Płonący krzew (jesion): zdjęcie i opis trującej rośliny, uprawa
Zadowolony
Jesion kaukaski to dzika trująca roślina o właściwościach leczniczych. Uprawia się go do przygotowania surowców leczniczych stosowanych w medycynie alternatywnej, a także do celów dekoracyjnych. Popiół nazywany jest płonącym krzewem ze względu na specyficzne właściwości kwiatów. Roślina jest bezpretensjonalna, dzięki czemu można ją uprawiać w każdych warunkach.
Opis i charakterystyka
Jesion (Dictamnus) to wieloletnia roślina zielna należąca do rodziny Rutaceae. Ma wzniesione cienkie pędy, do 90 cm wysokości. Pędy naziemne ciemnozielone poniżej, jaśniejsze w górnej części. Pędy mają tendencję do zdrewniania latem.
Liście podstawne, podłużne, lancetowate z lekkim pokwitaniem. Kolor - jasnozielony z bogatymi ciemnymi żyłkami.
Jesion zaczyna kwitnąć w czerwcu i trwa przez półtora miesiąca
Pąki tworzą się na przeciwległych krótkich nogach. Na jednej łodydze znajduje się 8-12 szt. Kwiaty do 25 cm średnicy. Kolor zależy od odmiany. Najczęściej są to rośliny o różowych płatkach i białych żyłkach. Istnieją również odmiany z liliowymi, fioletowymi pąkami.
Po uschnięciu pąków na łodygach tworzą się owoce w postaci pięciokomórkowych pudełek. Pojawiają się w nich nasiona, które później odpadają.
Wszystkie odmiany tej trującej jesionowej rośliny charakteryzują się odpornością na niskie temperatury. Roślina hibernuje w ziemi i nie potrzebuje schronienia. Inne środki przygotowawcze również nie są wymagane.
Roślina jest odporna na suszę i nie boi się długotrwałego braku płynów. Wysuszenie jest możliwe tylko przy długim braku podlewania lub opadów. Suchość gleby może zaszkodzić jesionowi tylko w okresie pączkowania. W takich przypadkach kwitnienie krzewów rozpoczyna się później.
Popiół nie jest podatny na choroby. Krzewy są niezwykle rzadko dotknięte infekcjami, głównie ze względu na obecność innych chorych roślin w ogrodzie. Sadzenie w glebie zakażonej grzybem może również wywołać chorobę.
Gdzie to rośnie
Jesion preferuje gleby skaliste i wapienne. Toleruje niedobory składników odżywczych w składzie gleby, dzięki czemu rośnie w niemal każdych warunkach.
Krzewy płonącego krzewu można znaleźć w Europie, a także w Azji w regionach o klimacie umiarkowanym. W Rosji jesion rośnie na południu, zwłaszcza na Kaukazie. Roślina powszechna na Syberii.
Skład chemiczny
Korzenie, liście, kwiaty i owoce jesionu są wykorzystywane jako surowce do produkcji produktów leczniczych. O korzystnych właściwościach rośliny decydują składniki zawarte w składzie chemicznym.
Jesion zawiera:
- olejki eteryczne;
- alkaloidy;
- saponiny;
- cholina;
- anetol;
- metylochawikol.
Roślina wydziela olejek eteryczny przez gruczoły znajdujące się na pędach, liściach i kwiatach. Na wielu zdjęciach i opisach popiół kaukaski nazywany jest płonącym krzewem. Wynika to ze specyficznej właściwości rośliny.
Jeśli podpalisz kwiat, pojawi się niski płomień
Roślina nie zostanie zniszczona przez ogień, dlatego nazywa się ją niepalną. Tę właściwość tłumaczy zawartość substancji alkaloidowych, w tym dyktamniny i trygonelliny.
Co jest niebezpieczne
Jesion nazywany jest rośliną trującą, ale w rzeczywistości nie ma właściwości toksycznych. Olejki eteryczne zawarte na pędach i kwiatach mogą powodować oparzenia.
Zwykle uszkodzenia skóry pojawiają się po 1-2 dniach od kontaktu z rośliną. Co więcej, dzieje się tak tylko pod warunkiem, że dotyk nastąpił przy spokojnej, suchej pogodzie. Do tej pory nie wiadomo na pewno, które substancje z kompozycji wywołują oparzenia.
Rodzaje i odmiany roślin
Jesion to rodzaj wieloletnich ziół. Istnieje kilka odmian różniących się wyglądem.
Dittany
Uważany za najczęstszy typ. Jesion biały (Dictamnus albus) - bylina do 90 cm z gęstymi liśćmi podstawowymi.
Roślina kwitnie do 35 dni od połowy czerwca
Ze względu na kolor płatków jesion jest często nazywany białym szafranem. Pąki tworzą się na szczycie pędów. Owoce z nasionami dojrzewają na początku września.
Jesion kaukaski
Bylina o wzroście 70-80 cm. Jesion kaukaski (Dictamnus caucasicus) rośnie głównie w regionach południowych.
