Meyer liliowy: czerwony pixie, jose, dzwoneczek, flowerfesta różowy, flowerfesta fioletowy, bloomerang (bumerang) jesion
Zadowolony
Trudno znaleźć osobę, która nigdy nie cieszyłaby się kwitnieniem bzu w swoim życiu. W dużych i małych miastach, na wsiach iw gospodarstwach na wiosnę rośliny te stanowią ostateczne wejście wiosny w jej prawa. Bez Meyera nie wygląda dość tradycyjnie, ponieważ jest to gatunek miniaturowy, wręcz karłowaty. Ale jest to również jego zaleta, ponieważ jest naprawdę uniwersalna w zastosowaniu.
Szczegółowy opis gatunku
Bez Meyera odkryto po raz pierwszy w Chinach, ale wśród plantacji uprawnych. Na wolności ten rodzaj bzu nie został jeszcze odkryty. Jego główną cechą jest niewielki rozmiar. Krzew osiąga maksymalną wysokość 1,5 m.
Artykuł przedstawi nie tylko opis bzu Meyer, ale także liczne zdjęcia, które pomogą zorientować się w jego wyglądzie.
Przy ogólnej porównawczej zwartości kształtu korony na szerokość może znacznie wzrosnąć, a także osiągnąć 1,5 m. Dlatego bzu tego gatunku doskonale sprawdza się zarówno jako tasiemiec na trawniku, jak i w rzędzie żywopłotów. Ale krzew tej odmiany rośnie i rozwija się bardzo wolno, roczny przyrost może wynosić tylko około 10 cm rocznie, a dla niektórych odmian nawet mniej.
Młode gałęzie krzewu mają ciemnobrązowy odcień. Z wiekiem kolor lekko się rozjaśnia i staje się szarobrązowy. Kora dorosłych gałęzi pokryta jest licznymi mikroskopijnymi pęknięciami.
Raczej małe, przeciwległe liście mają kształt elipsy z podstawą w kształcie klina. Długość nie przekracza 4-5 cm, szerokość - 2,5-3 cm. Z góry mają bogaty zielony odcień, a od dołu są jaśniejsze. Na brzegach dwóch dolnych żył widać lekkie pokwitanie. Krawędzie liści są karbowane.
Kwitnienie bzu Meyera rozpoczyna się od około końca maja do połowy czerwca, jednocześnie z późnymi odmianami bzu pospolitego. Kwiatostany mają postać wzniesionych wiech o długości do 10 cm, które wyrastają z kilku najwyższych pąków na końcach pędów. Kwiaty są bardzo małe, lejkowate z jasną obwódką wzdłuż dolnej części korony. Aromat jest momentami mocny, przyjemny i wyrafinowany.
Pod koniec lata, kiedy upał opada, kwitnienie bzu Meyer może powtórzyć się, choć nie tak obficie jak na wiosnę. Kwiaty w zależności od odmiany mogą być białe, czerwone, różowe, fioletowe i fioletowe.
W przeciwieństwie do pospolitego bzu? gatunek ten potrafi zakwitnąć znacznie wcześniej, dosłownie w drugim lub trzecim roku życia. Niesamowicie, drobne krzaczki o wysokości około 30 cm mogą być już pokryte pąkami.
Bez Meyera lub Syringa Meyeri (tak nazywa się ten gatunek po łacinie) charakteryzuje się tym, że w przeciwieństwie do innych odmian w ogóle nie tworzy pędów korzeniowych. Ale jest w stanie dać wiele pędów z podstawy krzewu, rosnąc na szerokość.
Gatunek ten można wykorzystać do sadzenia rzędów w żywopłotach, w grupie innych kwitnących krzewów i oczywiście jako tasiemca.
W opisie bzu Meyera nie można nie wspomnieć o jego cechach:
- niesamowita mrozoodporność - rośliny wytrzymują spadki temperatury powietrza do -30°C;
- odporność na dym i gaz, co pozwala na sadzenie takich odmian w środowisku miejskim;
- wytrzymałość cieplna.
Popularne odmiany bzu Meyera
Hodowcy zdołali uzyskać wiele różnych odmian bzu Meyera. I chociaż odmiana karłowa Palibin jest uważana za najpopularniejszą, inne odmiany zasługują na nie mniejszą uwagę.
Czerwona Pixie (Czerwona Pixie)
W opisie liliowego Meyer Red Pixie nie można nie zauważyć, że w porównaniu z innymi odmianami różni się dość znacznymi rozmiarami, co wyraźnie widać na zdjęciu.
