Kurczaki rasy Maran: opis, zdjęcie, recenzje

Rasa kur znoszących jaja o pięknej czekoladowej skorupce została zarejestrowana w Europie dopiero w XX wieku, choć jej korzenie sięgają XIII wieku. Kury Maran pojawiły się na bagnistym terenie, który rozciąga się wokół francuskiego miasta portowego Marans. Od tego miasta rasa ma swoją nazwę.

Historia kurczaków Maran

W XIX wieku, kiedy pojawiły się modne rasy indyjskie kurczaki brahma i lanshan, francuskie marany skrzyżowane z tymi kurczakami. Francuski maran - rasa kurczaków z opierzonymi nogami. Pierwsze ptaki zostały zaprezentowane na wystawie w 1914 roku. W 1929 r. powstał we Francji Klub Hodowlany Maran. Wzorzec został przyjęty w 1931 roku, gdzie maran to rasa kurczaka, której opis wyraźnie wskazuje, że śródstopie ptaka musi być upierzone. W 1934 marany zostały pokazane na wystawie w Anglii. Nie wiadomo, dlaczego hodowcy angielscy nie byli zadowoleni z niewielkiej liczby piór na śródstopiu kur, ale do hodowli wybierali tylko marany z „czystymi” nogami.

Marany „bose” zostały wyhodowane w Anglii w wystarczającej liczbie, ale Francja nie rozpoznała tej linii w rasie. W 1950 roku w Wielkiej Brytanii zorganizowano Klub Maran. I od tego momentu rozpoczęła się kolejna „wojna stuletnia” między Francją a Anglią.

Na zdjęciu francuskie kurczaki rasy Maran (z upierzeniem na śródstopiu).

Już na początku XXI wieku utworzono i ponownie rozwiązano trzy angielskie kluby hodowlane maran. Hodowcy amerykańscy nie pozostawali w tyle za Starym Światem, a pierwotnie utworzone Stowarzyszenie rozpadło się w wyniku odmiennych poglądów na standard kurcząt rasy maran. Na jego gruzach powstał nowy Maran Club of America, uznający wzorzec rasy francuskiej. Norma francuska jest uznawana przez większość krajów. Pytanie tylko, czy „uprawnić” oba warianty maranów w normie krajowej, czy tylko jeden z nich.

Ciekawy! Początkowo marany miały tylko kolor kukułki.

Pstrokata i dziś najczęstszy kolor maran, ale w Rosji bardziej znane są czarne i miedziane kurczaki maran.

Nowoczesne kurczaki marana: zdjęcie i opis

Próby wyhodowania innych kolorów niż kukułka były dość trudne. Często powstałe ptaki nie spełniały pożądanych standardów. W szczególności kury nioski mogą mieć brązowe oczy zamiast czerwonych. Koguty ogony zostały podniesione do 75 stopni do horyzontu, zamiast 45. Kury były za małe dla maran. Najgorsze było to, że jajka wyszły zbyt jasne.

Ważny! Zgodnie z francuską normą kolor jajka w maranach powinien zaczynać się od czwartego rzędu wzwyż, jak na dolnym zdjęciu.

W wyniku wieloletnich prac selekcyjnych nadal można było hodować marany w innych kolorach niż oryginał. Niemal każdy kolor ma dziś swój własny standard. Ale najpierw o wspólnych cechach dla wszystkich Maran.

Ogólne wymagania dla kur rasy Maran

Średniej wielkości głowa, długa. Grzebień w kształcie liścia, średni, czerwony. Szorstka tekstura grzebienia. Nie może dotykać tyłu głowy. Płatki delikatne, średniej wielkości, czerwone. Kolczyki są długie, czerwone, o delikatnej fakturze. czerwona twarz. Oczy jasne, czerwono-pomarańczowe. Dziób mocny, lekko zakrzywiony.

Szyja długa, mocna, z zagięciem w górnej części. Pokryta długimi grubymi piórami schodzącymi do ramion.

Ciało jest mocne, dość długie i szerokie. Ptak jest „mocno powalony”, dlatego nie sprawia wrażenia masywnego, choć ma stosunkowo dużą wagę.

