Zadowolony
Physalis należy do rodziny roślin psiankowatych. Uprawa i pielęgnacja pęcherzycy warzywnej jest w mocy nawet niedoświadczonego ogrodnika. Roślina jest wykorzystywana zarówno do celów ozdobnych, jak i jadalnych.
Physalis to roślina zielna osiągająca 1,2 m². wysoka. Istnieją odmiany wieloletnie i dwuletnie. Główną cechą jest owoc, który znajduje się w nietypowym pudełku przypominającym chińską lampion. Pudełko to działki, które urosły razem. Dojrzały zmienia kolor z zielonego na pomarańczowy lub żółty, rzadko liliowy lub biały.
Owocem jest jagoda, która wygląda jak pomidor. Po dojrzeniu osiąga barwę żółtą lub pomarańczową. Miąższ gęsty i mięsisty z drobnymi nasionami. Zróżnicowane walory smakowe. Zmienia się od słodkiego do neutralnego z nutą goryczy.
Dziko rosnących przedstawicieli physalis można znaleźć w lasach, wąwozach, na obrzeżach, w formie chwast na terenach ogrodowych.
Różnorodność gatunkową physalis reprezentują następujące odmiany:
Miechunka warzywna różni się od jagód dużym rozmiarem owocu. Poszczególne okazy osiągają 160 g. Odmiana warzyw - roślina rozłożysta, osiągająca wysokość od 80 do 100 cm. Należy do gatunków samopylnych. Nie wymaga stałej pielęgnacji. Jagody mogą być zielone lub pomarańczowe, z wyglądu podobne do pomidora.
Miechunka warzywna jest jedną z odmian produkcyjnych. Z jednego krzaka możesz zebrać 4-6 kg. jagody.
Cechy pęcherzycy warzywnej
Physalis ma wyjątkowe zalety. Wszystkie części są cenne.
Jagody zawierają następujące przydatne składniki:
Korzenie zawierają alkaloidy. Nasiona zawierają olej. Liście są bogate w karotenoidy, sterydy, estry, flawonoidy i dobroczynne kwasy.
Jagody Physalis są stosowane jako środek przeciwzapalny, antyseptyczny, przeciwbólowy, hemostatyczny, moczopędny i żółciopędny.
Odwary z nich stosuje się w leczeniu następujących chorób:
Sok ze świeżych jagód jest przydatny w następujących przypadkach:
Wywar z korzeni stosowany jest jako środek przeciwbólowy i przeciwkaszlowy. Herbata jest przygotowywana z liści i strąków pęcherzycy warzywnej do leczenia nadciśnienia.
Zawartość kalorii w owocach nie przekracza 55 kcal na 100 g.
Pęcherzyca warzywna preferuje słoneczne obszary. Toleruje jasny odcień. Dobrze rośnie w glebie nie obciążonej nawozami. Najczęściej jest uprawiany w sadzonkach, ale nasiona można również wysiewać na otwartym terenie.
Z reguły physalis uprawia się przy użyciu sadzonek. Nasiona należy wysiewać na początku kwietnia. Po 45-50 dniach pielęgnacji sadzonki można sadzić na otwartym terenie. Tym razem przypada na pierwszą połowę maja, kiedy mija groźba mrozu.
Aby wybrać najlepsze nasiona do uprawy pęcherzycy warzywnej, należy je przygotować. W tym celu nasiona umieszcza się w pojemniku z 6% roztworem soli fizjologicznej. Wszystko jest dokładnie wymieszane. Nasiona, które lądują na dole, są najwyższej jakości i najlepiej nadają się do uprawy. Wysuszyć dokładnie przed sadzeniem.
Gleba na grzbiecie jest wykopywana na kilka tygodni przed siewem. Jako opatrunek wierzchni stosuje się popiół i humus. Dobrze jest uprawiać pęcherzycę warzywną na redlinach po kapuście i ogórkach. Nie używaj ziemi, na której wyrosły ziemniaki, papryka i pomidory.
Physalis jest dość odporna na niskie temperatury. Dlatego do uprawy stosuje się metodę sadzenia przed zimą. W otwartych redlinach można wysiewać nasiona wczesną wiosną. Młode sadzonki będą coraz silniejsze. Ale ta metoda uprawy prowadzi do późnego rozpoczęcia owocowania.
Aby uzyskać dobre sadzonki, nasiona pęcherzycy warzywnej można umieścić w roztworze Epina na 10-12 godzin. Do sadzenia i pielęgnacji użyj gotowej gleby lub przygotuj ją samodzielnie. Gleba musi być żyzna i lekka.
Nasiona sadzi się w małych pojemnikach z ziemią i podlewa. W temperaturze 16-21 stopni i starannej pielęgnacji pędy pojawiają się w 7-8 dniu. Gdy tylko na kiełkach pojawią się 2-3 pełnowartościowe liście, zanurzają się w osobnych doniczkach.
