Najlepsze odmiany powojników na syberię
Zadowolony
Wśród wielu hodowców kwiatów, zwłaszcza początkujących, wciąż panuje opinia, że tak luksusowe kwiaty jak powojniki mogą rosnąć tylko w ciepłym i łagodnym klimacie. Ale w ciągu ostatnich dziesięcioleci ten pomysł został całkowicie odrzucony przez wielu odważnych ogrodników i letnich mieszkańców, a na wielu obszarach zachodniej i wschodniej Syberii można teraz znaleźć bujnie kwitnące ściany i łuki tych atrakcyjnych kwiatów. Powojniki na Syberii, przegląd najbardziej odpornych odmian, sadzenie i pielęgnacja tych trudnych roślin - to wszystko tematy tego artykułu.
Różnorodność klasyfikacji
Do tej pory znanych jest około 300 naturalnych gatunków powojników i kilka tysięcy odmian uzyskanych na różne sposoby w ciągu ostatniego stulecia. Taka odmiana nie mogła nie przyczynić się do powstania różnego rodzaju klasyfikacji, z których niektóre interesują przede wszystkim botaników, podczas gdy inne są aktywnie wykorzystywane przez ogrodników-amatorów.
Najnowocześniejsza międzynarodowa klasyfikacja powojników, przyjęta w latach 2001-2002, opiera się na podziale roślin według wielkości kwiatów. Tak więc powojniki można podzielić na drobnokwiatowe i wielkokwiatowe. Grupa roślin wielkokwiatowych obejmuje rośliny o wielkości kwiatów od 8-10 do 22-29 cm. Kwiaty drobnokwiatowe mają wielkość kwiatów od 1,5 do 12-18 cm.
Jednocześnie oboje mogą z łatwością żyć i rozwijać się w trudnych warunkach Syberii.
Co decyduje o tym, czy na Syberii można uprawiać tę lub inną odmianę powojników, czy nie?? W przypadku ogrodników klasyfikacja według metody przycinania powojników okazała się bardziej pożądana, co z kolei zależy od metod i czasu kwitnienia danej odmiany.
Przycinanie grup
Te powojniki, które są w stanie obficie kwitnąć na pędach bieżącego roku, czyli wyrastają z ziemi wczesną wiosną, są zwykle określane jako trzecia grupa przycinająca. Ponieważ potrzebują czasu na rozwinięcie się od zera do stanu kwitnienia, kwitnienie tych odmian następuje zwykle stosunkowo późno – w lipcu, sierpniu, wrześniu, a jego czas trwania i intensywność zależą już od konkretnej odmiany powojnika. W tej grupie można znaleźć kwiaty podwójne, ale dość rzadko.
Ale ich pędy są prawie całkowicie obcięte przed zimą i pokryta jest tylko niewielka strefa korzeniowa. Dzięki temu rośliny z łatwością znoszą mrozy do -40°-45°С i są odmianami najlepiej przystosowanymi do uprawy w trudnych warunkach Syberii.
Druga grupa podkrzesywania obejmuje odmiany powojników, które kwitną dość wcześnie (w maju-czerwcu) często na zeszłorocznych pędach, ale mogą też zakwitnąć na rocznym wzroście, dopiero w późniejszym terminie. Oczywiście jesienią nie można przycinać takich roślin - zwykle skraca się je tylko o jedną trzecią - jedna czwarta długości pędów składa się w pierścienie i buduje się dla nich specjalne schronienia oddychające na zimę. W warunkach Syberii ta metoda schronienia może być niewystarczająca, dlatego takich odmian nie można zalecać do uprawy na obszarach o silnych mrozach. Ale często do tej grupy należą powojniki o najpiękniejszych (w tym frotte) kwiatach. Wyjście zostało częściowo odnalezione w tym, że niektóre odmiany z tej grupy są cięte w taki sam sposób jak powojniki z grupy 3 i nadal udaje im się zadowolić swoimi luksusowymi kwiatami zaledwie kilka tygodni później niż zwykle. Ogrodnicy-praktykujący często określają te powojniki jako 2-3 grupy przejściowe, chociaż oficjalnie należą one do drugiej grupy przycinającej.
