Irga: zdjęcie i opis krzewu
Zadowolony
Irga to wiecznie zielony lub liściasty krzew stosowany w projektowaniu krajobrazu. Niektóre gatunki tej rośliny mają jadalne owoce, ale większość z nich sadzi się wyłącznie w celach dekoracyjnych. Ze względu na mało wymagające warunki uprawy, długowieczność, łatwość uprawy i atrakcyjny wygląd krzew znajduje szerokie zastosowanie do dekoracji ogrodów, parków, a także do wzmacniania gleb sypkich.
Ogólny opis irgi
W tłumaczeniu z łaciny nazwa tego krzewu oznacza „przypominający pigwę”. Rzeczywiście, liście niektórych gatunków mają pewne podobieństwo do owoców tego drzewa. Krzew jest szeroko rozpowszechniony nie tylko w Eurazji, występuje również w Afryce Północnej.
Irga (na zdjęciu) - niski, rozłożysty lub pełzający, nie ciernisty krzew. W sprzyjających warunkach jego żywotność może sięgać 50 lat. Rośnie dość wolno, dodając zaledwie kilka centymetrów rocznie. Liście są drobne, zielone, zazwyczaj błyszczące, jesienią przebarwiają się na czerwono (u gatunków liściastych). Kwiaty małe, pojedyncze lub zebrane w grona, biały lub różowy. Jej owocami są małe jabłka, najczęściej niejadalne, czerwone, rzadziej czarne.
W literaturze naukowej opisano ponad 200 rodzajów irgi. Oto tylko kilka z nich:
- irga zwyczajna.
- Irga genialna.
- aronia irga.
- Cotoneaster Dummer i inne.
Wykorzystanie irgi w projektowaniu krajobrazu
Krzew irgi jest bardzo bezpretensjonalny. Łatwo toleruje zanieczyszczenia gazowe, dobrze rośnie na każdej glebie, jest odporny na mróz i suszę. Najczęściej służy do ozdabiania żywopłotów, alejek, parków, zjeżdżalni alpejskich. System korzeniowy tej rośliny jest bardzo blisko powierzchni, dlatego pełzające gatunki tego krzewu są często sadzone na sztucznych nasypach, rozwiązując problem wzmocnienia gleby, a jednocześnie do dekoracji skarp.
Łącznie w projektowaniu krajobrazu wykorzystuje się ponad 80 gatunków tej pięknej rośliny. Wśród nich są gatunki wyprostowane, krzaczaste i pełzające. Dlatego zakres irgi do celów dekoracyjnych jest bardzo szeroki.
Czy jagody irgi są jadalne, czy nie?
Większość gatunków irgi ma niejadalne owoce. Z aronii można jeść tylko irgę. Nie różnią się szczególnym smakiem i są częściej używane do przygotowania wywarów do leczenia żołądka. Do herbaty często dodaje się suszone owoce aronii, ponieważ zawierają one dość dużo witamin. Mogą być stosowane jako barwnik przy produkcji domowych nalewek lub likierów.
Sadzenie i pielęgnacja irgi na otwartym polu
Uprawa tego krzewu ozdobnego zwykle nie sprawia żadnych problemów. Posadzona jest sadzonkami jednorocznymi lub dwuletnimi. Najlepszym na to okresem jest wiosna, okres przed rozpoczęciem wegetacji lub jesień, po zakończeniu opadania liści.
Wybór miejsca i przygotowanie gleby
Ten krzew ozdobny nie stawia specjalnych wymagań co do miejsca wzrostu i charakteru gleby. Pożądane jest, aby miejsce było słoneczne, wtedy wszystkie jego właściwości dekoracyjne zamanifestują się w pełni. Krzewy sadzi się w pojedynczych dołach o głębokości około pół metra. W przypadku utworzenia żywopłotu irgi sadzenie odbywa się w rowie o tej samej głębokości. Na dnie kładzie się warstwę drenażową z połamanej cegły lub tłucznia kamiennego, na którą wylewa się warstwę gleby odżywczej z mieszanki ziemi sodowej, próchnicy i torfu w stosunku 2:1:1.
Sadzenie irgi
Sadzonki umieszcza się pionowo i przykrywa warstwą gleby, okresowo ją zagęszczając. Roślinę zakopujemy do poziomu szyjki korzeniowej, która powinna znajdować się na poziomie gruntu. Po posadzeniu strefę korzeniową należy obficie podlać.