Przed sadzeniem sadzonek w otwartym terenie należy je utwardzić. Aby to zrobić, możesz wynieść sadzonki na zewnątrz, stopniowo wydłużając czas przebywania na świeżym powietrzu. Gdy tylko temperatura osiągnie 15 stopni, sadzonki pozostawia się na noc.
Przy odpowiedniej pielęgnacji nawozy dla młodych sadzonek stosuje się nie więcej niż 1 raz na 2 tygodnie. Opatrunek w płynie jest podlewany tylko pod korzeń rośliny.
Kiedy pęcherzyca warzywna tworzy 6-7 liści, sadzi się ją na otwartym terenie. Aby podczas wzrostu krzaki nie przeszkadzały i nie zasłaniały się nawzajem, są zachwiane. Dla lepszej pielęgnacji odległość między sadzonkami powinna wynosić co najmniej 60 cm. Przy uprawie wysokich odmian stosuje się dodatkowe wsparcie.
Pielęgnacja podczas uprawy pęcherzycy warzywnej to terminowe podlewanie i usuwanie chwastów. Jeśli mulczowanie odbywa się podczas sadzenia sadzonek, wówczas rozluźnianie i inne zabiegi pielęgnacyjne będą musiały być wykonywane znacznie rzadziej. Przed dojrzewaniem plonów podlewanie jest zminimalizowane. Pomoże to zapobiec pęknięciom owoców.
Przy dokładniejszej pielęgnacji nawozy nakłada się nie więcej niż 1 raz na 2-3 tygodnie. Możesz użyć naparu z dziewanny w ilości od 1 do 10 lub innego organicznego opatrunku wierzchniego.
Miechunka warzywna rośnie bardzo szybko dzięki potężnemu systemowi korzeniowemu. Dlatego przy jej uprawie często stosuje się specjalne ograniczniki.
Najłatwiejszym sposobem rozmnażania jest wykopywanie młodych pędów z korzeniami. Do tych celów wykorzystywane są również sadzonki. Zabieg najlepiej wykonać pod koniec lipca. Odetnij górę pędu za pomocą 3 uformowanych międzywęźli. Łodyga jest do połowy umieszczona w przygotowanej glebie i zwilżona. W celu szybszego ukorzenienia sadzonki przykrywa się folią. W upalne dni wymagają szczególnej pielęgnacji. Muszą być częściej zacienione i podlewane. Gdy tylko pęd jest w pełni wyrośnięty i ukorzeniony, schronienie można usunąć.
Pęcherzyca warzywna może być narażona na następujące choroby:
Bardzo często przy uprawie roślinnych krzewów pęcherzycy pojawiają się ślimaki. Te mięczaki mogą poważnie uszkodzić zieloną część rośliny. Muszą być natychmiast usunięte. Zaleca się posypać ścieżki między kalenicami superfosfatem lub pyłem tytoniowym.
Przy odpowiedniej pielęgnacji, w pęcherzycy warzyw, jako pierwsze dojrzewają dolne jagody. Mogą się kruszyć, ale to nie wpływa na ich smak. Są zbierane i wykorzystywane zgodnie z ich przeznaczeniem.
Owoce można zbierać w stanie niedojrzałym i pozostawić do pełnej dojrzałości. W celu długoterminowej konserwacji plonu konieczne jest usunięcie go w ciemnym miejscu o temperaturze nie wyższej niż +5 stopni.
Zbiórka przeprowadza się przed nadejściem chłodów, przy suchej pogodzie. W celu długotrwałego przechowywania plonu owoce są zrywane wraz z pudełkiem. Powłoka woskowa chroni jagodę przed uszkodzeniem.
Stopień dojrzałości pęcherzycy warzywnej można określić za pomocą kapelusza. Kiedy zacznie wysychać i zmieniać kolor, możesz przygotować się do kolekcji.
Bardzo często pod koniec września na krzakach jest jeszcze wiele niedojrzałych owoców. Możesz wykopać roślinę i powiesić ją w pomieszczeniu gospodarczym, aż będą w pełni dojrzałe.
Na owocach odmiany warzywnej tworzy się powłoka woskowa. Aby go usunąć, jagody są traktowane wrzącą wodą przez 5 minut. Następnie mogą być używane zarówno świeże, jak i ugotowane. Używać do marynowania, solenia i oddawania moczu. Jagody dodaje się do różnych sałatek, sosów, kawioru i zapiekanek. Nadają się również jako samodzielny dodatek do potraw. Owoce wzbogacą smak każdej zupy. Sok to niezwykły składnik sosu rybnego.
Uprawa i pielęgnacja pęcherzycy warzywnej nie jest szczególnie trudna. Kultura jest mało wymagająca dla gleby i podlewania. Wysoka wydajność i odporność na choroby. Niezwykły smak owoców urozmaici przygotowywane potrawy.