Ciężkie konie świata

Po raz pierwszy o takiej rasie konia jak ciężka ciężarówka mówiono w Europie w średniowieczu, w dobie turniejów rycerskich. Zwykłe konie nie mogły wytrzymać rycerzy w wielokilogramowej zbroi, a następnie zniszczono konie, a muskularne traktory zostały już przez nie zastąpione. Później zaczęto ich wykorzystywać głównie jako siłę roboczą w rolnictwie, choć wciąż są miłośnicy jazdy konnej na tej konkretnej rasie. Niektóre typy ciężkich samochodów ciężarowych są również wykorzystywane w produkcyjnej hodowli zwierząt, czyli do pozyskiwania mleka i mięsa. I chociaż ciężka ciężarówka jest znacznie wolniejsza od zwykłego konia, z pewnością nie ma wytrzymałości i niezawodności.

Ciężkie ciężarówki: rasy koni

Ciężkie ciężarówki to najsilniejsze konie. Na świecie wyhodowano setki takich ras, ale tylko kilka z nich otrzymało powołanie:

Belgijskie ciężkie zanurzenie (Brabancon)

Konie te mogły być hodowane w Belgii pod koniec XIX wieku, wykorzystując jako podstawę odmiany Flandrii i Arden. Są to wytrzymałe konie traktorowe, dość małe wśród ciężkich koni pociągowych (160 cm i więcej w kłębie). Najczęstsze kolory to rudy i gniada, czasem z osobnymi białymi włosami we włosach o zwykłym kolorze, czyli „dereszowatym”.

Belgijskie ciężkie zanurzenie

Projekt australijski

W starożytności w Australii nie było specjalnych ciężkich koni, zwykłe konie służyły do ​​transportu różnego rodzaju towarów. Szybko się jednak męczyli, nie wytrzymywali wygórowanych obciążeń i nie radzili sobie z nietypowym australijskim klimatem. I dopiero w czasie kolonizacji Australii obcokrajowcy sprowadzili na kontynent unikalny gatunek – ciężkiego konia, przyczyniając się tym samym do rozpoczęcia rozwoju hodowlanego w kraju.

Uwaga! Teraz australijski koń ciężki jest jedną z najpopularniejszych i najcenniejszych ras. Wielu australijskich rolników całkowicie ignoruje zmechanizowaną pracę, używając tych koni ciągnikowych nie tylko do prac rolniczych, ale także do uprawiania sportów jeździeckich, transportu, a nawet jako ukochane zwierzęta domowe.

Hrabstwo

Przedstawiciele tej rasy, wyhodowani we Francji, są uważani za jednych z najbardziej masywnych koni pociągowych. Jednak pomimo swojego starożytnego pochodzenia rasa ma wiele różnych odmian. Przedstawiciele rasy Shire mogą być zarówno wielcy (często przekraczająca wagę 1300 kg i wysokość w kłębie 190 cm), znoszące duże obciążenia energetyczne, jak i bardzo małe, odpowiednie tylko do lekkich spacerów.

Zewnętrznie te muskularne konie są również różnorodne, ale częściej mają łysą głowę i śnieżnobiałe „pończochy”, zwykle tylko na tylnych łapach.

Percheron

Ojczyzną Percheronów, jak sama nazwa wskazuje, jest niewielka osada Perche, położona w Normandii. Trudno określić, od kogo te konie się wywodziły, wiadomo jedynie, że wśród ich odległych przodków były klacze orientalne, głównie arabskie. Uważa się, że rasa ta została ostatecznie ukształtowana dopiero w XIX wieku. To właśnie wtedy rozpoczęto prace selekcyjne mające na celu poprawę zewnętrznych i fizycznych cech perszeronów.

Percheron

Nowoczesne okonie zachwycają harmonijną sylwetką o dość masywnych parametrach. Ich waga przekracza 130 kg, a długość ciała około 170 cm. Ponadto konie te mają dość długą oczekiwaną długość życia - ponad 25 lat, co jest dość dużo jak na ich rozmiar.

Irlandzka ciężka ciężarówka

Irlandzka rasa ciężkich koni słynie ze spokojnego i posłusznego charakteru, przez co jest niezastąpionym pomocnikiem w pracach polowych. To prawdziwy koń wagi ciężkiej, którego wytrzymałość pozwala mu udźwignąć nawet najbardziej nie do zniesienia ciężary.

Irlandzki koń pociągowy ma przeważnie jednolitą maść, ale czasami rodzą się źrebięta z małymi plamkami, co nie oznacza czystości rasy. Tył „Irlandczyków” jest płaski, nie zakrzywia się z pochyłym grzbietem. Ogon podnosi się, gdy koń jest w stanie aktywności przez dłuższy czas. Kończyny przednie i tylne duże i ciężkie, kopyta grube, ale szczególnie wrażliwe.