Film przedstawiający sadzenie irgi można obejrzeć pod poniższym linkiem.
Co można posadzić obok irgi
Ta roślina nie jest antagonistą i dobrze dogaduje się ze wszystkimi sąsiadami. Dobrze prezentuje się obok niskich drzew iglastych, obok można postawić klomby. Krzewy można sadzić w grupie lub pojedynczo, kształtując je strzyżeniem i wykorzystując jako akcenty architektoniczne. Na zdjęciu poniżej - żywopłot irgi.
Typy łupków są często używane jako sztuczna murawa, ukrywając pod nią nierówności terenu.
Uprawa i pielęgnacja irgi
Dbanie o zasadzoną irgę nie sprawi trudności. Często jedynym wydarzeniem wykonywanym z krzewem jest jego strzyżenie lub przycinanie w celu zachowania dekoracyjnego kształtu.
Jak podlewać irgę?
Opady zwykle wystarczają do prawidłowego rozwoju i wzrostu roślin. Krzewy zwykle podlewa się wężem lub spryskiwaczem, aby zmyć kurz z liści. Szczególnie dotyczy to krzaki, wzdłuż ruchliwych ulic. Jeśli lato jest bardzo suche, raz w miesiącu można obficie podlewać.
Top dressing irga
Większość ogrodników uważa, że nawożenie irgi jest opcjonalne. Jednak przy uprawie na ubogich glebach warto przynajmniej raz w sezonie dokarmiać krzewy. Najlepiej zrobić to wiosną, dodając roztwór mocznika (25 g na 10 l wody) do strefy korzeniowej, a później, przed kwitnieniem, superfosfatu i dowolnego nawozu potasowego (60 i 15 g na 1 m2). metr odpowiednio). Jesienią strefa korzeniowa jest ściółkowana torfem, który służy również jako rodzaj opatrunku wierzchniego.
irga do przycinania
W celach sanitarnych i odmładzających irgę przycina się wiosną, przed rozpoczęciem wegetacji. Krzew dobrze toleruje ten zabieg i z reguły nie ma po nim żadnych problemów.
Krzew można przycinać w celach dekoracyjnych, wycinając koronę w postaci różnych figur, o każdej porze roku, z wyjątkiem zimy.
Przygotowywanie irgi na zimę
Irga jest rośliną mrozoodporną i dobrze znosi zimno. Nie ma potrzeby wykonywania specjalnych przygotowań na zimę, zwykle wystarczy po prostu mulczować strefę korzeniową warstwą torfu o grubości 8–10 cm. W regionach o znacznych mrozach i braku pokrywy śnieżnej zaleca się zgiąć krzaki do ziemi i zamocować w tej pozycji, a następnie zrzucić je opadłymi liśćmi.
Choroby i szkodniki irgi
Krzewy irgi są dość rzadko dotknięte zarówno szkodnikami, jak i różnymi chorobami. Fusarium, grzyb, który rozwija się w warunkach dużej wilgotności, może stanowić największe zagrożenie dla nasadzeń. Zwalczają go usuwając dotknięte części rośliny, a także opryskując krzew środkami grzybobójczymi o działaniu ogólnoustrojowym.
Wśród szkodników na irdze najczęściej pojawiają się:
- mszyca.
- przędziorek.
- Szczitówka.
Zwalczają szkodniki opryskując krzewy specjalnymi preparatami:
- Fitoverm.
- Karbofos.
- Decis.
- Aktelik.
Zwalczanie szkodników można przeprowadzać kilka razy w sezonie. Pierwszy raz oprysk wykonuje się po pęcznieniu pąków, drugi raz po kwitnieniu, a trzeci po kolejnych dwóch tygodniach. Ten środek jest raczej wyjątkiem niż regułą. Szkodniki pojawiają się na tej roślinie dość rzadko iw większości przypadków wystarczy jeden zabieg.
Jak rozmnażać irgę
Irga dobrze się rozmnaża wszystkimi metodami charakterystycznymi dla krzewów. Może być propagowany:
- posiew;
- sadzonki;
- warstwowanie;
- dzieląc krzak.
