Zadowolony
Nawet początkujący kwiaciarz będzie mógł samodzielnie rozmnażać gospodarza na osobistej działce. Najłatwiejszym sposobem osiągnięcia tego celu jest podzielenie dorosłego krzewu lub sadzonek. „Królowa Cienia” jest bezpretensjonalna, dość łatwo toleruje te procedury i zwykle dobrze zakorzenia się w nowym miejscu. Bardziej kłopotliwą i dłuższą drogą do rozmnażania hosty jest wyhodowanie jej z nasion. W szkółkach specjalizujących się w tych roślinach popularne są metody ich sztucznego pozyskiwania „in vitro”: z nerki (mikroklonalne) lub z komórek tkanki wychowawczej (merystem). Aby ocenić zalety i wady każdej z tych metod hodowli hosty, warto bardziej szczegółowo przestudiować ich cechy.
Wybór metody hodowli żywiciela w dużej mierze zależy od jego cech. W szczególności należy wziąć pod uwagę:
Przy wyborze metody hodowli hosty należy wziąć pod uwagę cechy charakteryzujące daną odmianę lub gatunek
Hosta, podobnie jak większość bylin zielnych, może być rozmnażana:
W pierwszym przypadku nasiona zebrane pod koniec lata lub na początku jesieni wysiewa się do pojemników na sadzonki. Po pojawieniu się pierwszych liści sadzonki zanurzają się w oddzielnych doniczkach i dalej rosną w pomieszczeniu, tworząc i kontrolując sprzyjające im warunki. Przesadzanie do gruntu na grządce zwykle przeprowadza się w drugim roku i dopiero na 3-4 lata przenosi się na stałe miejsce.
Ta metoda jest najczęściej stosowana do uprawy wolno rosnących gatunków hostów (np. Tokudama). Jeśli chodzi o rośliny hybrydowe, nie wszystkie z nich łatwo zasiewają nasiona. Ponadto prawdopodobieństwo, że sadzonki zachowają i wykażą wszystkie oznaki odmiany, jest bardzo małe.
Gatunki wolno rosnące hosty są zwykle rozmnażane przez nasiona
Najczęściej żywiciele odmianowe rozmnażane są wegetatywnie – hodując je z żywotnych organów oddzielonych od rośliny matecznej. Odbywa się to poprzez:
Najpopularniejszą metodą rozmnażania hosty jest podział krzewów. Stosuje się go zwykle pod dorosłe rośliny w wieku 5-6 lat, jednocześnie je odmładzając. Za optymalny okres podziału uważa się wiosnę i wczesne lato. Jednak rozmnażanie w ten sposób niektórych typów żywicieli (Siebold, Tokudama) jest dozwolone tylko jesienią, ponieważ ich system korzeniowy rozwija się dopiero po otwarciu liści. Krzew wraz z kłączem jest wykopywany z ziemi, myty wodą, sprawdzany pod kątem uszkodzeń i eliminowany, następnie ścinany u podstawy, a delenki sadzi się w nowych miejscach. Hosty wolno rosnące najlepiej podzielić na dwie części, natomiast hosty szybko rosnące można pokroić na 3-4 mniejsze kawałki.
Podział krzewu pozwala na rozmnażanie i odmładzanie dorosłego żywiciela
Inną metodą rozmnażania żywicieli, często praktykowaną przez ogrodników, jest ukorzenianie sadzonek. Opis krok po kroku i zdjęcie pomogą przedstawić wszystkie subtelności tego zabiegu, którego istotą jest uprawa nowej rośliny z pędu z częścią kłącza oddzieloną od osobnika macierzystego. Jednocześnie, jak również w wyniku podziału buszu, młody gospodarz zachowuje wszystkie cechy charakterystyczne dla odmiany. Jednak w tym przypadku wykopanie krzaka rośliny matecznej nie jest wymagane.
Rozmnażanie hosty z sadzonek nie jest trudniejsze niż dzielenie krzaka, ale nie trzeba go wykopywać
Rozmnażanie żywicieli przez sadzonki zaleca się wykonać:
Zakorzenienie pędu trwa zwykle 3-4 tygodnie.
