Późne odmiany gruszek

Późne odmiany gruszek mają swoje własne cechy. Cenione są za długi okres przydatności do spożycia. Poniżej znajdują się zdjęcia i nazwy późnych odmian gruszek. Hybrydy przeznaczone do sadzenia w klimacie umiarkowanym.

Plusy i minusy późno dojrzewających odmian gruszek

Gruszka jesienno-zimowa charakteryzuje się późniejszym owocowaniem. Zbiory zbierane są od września do października, kiedy owoce nie są jeszcze dojrzałe. Zwykle mają jędrny miąższ i zielonkawy kolor. Podczas przechowywania owoce stają się bardziej miękkie i smaczniejsze, a skórka żółtawa. Okres przechowywania wynosi od 110 do 150 dni.

Główne zalety późno dojrzewającej gruszki:

• możliwość zbioru po zakończeniu głównego sezonu owocowania;
• długi okres trwałości, w tym do Nowego Roku;
• dobry smak, który objawia się w ciągu 1-2 miesięcy;
• wysoka przenośność;
• nie podatny na zrzucanie;
• uniwersalny cel.

Wady późnych odmian:

• długi okres dojrzewania plonu;
• jeść owoce na etapie dojrzałości technicznej;
• zapewnienie warunków dojrzewania.

Późne odmiany gruszek na środkowy pas

Środkowy pas obejmuje regiony położone w środkowoeuropejskiej części Rosji. Do niedawna uważano, że kultura nie nadaje się do sadzenia w takim klimacie. Jednak hodowcom udało się uzyskać odmiany odporne na mróz, wysoką wilgotność i wahania temperatury.

Odmiany późnych gruszek zdjęcie z nazwą środkowego pasa:

• białoruski późno.Odmiana została wyhodowana przez hodowców białoruskich. Drzewo o umiarkowanym wzroście, z pogrubioną koroną. Owoce o prawidłowej formie osiągają 110 g. Skórka sucha i szorstka, koloru zielonego z różowym rumieńcem. Miąższ oleisty, drobnoziarnisty, w smaku słodkawy, dobrze orzeźwiający. Zbiór gotowy do zbiorów w późnym okresie: w połowie września. Odmiana jest produktywna, ale podatna na parcha.
  
• Nowela.Późna hybryda z rzadką koroną. Owoce są powiększone, równe, ważą 180-260 g. Plon jest mocno trzymany na gałęziach aż do zbiorów. Główny kolor jest szarozielony, gdy dojrzeje, staje się żółty z czerwonawymi plamami. Miąższ jest słodki o kwaśnym smaku, wydziela dużo soku. Odmiana wcześnie rosnąca, odporna na choroby i mrozy. Główną wadą jest średnia wydajność.
  
• Otradnienskaja.Drzewo łodygowe z rozłożystą koroną. Gruszka średniej wielkości, koloru żółtawego z rozmytym rumieńcem. Otradnenskaya jest odporna na nagłe zmiany pogody (chłód, susza), nie podatna na parcha i inne choroby. Wydajność jest wysoka i stabilna. Otradnenskaya służy do przetwarzania, są dobrze przechowywane i transportowane. Odmiana odporna na zimę i wcześnie dojrzewająca.
  
• Ekstrawagancja.Drzewo do 3 m wysokości. Odmiana późno owocująca, owocuje do 200 g. Wewnątrz są białe, soczyste, trochę gęste. Smak jest słodki, bez cierpkich i kwaśnych nut. Gruszka owocuje przez 5 lat. Zbiory zbierane od drugiej połowy września. Wróżka jest odporna na choroby, rzadko uszkadzana przez szkodniki, znosi ekstremalne warunki pogodowe. Termin uniwersalny.
  
• Juriewskaja. Odnosi się do hybryd wczesnozimowych. Energiczne drzewo z piramidalną koroną. Owoce gruszki o wadze do 130 g, skrócone. Skórka zielonożółta z brązowym rumieńcem. Miąższ zielonkawy, soczysty, słodko-kwaśny. Właściwości degustacyjne oceniane są na 4,5 punktu. Zbiory z Yuryevskaya są gotowe do zbiorów na początku października. Przechowywanie do końca grudnia.
  
  Rada! Aby przedłużyć okres przydatności do spożycia gruszka jest przechowywana w drewnianych skrzynkach. Papier leży między owocami.

• Hera. Odmiana późna o zwartej, rzadkiej koronie. Owoce dorastają do 200 g. Skórka zielonkawa, z czerwonawymi plamami. Miąższ drobnoziarnisty, słodki z nutami kwaśnymi. Zacznij owocować po 4 latach. Wysoka odporność na choroby i mróz. Dojrzałość techniczna przypada na koniec września. Czas przechowywania - do 5 miesięcy.
  
