Jałowiec górski
Zadowolony
Juniper Rocky jest podobny do Virginian, często są mylone, istnieje wiele podobnych odmian. Gatunki łatwo krzyżują się na granicy populacji w basenie Missouri, tworząc naturalne hybrydy. Skalisty jałowiec rośnie w górach zachodniej Ameryki Północnej. Zwykle kultura żyje na wysokości 500-2700 m n.p.m., ale wzdłuż brzegów kompleksu zatoki Puget Sound i na wyspie Vancouver (Kolumbia Brytyjska) występuje na poziomie zero.
Opis jałowca skalistego
Jałowiec skalny (Juniperus Scopulorum) to iglaste drzewo dwupienne, często wielopniowe, z rodzaju jałowca z rodziny cyprysów. Uprawiane od 1839 r., często pod błędnymi nazwami. Pierwszy opis jałowca skalnego podał w 1897 r. Charles Sprague Sargent.
Korona w młodym wieku jest piramidalna, u starych roślin staje się nierównomiernie zaokrąglona. Pędy są wyraźnie czworościenne, dzięki czemu Rocky Juniper można łatwo odróżnić od Virgin. Ponadto w pierwszym gatunku są grubsze.
Gałęzie unoszą się pod niewielkim kątem, zaczynają wyrastać z samej ziemi, pień nie jest odsłonięty. Kora na młodych pędach jest gładka, czerwonobrązowa. Z wiekiem zaczyna się łuszczyć i złuszczać.
Igły są najczęściej szarawe, ale mogą być ciemnozielone, szczególnie cenione w kulturze są odmiany o szaroniebieskiej lub srebrzystej koronie. Igły u młodych osobników są twarde i ostre, mogą pozostać tak na początku sezonu na szczycie pędu głównego u roślin dorosłych. Następnie igły stają się łuskowate, z tępym wierzchołkiem, umieszczonym naprzeciw, dociśniętym do pędu. Jest jednak dość twarda.
Długość kłujących i łuszczących się igieł jest różna. Ostre dłuższe - do 12 mm przy szerokości 2 mm, łuskowate - odpowiednio 1-3 i 0,5-1 mm.
Igły dorosłego jałowca skalistego na zdjęciu
Jak szybko rośnie jałowiec skalisty
Jałowiec skalisty zaliczany jest do gatunku o średniej sile wzrostu, jego pędy rosną o 15-30 cm w sezonie. W kulturze tempo nieco zwalnia. W wieku 10 lat wzrost osiąga średnio 2,2 m. Dorosłe drzewo nie rośnie tak szybko, w wieku 30 lat osiąga 4,5, czasem 6 m². Średnica skalistej korony jałowca może sięgać 2 m².
Gatunki roślin w naturze żyją bardzo długo. W Nowym Meksyku znaleziono martwe drzewo, którego cięcie na pniu wykazało 1888 słojów. Botanicy uważają, że pojedyncze okazy na tym terenie osiągnęły wiek 2 tys. lat. lat i więcej.
Przez cały ten czas jałowiec skalisty wciąż rośnie. Jego maksymalna zarejestrowana wysokość to 13 m, korona może sięgać do 6 m. Średnica pnia do 30 roku życia prawie nigdy nie przekracza 30 cm, u starych okazów od 80 cm do 1 m, a według niektórych źródeł 2 m.
Wadami gatunku są niska odporność na warunki miejskie i poważne uszkodzenia rdzy. Uniemożliwia to sadzenie jałowca skalnego w pobliżu drzew owocowych.
Kupując plon należy zwrócić uwagę na następujący fakt. Nie tylko jałowce, ale także wszystkie drzewa iglaste w Ameryce Północnej w Rosji rosną znacznie wolniej ze względu na różne klimaty. W USA i Kanadzie nie ma takich wahań temperatury, jak na terenie krajów byłego Związku Radzieckiego gleby i roczne opady są inne.
Skalisty jałowiec odporny na mróz
Gatunki sadzą zimę bez schronienia w strefie 3. W regionie moskiewskim jałowiec skalisty jest uważany za całkiem odpowiednią uprawę, ponieważ może wytrzymać temperatury do -40 ° C.