Wysokość krzewów może osiągnąć 170 cm. A kwiatostany tworzące się na krzewach mają przyzwoity rozmiar, do 12-16 cm. Kwiatostany charakteryzują się stosunkowo rzadkim, jak na bzy, czerwonym lub jasnofioletowym odcieniem kwiatów. To prawda, że z biegiem czasu kolor kwiatów bzu Meyer Red Pixie staje się jaśniejszy, bardziej jak różowy, jak na zdjęciu.
Na szerokość krzewy tej odmiany rosną o 120 cm. Mają owalne liście z lekko wystającym czubkiem, które mają błyszczącą powierzchnię. Odmianę można nazwać powtarzającą się, ponieważ pod koniec lipca i w sierpniu można spodziewać się od niej drugiej fali kwitnienia. Kwiaty mają trwały przyjemny zapach i ozdobią każdy obszar.
Jose (Josee)
Jest to odmiana mieszańcowa, w hodowli której brały udział trzy rodzaje bzów: Meyer, drobnolistne i otwarte. Zarówno na wysokość, jak i na szerokość krzewy osiągają 150 cm, dzięki czemu wyglądają bardzo efektownie. Odmiana należy również do powtarzających się. Po raz pierwszy kwitnie tradycyjnie pod koniec maja, kiedy cały krzew pokryty jest lawendowo-różowymi kwiatostanami. Jeśli pozwala na to poziom oświetlenia, a także wilgotność gleby, pod koniec lata bzu Meyer Jose zakwitnie po raz drugi. Intensywność ponownego kwitnienia zależy również od terminowego usunięcia wszystkich zwiędłych kwiatostanów.
Wzrost tej odmiany jest niezwykle powolny, dlatego idealnie nadaje się do małych borderów i mixborderów. Kwiaty rurkowe wydzielają niezapomniany aromat, szczególnie wyczuwalny w nocy.
Dzwoneczek
Kolejna bardzo atrakcyjna odmiana bzu Meyer. Należy do najbardziej karłowatych odmian, nie przekraczających 1-1,2 m wysokości. Ale w płaszczyźnie poziomej krzaki są w stanie rozprzestrzenić się na ponad 1,5 m².
Nierozwinięte pąki, które pojawiają się pod sam koniec wiosny, mają jasny, wiśniowy kolor. A po kwitnieniu stają się delikatnie różowe i bardzo pachnące. Przy tak atrakcyjnym wyglądzie odmiana liliowa Meyer Tinkerbell wcale nie jest szczególnie wymagająca w warunkach uprawy. Może tolerować słabe gleby, umiarkowane podlewanie, stanowiska półcieniste i inne przeciętne warunki. W sprzyjających okolicznościach może ponownie zakwitnąć późnym latem.
Flowerfesta Pink (Flowerfesta Pink)
Jeden z przedstawicieli nowej serii odmian liliowych Meyerflower Festa (flower festa), pod oznaczeniem różowy, co w języku angielskim oznacza „różowy”. Ta seria została uruchomiona dosłownie w ostatnich latach. Kwitnie obficiej i dłużej niż inne odmiany. Okres kwitnienia rozpoczyna się w maju i trwa do czerwca. Powtarzające się kwitnienie może trwać od lipca do pierwszych przymrozków.
Rośliny wyróżnia jedna z najbardziej zwartych form krzewów, osiągająca metr szerokości i maksymalnie 120 cm wysokości. Ta szczególna odmiana ma różowe kwiaty. Długość kwiatostanów jest dość standardowa dla bzu tego gatunku - około 10 cm. Ale same kwiatostany są bardzo bujne i tworzą się na krzakach w dużych ilościach.
Flowerfesta Purple (Flowerfesta Purple)
Kolejna odmiana z serii Flowerfest, która ma kwiaty w kolorze liliowym lub fioletowym.
Flowerfest Biały (Flowerfesta Biały)
Liliowa odmiana Mayera z opisanej powyżej nowoczesnej serii hybrydowej o białych kwiatach.
Jesion Bloomerang (fiolet Bloomerang)
Ciekawą odmianę hybrydową uzyskano przez skrzyżowanie czterech odmian bzu. Wielkość krzewu jest dość typowa dla bzu opisywanej odmiany, zarówno na szerokość, jak i na wysokość sięgają 150 cm.
