Zadowolony
Nazwa: | Białe danie z masłem |
Nazwa łacińska: | Suillus placidus |
Typ: | Jadalny |
Dane techniczne: |
|
Systematyka: |
|
Maślanka biała to mały, jadalny grzybek należący do rodziny maślaków. W niektórych źródłach można znaleźć jego łacińską nazwę Suillusplacidus. Nie różni się specjalnymi walorami smakowymi, ale spożywany nie szkodzi organizmowi. Po zbiorze gatunek ten należy jak najszybciej przetworzyć, ponieważ jego miąższ jest nietrwały i podatny na gnicie.
Grzyb otrzymał swoją nazwę od białawego lub nawet jasnoszarego koloru kapelusza i nóg. W miejscu nacięcia lub złamania kolor miazgi, utleniający się, może zmienić się na czerwony.
Małe, ledwo uformowane Suillusplacidus mają małe, bulwiaste kapelusze o średnicy mniejszej niż 5 cm. Ich kolor jest biały, wzdłuż krawędzi jasnożółty. Dorośli mają szerokie, płaskie kapelusze, czasem wklęsłe lub w kształcie poduszki. Ich średnica może sięgać nawet 12 cm, kolor brudnoszary z oliwkowymi lub beżowymi domieszkami.
Na zdjęciu widać, że powierzchnia naczynia z białego masła jest gładka, pokryta tłustym filmem, który po wyschnięciu pozostawia na kapeluszu lekki połysk.
Na odwrocie kapelusz pokryty jest brudnożółtymi kanalikami o głębokości do 7 mm, które również przechodzą do łodygi, rosnąc wraz z nią. Z biegiem czasu stają się oliwkowe, w ich małych porach (do 4 mm) widać szkarłatną ciecz.
Wiek Suillusplacidus można określić na podstawie koloru kapelusza i łodygi. Na zdjęciu borowiki to młode motyle, można to ustalić po bladym, nie pożółkłym kapeluszu i czystej nodze.
Noga jest cienka (do 2 cm średnicy) i długa, do 9 cm, zakrzywiona, rzadko prosta, cylindryczna. Jej cieńszy koniec opiera się o środek kapelusza, pogrubiona podstawa jest przyczepiona do grzybni. Cała jego powierzchnia jest biaława, pod kapeluszem bladożółty. Brak obrączki. W starych owocach skóra nóg pokryta jest ciemnymi, brązowymi plamami, które łączą się w jedną ciągłą, brudno-szarą powłokę. Na zdjęciu poniżej opisu białych motyli widać, jak zmienia się kolor ich odnóży: u małych grzybów jest prawie biały, u dojrzałych jest cętkowany.
To jadalny gatunek grzyba, który nie smakuje dobrze. Grzyb nadaje się do solenia i marynowania. Można go również smażyć i gotować. Pożądane jest zbieranie tylko młodych białych grzybów z czystą nogą.
Grzyb rośnie w lasach iglastych i cedrowych od końca maja do początku listopada. W lasach liściastych i mieszanych można spotkać białe motyle. Rosną w Alpach, na wschodzie Ameryki Północnej, w Chinach (Manchuria). W Rosji biały grzyb z rodziny Maslenkovye występuje na Syberii i na Dalekim Wschodzie, w centralnej części kraju.
Ich główne zbiory można zbierać w sierpniu i wrześniu. W tym czasie owocują obficie, rosną w małych rodzinach, ale zdarzają się też pojedyncze okazy.
Olejarki są zbierane kilka dni po deszczu: w tym czasie jest ich dużo. Trzeba ich szukać na suchych, dobrze oświetlonych skrajach lasu – biała olejarka nie toleruje zacienionych, zabagnionych miejsc. Często pod warstwą opadłych igieł można znaleźć grzyby. Grzyby z białą czapką, dzięki której motyle są wyraźnie widoczne na tle pociemniałych, zgniłych igieł choinkowych. Owoc odcina się dobrze naostrzonym nożem wzdłuż łodygi pod korzeniem. Zrób to ostrożnie, aby nie uszkodzić grzybni.
Ten gatunek grzyba praktycznie nie ma bliźniaków. Doświadczony grzybiarz nie pomyli go z innymi rodzajami grzybów. Niedoświadczeni miłośnicy cichego polowania często mylą się, myląc borowik bagienny i świerkową mokruha z puszką oliwy.
Borowik to grzyb jadalny, który jest całkowicie podobny do białego oleju. Aby znaleźć różnice, musisz dokładnie rozważyć grzyba.
Różnice:
Borowik błotny w przeciwieństwie do białego maślanki jest pysznym grzybem o bogatym smaku i aromacie.
Owoce młodego świerka mokruha są podobne do Suillusplacidus. Na początku dojrzewania jest również koloru jasnoszarego z błyszczącą czapką. Ale po rozcięciu miąższ mokruha nie ciemnieje, ten grzyb można przechowywać przez długi czas, jego noga jest krótka i gruba, pokryta białawymi płytkami. Podczas dojrzewania mokruha ciemnieje, staje się ciemnoszara, już w tym okresie łatwiej jest odróżnić ją od białego oleistego grzyba. Również czapka świerkowa mokruha jest gęsto pokryta śluzem na zewnątrz i wewnątrz, czego po prostu nie ma na olejarce.
Po zebraniu przez 3, maksymalnie 5 godzin, biały olej należy ugotować. Wcześniej usuwają z nich skórkę – po ugotowaniu twardnieje i zaczyna gorzki smak. Przed czyszczeniem nie można ich moczyć ani myć, powierzchnia grzyba stanie się śliska, nie będzie można sobie z tym poradzić. Jak tylko każdy kapelusz zostanie oczyszczony z folii, grzyby należy umyć.
Gotuj masło nie dłużej niż 15 minut. Następnie są solone lub marynowane. Grzyby można suszyć na zimę, konserwować octem lub smażyć.
Służą do przygotowania nadzienia do ciast, naleśników, pierogów, a także zrazów, klopsików, dowolnego kremowego sosu grzybowego lub kremowego sosu serowego do spaghetti.
Maślanka biała to grzyb jadalny, który we wrześniu można spotkać wszędzie na obrzeżach lasów iglastych lub mieszanych. Nie ma wysokich walorów smakowych, ale nie ma trujących odpowiedników. Taki grzybowy owoc można zbierać i jeść bez obaw, jest zupełnie nieszkodliwy nawet surowy.