Kwitnący jałowiec skalisty
Jest to roślina dwupienna, czyli kwiaty męskie i żeńskie powstają na różnych okazach. Samce mają średnicę 2-4 mm, otwierają się i uwalniają pyłek w maju. Kobiety tworzą mięsiste szyszki, które dojrzewają po około 18 miesiącach.
Niedojrzałe owoce jałowca są zielone, mogą być brązowe. Dojrzały - ciemnoniebieski, pokryty niebieskawym nalotem woskowym, średnica ok. 6 mm (do 9 mm), zaokrąglony. Zawierają 2 nasiona, rzadko 1 lub 3.
Nasiona kiełkują po przedłużonej stratyfikacji.
Odmiany jałowca skalistego
Co ciekawe, większość odmian opiera się na populacjach rosnących w Górach Skalistych, rozciągających się od Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie po Nowy Meksyk (USA). Szczególnie interesujące są odmiany o niebieskawych i stalowoszarych igłach.
Rocky Juniper Blue Haven
Odmiana Blue Heaven została stworzona przed 1963 przez szkółkę Plumfield (Fremont, Nebraska), jej nazwa tłumaczy się jako Blue Sky. W projektowaniu krajobrazu jałowiec Blue Haven zyskał ogromną popularność dzięki jasnoniebieskim igłom, które nie zmieniają koloru przez cały rok. Jego kolor jest bardziej intensywny niż innych odmian.
Tworzy jednolitą, przysadzistą koronę w kształcie szpilki. Szybko rośnie, dodając ponad 20 cm rocznie. W wieku 10 lat rozciąga się na 2-2,5 m przy szerokości około 80 cm. Maksymalny rozmiar - 4-5 m, średnica korony - 1,5 m.
Do cech jałowca skalnego Blue Haven należy dodać, że dorosłe drzewo owocuje corocznie.
Mrozoodporność - strefa 4. Zadowalająco toleruje warunki miejskie.
Rocky Juniper Moffat Niebieski
Odmiana Moffat Blue ma drugie imię - Moffettii, które jest częściej używane w źródłach specjalnych i na stronach anglojęzycznych. Wysoce dekoracyjna, zadowalająca odporność na zanieczyszczenia powietrza.
Niektóre rodzime szkółki próbują przedstawić odmianę jako nowość, ale w Ameryce uprawiana jest od dawna. Odmiana pojawiła się w 1937 roku dzięki pracom selekcyjnym przeprowadzonym przez Szkółkę Plumfield. Sadzonka, od której „zaczęła się” odmiana, została znaleziona w Górach Skalistych L. A. Moffet.
Korona Moffat Blue jest szeroka, szpilkowata, w dorosłej roślinie stopniowo nabiera zaokrąglonego kształtu. Gałęzie gęste, liczne. Odmiana należy do uprawy ze średnią prędkością, dodając 20-30 cm na sezon. W wieku 10 lat, w warunkach w przybliżeniu przypominających naturalne, drzewo może osiągnąć 2,5-3 m.
W Rosji rozmiar skalistego jałowca Moffat Blue jest skromniejszy - 1,5-2 m, przy szerokości korony 80 cm. I nigdy nie da wzrostu o 30 cm, a 20 jest mało prawdopodobne. Dorosłe drzewo Moffat Blue jest prawdopodobnie tej samej wielkości co gatunek. Jednak obserwacje kulturowe nie były prowadzone wystarczająco długo, aby stwierdzić to z całkowitą pewnością.
Skaliste szyszki jałowca Moffat Blue są ciemnoniebieskie z niebieskawym nalotem, o średnicy 4-6 mm.
Główny urok odmiany nadaje kolor igieł - zielony, ze srebrzystym lub niebieskim odcieniem. Młody wzrost (do 30 cm) jest intensywnie wybarwiony.
Mrozoodporność - strefa 4.
Rocky jałowiec Wichita niebieski
Odmiana stworzona w 1979 r. Jałowiec skalny Wichita Blue to męski klon, który rozmnaża się tylko wegetatywnie. Tworzy drzewo osiągające maksymalną wysokość 6,5 m o średnicy nie większej niż 2,7 m, z luźną koroną w kształcie szerokiej szpilki z cienkich czworościennych pędów uniesionych ku górze. Igły niebiesko-zielone nie zmieniają koloru przez cały rok.
