Opis świerka echiniformis
Zadowolony
Świerk kanadyjski Echiniformis (Echiniformis) - jeden z najkrótszych karłów wśród drzew iglastych, a jednocześnie najstarsza odmiana. Historia nie zachowała dokładnej daty jej pojawienia się, ale wiadomo, że odmiana ta powstała we Francji przed 1855 rokiem. Oczywistym jest, że jako materiał wyjściowy do stworzenia odmiany posłużyła somatyczna mutacja „czarownica miotła”, która pojawiła się na drzewie gatunkowym.
Echiniformis ma wszystkie zalety i wady jodły kanadyjskiej. Jest o wiele łatwiejsza w utrzymaniu niż większość krasnoludków. Wynika to nie tyle z większej odporności odmiany na działanie czynników negatywnych, ile z samego kształtu drzewa. Sprawia, że wiele operacji jest niepotrzebnych lub niemożliwych.
Opis kanadyjskiego świerka Echiniformis
Echiniformis to stara odmiana świerka kanadyjskiego (Picea glauca), o której wiadomo tylko, że pojawiła się we Francji w połowie XIX wieku, przypuszczalnie z „miotły wiedźmy”. Młode drzewo wyrasta w formie półkuli i szczepione na niskim pniu - jak kula o odpowiednim kształcie. Z biegiem czasu korona świerka kanadyjskiego Echiniformis rozprzestrzenia się na boki i staje się spłaszczona, w kształcie poduszki. O ile oczywiście nie zostanie to skorygowane przez przycięcie.
Do 10 lat świerk Echiniformis dodaje 2-4 cm w każdym sezonie i osiąga wysokość 40 cm przy szerokości 60 cm. W wieku 30 lat drzewo ma około 60 cm, szerokość korony 100 cm. Przy dobrej pielęgnacji świerk Echiniformis żyje 50 lat w warunkach miejskich.
Cienkie krótkie pędy są ułożone promieniście, to znaczy same mają tendencję do utrzymywania kształtu kuli. Korona świerka kanadyjskiego Echiniformis jest gęsta, szyszki pojawiają się na niej niezwykle rzadko, igły o długości 5-7 mm są raczej twarde, kłujące, zielone z szarym lub niebieskawym odcieniem. System korzeniowy jest dobrze rozwinięty, ale rozprzestrzenia się nie w głąb, ale wszerz.
Świerk kanadyjski Echiniformis często daje rewersję - mutację wsteczną. Wśród krótkopędów z małymi igłami pojawiają się gałązki o regularnej wielkości. Muszą być cięte jak najwcześniej, aby zachować odmianę.
Zdjęcie świerka kanadyjskiego Echiniformis
Użyj w projektowaniu krajobrazu
Echiniformis to stara i dość powszechna odmiana świerka kanadyjskiego, szeroko stosowana w projektowaniu krajobrazu. Tradycyjnie sadzi się go w ogrodach skalnych, skalniakach, a inne miniaturowe drzewa iglaste i wrzosy są uważane za najlepszych sąsiadów.
Świerk dobrze wygląda w kwietnikach i rabatka oprawiona w okrywy ogrodowe. Aby nie blokować widoku, Echiniformis sadzi się na pierwszym planie w grupach krajobrazowych i klombach.
Roślina świetnie nadaje się do dekoracji skarp lub tarasów. Świerk Echiniformis można umieścić w pojemnikach, szczególnie efektownie wygląda w niskich doniczkach.
To, czego nie można zrobić, to zachować kulturę jako roślinę doniczkową, pomimo miniaturowych rozmiarów. Dozwolone jest wnoszenie go do domu przez kilka dni, aby udekorować wakacje, ale nie więcej.
Czasami można znaleźć zalecenia dotyczące sadzenia świerka kanadyjskiego Echiniformis jako trawnika. Nawet jeśli ktoś zdecyduje się kupić wystarczającą ilość sadzonek, aby wypełnić dużą przestrzeń, nie będzie to wyglądało zbyt atrakcyjnie. Poza tym nie można chodzić po takim trawniku.
Sadzenie i pielęgnacja świerka Echiniformis
Echiniformis jest nieco łatwiejsza w pielęgnacji niż inne karłowate kanadyjskie świerki. Ale to nie znaczy, że roślinę można zignorować.
Przygotowanie do sadzenia i sadzenia
Do sadzenia świerka kanadyjskiego Echiniformis można wybrać obszar płaski lub delikatny. Nie można sadzić odmiany na nizinie - w przeciwieństwie do innych odmian, tymczasowe zasypanie terenu spowoduje utratę dekoracyjności, ponieważ dolne gałęzie rośliny leżą na ziemi. Ponadto istnieje ryzyko gnicia szyjki korzeniowej. Poczuj się dobrze Echiniformis będzie wzrastać sztucznego pochodzenia.