W przypadku odmian odmianowych irgi można zastosować szczepienie.
sadzonki
Rozmnażanie przez sadzonki to prosty i niezawodny sposób na uzyskanie sadzonek irgi. Tę procedurę najlepiej wykonać na przełomie czerwca i lipca. Do zbioru zielonych sadzonek należy wykorzystać środkową część rocznego pędu. Odcięte sadzonki są uwalniane od liści w około 1/3, a następnie przetrzymywane w roztworze stymulatora tworzenia korzeni przez 6 godzin.
Następnie sadzi się je pod kątem w pojemnikach wypełnionych podłożem odżywczym - mieszanką torfu i piasku rzecznego. Pojemnik z sadzonkami jest podlewany i przykrywany folią, zapewniając sadzonkom warunki szklarniowe. Regularnie taką mini szklarnię trzeba wietrzyć. Z reguły procent ukorzenienia tak posadzonych zielonych sadzonek jest bardzo wysoki. Po roku, kiedy system korzeniowy rozwinie się dostatecznie, sadzonki można sadzić na stałe.
nawarstwianie
Warstwy z krzewu matecznego, zwłaszcza na krzewach płożących, można formować bez ingerencji człowieka. Często gałęzie, które wchodzą w kontakt z glebą, same się zapuszczają.
Sztuczne uzyskiwanie pełnowartościowego warstwowania jest dość proste. Aby to zrobić, ekstremalne pędy są po prostu mocowane na ziemi za pomocą żelaznego wspornika i pokryte próchnicą od góry. Gleba w tym miejscu musi być regularnie nawilżana. Po kilku tygodniach sprasowana łodyga da korzenie i zacznie tworzyć niezależne pędy. Następnie warstwy oddziela się od krzaka macierzystego i przenosi na miejsce stałego lądowania.
posiew
Rozmnażanie przez nasiona jest dość długą metodą i zwykle stosują ją tylko hodowcy zajmujący się hodowlą nowych odmian. Uzyskanie sadzonki z nasion jest dość trudne. Nasiona tej rośliny nie mają dobrego kiełkowania, a sadzonki są słabe i często giną. Przed powstaniem pełnoprawnych sadzonek i przesadzeniem ich na stałe miejsce zajmuje to zwykle około 3-4 lat.
Nasiona są usuwane z owoców, myte i sortowane. Na początkowym etapie można dokonać uboju, zanurzając je w wodzie. Te, które pozostają na powierzchni są puste, są natychmiast wyrzucane. Nasiona są następnie rozwarstwiane. Aby to zrobić, trzyma się je w temperaturze + 30 ° C przez dwa miesiące, a następnie powoli obniżaj do -5 ° C. Przygotowane nasiona wysiewa się jesienią w glebie odżywczej, podlewa i umieszcza pod folią.
Dzieląc krzak
Sposób dzielenia buszu jest prosty i skuteczny. Stosuje się go podczas przesadzania krzewów dorosłych lub gdy krzew silnie urósł. W takim przypadku część korzenia wraz z pędami jest odcinana od głównego kłącza i przesadzana w inne miejsce. Zabieg ten można przeprowadzić zarówno wiosną, przed rozpoczęciem wegetacji, jak i jesienią, po opadnięciu liści.
przeszczep irgi
To jeden z nielicznych krzewów, który bez problemu przenosi przesadzanie z miejsca na miejsce o każdej porze roku. Irgę najlepiej przesadzać jesienią lub wiosną, gdy roślina jest uśpiona. Jego korzenie znajdują się dość blisko powierzchni, więc wyciągnięcie krzewu z ziemi zwykle nie jest trudne. Lepiej przenieść go w inne miejsce wraz z grudką ziemi na korzeniach, co znacznie skróci czas adaptacji buszu w nowym miejscu.
Wniosek
Irga słusznie zajmuje swoje miejsce wśród najczęstszych krzewów wykorzystywanych w projektowaniu krajobrazu. Ilość i różnorodność jego gatunków pozwala na zastosowanie go w różnych miejscach, od terenów ogrodowych i parkowych po projektowanie zjeżdżalni alpejskich. A niewymagająca pielęgnacja sprawia, że jest to naprawdę wszechstronna roślina, którą może uprawiać nawet najbardziej niedoświadczony ogrodnik.