Plecy są długie i płaskie. Lekko zakrzywiony na dole. Schab szeroki, lekko podniesiony. Pokryty gęstymi długimi piórami.

Klatka piersiowa szeroka, dobrze umięśniona. Skrzydła są krótkie, mocno dociśnięte do ciała. Brzuch pełny, dobrze rozwinięty. Ogon puszysty, krótki. Kątowy pod kątem 45°.

Ważny! Nachylenie ogona marana czystej krwi nie powinno być wyższe niż 45°.

Duże łydki. Stawy skokowe średniej wielkości, białe lub różowawe. U kurcząt o ciemnej barwie śródstopie może być szare lub ciemnoszare. Paznokcie są białe lub różowe. Obecność niewielkiej ilości piór na śródstopiu i palcach zależy od standardu przyjętego w danym kraju: we Francji i USA uznawane są tylko marany z opierzonymi śródstopiem - Australia dopuszcza obie opcje - w Wielkiej Brytanii marany mogą być tylko z nie -pierzaste śródstopie.

Ważny! Podeszwy Maran są zawsze białe.

American Poultry Association dopuszcza, aby marany miały kolory: biały, pszeniczny i czarny oraz miedziany.

Niedozwolone, ale są:

kukułka;
srebrny czarny;
lawenda;
łosoś;
łosoś srebrno-lawendowy;
srebrna kukułka;
złota kukułka.

Jednocześnie Maran Club of America rozpoznaje nie tylko te kolory, ale także dodaje do nich kolory czarne, nakrapiane, kolumbijskie i czarnoogoniaste.

Dziś na świecie najpopularniejsza jest czarno-miedziana rasa kurczaka Maran, a opis koloru najczęściej odnosi się do tej właśnie odmiany.

Rasa kurczaków Maran czarno-miedziany

Czarny kadłub i ogon. Pióra na głowie, grzywie i dolnej części pleców powinny mieć kolor miedziany. Miedziany odcień może mieć różną intensywność, ale jest to obowiązkowe.

Kolor grzywy dozwolony przez normę w czarno-miedzianym kogucie marano.

Na grzbiecie iw dolnej części pleców kogut może mieć mniej lub bardziej czarne pióra.

Wymagania kolorystyczne dla kury są takie same jak dla koguta: tylko dwa kolory. Czarny i miedziany. Opis kury maran według amerykańskich standardów klubowych stwierdza, że głowa i grzywa mają dość wyraźny miedziany kolor. Na ramionach i dolnej części pleców czarne pióro ze szmaragdowym połyskiem.

Opis rasy kurczaka w kolorze pszenicy maran

U koguta kolor głowy, grzywy i polędwicy waha się od złocistoczerwonego do brązowoczerwonego. Pióra na okładce są długie, bez widocznego obramowania. Grzbiet i polędwica ciemnoczerwona. Łopatki i górne pióra skrzydła mają intensywny czerwony kolor.

Lotki pierwszego rzędu czarne ze szmaragdowym połyskiem. Pióro drugiego rzędu pomarańczowo-brązowe. Gardło i klatka piersiowa czarne. Brzuch i wewnętrzna strona ud czarne z szarym puchem. Ogon czarny z zielonym odcieniem. Duże czarne warkocze. Pióro po bokach może mieć czerwony odcień.

U kurczaków kolor głowy, szyi i grzbietu waha się od złocistoczerwonego do ciemnoczerwonego. Zdjęcie dobrze ukazuje pszeniczny kolor maran. Dolna część obudowy ma kolor ziarna pszenicy. Każde piórko ma mały pasek i obwódkę. W dół białawy. Pióra ogona i lotki są ciemne z czerwonawymi lub czarnymi brzegami. Pióra drugiego rzędu są czerwono-brązowe. Kolor upierzenia może się różnić, ale głównym wymaganiem jest, aby wszystkie trzy kolory - pszeniczny, kremowy i ciemnoczerwony - były obecne.

Na notatce! W pszenicznej wersji koloru niebiesko-szare odcienie są niepożądane.

