Zadowolony
Nazwa: | Pieczarka miodowa gonona |
Nazwa łacińska: | Desarmillaria ektypa |
Typ: | Niejadalny |
Synonimy: | Armillaria ectypa, Muchomor miodowy |
Dane techniczne: | Grupa: lamelowe |
Systematyka: |
|
Goniak miodowy – rzadki, niejadalny gatunek z rodziny Physalacrium. Rośnie w wilgotnej glebie, w lasach liściastych. Zaczyna owocować od początku sierpnia do końca września. Ponieważ gatunek nie jest zalecany do spożycia, konieczne jest przestudiowanie jego szczegółowego opisu, obejrzenie zdjęć i filmów.
Miodowy muchomor ścigał rzadkie gatunki wymienione w Czerwonej Księdze. Dlatego podczas spotkania z nim przechodzą doświadczeni grzybiarze, aby grzyb był w pełni dojrzały i miał czas na bezpieczne rozmnażanie się przez zarodniki. Aby zwiększyć populację tego gatunku, musisz znać cechy zewnętrzne i zapoznać się ze zdjęciem.
Czapka jest mała, osiąga 6 cm. U młodych przedstawicieli ma kształt dzwonu, gdy rośnie, prostuje się, krawędzie stają się faliste, a pośrodku pojawia się małe zagłębienie. Powierzchnia pokryta gładką brązową skórką z różowym odcieniem. Dolną warstwę tworzą kruche, częste płytki, częściowo przylegające do łodygi. Kolor jasnożółty, ciemnieje z wiekiem. Rozmnażanie następuje przez mikroskopijne, cylindryczne zarodniki, które znajdują się w kremowym proszku.
Noga jest cienka i długa, dorasta do 8 cm. Powierzchnia pokryta gładką skórą, pomalowaną na kolor kapelusza. Miąższ jest cienki, podczas deszczu staje się przezroczysty. Owocnik nie ma smaku ani zapachu.
Goniak miodowy - rzadki okaz, który rośnie na wilgotnej glebie, w lasach liściastych. Rośnie samotnie lub w małych rodzinach. Owoce jesienią.
Grzyb jest niejadalny i po zjedzeniu powoduje zatrucie pokarmowe. Aby nie skrzywdzić siebie i swoich bliskich, musisz poznać dokładny opis czapki i nóg, a gdy go spotkasz, przejść obok.
Goniący agaric miodowy, jak każdy mieszkaniec lasu, ma jadalne i niejadalne odpowiedniki. Obejmują one:
Goniący muchomor miodowy - niejadalny grzyb, który woli rosnąć na wilgotnej ziemi. Podczas zbierania grzybów, aby nie zaszkodzić ciału, musisz przestudiować cechy zewnętrzne i podobne odpowiedniki. Jeśli gatunek jakoś dostał się na stół, trzeba znać pierwsze oznaki zatrucia i umieć udzielić pierwszej pomocy. Ponieważ grzyby mają fałszywe trujące odpowiedniki, konieczne jest powierzenie ich zbierania doświadczonemu grzybiarzowi.