Gruszka santa maria
Jabłonie i grusze są tradycyjnie najczęstszymi uprawami owoców w Rosji. Chociaż grusze są dopiero na czwartym miejscu pod względem zimotrwałości. Oprócz jabłoni wyprzedzają też śliwki i wiśnie. To prawda, że sto lat temu gruszki w Rosji nazywano 10-20-metrowymi gigantami z ogromną koroną, ale z twardymi i niezbyt smacznymi owocami. Obecnie, wraz z pojawieniem się dużej liczby smacznych i produktywnych odmian o dość dużych owocach, wydaje się, że do rosyjskich ogrodów przybyła nowa kultura południowa. I choć nadal nie mogły wyprzedzić śliwki i wiśni pod względem zimotrwałości, większość nowoczesnych odmian gruszek nadal wytrzymuje mrozy do -26°-28 °C.
Ponadto wiele nowoczesnych odmian wyróżnia się wcześniejszymi datami wejścia drzew do owocowania. Wcześniej gruszki zaczęły owocować nie wcześniej niż 5-6 lat po posadzeniu. Obecnie wiele odmian gruszek zaczyna owocować już w trzecim lub czwartym roku.
Wśród współczesnych gruszek wyróżniają się odmiany pochodzenia obcego. Gruszka Santa Maria jest typowym przykładem tej odmiany. Oczywiście nie są one dobrze przystosowane do warunków klimatycznych i pogodowych większości regionów Rosji. Ale mieszkańcom regionów na południe od Woroneża możemy śmiało polecić tę gruszkę do sadzenia.
Opis odmiany
Ta odmiana obfituje w wiele tajemnic, które nie zawsze są możliwe do rozwiązania ze względu na jej obce pochodzenie. Po pierwsze, odmiana Santa Maria została wyhodowana we Włoszech przez hodowcę A. Moretinni krzyżując dwie odmiany: słynną starą odmianę Williams (lub inaczej Duchess Summer) i Koschia. Oczywiście odmiana ta nie zdążyła jeszcze wejść do Państwowego Rejestru Osiągnięć Hodowlanych.
Ale w bazie danych Wszechrosyjskiego Instytutu Badawczego Hodowli Upraw Owoców znajduje się odmiana gruszki o nazwie Bere early Moretinni, której opis również potwierdza, że została uzyskana przez A. Moretinni przez skrzyżowanie odmian Williams i Koschia. Ta odmiana gruszki to wczesne lato, czyli dojrzewa na przełomie lipca i sierpnia. A zgodnie z opisem gruszki Santa Maria jest to odmiana typowo jesienna z terminem dojrzewania we wrześniu. Co prawda niektóre źródła zagraniczne podają, że w krajach Europy południowej i Turcji owoce tej odmiany dojrzewają pod koniec lipca. Najwyraźniej okres dojrzewania włoskiej gruszki Santa Maria przeszedł poważne zmiany, popadając w dość surowe warunki klimatyczne Rosji.
Podobno te dwie odmiany to siostry o bardzo podobnych cechach. Dzieje się tak jednak w hodowli gruszek, na przykład odmiany Chudesnitsa, Feeria i Nika zostały uzyskane od tych samych rodziców.
Grusze Santa Maria można zaliczyć do średniej wielkości, ale ze względu na ich dobrą kompatybilność z pigwą, odmiana ta jest często szczepiona na podkładce pigwy. W rezultacie wysokość drzew owocujących maleje, a wręcz przeciwnie, zbliża się termin pierwszego owocowania. Tak więc pierwsze owoce z drzew tej odmiany można uzyskać już w trzecim roku po posadzeniu.
Drzewa tej odmiany charakteryzują się zwartą, kulistą koroną.
Odmiana jest częściowo samopłodna. Jest w stanie normalnie owocować bez dodatkowej pomocy zapylenia drzew. Niemniej jednak, aby uzyskać stabilne i wysokie plony, jako zapylacze można polecić następujące odmiany gruszek:
- Pozbądź się Fetela;
- Williama;
- Coscia.
Odmiana Santa Maria charakteryzuje się wysokim plonem, z jednego dorosłego drzewa można łatwo usunąć od 50 do 120 kg pysznych gruszek.
Ponadto w opisie odmiany podano, że gruszka Santa Maria jest odporna na wiele niekorzystnych warunków wzrostu, na parcha i ma wysoką zimotrwałość. Ale ponieważ praktycznie nie ma recenzji tej odmiany, w końcu pojawiła się ona w sprzedaży w Rosji dopiero niedawno, nie można potwierdzić ani obalić tej informacji. Wiadomo tylko według Stowarzyszenia Producentów Owoców, Jagód i Materiałów Sadzenia (APPYPM) w Rosji, że odmiana Santa Maria jest uważana za niestabilną w odniesieniu do bakteryjnego oparzenia upraw owoców lub w inny sposób do bakteriozy. Najwyraźniej i pod względem zimotrwałości można go polecić do uprawy tylko w mniej lub bardziej południowych regionach Rosji.