• cudowny. odmiana późno owocująca. Drzewo z rozłożystą koroną. Owoce o wadze 130 g, lekko spłaszczone. Zabarwienie zielono-żółte, pojawia się czerwony rumieniec. Wewnątrz gruszka jest delikatna, lekko ziarnista, słodko-kwaśna. Dojrzewa pod koniec września. Podwyższona zimotrwalosc, drzewo jest mało podatne na choroby i szkodniki. Zbiory przechowywane przez 150 dni.
  
• Pamiątka z lutego. Energiczna gruszka o późnym owocowaniu. Owoce są duże, osiągają 130-200 g, mają prawidłowo wydłużony kształt. Zmienia kolor na żółty, gdy dojrzeje. Miąższ jest kruchy, wydziela dużo soku, w smaku słodko-kwaśny. Zbiór w drugiej dekadzie września. Okres przechowywania - do 150 dni. Odmiana jest odporna na choroby, wskaźniki zimotrwałości są średnie.
  

Późne odmiany gruszek dla regionu Rostowa

Region Rostowa zajmuje pozycję pośrednią między ciepłym południem a strefą środkową. Region wyróżnia żyzne gleby, ciepły klimat i obfitość słonecznych dni. Dzięki temu ogrodnicy mogą uprawiać różne odmiany gruszek.

Najnowsze gruszki do uprawy w regionie Rostowa:

• Cure lub zima Williamsa. Wczesnozimowa hybryda nieznanego pochodzenia. Drzewo jest duże i rozłożyste. Gruszka ważąca 200 g, czasami dorasta do 500 g. Miąższ biały, słodki o kwaskowatym smaku. W miarę dojrzewania skóra zmienia kolor z zielonego na jasnożółty. Gruszka jest zbierana do przechowania pod koniec września. Aby zwiększyć zimotrwałość, sadzonki Cure są szczepione na podkładce pigwy.
  
• Piękno Talgara.Hybryda selekcji kazachskiej, rozpowszechniona w regionach południowych. Średniej wielkości gruszka, piramidalna korona. Owoce o wadze 170 g, wyrównane, o gładkiej skórce i jasnej plamce. Miąższ jest soczysty, chrupiący, bardzo słodki, ma zastosowanie stołowe. Zbiór jest gotowy do zbioru pod koniec września, po 1-2 miesiącach osiąga dojrzałość konsumpcyjną. Odmiana wcześnie rosnąca, odporna na suszę i zimowe mrozy, bezpretensjonalna w pielęgnacji.
  
• Bereruskaja.Gruszka późno dojrzewająca, ma wygląd drzewa piramidalnego. Owoce do 160 g, kształt stożkowy. Złoto-żółty kolor z bordową plamką. Miąższ jest słodko-kwaśny, smak oceniany na 4,7 punktu. Owocnikowanie zaczyna się w wieku 7 lat. Zbiór osiąga dojrzałość techniczną w połowie września i jest przechowywany przez 3 miesiące. Zimotrwalosc jest średnia. Posiada wysoką odporność na parcha i mączniaka prawdziwego.
  
• Miód. późno dojrzewająca gruszka. Drzewo dorasta do 2 m, ma zwartą piramidalną koronę. Dojrzewają w połowie września. Duża gruszka o wadze od 300 do 500 g. Skórka gładka, cienka, żółtozielona. Miąższ jest bardzo słodki i soczysty. Smak oceniany jest na 5 punktów. Posiada częściową samopłodność i wysoką produktywność. Gruszka znosi silne mrozy, nie kruszy się, zaczyna owocować przez 2 lata.
  
  Ważny! Zbieraj przy suchej pogodzie, pamiętaj, aby nosić rękawiczki.

• Saint Germain. Stara francuska hybryda. Wysokie drzewo z szeroką koroną. Owoce wydłużone, o mocnej skórce, żółte. Białawy miąższ wydziela dużo soku. Zbiory zaczynają się pod koniec września. Okres przechowywania w chłodnych warunkach - do stycznia. Obfite owocowanie. Preferuje żyzną glebę o dobrej wilgotności. Wymaga ciągłego opryskiwania z parcha.
  
• Werbena. Drzewo łodygowe z piramidalną koroną. Owoce są jednowymiarowe, regularny kształt, kolor cytrynowo-żółty. Miąższ słodko-kwaśny, z pikantnym posmakiem, drobnoziarnisty, średnio soczysty. Owocowanie jest obfite, plon ma walory handlowe. Werbena jest odporna na choroby grzybowe, ale ma mrozoodporność poniżej średniej.
  

Późne odmiany gruszek dla regionu Woroneża

Region Woroneża znajduje się w centrum europejskiej części Rosji. Ponad 80% terytorium regionu pokrywają czarnoziemowe gleby - najbardziej urodzajne na Ziemi. Suma aktywnych temperatur sięga 2700-3000 C. To wystarczy do uprawy późnych odmian.