Pierwsza grupa przycinająca obejmuje powojniki, które kwitną tylko na zeszłorocznych pędach, a bardzo rzadko na nowych gałęziach. Należą do nich głównie dzikie gatunki powojników oraz niektóre grupy kulturowe. Te powojniki praktycznie nie są przycinane przed zimą i dlatego nie zakrywają. Większość tych typów i odmian powojników nie nadaje się do uprawy na Syberii, ale wciąż istnieje kilka naturalnych odmian, które według doświadczenia dobrze rosną i kwitną nawet bez schronienia w południowych regionach Syberii - w obwodzie irkuckim, w Ałtaju , na południu terytorium Krasnojarska.
Wśród różnorodnych klasyfikacji powojników dla ogrodnika podział tych roślin na:
- krzew o krótkich rzęsach, do 1,5-2 m
- kręcone o długości pędów od 3 do 5 m.
Odmiany z pierwszej odmiany nadają się do dekoracji małych tarasów, a nawet do uprawy na balkonach iw pojemnikach. W przypadku innych odmian można splatać altanę, ścianę domu i łuk o wysokości do dwóch lub trzech metrów.
Oczywiście interesujące jest hodowanie na swojej stronie powojników o różnych odcieniach kolorów i kształtach kwiatów. Wszystkie te informacje zostaną wskazane w opisie odmian, który można znaleźć poniżej. Najlepsze, najbardziej niezawodne i odporne odmiany powojników na Syberię przedstawiono w kolejnym rozdziale.
Opisy najbardziej odpornych odmian
Pomimo obfitości na rynku zagranicznych odmian powojników, stare odmiany wyhodowane w krajach byłego ZSRR nadal cieszą się dużą popularnością wśród ogrodników. Dlatego rozsądniej jest rozpocząć od nich przegląd najlepszych powojników na Syberię. Aby nie powtarzać, w pierwszej kolejności zostaną przedstawione opisy odmian należących wyłącznie do III grupy ogrodniczej, a pozostałe odmiany zostaną opisane osobno.
Odmiany domowe
Najbardziej popularne wśród hodowców kwiatów są zasłużone powojniki o silnym i silnym wzroście, z pędami osiągającymi długość 4-5 metrów.
kosmiczna melodia
Odmiana została wyhodowana na Krymie w 1965 roku. Należy do grupy Jacqueman i kwitnie bardzo obficie (do 30 kwiatów na każdym pędzie) prawie przez całe lato na pędach bieżącego roku. Potężne pędy o łącznej liczbie od 15 do 30 sztuk w krzaku osiągają długość 4 metrów. Średnica kwiatów około 12 cm. Kolor jest ciemnowiśniowy, aksamitny, ale kolor kwiatów blednie pod koniec kwitnienia.
Luther Burbank
Jedna z najbardziej znanych i popularnych odmian, znana od 1962 roku, nosi imię pierwszego hodowcy powojników w Ameryce. Liana o silnym wzroście osiąga wysokość 4-5 metrów, a jej szeroko otwarte kwiaty osiągają średnicę do 20 cm. Na pędzie może być do 12 fioletowo-fioletowych kwiatów z białym filcowym pokwitaniem. Latem, w upale, kolor kwiatów może blednąć, ale gdy temperatura spada, znów staje się jaśniejszy.
Niebieski płomień
Odmiana jest strefowana w całej Rosji i znana jest od 1961 roku. Około 10 pędów w krzaku może osiągnąć 4 m długości. Kwiaty o szerokich płatkach o fioletowo-niebieskim odcieniu, aksamitne, pojawiają się od lipca do listopada do 15 sztuk na pęd.
liliowa gwiazda
Jedna z najwcześniejszych odmian III grupy przycinającej - może kwitnąć już w czerwcu. Kwiaty są jasno liliowo-różowe i nie blakną w miarę ich blaknięcia.
szary ptak
Odmiana krzewiasta, słabo przylegająca, długość pędów do 2,5 metra. Ale w jednym krzaku może powstać do 70 pędów. Kwitnie bardzo obficie (na jednym pędzie może powstać do 30 kwiatów o średnicy 10-13 cm) i długo. Kwiaty lekko opadają, płatki są gęste, mięsiste, ciemnoniebieskie. Łatwo rozmnażane przez sadzonki. Odmiana jest podzielona na strefy we wszystkich regionach Rosji.
Nikołaj Rubcow
Odmiana znana od 1967 roku nosi imię radzieckiego botanika N.ORAZ. Rubcowa. Tworzy umiarkowaną liczbę pędów (do 25 sztuk na krzak). Na każdym pędzie do 10 czerwono-liliowych kwiatów średniej wielkości (średnica 14 cm). Środek kwiatów jest jaśniejszy, kolor blednie w słońcu.