Zimowanie bez schronienia - do 4 stref włącznie.
Rock Juniper Springbank
Ciekawa, dość rzadka odmiana Springbank powstała w drugiej połowie XX wieku. Dodaje 15-20 cm rocznie, co uważa się za niskie tempo wzrostu. W wieku 10 lat rozciąga się do 2 m, dojrzała roślina osiąga 4 m szerokości 80 cm.
Korona ma kształt stożka, jest wąska, ale ze względu na zwisające końcówki pędów wydaje się znacznie szersza i nieco niechlujna. Górne gałęzie są oddzielone od pnia, młode pędy są bardzo cienkie, prawie nitkowate. Jałowiec Sproingbank dobrze wygląda w ogrodach w stylu wolnym, ale nie nadaje się do ogrodów formalnych.
Igły są łuskowate, srebrnoniebieskie. Wymaga stanowiska słonecznego, ponieważ w półcieniu intensywność koloru maleje. Mrozoodporność - czwarta strefa. Rozmnażane bez utraty cech odmianowych przez sadzonki.
Rock Juniper Moonglow
Odmiana powstała z sadzonki wyselekcjonowanej w latach 70-tych ubiegłego wieku w Szkółce Hillside i jest obecnie jedną z najpopularniejszych. Jego nazwa tłumaczy się jako Moonlight.
Juniperus scopulorum Moonglow tworzy drzewo o piramidalnej koronie. Należy do odmian szybko rosnących, roczny przyrost przekracza 30 cm. W wieku 10 lat osiąga wysokość ponad 3 m i średnicę korony około 1 m, w wieku 30 lat rozciąga się o 6 m przy szerokości 2,5 m.
Charakterystyczne dla skalistego jałowca Moonglow są srebrnoniebieskie igły i piękne kontury gęstej korony. Do jej utrzymania może być wymagana lekka fryzura modelująca.
Mrozoodporność - strefy 4 do 9.
Jałowiec Skyrocket
Nazwa skalistego jałowca jest poprawna pisownia Sky Rocket, w przeciwieństwie do dziewiczego Skyrocket. Ale to nieważne. Odmiana powstała w 1949 roku w szkółce Shuel (Indiana, USA). Szybko stał się jednym z najpopularniejszych, którym mimo silnego rdzewienia nadal pozostaje.
Tworzy koronę w postaci wąskiego stożka, z ostrym wierzchołkiem i ciasno sprasowanymi gałęziami. To sprawia, że drzewo wygląda, jakby zmierzało do nieba. Oprócz wyjątkowo pięknej korony, uwagę przyciąga ten skalisty jałowiec z niebieskimi igłami. Igły w młodym wieku są ostre, w końcu łuszczą się. Ale na wierzchołku drzewa i na końcach dorosłych gałęzi igły mogą pozostać kłujące.
Skyrocket - odmiana osiągająca wysokość 3 m przez 10 lat przy średnicy korony zaledwie 60 cm. Być może nie oznacza to, że jest to najwęższy ze wszystkich jałowców, ale na pewno wśród skalistych.
W młodym wieku drzewo dobrze trzyma swój kształt i nie wymaga przycinania. Z biegiem czasu, zwłaszcza przy nieregularnej pielęgnacji, to znaczy, jeśli lata starannej pielęgnacji zostaną zastąpione porami, w których roślina jest „zapomniana”, korona może stać się mniej symetryczna. Sytuację można łatwo naprawić za pomocą fryzury, którą kultura doskonale toleruje.
Bez schronienia możliwe jest zimowanie jałowca skalnego Skyrocket w strefie 4.
Niebieska strzała z jałowca skalnego
Nazwa odmiany Blue Arrow tłumaczy się jako Blue Arrow. Powstał w 1949 roku w szkółce Pin Grove (Pensylwania). Niektórzy uważają to za ulepszoną kopię Skyrocket. Rzeczywiście, obie odmiany są mega popularne, podobne do siebie i często właściciele długo zastanawiają się, którą z nich zasadzić na stronie.