Kwiaty mają atrakcyjny, jasnofioletowy odcień, który z czasem może nieco blednąć. Jak wszystkie inne odmiany, jest trwały. Co więcej, jeśli wszystkie suszące się kwiatostany zostaną specjalnie usunięte na czas, ponowne kwitnienie w sierpniu może nie być gorsze pod względem jasności i obfitości niż pierwsze, które miało miejsce w maju-czerwcu.
Wspaniały aromat dopełnia ogólne wrażenie kwitnących krzewów, które mogą trwać do pierwszych przymrozków.
Lilifi (Lillifee)
Odmiana ta charakteryzuje się bardzo obfitym kwitnieniem w maju. Krzewy osiągają wysokość 120-130 cm, rozpiętość do 150 cm szerokości. Jesienią liście zmieniają kolor z zielonego na atrakcyjną pomarańczowoczerwoną barwę. Nieotwarte pąki mają kolor ciemnofioletowy. Natomiast kwiaty wyróżnia piękny liliowo-fioletowy kolor. Zapach kwitnienia jest subtelny i lekki.
Korzyści z uprawy bzu karłowatego Meyera
Nie na próżno karłowaty liliowy Meyer przyciąga wielu hodowców kwiatów. W końcu nawet najmniejszy obszar przylegający do domu można ozdobić zwartymi krzewami. Nadają się do sadzenia w doniczkach lub pojemnikach, a nawet w skrzynkach balkonowych. Nic dziwnego, że ludzie nazywają to balkonem?. A liliowy Meyer można również nazwać rośliną rabatową, ponieważ ze względu na niewielką wysokość może służyć do tworzenia zielonych granic kwitnienia.
Krzewy bzu tej odmiany mogą kwitnąć w bardzo młodym wieku, znacznie wcześniej niż tradycyjne odmiany, co nie może nie przyciągać właścicieli domów.
Ale dla dużych obszarów krajobrazowych tego bzu istnieje aplikacja. Idealnie wpasuje się w rabaty kwiatowe, mixbodery, ozdobi duże skalniaki i żywopłoty.
A największą zaletą tej odmiany jest jej ponowne kwitnienie późnym latem. W końcu aromat kwitnących bzów w sierpniu może zaskoczyć każdego.
Jak rozmnaża się liliowy Meyer
Reprodukcja bzu Meyera może odbywać się na wszystkie standardowe sposoby:
- posiew;
- szczepienia;
- sadzonki;
- nawarstwianie.
Metoda nasion jest zbyt pracochłonna. Ponadto większość odmian mieszańcowych z tą metodą rozmnażania nie zachowa swoich pierwotnych właściwości.
Bzy tego gatunku rozmnaża się przez szczepienie wczesną wiosną lub zimą, kiedy wszystkie pąki są uśpione. Sadzonki można szczepić na bzu zwyczajnym lub węgierskim, a także na ligustru. Formowanie roślin w tym przypadku często występuje w postaci standardowego drzewa.
Gatunek ten najlepiej rozmnaża się przez sadzonki podczas kwitnienia. Jednocześnie ze środka krzewu wycina się roczny pęd i sadzi w lekkiej mieszance piasku i wermikulitu.
Bzy Meyera rozmnażane są przez warstwy korzeniowe z reguły jesienią, kiedy zmniejsza się intensywność przepływu soków w roślinach.
Zasady sadzenia bzu Meyera
Najczęściej bzy odmianowe Mayera kupowane są w centrach ogrodniczych w pojemnikach z zamkniętym systemem korzeniowym. Zapewnia to łatwość zejścia na ląd i gwarantuje 100% przeżywalność.
Do sadzenia bzów na stałe najkorzystniejszy okres przypada od połowy sierpnia do pierwszej połowy września. Jeśli sadzonka została zakupiona na wiosnę, lepiej wykopać ją w półcienistym miejscu do końca lata.
Wybierając miejsce do sadzenia krzewu, należy kierować się wyłącznie wymaganiami estetycznymi. Krzewy są bardzo bezpretensjonalne i mogą zakorzenić się prawie w dowolnym miejscu na terenie, ale dla dobrego i obfitego kwitnienia wskazane jest wybranie miejsca słonecznego. Gleby mogą mieć od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Jedyną rzeczą, której nie może tolerować żaden rodzaj bzu, jest stojące zaleganie wody w strefie korzeniowej. Dlatego przy sadzeniu na nizinach lub na terenach podmokłych konieczne jest zastosowanie porządnej warstwy drenażu.