Kwitnie umiarkowanie przez całe lato.
Anastasia Anisimova
Odmiana znana od 1961 roku nosi imię pracownika Nikitskiego Ogrodu Botanicznego, należy do grupy Integrifolia. Krzew słabo przylegający, o pędach do 2,5 m długości, z których w jednym krzewie tworzy się do 20 sztuk. Kwiaty średniej wielkości (12-14 cm) mają przydymiony niebieski kolor. Samo kwitnienie nie jest zbyt obfite, ale długotrwałe – może trwać od czerwca do mrozów.
Teksas
Liana o niewielkiej sile wzrostu, osiąga zaledwie 1,5-2 m długości. Słynie z niezwykłego koloru kwiatów, gdzie ciemne kropki rozrzucone są na jasnym liliowo-niebieskim tle. Kwitnienie trwa od połowy lata do pierwszych przymrozków.
Odmiany pochodzenia obcego
Wielkokwiatowe, ale jednocześnie odporne powojniki zagranicznej selekcji wyróżniają się szczególnym bogactwem kolorów.
Niebieski Anioł
Odmiana o średniej sile, o pędach do 3 m długości, pochodząca z Polski. Kwiaty jasnoniebieskie z falą wzdłuż brzegów płatków tworzą się od lipca do późnego lata. Można uprawiać w pojemnikach i na balkonach.
Hagley hybryda
Popularna odmiana powojników o pięknych różowo-liliowych kwiatach o odcieniu masy perłowej. Kwitnie przez całe lato, czasami mogą być dotknięte chorobami grzybiczymi. Tworzy wiele pędów do 2,5 m długości.
Koduehe
Nazwa została przetłumaczona z estońskiego jako dekoracja domu. Fioletowo-fioletowe płatki mają czerwony pasek na środku. Powojnik kwitnie obficie od lipca do października.
Lituanica
1987 odmiana z Litwy nazwana na cześć samolotu. Pędy są małe, osiągają długość zaledwie 1,2-1,5 m. Kwiaty w oryginalnym dwukolorowym kolorze o średnicy 13-15 cm. Kwitnie w drugiej połowie lata.
Niobe
Odmiana 1975 pochodząca z Polski. Kwiaty dość duże (do 17 cm średnicy) powstają od lipca do września na dość długich pędach przylegających (do 2,5 m długości). Jedna z najciemniejszych odmian kolorystycznych - ciemnofioletowe kwiaty z czerwonym paskiem.
Cygańska królowa
Uważana za jedną z najlepszych wśród obficie kwitnących odmian. Fioletowe kwiaty prawie nie blakną, jeśli posadzi się powojniki w półcieniu. W krzaku powstaje do 15 pędów o długości do 3,5 m.
Rouge kardynał
Jedna z najpopularniejszych i najbardziej odpornych odmian powojników. Kwiaty mają aksamitny czerwono-fioletowy odcień.
Z Ville do Lyonu
Jedna z najpiękniejszych odmian powojników zagranicznych, ciesząca się niezwykłą popularnością. To także jedna z najstarszych odmian – znana od 1899 r. Krzew tworzy do 15 pędów o długości do 3,5 metra. Duże kwiaty (do 15 cm) o liliowo-czerwonym odcieniu mają ciemniejsze brzegi, ale z czasem blakną. Kwitnie bardzo obficie przez całe lato, ale w niesprzyjających warunkach dużej wilgotności może na nią wpływać werticilioza. Chociaż średnio odmiana jest bardzo stabilna i dobrze zimuje na Syberii.
Wiktoria
Piękna popularna odmiana powojników znana od 1870 r. Charakteryzuje się dużą siłą wzrostu, pędy dorastają do 4 metrów, a w każdym krzaku powstaje do 20 sztuk. Kwiaty o szerokich fioletowo-liliowych płatkach skierowane na boki i w dół. mają tendencję do wypalania się. Kwitnie obficie późnym latem - wczesną jesienią.