Trochę o barwach pszenicy Maran

Maranów pszennych nie należy krzyżować z odmianami czerwono-brązowymi lub srebrno-kukułkowymi. Kolor drugiego opiera się na innym genie „e”. Podczas przekraczania dostajesz ptaka o niestandardowym kolorze.

Drugi punkt maranów „pszennych”: kurczaki autosex. Już po 2-3 tygodniach możesz określić, który z kurczaków jest kurczakiem, a który kogutem.

Na powyższym zdjęciu pszenne maranchiki, które zaczęły się rozwijać. Ciemne pióra na wierzchu pisklęcia wskazują, że jest to kogut. Czerwone pióra - znak kurczaka.

Na zdjęciu poniżej kurczaki starsze, z wyraźnym podziałem na kurczaka i koguta.

Srebrny kolor kukułki

Rasa kurczaków Maran pokazana na zdjęciu odpowiada francuskiemu standardowi koloru srebrno-kukułkowego. Zgodnie z francuskimi wymogami kogut jest lżejszy od kury. Upierzenie jest jednakowo urozmaicone na całym ciele i może mieć czerwonawy odcień.

Według brytyjskiego standardu szyja i górna część klatki piersiowej koguta ma jaśniejszy odcień niż reszta ciała.

W języku francuskim: ciemne upierzenie o szorstkim wzorze - subtelne linie - kolor szary.

Brytyjczycy: szyja i górna część klatki piersiowej jaśniejsze niż ciało.

Ważny! Marany srebrno-kukułkowe są genetycznie czarne.

Oznacza to, że u ich potomstwa mogą pojawić się czarne kurczęta. Marany srebrno-kukułkowe można łączyć z odmianą czarną. Podczas krycia srebrnego koguta kukułki z czarną kurą, potomstwem będą ciemne koguty i jaśniejsze srebrne kury z kukułką. Po kryciu czarnego koguta ze srebrną kukułką potomstwo otrzyma ciemne koguty i czarne kury.

Marany srebrno-kukułkowe:

Złoty kolor kukułki

Czasami złote kukułki nazywane są „złotą kukułką” rasą kurczaków, chociaż nadal nie jest to rasa, a jedynie wariant kolorystyczny.

Kogut złocisty ma jasnożółte pióra na głowie, grzywie i lędźwiach. Ramiona czerwono-brązowe. Reszta koloru odpowiada standardom srebrno-kukułkowego maran.

Na notatce! Czasami może być więcej żółtego, co nadaje piersi złocistobiały kolor.

Kurczak jest „skromniejszy”, ma zażółcenie na kojcu tylko na głowie i szyi.

Rasa kur rasy Maran koloru czarnego

Kura i kogut są czarne. Szmaragdowy odcień jest opcjonalny. Pióro może mieć czerwonawy odcień. Ta odmiana ubarwienia maran jest dość rzadka, chociaż kukułki są również genetycznie czarne.

Kolor biały maran

Kury o czystym białym upierzeniu. W kogutach norma dopuszcza żółte zabarwienie piór grzywy, schabu i ogona, choć jest to sprzeczne z logiką. Geny odpowiedzialne za biały kolor maran są recesywne. Obecność nawet słabego pigmentu w piórze wskazuje na obecność genów dla innego koloru.

Śródstopie białego marana powinno być ściśle różowe. Jeśli pisklę ma szare lub szaroniebieskie śródstopie, jest to lawendowy maran, który nie wyblakł jeszcze w dorosłe pióro.

Kolor lawendy

Kolor lawendy może występować w różnych wariantach, ponieważ bazuje na czarnych i czerwonych głównych pigmentach. Gen, który powoduje rozjaśnienie tych pigmentów do café-au-lait lub niebieskiego, dominuje w maran. Dlatego z kurczaków tego koloru można uzyskać czarny lub czerwony Maran. W przeciwnym razie kolor lawendowych maran odpowiada opcjom z nieklarowanym pigmentem.

