntowych - zwiększyć (w odstępie 3-4 dni). W szczególnie upalne dni tuję należy nawilżać co 2-3 dni. Ilość wody wydawanej w tym samym czasie wzrasta 1,5-2 razy. Dojrzałe drzewa potrzebują więcej wilgoci, a młode sadzonki należy podlewać nieco częściej.
Równie ważne jest nawadnianie korony, aby nadać gałęziom większą elastyczność, a liściom jasny i soczysty kolor. Wiosną zabieg można przeprowadzać dwa razy dziennie, rano i wieczorem.
Spulchnianie gleby na wiosnę odbywa się w okresie wegetacyjnym na głębokość 8 - 10 cm (tuja ma powierzchowny system korzeniowy). Kręgi pnia należy mulczować torfem, zrębkami, korą lub kompostem. Pomaga to chronić system korzeniowy przed przegrzaniem i wysychaniem latem, a zimą przed zamarzaniem.
Gdy tylko wiosną tuja zostanie zasadzona na stałym stanowisku, jej pierwszy pogłówny opatrunek należy natychmiast wykonać za pomocą roztworu stymulatora wzrostu. Składniki w jego składzie przyczyniają się do szybkiego ukorzenienia się drzewa, a także znacznie zwiększają ogólną odporność. Wiosną dorosła roślina potrzebuje opatrunku z zawartością potasu i fosforu. Przeprowadza się go dwukrotnie, w odstępie 10-15 dni.
Na rozwój tui na wiosnę pozytywnie wpływa stosowanie nawozów organicznych i mineralnych, a także specjalnych preparatów dla drzew iglastych (Fertika et al.) lub kompost. Muszą być stosowane dwa razy w sezonie (wiosną i latem), po spulchnieniu gleby w okolicy koła pnia. W lecie konieczne będzie również podlewanie drzew roztworem nawozowym.
Thuja charakteryzuje się szybką adaptacją do kształtowania, co pozwala projektantom nadać jej niemal dowolny kształt: piramidalny, spiralny, kulisty czy kolumnowy. Aby drzewo na wiosnę miało idealną koronę, należy je regularnie ścinać, usuwając uszkodzone, wysuszone lub zbyt długie gałęzie. Ponadto przycinanie pomaga zagęścić koronę i nadać drzewu piękny i zdrowy wygląd.
Powstawanie tui na wiosnę jest szczególnie ważne dla prawidłowego wzrostu drzew iglastych.
Aby prawidłowo przyciąć koronę na wiosnę, należy wziąć pod uwagę kilka punktów:
Większość chorób tui na wiosnę powstaje w wyniku działania niebezpiecznych patogenów: grzybów z rodzaju Fuzaruim, foma, cytospory itp. Mogą infekować zarówno koronę i igły rośliny, jak i jej pędy. Choroba taka jak brązowa schütte dotyka tylko igieł tui.
Aby wyeliminować choroby grzybowe na drzewie, najlepiej użyć płynu Bordeaux lub roztworu Kartocid. Konieczne jest przetwarzanie drzew iglastych na wiosnę w odstępie 10-15 dni, aż tuja zostanie całkowicie wyleczona.
Najczęstszymi szkodnikami drzew iglastych są mszyce tui i fałszywe tarcze. Kiedy drzewo jest dotknięte mszycami, igły zaczynają żółknąć i ostatecznie odpadają. Aby go wyeliminować, przy opryskiwaniu wiosną stosuje się roztwór na bazie Karbofosu, Rogomu lub Decis. Nie mniej niebezpieczna dla drzewa jest fałszywa tarcza tui, która znajduje się na igłach i gałęziach rośliny.
Wiosną przed zakwitnięciem pąków roślinę należy spryskać Karbofosem, pod koniec czerwca dwukrotnie potraktować Aktellikiem, Rogorem lub Chlorofosem (w odstępie 1 - 1,5 tygodnia).
Sadzenie i pielęgnacja tui na otwartym polu mają wiele cech, które należy przestudiować przed zakupem drzewa na swoją stronę. Najbardziej optymalnym sezonem do sadzenia jest wiosna, ponieważ w tym okresie drzewo iglaste najszybciej będzie w stanie przystosować się do nowych warunków. Jednocześnie niezwykle ważny jest dobór odpowiedniej sadzonki, zwracając szczególną uwagę na jej wygląd i brak uszkodzeń fizycznych. Sadzenie tui i opieka nad nią na wiosnę jest dość prosta. Konieczne jest jednak wcześniejsze zapoznanie się ze wszystkimi cechami zawartości drzewa iglastego: harmonogramem nawadniania, zasadami spulchniania, ściółkowania i nawożenia, a także zapobieganiem typowym chorobom, które mogą zakłócać zdrowy wzrost drzewo.