Świerk kanadyjski będzie rósł w półcieniu lub w pełnym słońcu. Całkowity brak światła powoduje ogólny ucisk rośliny - stanie się ona słaba i bardziej podatna na infekcje.
Gleba do sadzenia świerka kanadyjskiego Echiniformis powinna być przepuszczalna, luźna, kwaśna lub lekko kwaśna. Jeśli gleba nie nadaje się do uprawy, możesz naprawić sytuację, wykopując duży otwór do sadzenia. Standardowe parametry - średnica ok 60 cm, głębokość - nie mniej niż 70 cm.
Warstwa drenażowa wykonana jest 15-20 cm i pokryta piaskiem. Mieszanka do sadzenia składa się z sodowej, liściastej gleby, torfu wysokiego, gliny, piasku. Do każdego dołu do sadzenia dodaje się do 150 g nitroammofoski. Następnie pokrywa się w 2/3 przygotowanym podłożem i wypełnia wodą.
Kanadyjskie świerki Echiniformis szczepione na łodydze przyjeżdżają do Rosji w większości z zagranicy, trzeba je kupować w pojemnikach. Szkółki domowe mogą wystawiać na sprzedaż sadzonki z systemem korzeniowym osłoniętym jutą lub jutą. Kupując, należy sprawdzić wilgotność ziemnej śpiączki.
Świerk Echiniformis z otwartym systemem korzeniowym można kupić w szkółce tylko wtedy, gdy zostanie wykopany w obecności przyszłego właściciela. Korzeń należy natychmiast owinąć wilgotną szmatką lub zanurzyć w glinianym zacierze i szczelnie owinąć folią.
Szczególną uwagę należy zwrócić na igły świerka kanadyjskiego. Jeśli ma kolor nietypowy dla odmiany Echiniformis lub czerwone końcówki, należy zrezygnować z zakupu. Takie drzewo w najlepszym przypadku ma uszkodzony system korzeniowy lub jest zakażone, w najgorszym przypadku nie jest zdolne do życia.
Zasady lądowania
Przed sadzeniem dół powinien stać co najmniej dwa tygodnie. Świerk kontenerowy można umieścić na stronie w dowolnym momencie, z wyjątkiem gorących miesięcy - drzewo nie zakorzeni się dobrze. Ale lepiej wybrać do tego wiosnę lub jesień. Jeśli wcześniej przygotujesz dołek, na południu świerk kanadyjski można sadzić przez całą zimę. W regionach północnych operacja jest często odkładana na wiosnę - zanim nadejdzie upał, Echiniformis zdąży się przystosować i założyć nowe korzenie.
Algorytm lądowania:
- Najpierw część gleby jest usuwana z dołu i obficie podlewana.
- Sadzonka jest montowana centralnie, zwracając uwagę na położenie szyjki korzeniowej – powinna być na poziomie gruntu lub nieco wyżej.
- Dół pokryty jest przygotowaną wcześniej mieszanką. Ubijanie, podlewanie.
- Gleba pod kanadyjskim świerkiem Echiniformis jest mulczowana. Wiosną lepiej jest użyć do tego kory sosnowej, aby dolne gałęzie nie stykały się z ziemią.
Podlewanie i karmienie
Po posadzeniu świerk kanadyjski Echiniformis jest często podlewany, aby gleba nie wysychała. Nie należy jednak dopuścić do nasiąkania wodą i stałego gromadzenia się wilgoci w obszarze korzeniowym. Następnie zmniejsza się podlewanie. Nie można zapomnieć, że jest to drzewo odmianowe, a nie konkretny świerk i zdać się na naturę, choć w warunkach naturalnych tylko deszcz nawilża roślinę. Latem może być konieczne cotygodniowe podlewanie Echiniformis.
Wilgotność jest ważna dla kanadyjskich świerków. Jeśli na miejscu jest automatyczne podlewanie, aby ułatwić sobie życie, możesz je włączać codziennie tuż przed świtem na 5 minut. Z powodzeniem zastąpi to regularne zraszanie. Gdy nie ma automatycznego nawadniania, świerkową koronę należy wylać z węża. W upalne lato robią to codziennie.
Nawozić kanadyjski świerk karłowaty Echiniformis specjalistycznym nawozem. Drzewa iglaste, szczególnie te należące do rodziny Pine, niezbyt dobrze reagują na uniwersalne opatrunki – nie posiadają wszystkich niezbędnych dla kultury elementów, a proporcje „nie są takie same”.
Konieczne jest stosowanie specjalistycznych nawozów ściśle według instrukcji, pamiętając, że każdą roślinę lepiej jest przekarmić niż przekarmić. A takiemu dziecku, jak kanadyjski świerk Echiniformis, łatwo jest podać więcej składników odżywczych niż to konieczne.
