Głowa siarki: opis i zdjęcie

Głowa siarki to grzyb z rodzaju Psilocybe, jego łacińska nazwa to Hyphaloma cyanescens. Odnosi się do okazów halucynogennych, więc nie zaleca się ich zbierania. Posiadanie i rozprowadzanie grzybów halucynogennych w wielu krajach grozi surową karą. Regularne używanie kozic jest niebezpieczne dla psychiki i zdrowia fizycznego.

Jak wygląda grzyb siarkowy?

Nasadka głowicy siarkowej jest niewielka, jej średnica nie przekracza 5 cm. U młodych osobników ma kształt stożka, w miarę wzrostu przybiera postać dzwonka lub gruszki. Krawędzie mogą być płaskie lub zakrzywione.

Kolor kapelusza przy główce siarki jest żółty. Kiedy pada, kolor staje się kasztanowy. W miejscach uszkodzeń widoczne są niebieskawe plamy.

Czapka grzyba jest gładka, elastyczna, staje się lepka w deszczową pogodę, u starych okazów obserwuje się zwiększoną kruchość.

Warstwa zarodnikowa jest koloru cynamonowego, z wiekiem staje się czerwonobrązowa, mogą pojawiać się fioletowo-czarne plamy.

Wysokość nogi przy główce siarki wynosi od 2,5 do 10 cm, średnica od 3 do 6 mm. Noga lekko wygięta, w dolnej części widoczne pogrubienie. Kolor nóg u góry biały, poniżej miodowo-bursztynowy. Przy suchej pogodzie może występować niebieskawy odcień.

Noga jest delikatna, jej powierzchnia pokryta jedwabistymi włóknami.

Gdzie rośnie grzyb siarkowy?

Rośnie pojedynczo lub w małych grupach, wybiera powalone drzewa, stare pnie, wilgotne zagłębienia z trawą. Piasek siarki można znaleźć w lasach liściastych, iglastych i mieszanych.

Pojawia się w sierpniu, ostatnie okazy można zobaczyć przed nadejściem mrozu w grudniu.

Terytorium dystrybucji głowy siarki to europejska część Rosji, Białorusi, Ukrainy, Afryki Północnej.

Czy można jeść grzyby siarkowe?

Stosowanie gatunków halucynogennych, w tym głowy siarkowej, wiąże się ze zmianą psychiki. Wpływ na organizm jest porównywalny z działaniem narkotycznej substancji LSD.

Objawy zatrucia

Pierwsze objawy pojawiają się bardzo szybko. Jeśli danie jest spożywane na pusty żołądek, mija zaledwie kwadrans, zanim pojawią się oznaki zatrucia. Jeśli zjesz głowę siarki po obfitym posiłku, objawy mogą pojawić się po około dwóch godzinach.

Główne oznaki wskazujące na użycie gatunków halucynogennych:

1. Oszołomienie przechodzące w stan urojeń.
2. Osobie może się wydawać, że czas się zatrzymał lub przyspieszył.
3. Istnieje poczucie zmienności przestrzeni.
4. Percepcja kolorów jest zaburzona.
5. Wyostrza wzrok i słuch.
6. Istnieje wrażenie, że świadomość opuszcza mózg.
7. Wpływ na organizm może wywoływać zarówno pozytywne, jak i negatywne emocje. Jeśli źle się poczujesz, może pojawić się agresja, złość, drażliwość.

Cierpi nie tylko ludzki mózg, zmienia się jego świadomość, możliwe są wahania nastroju, ale najniebezpieczniejszą rzeczą jest naruszenie narządów wewnętrznych (wątroba, nerki i serce).

Pierwsza pomoc w zatruciu

Osoba pod wpływem siarkowej głowy jest niebezpieczna dla innych. Jego zamglona świadomość może reagować nieodpowiednio, dlatego pacjent musi być odizolowany.

Możesz wyeliminować danie z żołądka poprzez mycie. Aby to zrobić, ofierze podaje się jednocześnie kilka szklanek ciepłej wody, po czym pojawiają się wymioty i wychodzą resztki jedzenia.

Jeśli osoba jest nieprzytomna nie wywoływać wymiotów, w przeciwnym razie może się zakrztusić.

Zatrucie głowy siarką nie wymaga interwencji medycznej, ale w niektórych przypadkach konieczna jest detoksykacja. Zakraplacze zmniejszają objawy kliniczne, eliminują bóle głowy.

Jeśli dana osoba ma ochotę na wielokrotne użycie głowy siarkowej, wskazane jest, aby pokazać ją psychiatrze. Leczenie uzależnienia psychologicznego należy przeprowadzić jak najwcześniej.

Istniejące sobowtóry

Głowa siarki ma podobne gatunki. Są również halucynogenne, ale mniej niebezpieczne. Do. znacznie mniejsza jest w nich zawartość substancji toksycznych.

Podobne odmiany:

1. Brodawka Psilocybe w młodym wieku wygląda bardzo podobnie do głowy siarkowej, ale z wiekiem jej kapelusz pozostaje w kształcie dzwonka, a w grzybie siarkowym spłaszcza się. Gatunek jest niejadalny, działa halucynogennie na organizm człowieka.
   
2. Panaeolus rimata ma czerwonawo-brązową czapkę, która po zamoczeniu staje się czarna. Noga jest cienka, aksamitna. Zapach stęchlizny, nieprzyjemny. Od głowy siarki można ją odróżnić po miejscu wzrostu. Paneolus najczęściej mieszka na hałdach, pastwiskach. Niska zawartość psilocybiny pozwala na stosowanie grzybów w pożywieniu po ugotowaniu.
   

Wniosek

Głowa siarki - halucynogenny grzyb zawierający psilocybinę. W wielu krajach jego zbieranie i dystrybucja jest karalne.

Artykuły na ten temat "Głowa siarki: opis i zdjęcie"

Russula kruche: opis i zdjęcie

Włókno ziemi: opis i zdjęcie

Russula kruche: opis i zdjęcie

Włókno ziemi: opis i zdjęcie