Dla regionu Woroneża wybiera się następujące odmiany:

• Pamięć Żegałowa. Gruszka owocuje późną jesienią. Drzewo rośnie szybko. Owoce o wadze do 140 g, mają cienką skórkę i jednolitą zieloną lub żółtą barwę. Miąższ białawy, słodko-kwaśny o cierpkim smaku. Gruszka zbierana od drugiej połowy września i przechowywana przez 4 miesiące. Pamięć Żegałowa ceniony za regularne owocowanie, odporność na parcha i zmiany pogodowe.
  
• Nika.Odmiana późno owocująca, przypominająca drzewo średniej wielkości. Gruszka o wadze od 135 do 200 g, kształt regularny. Jest usuwany na zielono, w miarę dojrzewania staje się żółty z bordowym rumieńcem. Miąższ słodko-kwaśny o smaku gałki muszkatołowej. Zbiór gruszki zaczyna się pod koniec września. Ma wysoką mrozoodporność i szybko regeneruje się po przemarznięciu. Drzewo należy przyciąć, w przeciwnym razie owoce się skurczą.
  
• Jesień Jakowlewa.Późno dojrzewająca gruszka, szybko rośnie i tworzy potężną koronę. Miąższ gęsty z nutami gałki muszkatołowej. Owoce o wadze 150 g, barwiące się na zielono-żółte tony. Walory smakowe oceniane są na 4,8 punktu. Zbierane we wrześniu. Owocowanie obfite z roku na rok. Uniwersalne zastosowanie: spożycie i przetwarzanie świeżych owoców. Zimotrwalosc jest zadowalająca.
  
• Pamięci Jakowlewa.Nisko rosnąca hybryda późna, dorasta do 2 m. Gruszka złotego koloru o wadze od 150 do 200 g. Smakuje słodko, bez cierpkich nut. Owocnikują pod koniec września, długo wiszą na gałęziach i nie kruszą się. Odmiana jest samopłodna, służy jako dobry zapylacz. Odporny na choroby i zimowe mrozy. Pierwsze zbiory zbiera się w wieku 3 lat.
  
• Rossosh piękny.Drzewo jest średniej wielkości, owocuje późnymi owocami o masie 160 g. Kolor jasnożółty z lekkim rumieńcem. Soczyste i słodkie w środku. Zbiory na początku września. Termin uniwersalny. Produktywność wysoka, owocowanie od 5 lat. Gruszka ma wysoką odporność na parcha.
  
• Kieffer. Hybryda selekcji amerykańskiej, uzyskana pod koniec XIX wieku. Drzewo rośnie szybko i tworzy gęstą koronę. Skórka gęsta, dojrzała staje się żółto-złota. Miąższ szorstki, soczysty, cierpko-słodki smak. Owoce ważące 150 g, czasami osiągające 200 g. Owocowanie roczne i obfite. Gruszka Kieffer jest zbierana pod koniec października. Jest bezpretensjonalna w warunkach wzrostu, ale wrażliwa na silne mrozy.
  

Cechy pielęgnacji gruszek późno dojrzewających

Późno dojrzewające gruszki zapewniają regularną pielęgnację. Drzewo jest podlewane przed i po kwitnieniu, dodatkowo do suszy dodaje się wilgoć. Po podlaniu poluzuj glebę i mulczuj humusem.

Kultura jest karmiona 3 razy w sezonie. Wiosną użyj roztworu dziewanny lub mocznika. Nawóz wlewa się pod korzeń. Azot wspomaga wzrost nowych pędów i liści. Po kwitnieniu przestawiają się na nawożenie superfosfatem i siarczanem potasu. Na 10 litrów wody potrzebne jest 40 g każdej substancji. Późną jesienią rozkopują glebę i nawożą ją humusem.

Przygotowanie drzewa na zimę rozpoczyna się w październiku-listopadzie po zbiorach. Większość późnych odmian charakteryzuje się dobrą odpornością na zimę. Drzewo jest podlewane i ściółkowane humusem. Aby chronić pień przed myszami i zającami, jest owinięty metalową siatką lub obudową.

Opryski w celu zwalczania chorób i szkodników. Wczesną wiosną skuteczne jest leczenie płynem Bordeaux lub Nitrafenem. Czyszczenie liści jesienią, wybielanie i usuwanie pnia pomaga uniknąć uszkodzeń.

Wniosek

Zdjęcia i nazwy późnych odmian gruszek pomogą Ci wybrać odpowiednią opcję do sadzenia. Na środkowym pasie stosuje się hybrydy dostosowane do klimatu regionu. Aby uzyskać wysoki plon, zapewniona jest pielęgnacja gruszki.

Artykuły na ten temat "Późne odmiany gruszek"

Odmiany śliwki wiśniowej: wcześnie dojrzewające, w połowie sezonowe, późne, samopłodne

35 Najlepsze odmiany gruszek letnich, jesiennych i zimowych

Odmiany śliwki wiśniowej: wcześnie dojrzewające, w połowie sezonowe, późne, samopłodne

35 Najlepsze odmiany gruszek letnich, jesiennych i zimowych