Charakterystyka owoców
Owoce gruszki Santa Maria nie są na próżno sprzedawane w najbardziej elitarnych supermarketach i punktach sprzedaży detalicznej w Rosji. Mają naprawdę niezrównane cechy zewnętrzne i smakowe:
- Pokrój owocu klasyczny gruszkowaty, bardzo regularny. Ponadto wszystkie owoce na drzewie mają jednolity kształt i wielkość.
- Wielkość gruszek jest całkiem przyzwoita, średnia waga jednego owocu to około 180 gramów, ale są też ważące do 230 gramów.
- Skórka cienka, gładka, delikatna, żółtozielona z drobnymi przetchlinkami.
- Miąższ żółtobiały, bardzo delikatny i soczysty, oleisty, brak ziarnistości, naprawdę „rozpływa się w ustach”.
- Smak gruszek jest doskonały. Mają prawdziwy deserowy smak z lekką, harmonijną kwaskowatością.
- Wygląd owoców jest również bardzo atrakcyjny - w pełni dojrzałe nabierają pięknego, jasnego cytrynowego odcienia. A w miejscach, gdzie bezpośrednio padają promienie słoneczne, pozostawiają na gruszkach dość rozmyty różowy rumieniec.
- Zachowanie owoców jest średnie. Według niektórych źródeł gruszki Santa Maria można przechowywać do dwóch tygodni, a według innych do dwóch miesięcy.
![]()
- Przenośność gruszek tej odmiany jest całkiem do przyjęcia.
- Stosowanie owoców Santa Maria jest naprawdę uniwersalne.
W składzie gruszek znajdują się fitoncydy i najcenniejsze substancje pektynowe. Owoce są bardzo smaczne i zdrowe świeże, można z nich zrobić różnorodne przetwory na zimę - dżemy, marmolady, pianki, owoce kandyzowane, dżemy. W kuchni wyjątkowy smak tych gruszek dobrze komponuje się z serem, brokułami i wieloma ziołami. Z owoców można ugotować bekmes - wyjątkowy leczniczy miód gruszkowy, a także wykorzystać je do produkcji różnego rodzaju cydru, kwasu chlebowego, kompotów i esencji.
Rosnące funkcje
Kupując sadzonki gruszy, szczególnie z otwartym systemem korzeniowym, preferuj te, które mają dużą liczbę małych korzeni ssących. Lepiej jest zabezpieczyć powierzchnię korzeni specjalną glinką zacieru, która nie pozwala na wysychanie korzeni przez okres do 7 dni. W regionach południowych optymalnie jest sadzić gruszkę Santa Maria jesienią. Jeśli mieszkasz na północy, lepiej zaplanować sadzenie sadzonki na wiosnę, aby w ciepłym sezonie miała czas na dobrą aklimatyzację w nowym miejscu.
Sadząc sadzonkę gruszki, upewnij się, że szyjka korzenia znajduje się na poziomie gruntu, w żadnym wypadku nie zakopuj. Gruszki nie tolerują silnej wilgoci w okolicy szyjki korzeniowej. Z drugiej strony, aby sadzonka dobrze się ukorzeniła, potrzebuje stałego utrzymywania wilgoci nie tylko z powierzchni, ale także z głębokości wszystkich wierzchołków korzeni. Aby to zrobić, wykopują mały rowek wokół pnia w kółko, wycofując się z pnia około 70-80 cm, aw ciągu pierwszego miesiąca po posadzeniu kilka razy w tygodniu wylewają około jednego wiadra wody na każdą sadzonkę.
Ponadto upewnij się, że w kręgu przy łodydze nie rośnie żaden chwasty, dlaczego powierzchnia ziemi w niej musi być regularnie poluzowana lub ściółkowana warstwą materii organicznej o grubości 7-10 cm.
Pogłównie, zwłaszcza mineralne, nie powinno być stosowane przed ukończeniem przez sadzonkę 2 lat. Drzewa są karmione przez opryskiwanie gałęzi lub podlewanie w tym samym rowku wzdłuż obwodu korony sadzonki.
Recenzje ogrodników
Odkąd niedawno w naszym kraju pojawiła się odmiana gruszki Santa Maria, rosyjscy ogrodnicy nie mieli jeszcze czasu, aby ją bliżej poznać. Ponadto często mylony jest z gruszkową odmianą białoruskiej selekcji „Prosto Maria”, która pod wieloma względami jest nieco podobna do Santa Maria, ale jest bardziej mrozoodporna i dojrzewa później.
Wniosek
Oczywiście owoce gruszki Santa Maria są tak atrakcyjne pod względem wyglądu i smaku, że trudno oprzeć się pokusie sadzenia i uprawy tej odmiany w Twojej okolicy. Należy jednak pamiętać o południowym pochodzeniu tej odmiany i skorelować warunki klimatyczne i pogodowe w Twojej okolicy oraz zdolność Santa Maria do wytrzymania ostrej zimy.