Lawendowy kogut z kukułką

czarniak maran

Czerwone ciało z czarnym ogonem. Koguty mają warkocze odlane w szmaragdzie. Pióra z ogona kurczaka mogą mieć brązowy odcień.

cętkowany kolor

Całkowicie biały korpus z piórami przeplatanymi w innym kolorze. Kolorowy długopis może być czarny lub czerwony. Różna jest również częstotliwość wtrąceń.

Marany francuskie białe i nakrapiane:

Srebrny czarny kolor

Odpowiednik koloru miedziano-czarnego, ale czerwono-brązowy kolor piór na szyi i dolnej części pleców tego typu maran jest zastąpiony przez „srebrny”.

Na notatce! Kolor srebrno-czarny nie jest rozpoznawany we Francji, ale jest rozpoznawany w Belgii i Holandii.

Marany o takim upierzeniu można uzyskać, krzyżując kury srebrno-kukułkowe i miedziano-czarne.

Kolor kolumbijski

Body czysto białe z białym puchem. Na szyi grzywa czarnych piór z białą obwódką. Biała skrzynia. Pióra ogona czarne. Małe czarne warkocze z białą obwódką. Lotki mają czarne spód, białe wierzchołki. Żeby ze złożonymi skrzydłami czarny nie był widoczny. Śródstopie różowobiałe.

Na notatce! Występuje karłowata forma maran: kogut 1 kg, kurczak 900 g.

Charakterystyka produkcyjna kurczaków Maran

Marany należą do tzw. „kurczaków niosek wielkanocnych”. Wzorcem rasy jest jajo maran, którego kolor nie jest niższy niż czwarta liczba w powyższej skali. Ale pożądany minimalny poziom koloru jajka to 5-6.

Zabarwienie muszli zależy od liczby i intensywności funkcjonowania gruczołów w jajowodzie. W rzeczywistości wysuszony śluz wydzielany przez gruczoły w jajowodzie nadaje jaju maranowemu brązowy kolor. Prawdziwy kolor jaj maran jest biały.

Wiek, w którym kury marana rozpoczynają nieśność, to 5-6 miesięcy. W tym czasie gruczoły w jajowodzie nie są jeszcze w pełni funkcjonalne, a kolor jaja jest nieco jaśniejszy niż normalnie. Maksymalną intensywność wybarwienia jaj w okresie nieśności Maran obserwuje się do pierwszego roku życia. Kolor utrzymuje się około roku, potem skorupka jajka zaczyna blednąć.

Produkcja jaj tej rasy, według opinii kurcząt maran, do 140 jaj rocznie. Nie wiadomo, czy trzeba wierzyć w te recenzje, ponieważ istnieją również zarzuty, że jaja maran mogą ważyć 85 g, a nawet osiągnąć 100 g. Podczas gdy jajko ważące 65 g uważa się za duże. Możliwe, że trafią na 100-gramowe jajka, ale są one dwużółtkowe. Ponieważ z niekomercyjnych opisów jaj rasy kury Maran z załączonym zdjęciem wynika, że jajko Maran nie różni się wielkością od jaj innych kur niosek. Widać to dobrze na poniższym zdjęciu. Środkowy rząd - jaja maran.

W rzeczywistości marany niosą duże, ale nie przekraczające normalnych rozmiarów jaja.

Na notatce! Prawdziwym wyróżnikiem maranów jest prawie regularny owalny kształt jajka.

Maran ma dobre cechy mięsa. Dorosłe koguty mogą ważyć do 4 kg, kurczaki do 3,2 kg. Waga jednorocznych samców 3 - 3,5 kg, kury 2,2 - 2,6 kg. Mięso ma dobry smak. Dzięki białej skórze tusza maran ma atrakcyjną prezentację.

Wady rasy kurczaka Maran są praktycznie nieobecne. Należą do nich być może niska produkcja jaj i zbyt gruba skorupka jaj, przez co kurczaki czasami nie mogą się wyrwać. Pewna trudność dla hodowców amatorów może przedstawiać złożony schemat dziedziczenia kolorów. Ale tym ciekawsze będzie badanie genetyki kur maran.

Na notatce! Niektóre kury lubią być rozpraszane innymi czynnościami.