Wielkość dziury powinna w przybliżeniu odpowiadać wielkości systemu korzeniowego sadzonki. Jeśli gleba jest całkowicie zubożona, zaleca się dodanie do dołu do sadzenia:
- 1 st. ja. nawozy fosforowe;
- wiadro kompostu lub humusu;
- szklanka popiołu drzewnego.
Sadzonka bzu jest wyciągana z pojemnika, w razie potrzeby stare i chore korzenie są usuwane lub cięte do miejsca zamieszkania. Roślinę umieszcza się w przygotowanym dołku i stopniowo zasypuje ziemią. Następnie wszystkie pędy są cięte na 2 pąki.
Ziemia wokół sadzonki jest lekko zagęszczona, obsypana dużą ilością wody i pokryta warstwą ściółki organicznej o grubości ok. 6-7 cm.
Pielęgnacja bzu Meyera
Bez Meyera jest krzewem odpornym na ciepło i suszę, więc dbanie o niego nie sprawi większych kłopotów. Krzewy potrzebują dużo wody tylko w okresie kwitnienia. Innym razem dla roślin wystarczająca będzie wilgotność powietrza. Oczywiście, jeśli lato okazało się szczególnie gorące i suche, krzewy potrzebują dodatkowego podlewania, aby ponownie zakwitły jesienią. Również świeżo posadzone krzewy wymagają regularnego podlewania (1 raz w miesiącu) przed nadejściem trwałych mrozów.
Podczas nawożenia podczas sadzenia w pierwszych dwóch latach liliowy nie wymaga dodatkowego karmienia. Ponadto saletrę amonową można stosować pod rośliny na śniegu wczesną wiosną i podlewać nawozami fosforowo-potasowymi w sierpniu co dwa lata.
Krzewy bzu tego gatunku mają bardzo małe rozmiary i powierzchowny system korzeniowy, co ułatwia uprawę w pojemnikach. Ale ten sam fakt może być szkodliwy dla rośliny w przypadku mroźnej i bezśnieżnej zimy. Mimo, że liliowy meyer charakteryzuje się dobrą zimotrwałością, w pierwszych latach po posadzeniu wskazane jest obficie pokryć całą strefę korzeniową materią organiczną, a zimą zadbać o jak największe pokrycie krzewów śniegiem.
Przycinanie sanitarne bzu powinno odbywać się przez cały sezon, usuwając suche, chore lub uszkodzone gałęzie. Przycinanie przeciwstarzeniowe odbywa się zwykle jesienią, wycinając nie więcej niż 1-2 stare pędy rocznie.
Aby nadać krzewom piękny kształt, można lekko skrócić pędy wczesną wiosną przed przebudzeniem pąków i zaraz po kwitnieniu. Liliowy dobrze reaguje na przycinanie. Ale nie bądźcie zbyt gorliwi przy rocznych pędach, ponieważ kwitnienie występuje głównie na nich i na zeszłorocznych przyrostach. I oczywiście nie można obejść się bez ciągłego przycinania formującego podczas uprawy bzu Meyera na pniu.
Spulchnianie gleby w strefie korzeniowej i usuwanie chwastów należy wykonywać bardzo ostrożnie ze względu na powierzchniowe występowanie korzeni. Całą strefę korzeniową lepiej pokryć obfitą warstwą ściółki, która zatrzyma wilgoć, zapobiegnie kiełkowaniu chwastów i zapewni dodatkowe odżywienie.
Choroby i szkodniki
Bez tego gatunku ma dobrą odporność na wiele chorób i szkodników. W warunkach zbyt wilgotnego lata może dotknąć go mączniak prawdziwy, który z powodzeniem zwalcza się opryskując dowolnym środkiem grzybobójczym.
W przypadku wykrycia szkodników (roztocza pączków, chrząszczy liliowych, ćmy górniczej) bzy są traktowane insektycydami.
Czasem atakują go wirusy, które są bezużyteczne w walce. Konieczne jest jedynie monitorowanie stanu zdrowotnego materiału sadzeniowego i zapewnienie roślinie pełnej opieki.
Wniosek
Bez Meyera to bardzo dekoracyjny, wszechstronny i jednocześnie bezpretensjonalny krzew. Może być uprawiana niemal wszędzie, a ponowne kwitnienie wczesną jesienią zaskoczy i zachwyci swoją nieoczekiwanością.
Recenzje
Recenzje bzu Meyera po raz kolejny świadczą o bezpretensjonalności i uroku tej rośliny.