Roślina jest bardzo tolerancyjna na suszę
W okresie kwitnienia pokryta jest licznymi pąkami, które tworzą duży pędzel. Składają się z jasnych różowo-liliowych płatków. Kwitnienie trwa do 45 dni.
Jesion Kudłaty
Rośnie na Syberii, Dalekim Wschodzie, Azji. Jesion kudłaty (Dictamnus dasycarpum) osiąga 1 m wysokości. Bylina preferuje luźną glebę i obszary w półcieniu.
Jesion może rosnąć w jednym miejscu nawet do 15 lat
Dolna część pędów jest praktycznie bez liści. Na łodygach jesionu znajdują się ciemne gruczoły brodawkowe. Liście owalne, spiczaste. Kwiaty do 4 cm średnicy, 5-6 płatków, różowe z fioletowymi żyłkami. Nazwę odmiany tłumaczy fakt, że strąki nasienne są pokryte drobnym włosiem.
Jesion golostylisty
Nisko rosnąca bylina o wysokości od 40 do 70 cm. Pędy jesionu gimnastycznego (Dictamnus gymnostylis) praktycznie nie mają liści. Małe płytki obecne tylko przy przylistkach.
Jesion pustynny zaczyna kwitnąć w maju
Płatki rośliny są różowawe. Wyraźnie widoczne są na nich fioletowe żyły. Odmiana uważana jest za najbardziej odporną na niekorzystne czynniki.
Metody reprodukcji
Niektórzy eksperci klasyfikują jesion jako roślinę chwastów. Wynika to z faktu, że szybko się rozmnaża przez samosiew. Jeśli potrzebujesz pozyskać nowe instancje, możesz skorzystać z jednej z metod.
Reprodukcja przez nasiona
Materiał do sadzenia zbierany jest w sierpniu. Po kwitnieniu powstają owoce, w których pojawiają się nasiona. Konieczne jest pocięcie pudełek przed ich otwarciem. W przeciwnym razie materiał do sadzenia zostanie utracony.
Przy uprawie jesionu fraxinella z nasion należy wziąć pod uwagę, że mają one średni współczynnik kiełkowania. Kiełkuje do 70% materiału sadzeniowego, jeśli zapewnione są do tego niezbędne warunki.
Podział buszu
Zabieg przeprowadza się wiosną lub jesienią. Nie można podzielić rośliny latem, ponieważ kiełki nie zakorzeniają się dobrze w glebie podczas upałów.
Kroki procedury:
- Krzew jest wykopywany i usuwany z ziemi.
- Korzenie są oczyszczane i dzielone na kilka części.
- Powstałe sadzonki sadzi się na miejscu.
- Zapewnij obfite podlewanie.
Zabieg przeprowadza się w odzieży ochronnej, aby zapobiec oparzeniom. Nie można podzielić krzewu podczas kwitnienia.
Reprodukcja przez sadzonki
Jako materiał do sadzenia można wykorzystać młode, niezdrewniałe pędy. Rośliny zbiera się wiosną przed kwitnieniem. Wytnij sadzonki 6-8 cm.
Sadzonki szybko zakorzeniają się w pojemniku z pożywką. Są pokryte folią lub plastikową butelką. Lądowanie w glebie odbywa się jesienią.
Sadzenie i pielęgnacja popiołu
Płonący krzew - bezpretensjonalna roślina. Można ją sadzić na dowolnym podłożu. Rozwijająca się technologia zapewnia małą listę czynności.
Terminy siewu
Doświadczeni ogrodnicy zalecają sadzenie natychmiast po zbiorach. Uważa się, że kiełkowanie nasion będzie większe.
Nasiona wysiewa się w chłodne, pochmurne dni we wrześniu
Można sadzić wiosną. Na zimę pozostawia się je w suchym miejscu w temperaturze 6-12 stopni. Sadząc wiosną, musisz upewnić się, że gleba się rozgrzała. Zwykle nasiona wysiewa się w kwietniu, kiedy stała temperatura przekracza 8 stopni, a ryzyko mrozu minęło.
Przygotowanie gleby, lokalizacje i siew nasion
Do uprawy jesionu i płonącego krzewu najlepiej nadają się otwarte, dobrze oświetlone obszary. Dozwolone jest lądowanie w półcieniu. Jesionu nie da się posadzić w zacienionych miejscach, ponieważ nie rozwinie się w pełni.
Luźna gleba z wapnem nadaje się pod krzewy. Przed sadzeniem zaleca się rozkopanie terenu, dodanie kompostu lub humusu. Odbywa się to 2-3 miesiące przed siewem.
Stopnie do lądowania:
- Wykop płytkie bruzdy w glebie.
- Na dno wsypać popiół drzewny lub pokruszony kompost.
- Przeprowadź podlewanie gleby.
- Po wchłonięciu wody umieść nasiona na dnie w odległości 8-10 cm.