Zalety rasy można nazwać spokojnym charakterem, co pozwala na trzymanie ich razem z innym ptakiem.

Utrzymywanie kurczaków Maran

Zawartość tej rasy zasadniczo nie różni się od warunków dla każdego innego kurczaka. Jak wszędzie indziej, kurczaki muszą chodzić przez cały dzień. Nie dopuścić do wilgoci w kurniku. Temperatura w kurniku powinna wynosić +15°С. Maranam układa standardowe okonie. Jeśli kurczęta trzymane są na podłodze, należy rozłożyć wystarczającą ilość ściółki, aby ptaki mogły zrobić w niej wnękę do spania.

Karmienie jest również podobne do innych ras. Chociaż zagraniczni rolnicy uważają, że dodanie paszy barwiącej do żywności maranam poprawia kolor skorupek jajek. Takimi paszami mogą być dowolne rośliny zawierające witaminę A w dużych ilościach:

marchewka;
buraczany;
pokrzywa;
zieleń.

Jak prawdziwe jest to, można zweryfikować eksperymentalnie.

Znacznie więcej trudności stwarza hodowla maran.

Hodowla kurczaków maran

Do hodowli wybiera się jaja średniej wielkości.

Ważny! Uważa się, że najlepsze kurczaki pochodzą z najciemniejszych jaj.

Dlatego do inkubacji wybiera się również jaja według koloru. Z jednej strony gruba skorupa jest dobra dla kurczaka, ponieważ salmonella nie może przez nią przeniknąć. Z drugiej strony pisklęta często nie potrafią samodzielnie otworzyć jaj i potrzebują pomocy.

Podczas inkubacji, dzięki grubej skorupce, powietrze nie wnika w głąb jaja. Dlatego inkubator musi być wentylowany częściej niż zwykle, aby powietrze zawierało wystarczającą ilość tlenu.

Na 2 dni przed wykluciem wilgotność w inkubatorze podnosi się do 75%, aby ułatwić pisklętom wyjście. Po wykluciu maranchiki wymagają takiej samej opieki jak kurczęta innych ras. Ogólnie rzecz biorąc, rasa jest bezpretensjonalna i odporna, kurczęta mają dobrą przeżywalność.

Recenzje o kurczakach Maran

Wiktor Stiepanidow, poz. Diedowo

Przeniósł się do wioski, postanowił hodować kurczaki. Dużo szukałam i czytałam o różnych rasach. Podobała mi się rasa Maran kur, spojrzałam na opis, zdjęcia i opinie, wydaje się, że jest to bardzo ciekawa rasa do hodowli. Kupiłem jajko wylęgowe, wyklutych kurczaków. Kury dorosły i okazało się, że w naszej wiosce nikt nie potrzebuje pięknych brązowych jajek. Ponieważ planowałam sprzedawać nie tylko brązowe, ale w ogóle wielokolorowe, miałam też amerukany. I postanowiłem spróbować krzyżować rasy. Więc teraz nie hoduję czystych maran, chociaż nie ma narzekań na samą rasę.

Nadieżda Reuchowa, d. czarny strumień

To teraz jedna z moich ulubionych ras. Bardzo spokojne kurczaki. Kiedy wpuściliśmy je do naszego stada, nie narobiły wielkiego zamieszania nawet przy ustalaniu hierarchii. Niestety marany składają niewielką liczbę jaj. Ale dają doskonałą okazję do eksperymentowania z krzyżowaniem.

Wniosek

Jak dotąd Marany w Rosji są częściej klasyfikowane jako rasy ozdobne niż jako kurczaki na osobiste gospodarstwo. Niska produkcja jaj uniemożliwia właścicielom produkowanie jaj na sprzedaż. A mało kto kupi jajka drożej tylko ze względu na kolor skorupki. Chociaż możesz zaoszczędzić trochę pieniędzy przed Wielkanocą. Tymczasem marany są hodowane przez amatorskich hodowców drobiu, dla których kurczaki są hobby, a nie dochodem. Lub tych, którzy próbują zarabiać na kolorowych jajkach krzyżując różne rasy kur.