W wieku 10 lat Blue Erru osiąga wysokość 2 m przy szerokości 60 cm. Korona ma kształt stożka, gałęzie skierowane do góry i oddzielone od pnia pod ostrym kątem.
Igły są sztywne, przypominają igły u młodych roślin, z wiekiem łuszczą się. Jeśli skalisty jałowiec Skyrocket ma niebieskawy kolor, to odcień Blue Arrow jest raczej niebieski.
Świetne do formalnych (zwykłych) nasadzeń. Zimy bez ochrony w strefie 4. Kształt w wieku dorosłym utrzymuje się lepiej niż Skyrocket.
Skalisty jałowiec w projektowaniu krajobrazu
Skaliste jałowce chętnie wykorzystują projekty krajobrazu podczas dekorowania terytorium. Zdecydowanie częściej polecaliby tę roślinę do sadzenia, ale nie znosi ona dobrze warunków miejskich i często jest dotknięta rdzą, która może niszczyć uprawy drzew owocowych.
Ciekawy! Wiele odmian jałowca skalnego ma odpowiedniki wśród odmian Juniperus virginiana, które są znacznie bardziej odporne na choroby, ale nie są tak piękne.
Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu zależy od kształtu korony drzewa. Odmiany Craggy Juniper, takie jak Skyrocket lub Blue Arrow, są sadzone w alejach i często umieszczane w formalnych ogrodach. W grupach krajobrazowych, skalniakach, ogrodach skalnych i kwietnikach mogą pełnić funkcję wertykalnego akcentu. Przy odpowiednim zaplanowaniu ogrodu nigdy nie są używane jako tasiemiec.
Ale skaliste jałowce o szerokiej koronie, na przykład Moonglow i Wichita Blue, będą dobrze wyglądać jako rośliny jednoogniskowe. Sadzi się je bardziej w ogrodach romantycznych i naturalnych. Czy możesz zrobić z nich żywopłot?.
Podczas sadzenia nie zapominaj, że kultura nie toleruje zanieczyszczeń gazowych. Dlatego nawet w kraju zaleca się umieszczanie jałowca skalistego na terytorium, a nie nad drogą.
Sadzenie i pielęgnacja jałowca skalnego
Kultura jest odporna na suszę i dość zdrowa, co jasno wynika z opisu jałowca skalnego i wymaga minimalnej opieki. Drzewo można sadzić w miejscach rzadko odwiedzanych lub tam, gdzie nie jest możliwe zapewnienie obfitego podlewania. Najważniejsze, że miejsce jest otwarte na słońce, a gleba nie jest zbyt żyzna.
Jałowiec skalisty należy sadzić jesienią w regionach o ciepłym i umiarkowanym klimacie. Może trwać całą zimę, jeśli wcześniej wykopana zostanie dziura. Sadzenie jałowca skalistego na wiosnę ma sens tylko na północy, gdzie kultura powinna mieć czas na zakorzenienie się przed nadejściem prawdziwych chłodów. Lato rzadko kiedy jest na tyle gorące, aby spowodować znaczne szkody dla młodej rośliny.
Przygotowanie do sadzenia i sadzenia
Jałowiec skalisty pozytywnie zareaguje na kamieniste wtrącenia w glebie, ale nie toleruje zagęszczenia, blisko stojącej wody gruntowej ani obfitego nawadniania. Należy go postawić na tarasie, wykonać grubą warstwę drenażową lub zbudować nasyp. W obszarach silnie blokujących konieczne będzie wykonanie działań mających na celu skierowanie wody lub posadzenie kolejnej uprawy.
Na skalisty jałowiec nadaje się słoneczne miejsce, w cieniu igły wyblakną, jego piękno nie będzie w stanie w pełni odsłonić. Drzewo musi być chronione przed wiatrem przez pierwsze dwa lata po posadzeniu. Gdy rośnie potężny korzeń, nie uszkodzi jałowca nawet podczas szkwału.
Gleba do sadzenia drzew staje się luźniejsza i przepuszczalna za pomocą sodowej ziemi i piasku, w razie potrzeby można ją odtleniać wapnem. Żyzne gleby nie przyniosą korzyści skalistym jałowcom, dodaje się do nich dużą ilość piasku, a jeśli to możliwe, do podłoża miesza się małe kamienie, żwir lub skratki.