- Posyp luźną ziemią.
Nasiona kiełkują w 12-14 dni. Sadzonki wymagają obfitego podlewania. Top dressing w pierwszym roku nie jest wykonany.
Opieka postpenitencjarna
Po posadzeniu w ziemi jesion różowy, podobnie jak inne gatunki, wymaga okresowego podlewania. Przeprowadza się go w miarę wysychania gleby, ale nie więcej niż 2 razy w tygodniu. 1 krzew wymaga 10-15 litrów wody.
Spulchnianie i ściółkowanie gleby raz w miesiącu. Zabiegi te przyczyniają się do lepszego odpływu płynu i utrzymania wilgotności na optymalnym poziomie. Kora, trociny lub słoma są wprowadzane do gleby w postaci ściółki. Podczas spulchniania należy usunąć chwasty rosnące wokół jesionu.
Roślina preferuje glebę alkaliczną
Należy zastosować wapno i odpowiednie nawozy. Możesz użyć kredy, popiołu drzewnego, mąki dolomitowej, które również zmniejszają kwasowość i zwiększają zasadowość gleby. Stosuje się je 2 razy na wiosnę przed kwitnieniem, a także jesienią po ostatecznym podlewaniu. Nie zaleca się świeżych ptasich odchodów i krowiego łajna, ponieważ wpływają one na kwasowość gleby, a także przyspieszają rozmnażanie się chorobotwórczych mikroorganizmów.
Choroby i szkodniki
Na zdjęciu kwiatów jesionu rzadko można zobaczyć oznaki infekcji grzybiczej lub wirusowej. Roślina jest odporna na infekcje i prawie nigdy nie choruje. Zalanie gleby, przedłużająca się susza i zatrzymanie płynów w korzeniach może wywołać chorobę. Patologii towarzyszy więdnięcie kwiatów. W przyszłości krzew obumiera i trzeba go wykopać z ziemi.
Aby zapobiec chorobom, jesion należy leczyć fungicydem dwa razy w roku - wiosną i jesienią. Profilaktycznie dozwolone jest stosowanie naparu z piołunu, czosnku lub nagietka.
Roślina nie przyciąga szkodników, więc nie wymaga środków ochronnych
Właściwości lecznicze popiołu kaukaskiego
Popiół jest używany wyłącznie w medycynie alternatywnej. Właściwości lecznicze tej rośliny nie zostały potwierdzone w laboratorium i były kwestionowane przez wielu lekarzy. Tradycyjni uzdrowiciele twierdzą, że płonący krzew ma szeroki zakres właściwości leczniczych.
Roślinie przypisuje się następujące właściwości:
- środek uspokajający;
- moczopędny;
- przeciwzapalny;
- środek przeciwrobaczy;
- przeciwgorączkowy.
Sok z jesionu jest stosowany w leczeniu brodawek i innych niedoskonałości skóry. Napary i wywary stosuje się jako lekarstwo na kleszcze, pokrzywkę, porosty grzybicze. Nakłada się je na dotknięte obszary skóry w postaci okładów.
Wewnątrz popiół jest przyjmowany tylko jako środek uspokajający i moczopędny. Suchą roślinę parzy się we wrzącej wodzie i pije zamiast herbaty. Przed użyciem popiołu do celów leczniczych należy skonsultować się z lekarzem, a także upewnić się, że nie ma przeciwwskazań.
Odbiór i przygotowanie
Kłącza i łodygi jesionu są zbierane jako surowce lecznicze. Według zielarzy i uzdrowicieli zawiera najbardziej dobroczynne substancje.
Zbiór korzeni odbywa się jesienią. Wiosną nie można tego zrobić, ponieważ po zimowaniu roślina jest wyczerpana i jest w niej bardzo mało przydatnych substancji. Krzew należy ściąć, wykopać. Korzenie moczy się w wodzie i wypłukuje z gleby. Następnie suszy się je w dobrze wentylowanym, nasłonecznionym miejscu.
Pędy jesionu są zbierane po kwitnieniu. Strąki nasienne są usuwane, a łodygi cięte u nasady za pomocą sekatorów. Następnie są kruszone i suszone.
Zebrany popiół należy przechowywać w papierowych lub oddychających workach z tkaniny. Zioła lecznicze należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci i zwierząt. Okres trwałości zebranych surowców - 1 rok. W przyszłości traci swoje właściwości i staje się niezdatny do spożycia.
Wniosek
Jesion kaukaski to dziko rosnący krzew wieloletni, który jest uprawiany do celów dekoracyjnych, a także na surowce lecznicze. Roślina jest odporna na niekorzystne czynniki, dzięki czemu może być swobodnie uprawiana we wszystkich regionach Federacji Rosyjskiej. Jesion charakteryzuje się długim kwitnieniem i bezpretensjonalnością w pielęgnacji. Podczas uprawy takiej rośliny należy podjąć środki ostrożności, aby uniknąć możliwego uszkodzenia skóry.