Opatrunek dolistny nazywany jest szybkim, ponieważ przez igły wszelkie substancje są natychmiast dostarczane do narządów wegetatywnych. W ten sposób drzewa iglaste dostrzegają mikroelementy - są słabo wchłaniane przez korzeń. Koronę najlepiej potraktować roztworem kompleksu chelatowego, dodać do balonika dodatkowo siarczan magnezu i naprzemiennie ampułkę z cyrkonu lub epiny.
Ściółkowanie i spulchnianie
Problematyczne jest rozluźnienie gleby pod zakorzenionym kanadyjskim świerkiem Echiniformis - dolne gałęzie leżą na ziemi. Łatwo jest przeprowadzić operację tylko pod szczepionym drzewem, ale należy to robić ostrożnie, na płytkiej głębokości i tylko przez pierwsze 2 lata po posadzeniu.
W przyszłości spulchnianie zostanie zastąpione mulczowaniem. Wiosną dolne gałęzie świerka kanadyjskiego Echiniformis są ostrożnie unoszone i pokrywane korą sosnową. Jesienią jest zbierany i zastępowany torfem kwaśnym. Na początku następnego sezonu kora wraca na swoje miejsce, lepiej kupować ją w centrach ogrodniczych, gdzie materiał jest wstępnie traktowany przed szkodnikami i chorobami.
przycinanie
Korona świerka kanadyjskiego Echiniformis jest piękna i nie wymaga przycinania formującego. Odmiana jest jednak podatna na mutację odwrotną (rewersję), gdy na maleńkim drzewku pojawia się gałązka normalnej wielkości dla rośliny gatunku. Należy to jak najszybciej usunąć.
Jeśli projekt krajobrazowy nadal wymaga korekty korony, świerk Echiniformis można bezpiecznie przyciąć - dobrze to toleruje.
Czyszczenie korony
Świerk kanadyjski Echiniformis ma gęstą koronę ze względu na bardzo krótkie międzywęźle, ponieważ roczny przyrost wynosi tylko kilka centymetrów. Bez światła igły i stare małe gałązki szybko wysychają i rozpadają się w kurz, często tam zaczynają się roztocza. Nawet regularne nawadnianie nie będzie w stanie poprawić sytuacji.
Przed czyszczeniem świerka kanadyjskiego Echiniformis należy zadbać o ochronę rąk, oczu i nosogardzieli. Igły powodują podrażnienia skóry, a drobne wysuszone cząstki suchej kory i igieł, które raz natrafią na błonę śluzową, mogą nawet prowadzić do obrzęku.
Podczas czyszczenia gałęzie świerka kanadyjskiego są ostrożnie rozdzielane na boki, a suche igły i łatwo połamane pędy są usuwane rękami w rękawiczkach. Następnie ściółka jest starannie zbierana, aby pod drzewem nic nie pozostało. Czasami zajmuje to więcej czasu niż samo czyszczenie.
Ostatnim etapem jest potraktowanie środkiem grzybobójczym korony świerka Echiniformis i gleby pod nią. Lepiej do tego celu użyć preparatu zawierającego miedź. Podczas czyszczenia, bez względu na to, jak starannie zostanie przeprowadzone, niektóre gałęzie zostaną zranione. Aby zapobiec dostaniu się infekcji do ran, świerk jest dosłownie oblany płynem miedziowo-broksanowym lub płynem Bordeaux - korona powinna być niebieska na zewnątrz i wewnątrz.
Przygotowanie do zimy
Karłowaty rozmiar świerka kanadyjskiego Echiniformis sprawia, że nie należy zbytnio dbać o jego schronienie na zimę, nawet na Syberii, Uralu i północno-zachodnim. Jeśli drzewo zostanie posadzone w spokojnym miejscu lub osłonięte przed przeważającymi zimowymi prądami powietrza przez inne rośliny, korona nadal będzie znajdowała się pod śniegiem.
Ochrona świerka kanadyjskiego Echiniformis konieczna jest tylko w pierwszym roku po posadzeniu, w regionach o mroźnych zimach z małą ilością śniegu lub sadzonych w miejscach, w których pada śnieg. Małe drzewo można ściółkować torfem, a koronę można przykryć kartonowym pudełkiem z otworami na dostęp powietrza. Lub owiń koronę białą włókniną.
Wiosną nie należy zapominać o usunięciu schronienia, ponieważ w przypadku roślin iglastych gnicie korony jest bardziej niebezpieczne niż zamarzanie. Igły nieco pociemniałe od niskich temperatur zwykle przywracają turgor i kolor po kilku zabiegach z epiną. Martwe gałęzie muszą być całkowicie odcięte, a poważnie uszkodzony kanadyjski świerk może umrzeć.
ochrona przed słońcem
Odmiana Echiniformis mniej cierpi na wczesnowiosenne oparzenia niż inne świerki kanadyjskie, zwłaszcza jeśli zima była śnieżna. Uszkodzenia drzew iglastych na początku sezonu występują, ponieważ korzeń nie jest jeszcze w stanie dostarczyć wilgoci do górnej części drzewa, a promienie słoneczne przyczyniają się do odparowywania wody z igieł i gałęzi.