Irlandzka ciężka ciężarówka

Francuskie ciężkie ciężarówki Boulogne

Być może jest to najbardziej elegancki koń pociągowy, jaki można znaleźć. Z powodu tej łaski, która zupełnie nie jest nieodłącznym elementem ciężkich koni, rasa Boulogne nie została uznana aż do XVII wieku. W rzeczywistości te konie pociągowe pojawiły się znacznie wcześniej, w czasach Rzymu, co czyni je jedną z najstarszych odmian najsilniejszych koni.

Bulonie są niewielkie - tylko 150-160 cm. To naprawdę małe ciężarówki. Jednak mimo niewielkich rozmiarów konie te są dość wytrzymałe, dobrze znoszą długie dystanse i są idealne do przewożenia jeźdźców.

Niestety, taka rasa jak koń pociągowy Boulogne prawie zniknęła w czasie I i II wojny światowej, kiedy wykorzystywano ją nie tylko do transportu wojska, ale także jako pokarm w szczególnie głodne dni.

Francuskie ciężkie ciężarówki Boulogne

Rasy z selekcji krajowej

Wśród rosyjskich hodowców jest się czym chwalić obcokrajowcom:

Władimir ciężki

Ta rasa koni została wyhodowana w regionie Włodzimierza. Aby go uzyskać, hodowcy krzyżowali rasy ciężkie sprowadzone z Europy. Początkowo celem hodowli było podnoszenie jakości europejskich ras, ale w efekcie doczekały się zupełnie nowej, co stało się ogromnym osiągnięciem dla hodowli krajowej.

Ważny! Cechą charakterystyczną, charakterystyczną tylko dla tej rasy, jest wczesny rozwój źrebiąt. Na przykład w wieku 3 lat konie są w pełni rozwinięte i gotowe do ciężkiej pracy i reprodukcji.

Jednak ta rasa ma również znaczne wady. Na przykład długi i wąski grzbiet, który zmniejsza wytrzymałość konia, a także wąską klatkę piersiową, która utrudnia oddychanie pod dużym obciążeniem.

Waga ciężkiej ciężarówki Vladimir wynosi około 700 kg, czyli prawie 2 razy mniej niż jej europejskie odpowiedniki. Ten typ konia w pełni uzasadnia jego niską wagę. Są posłuszne, spokojne, idealne do sportów jeździeckich i wyścigów, szybko dostosowujące się do wszelkich warunków przetrzymywania. Na początku konie, jak każdy inny gatunek, mogą wykazywać charakter, ale miłość i miłe słowo mogą z tych ogromnych ciężkich ciężarówek zaprzyjaźnić się z człowiekiem.

rosyjski ciężki

Ta rasa koni słynie być może ze swojej bezpretensjonalności. Potrafi wykonywać ogromne obciążenia fizyczne, a jednocześnie nie wymaga warunków przetrzymywania i karmienia. W przeciwieństwie do innych ciężkich ciężarówek, które służą głównie do przewozu ładunku, rosyjskie ciężkie konie mogą również produkować produkty mleczne i to w dość dużych ilościach. Z mleka końskiego wytwarza się specjalny napój – kumys, a także sery.

rosyjski ciężki

Wygląd takich klaczy jest dość typowy: krótka, muskularna szyja, duże, szerokie czoło, gęsta grzywa i masywne, stabilne kończyny.

Bitu

Bityug to koń pociągowy, który został wyhodowany na przełomie XVIII i XIX wieku przez rosyjskich chłopów pochodzących z obwodu woroneskiego. Rasa ta została uzyskana w wyniku serii krzyżówek między rasami ciężkimi dostępnymi wówczas w Rosji, a także końmi zagranicznymi, które Peter Peter przywiózł do Petersburga z całego świata.

Bitugi miały w tamtych latach ogromne znaczenie dla Rosji, znacznie ułatwiały chłopską pracę na polach. Mimo to rasa ta miała wiele istotnych wad, w tym cienkie nogi, słaby grzbiet i słabo rozwinięte mięśnie.

Uwaga! Ta rasa jest teraz całkowicie wymarła. Czasami inne ciężkie ciężarówki są błędnie nazywane bityugami.

Pod koniec XIX wieku. populacja tej rasy zaczęła gwałtownie spadać. Wynikało to ze zmniejszenia powierzchni gruntów, na których uprawiano rośliny pastewne. Konie spędzały dużo czasu w stajniach, nie ćwicząc i jadły pokarm nieodpowiedni dla ich fizjologii.

Pomimo bogactwa technologii, we współczesnym świecie ciężkie ciężarówki wciąż wiele znaczą. Znajdują zastosowanie w gospodarstwach rolnych jako nośniki ciężkich ładunków, są niezastąpione w sportach jeździeckich, jeździectwie, a także produkcyjnej hodowli zwierząt: pozyskiwaniu mleka i mięsa.