Dołek do sadzenia jest wykopany na tyle głęboko, aby pasował do korzenia i warstwy drenażowej. Szerokość powinna być 1,5-2 razy większa od średnicy ziemnej śpiączki.
Co najmniej 20 cm drenażu wlewa się do dołka pod posadzenie jałowca skalnego, 2/3 wypełnia się ziemią, wodę wlewa się aż przestanie się wchłaniać. Odstawić na co najmniej 2 tygodnie.
Lepiej kupować sadzonki z lokalnych szkółek. Muszą być wyhodowane w pojemniku lub wykopane razem z glinianą grudą, której średnica nie jest mniejsza niż występ korony i osłonięte płótnem.
Podłoże w pojemniku lub kuli ziemnej powinno być wilgotne, gałęzie powinny się dobrze uginać, igły przy pocieraniu powinny wydzielać charakterystyczny zapach. Jeśli sadzenie nie zostanie wykonane natychmiast po zakupie, będziesz musiał upewnić się, że korzeń i igły nie wysychają same.
Jak sadzić jałowiec skalisty
Sadzenie jałowca skalnego nie jest trudne. Przeprowadza się to w następującej kolejności:
- Część gleby jest usuwana z dołu do lądowania.
- W środku umieszcza się sadzonkę.
- Kołnierz korzeniowy powinien leżeć równo z krawędzią otworu.
- Podczas sadzenia jałowca gleba musi być zagęszczona, aby nie tworzyły się puste przestrzenie.
- Drzewo jest podlewane, a krąg pnia jest mulczowany.
Podlewanie i karmienie
Skalisty jałowiec wymaga częstego podlewania tylko po raz pierwszy po posadzeniu. Kiedy się zakorzenia, gleba jest nawilżana kilka razy w sezonie, a następnie przy długim braku deszczu i suchej jesieni.
Skalisty jałowiec pozytywnie reaguje na zraszanie korony, poza tym zapobiega pojawianiu się przędziorków. Latem zabieg przeprowadza się przynajmniej raz w tygodniu, najlepiej wczesnym wieczorem.
Karmienie korzeni młodych roślin odbywa się dwa razy w sezonie:
- na wiosnę złożonym nawozem o wysokiej zawartości azotu;
- pod koniec lata, a na południu jesienią z fosforem i potasem.
Przyda się opatrunek dolistny, który przeprowadza się nie więcej niż 1 raz na 2 tygodnie. Zaleca się dodanie do balonika ampułki epiny lub cyrkonu.
Ściółkowanie i spulchnianie
Sadzonki są poluzowane w roku sadzenia, aby przełamać skorupę powstałą po podlaniu lub deszczu. Blokuje dostęp do korzeni wilgoci i powietrza. Następnie gleba jest mulczowana, lepiej korą sosnową traktowaną na choroby i szkodniki, które można kupić w centrach ogrodniczych. Możesz go zastąpić torfem, zgniłymi trocinami lub wiórami drzewnymi. Świeże wydzielają ciepło podczas gnicia i mogą uszkodzić lub nawet zniszczyć roślinę.
Jak przycinać skalisty jałowiec
Skalisty jałowiec można przycinać przez całą wiosnę, a w regionach o chłodnym i zimnym klimacie - do połowy czerwca. Najpierw usuń wszystkie suche i złamane pędy. Zwróć szczególną uwagę na środek krzaka.
W skalistym jałowcu, z gęstą koroną i gałęziami przyciśniętymi do siebie, bez dostępu światła, część pędów corocznie obumiera. Jeśli nie zostaną usunięte, osiedlą się tam przędziorek, inne szkodniki, pojawią się i rozmnażają zarodniki chorób grzybowych.
Czyszczenie korony jałowca skalnego nie jest zabiegiem niezbędnym, jak dla Kanadyjczyka, ale nie można tego nazwać po prostu kosmetycznym. Bez tej operacji drzewo będzie stale chorować i nie da się usunąć szkodników.
Modelowanie fryzury jest opcjonalne. W większości odmian korona jest już taka piękna, ale często jakaś gałąź „przerywa się” i odstaje. To tyle i trzeba go przyciąć, żeby nie psuć widoku.