Korona świerka Echiniformis jest dociskana do powierzchni ziemi. Często wraz z parowaniem wilgoci z igieł śnieg topi się, zwiększając wilgotność powietrza. Ale nie zawsze tak jest i aby być bezpiecznym, lepiej przykryć jodłę znajdującą się na otwartej przestrzeni białą włókniną lub płótnem w pogodne popołudnie.
W przyszłości, jeśli włączysz automatyczne podlewanie na 5 minut każdego dnia lub przeprowadzisz zraszanie w inny sposób, nie powinno być problemów ze świerkiem kanadyjskim Echiniformis. Ale drzewo zareaguje pozytywnie na leczenie epiną.
reprodukcja
Przed przystąpieniem do rozmnażania kanadyjskiego świerka Echiniformis ogrodnicy powinni wyraźnie zrozumieć, że nie jest to łatwe zadanie nawet dla profesjonalistów. I mają specjalnie przystosowane pomieszczenia i doświadczenie.
W każdym razie świerk kanadyjski Echiniformis może być rozmnażany przez sadzonki lub szczepienie. Szyszki na drzewie pojawiają się rzadko, na ich nasionach z dużym prawdopodobieństwem wyrosną gatunki roślin. Nawet jeśli niektóre wyjdą skarłowaciałe, nie będą przypominać formy matki.
Dla amatorów lepiej nie zadzierać ze szczepieniami, ale można spróbować sadzonek. I tak lepiej nie liczyć na sukces. Ukorzenienie pędów to tylko połowa sukcesu. Nadal trzeba je sprowadzić na lądowisko w stałym miejscu, a jest to jeszcze kilka lat, kiedy każdy najmniejszy błąd w opiece doprowadzi do śmierci rośliny.
Sadzonki świerka Echiniformis można ukorzenić przez cały sezon, ale łatwiej jest to zrobić wiosną. Pokrój je kawałkiem kory starszej gałęzi. Lepiej wziąć jedną całość i "rozłożyć" na sadzonki.
Dolna część pędu jest pozbawiona igieł, potraktowana stymulantem i posadzona w piasku, perlicie lub mieszance torfowo-piaskowej. Podłoże i powietrze wokół sadzonek muszą być stale wilgotne. Te gałęzie, które zapuściły korzenie i zaczęły rosnąć, przesadza się na bardziej pożywną glebę. Świerki są ustalane na stałe, gdy mają pędy boczne.
W starej roślinie Echiniformis dolne gałęzie leżą na ziemi, czasami same się zakorzeniając. Drzewo praktycznie staje się kolonią. Ale posadzenie takiego kanadyjskiego świerka jest trudne, najczęściej przy przeprowadzce w nowe miejsce obumierają zarówno ukorzenione gałęzie, jak i roślina mateczna. Jeśli tak zrobimy, to na samym początku sezonu na północy i przed zimą na południu.
Choroby i szkodniki świerka Echiniformis
Opis i zdjęcie świerka Echiniformis pokazuje, że jego korona jest gęsta i dosłownie przyciśnięta do powierzchni ziemi. Dlatego choroby są najbardziej niebezpieczne dla drzewa. Często odmiana jest uszkadzana przez zaspy śnieżne. Aby świerk był zdrowy, należy na początku i na końcu sezonu spryskać go fungicydami zawierającymi miedź. Przy pierwszych oznakach choroby przeprowadza się nieplanowane leczenie. Najczęściej dotyczy to Echiniformis:
- gnije;
- rdza;
- martwica;
- rak rany.
Spośród szkodników konieczne jest oddzielne oddzielenie przędziorków. Ten mały owad często zaczyna się wewnątrz korony kanadyjskiego świerka Echiniformis, jeśli gałęzie nie są rozsuwane podczas zabiegów. Zraszanie to najlepsza profilaktyka. Jeśli kleszcz już się pojawił, skuteczne jest opryskiwanie akarycydami. Insektycydy niszczą inne szkodniki:
- świerk i ulotka;
- hermes;
- wełnowiec;
- mszyce;
- zakonnice gąsienic.
Wniosek
Świerk kanadyjski Echiniformis - jedna z najkrótszych odmian. Drzewo tworzy gęstą koronę przyciśniętą do ziemi, która pięknie wygląda otoczona innymi drzewami iglastymi, wrzosami, kwiatami czy kamieniami.