W ten sposób można rozmnażać zarówno dorosłe, jak i młode krzewy hosty. Sadzonkę należy przygotować bezpośrednio przed ukorzenieniem.
Do tego potrzebujesz:
Powstałe sadzonki można sadzić na otwartym terenie lub w pojemniku. Ważne jest, aby gleba dla hosty była pożywna, lekka, dobrze przepuszczała powietrze i wodę. Sadząc w pojemniku, musisz wybrać pojemnik z otworami w dnie, aby zapewnić dobry drenaż.
Następnie powinieneś zrobić to:
W ciągu pierwszych kilku dni po posadzeniu w ziemi sadzonki będą boleć i usychać, resztki łodyg opadną bezwładnie na ziemię. To naturalny proces i po pewnym czasie zaczną ożywać. Ważne jest, aby zapewnić im odpowiednią pielęgnację: podlewać glebę, gdy wysycha i pozostawiać bez schronienia na 1-2 godziny dziennie.
Zwracają również uwagę na możliwość rozmnażania żywicieli z liśćmi, ale ta metoda jest mało praktykowana, ponieważ rzadko prowadzi do pożądanego rezultatu. W tym celu zaleca się odcięcie dużego zdrowego liścia u podstawy łodygi, trzymanie go w roztworze Kornevina, a następnie posadzenie w doniczce z podłożem torfowym i umieszczenie w „szklarni”.
Istnieje kilka recenzji hodowców kwiatów, którzy twierdzą, że byli w stanie z powodzeniem rozmnażać żywicieli w ten sposób. Jednak z reguły liść nie zapuszcza korzeni i obumiera.
Pielęgnacja sadzonek, sadzonek czy sadzonek posadzonych w otwartym polu nie jest trudna. Można to sprowadzić do tych głównych punktów:
Właściwa pielęgnacja żywiciela po posadzeniu jest kluczem do jego zdrowia i dekoracyjnego wyglądu
Najnowocześniejszą metodą rozmnażania wegetatywnego dla gospodarzy jest „in vitro” lub „in vitro”. Jest popularny wśród szkółek specjalizujących się w dostarczaniu na rynek dużych ilości odmianowego materiału sadzeniowego.
Reprodukcja hostów metodą „invitro” odbywa się na dwa sposoby:
W ten sposób z jednego organu można uzyskać setki tysięcy okazów roślin. Jednak nie zawsze zdarza się, że klony zachowują wszystkie cechy odmianowe żywiciela rodzicielskiego. Składniki sztucznego środowiska, w którym są hodowane, mogą powodować zmiany genetyczne w komórkach. Czasami klony tak różnią się od rośliny matecznej, że otrzymują status nowej odmiany (przykładem jest hosta „June” – wynik mikroklonowania odmiany „Halcyon”). Ta właściwość jest dobrze znana hodowcom i często przez nich wykorzystywana.
Rozmnażanie „in vitro” pozwala w krótkim czasie uzyskać dużą ilość materiału sadzeniowego z jednego organu rośliny
Kupując hostę rozmnożoną „in vitro” warto upewnić się, że ma ona zamknięty system korzeniowy i całkowicie rozwinięte liście. Ta ostatnia pomoże ustalić, czy rzeczywiście odpowiada deklarowanej odmianie.
Żywicę można rozmnażać na kilka sposobów, w zależności od warunków i zadań stawianych przez hodowców, rodzaju i odmiany rośliny, a także jej nieodłącznych cech. Rozmnażanie gatunków wolno rosnących hosty odbywa się najczęściej za pomocą nasion, w innych przypadkach najczęściej stosuje się podział krzewów i sadzonki. Czasami uciekają się do ukorzenienia liścia, ale najczęściej to się nie udaje. W kwiaciarstwie przemysłowym dziś stosuje się metodę hodowli hosty „in vitro” poprzez mikroklonowanie lub pozyskiwanie nowych roślin z komórek tkanki merystemu.