Purpurea Plena Elegance
Według współczesnej klasyfikacji powojnik ten należy do odmian drobnokwiatowych (osiągają średnicę 5-9 cm), ale nie umniejsza to jego zalet. Nie tylko nie ma sobie równych pod względem obfitości kwitnienia (na jednym pędzie może powstać do 100 kwiatów w sezonie), należy do trzeciej grupy przycinającej. A kwiaty - podwójne, czerwono-fioletowe, kwitnące stopniowo, zachwycą każdego ogrodnika. Kwitnie przez całe lato i do września. W krzaku powstaje do 10 pędów o długości 3-4 metrów.
Należy zauważyć, że wśród powojników drobnokwiatowych istnieje również wiele godnych odmian, które można uprawiać na Syberii. Chociaż tworzą bardzo małe kwiaty (średnica 3-8 cm), mogą podbić każdego obfitością i czasem kwitnienia.
Możesz zauważyć takie odmiany jak:
- Alyonushka (fioletowo-różowy)
- Zagadka (niebiesko-fioletowy z białym środkiem)
- Niebieski deszcz (niebieski)
- Satelita (szaro-niebieski)
- Chuldin (biały)
- Carmencita (czerwono-fioletowy)
- Chmura (ciemnofioletowy)
Wszystkie te odmiany można całkowicie przyciąć przed zimą i zakwitną na tegorocznych pędach.
Odmiany przejściowych 2-3 grup przycinających
Wśród tych powojników znajdują się zarówno odmiany pochodzenia krajowego, jak i zagranicznego.
Ernst Makham
Bardzo popularna i wytrzymała odmiana o malinowo-czerwonych kwiatach o średnicy 12-14 cm. Kwitnie od lipca do mrozów.
Kula Kwiatów
Duże kwiaty tej odmiany (do 20 cm średnicy) tak obficie pokrywają pędy podczas kwitnienia, że pomogło to w ustaleniu nazwy odmiany. Ponadto kwitnienie rozpoczyna się w maju-czerwcu na zeszłorocznych pędach i kończy jesienią na pędach tegorocznych. Kwiaty są niebieskoliliowe z fioletowym paskiem. Odmiana pochodzenia krajowego, znana od 1972 r.
Jan Paweł II
Odmiana Clematis pochodząca z Polski, 1980, nazwana imieniem zmarłego w czasach nowożytnych Papieża. Kremowobiałe kwiaty z jasnoróżowym paskiem pośrodku. Gdy kwiat żyje, pasek rozjaśnia się i łączy z tłem płatków.
niebieskie światło
Odmiana powojników pochodzenia holenderskiego ma gęsto podwójne kwiaty, zarówno na pędach minionych, jak i obecnych sezonów. Wiele innych podwójnych odmian powojników tworzy podwójne kwiaty tylko na zeszłorocznych pędach. Płatki mają jasny, lawendowy odcień. Kwiaty tej odmiany preferują wyjątkowo słoneczne stanowiska.
Multiniebieski
Kolejna odmiana frotte z Holandii. Podwójne kwiaty o średniej fioletowo-niebieskiej barwie mogą zmieniać kolorystykę w zależności od warunków wzrostu.
naturalne odmiany
Wreszcie istnieje kilka naturalnych odmian powojników, które można uprawiać na Syberii.
Tangut
Jest to jeden z najbardziej dekoracyjnych gatunków powojników występujących w naturze. W kulturze gatunek znany jest od 1890 roku. Może rosnąć zarówno jako krzew do pół metra wysokości, jak i jako winorośl do 3-4 metrów długości. Kwitnie na pędach bieżącego roku, a na jednym pędzie może powstać do 120 kwiatów. Kwiaty są żółte, skierowane ku dołowi w formie lampionów, małe rozmiary (do 4 cm). Kwitnienie trwa od czerwca do pierwszych przymrozków, czasami falami. Dojrzewające owoce srebrzystego koloru nadają roślinom dodatkowy efekt dekoracyjny. Dobrze rozmnażane zarówno przez nasiona, jak i sadzonki.
prosty (z. odbytnica)
Ten powojnik ma wygląd raczej wyprostowanego krzewu, którego pojedyncze pędy osiągają długość 1-1,5 metra. Małe, białe kwiaty podnoszą się i kwitną w dużych ilościach w czerwcu - lipcu. Umierające pędy przed nadejściem ziemi są ścinane na poziomie gleby.