Wraz z wiekiem, w niektórych odmianach piramidalnych, korona zaczyna się rozprzestrzeniać. Łatwo też posprzątać fryzurą. Tylko Ty musisz pracować nie z sekatorem, ale ze specjalnymi nożycami ogrodowymi lub elektryczną kosą do zarośli.
Bonsai są często tworzone ze skalistego jałowca w USA. Zwykle używamy do tego Virginian, ale kultury są tak podobne, że są bardziej prawdopodobnymi tradycjami.
Przygotowanie do zimowego jałowca skalistego
Zimą jałowiec skalisty należy przykrywać tylko w pierwszym roku po posadzeniu i w strefach mrozoodporności poniżej czwartego. Jego korona jest owinięta białym spandbond lub agrofibrą, mocowana sznurkiem. Gleba jest mulczowana grubą warstwą torfu.
Ale nawet w tych ciepłych regionach, w których zimą może padać śnieg, trzeba zawiązać koronę skalistego jałowca. Zrób to ostrożnie i nie ciasno, aby gałęzie pozostały nienaruszone. Jeśli korona nie jest zamocowana, śnieg może ją po prostu złamać.
Jak rozmnażać skalisty jałowiec
Jałowiec skalisty jest rozmnażany przez nasiona lub sadzonki. Można szczepić szczególnie rzadkie i cenne odmiany, ale jest to złożona operacja, a ogrodnicy-amatorzy nie mogą tego zrobić.
Rozmnażanie jałowca skalistego przez nasiona nie zawsze prowadzi do sukcesu. Niektóre sadzonki nie dziedziczą cech matczynych i są odrzucane w szkółkach. Amatorom trudno jest zorientować się na wczesnym etapie rozwoju rośliny, czy odpowiada to odmianie, zwłaszcza że małe jałowce są zupełnie inne niż dorosłe.
Ponadto do rozmnażania nasion potrzebna jest długotrwała stratyfikacja, a nie jest tak łatwo przeprowadzić ją prawidłowo i nie psuć materiału do sadzenia, jak mogłoby się wydawać.
O wiele łatwiej, pewniej i szybciej jest rozmnażać skalisty jałowiec przez sadzonki. Możesz je brać przez cały sezon. Ale dla amatorów, którzy nie mają specjalnych pomieszczeń, sprzętu i umiejętności, lepiej przeprowadzić operację wiosną.
Sadzonki są pobierane „piętą”, dolna część jest uwalniana od igieł, traktowana stymulantem i sadzana w piasku, perlicie lub mieszaninie torfu i piasku. Przechowywać w chłodnym miejscu o dużej wilgotności. Po 30-45 dniach pojawiają się korzenie, a rośliny przesadza się do lekkiej mieszanki gleby.
Szkodniki i choroby jałowca skalistego
Ogólnie rzecz biorąc, jałowiec skalny jest zdrową uprawą. Ale może też mieć problemy:
- Jałowiec skalisty jest bardziej podatny na rdzę niż inne gatunki. Szkodzi samej kulturze znacznie mniej niż rosnące w pobliżu drzewa owocowe.
- Jeśli powietrze jest suche, a korona nie jest spryskana, na pewno pojawi się przędziorek. Jest mało prawdopodobne, że zniszczy drzewo, ale może znacznie zmniejszyć efekt dekoracyjny.
- W ciepłym klimacie z częstymi deszczami, a zwłaszcza podczas zraszania korony późnym wieczorem, gdy igły nie zdążą wyschnąć przed nocą, może pojawić się wełnowiec. Bardzo trudno go wyciągnąć z jałowca.
- Brak przycinania sanitarnego i czyszczenia korony może zamienić wnętrze korony w pożywkę dla szkodników i chorób.
Aby zapobiec kłopotom, drzewo musi być regularnie sprawdzane i przeprowadzane zabiegi profilaktyczne. Insektycydy i akarycydy od szkodników, fungicydy - w celu zapobiegania chorobom.
Wniosek
Skalista jałowiec - piękna, mało wymagająca kultura. Jego główną zaletą jest atrakcyjnie ukształtowana korona, srebrna lub niebieska igła, wadą jest niska odporność na zanieczyszczenia powietrza.