Lądowanie i opieka
W zasadzie ja sadzenie i pielęgnacja powojników na Syberii niewiele różni się od podobnych działań w innych regionach. Jak rozumiesz, decydującym czynnikiem jest przycinanie i osłanianie strefy korzeniowej powojników na zimę. Ale trzeba zrozumieć, że powojniki najbardziej boją się nawet mrozu, ale zmoczenia podczas wiosennych deszczy. Dlatego należy wziąć pod uwagę najbardziej podstawowe zasady sadzenia i pielęgnacji, aby te rośliny zachwycały Cię przez długie lata. Rzeczywiście, każdego roku, przy odpowiedniej pielęgnacji, posadzony krzew powojników rośnie i staje się nie tylko piękniejszy, ale także bardziej stabilny.
- Wybierz miejsce do sadzenia nasłonecznione lub półcieniste (w zależności od wymagań danej odmiany), ale z obowiązkową ochroną przed wiatrem i niskim poziomem wód gruntowych. Sadząc powojniki w pobliżu ścian budynków, należy cofnąć się o 50 cm i zapobiec przedostawaniu się wody do krzaków z dachu.
- Na glebach ciężkich, gliniastych, kwaśnych lub słabo zdrenowanych należy wykopać dołek o głębokości co najmniej 60 cm i średnicy. Następnie wypełnij mieszanką 50% kompostu, humusu, 35% ziemi ogrodowej, 15% piasku i odrobiny wapna i popiołu drzewnego, aby zapobiec zastoju wody i ułatwić dopływ powietrza i składników odżywczych do korzeni. Do mieszanki gleby dobrze jest dodać około 200 gramów gotowego złożonego nawozu, takiego jak Kemira.
- Najlepiej upewnić się, że miejsce sadzenia powojników wznosi się ponad otaczającą przestrzeń o co najmniej 5-10-15 cm. W takim przypadku wszystkie obfite opady zostaną zmyte i nie zatrzymają się w strefie korzeniowej.
- Jeszcze przed posadzeniem powojników zbuduj dla nich niezawodne podpory, ale tak, aby ich grubość nie przekraczała 2 cm, w przeciwnym razie roślinom trudno będzie się do nich przylgnąć.
- Sadzenie powojników na stałe, zarówno na Syberii, jak iw innych regionach, najlepiej wykonywać wiosną, kiedy ustala się stabilna średnia dzienna temperatura dodatnia.
![]()
- Podczas sadzenia sadzonkę można pogłębić o nie więcej niż 7-12 cm niż wcześniej rosła. Lepiej jest mulczować glebę po posadzeniu jakimś materiałem organicznym (trociny, słoma, kompost).
- Powojniki wymagają regularnego i obfitego podlewania - co najmniej 1 raz w tygodniu oraz intensywnego karmienia. Te ostatnie są przeprowadzane za pomocą nawozów organicznych lub mineralnych co najmniej 3-4 razy w sezonie.
Przed nadejściem trwałych mrozów wszystkie pędy (lub większość z nich, jeśli chcesz poeksperymentować) są cięte na poziomie 15-20 cm nad poziomem gruntu (powinny pozostać 3-4 niższe pąki) i próchnicy do tego samego wzrost. Następnie pokrywa się je gałązkami świerkowymi lub liśćmi dębu, a na wierzchu pokrywa się również lutrasilem, który jest przyczepiony do podłoża.
Poniższy film dobrze ilustruje główne punkty sadzenia i pielęgnacji powojników na Syberii, a także pokazuje niektóre z najpopularniejszych odmian:
reprodukcja
Wiele powojników jest z powodzeniem rozmnażanych przez dzielenie buszu, sadzonki i nakładanie warstw. Ta ostatnia metoda jest najłatwiejsza i pozwala na uzyskanie jak największej liczby sadzonek przy minimalnym wysiłku. Aby to zrobić, wystarczy wiosną wykopać rosnący pęd w kilku miejscach do ziemi, a latem, otrzymując składniki odżywcze z krzaka macierzystego, bezpiecznie się zakorzeni.
Naturalne rodzaje powojników są dość łatwe do rozmnażania przez nasiona. Sadzenie powojników z nasion wymaga wstępnego rozwarstwienia nasion w temperaturze + 15 ° + 16 ° C przez 3 miesiące. Kiełkowanie może trwać od dwóch tygodni do dwóch miesięcy. Sadzonki sadzi się na stałe dopiero w wieku co najmniej dwóch lat.
Wyhodowanie wspaniałych powojników na Syberii nie jest trudne, jeśli dobierze się odpowiednie odmiany i zapewni im odpowiednie nasadzenia i porządną pielęgnację.
