Żółty arbuz

Uprawa arbuzów w domkach letniskowych w całym kraju (nawet w najzimniejszych regionach) jest uważana za rzecz powszechną - wielu ogrodników przydziela ziemię w ogrodzie lub w szklarni na tę uprawę melona. Zwykle arbuz ma czerwony słodki miąższ z czarnymi pestkami. Ale praca hodowców nie stoi w miejscu: krzyżują różne odmiany i uprawy i uzyskują coraz więcej mieszańców arbuzów. Jednym z najbardziej egzotycznych gatunków jest jagoda o żółtym miąższu. Czym jest żółty arbuz, z czym jest krzyżowany i jak go hodować?

Historia odmiany

Ponad 20 lat temu skrzyżowano dzikiego arbuza, który ma żółty miąższ, ale zupełnie nie nadaje się do spożycia, ze zwykłym jadalnym, z czerwonym rdzeniem. Rezultatem jest hybryda arbuza o żółtym, słodkawym miąższu. Żółty arbuz zaokrąglony jest masowo produkowany we Włoszech, jagody o owalnym kształcie są uprawiane w Tajlandii.

W 2015 roku nasi rodacy w Astrachaniu wyhodowali hybrydę arbuza Lunny o żółtym miąższu, szybko zyskała ogromną popularność i jest uprawiana w wielu rosyjskich ogrodach.

pokroić żółty arbuz

Ogólna charakterystyka żółtego arbuza

Arbuzy o żółtym miąższu charakteryzują się dość niską odpornością na zimno, ich uprawa w otwartym terenie jest możliwa tylko w południowych rejonach kraju. W pozostałych, chłodniejszych częściach Rosji żółte hybrydy sadzi się w szklarniach i szklarniach.

Uwaga! Nowe hybrydy tej rośliny mają dobrą odporność na ekstremalne temperatury.

Parametry krzewów takich arbuzów również mają charakterystyczne cechy: ich rzęsy, w porównaniu do zwykłych odmian arbuzów, są bardzo delikatne i łamliwe, dlatego wykonując czynności pielęgnacyjne należy obchodzić się z nimi ostrożnie i ostrożnie.

Cechy owoców, poza kolorem miąższu, również różnią się od czerwonych: arbuzy dojrzewają drobno, skórka jest cienka, najczęściej ciemnozielona, ​​paski są ledwo widoczne, praktycznie nie ma nasion. Smak jest znacznie gorszy od odmian o czerwonych owocach i jest uważany za umiarkowanie słodki, ale wśród żółtych hybryd są takie, w których ten wskaźnik jest uważany za doskonały.

Żółty arbuz jest nie do odróżnienia od czerwonego

Zalety żółtego arbuza wynikają z zestawu składników tworzących miazgę. Jest bogaty w witaminy A, B9, C, E oraz pierwiastki śladowe (wapń, żelazo, magnez itp.).D.). Takie arbuzy mogą zaszkodzić tylko tym, którzy mają indywidualną nietolerancję. Ograniczenie ich stosowania (ze względu na zawartość cukru) zalecane jest osobom cierpiącym na choroby nerek lub cukrzycę.

Pozostałe cechy najpopularniejszych hybryd arbuza o żółtym miąższu podano poniżej w formie tabeli dla jasności.

Ważny! Dobrze znana hybryda arbuza Dar Słońca również może być sklasyfikowana jako żółta, ale jej cechą wyróżniającą jest żółtawy kolor skórki, a zwykły miąższ jest czerwony.

Technika rolnicza

Żółty arbuz uprawia się w taki sam sposób, jak inni przedstawiciele tej kultury melona, ​​więc nie ma szczególnych różnic w jego technologii rolniczej. Poniżej przedstawiamy tradycyjną technologię uprawy arbuza w chronionych warunkach gruntowych.

Przygotowanie materiału do sadzenia

W cieplejszych regionach nasiona arbuza wysiewa się bezpośrednio do gleby szklarni, natomiast w innych regionach zaleca się sadzenie sadzonek (w tym przypadku krzaki zaczną szybciej się rozwijać i owocować). W każdym razie nasiona należy podgrzać i namoczyć przed sadzeniem. Te operacje pomogą nasionom obudzić się i pobudzą tworzenie kwiatów żeńskich. Przygotowanie nasion do siewu obejmuje:

• ogrzewanie w temperaturze +60⁰C przez 2-3 godziny;
• trawienie w słabym roztworze nadmanganianu potasu przez 0,5 h;
• moczenie do kiełkowania sadzonek.

Głębokość siewu dla metody sadzonkowej wynosi 4-5 cm. Zwykle 2 nasiona umieszcza się w jednym pojemniku do sadzenia, a po wykiełkowaniu są one przerzedzane, ale ze względu na wysoki koszt żółtych nasion arbuza każde nasiono ma osobną doniczkę.

Żółty arbuz w ogrodzie

Pielęgnacja sadzonek obejmuje podlewanie, rozluźnianie i nawożenie. Optymalny wiek sadzonek do sadzenia na stałe to 30-40 dni. Ponieważ sadzenie jest możliwe tylko wtedy, gdy gleba w szklarni nagrzeje się do +16⁰C, odpowiednie warunki są tworzone w maju, co oznacza, że ​​nasiona na sadzonki wysiewa się około kwietnia.

Utwardzanie jest uważane za ostatni etap przygotowania sadzonek arbuza do sadzenia.

Ważny! Sadzonki arbuza, które przeszły wstępne utwardzenie, nabierają odporności na ekstremalne temperatury.

Sadzenie żółtych arbuzów

Przed lądowaniem należy zwrócić szczególną uwagę na przygotowanie siedziska. Pod arbuzami zabiera się najbardziej słoneczną (południową) stronę szklarni. Można sadzić w dużych wiadrach, które wygodnie przenosić w szklarni lub na łóżkach. W każdym razie gleba musi być luźna. W tym celu w łóżku ogrodowym (wiaderku) umieszcza się torf, trociny, humus, kompost, piasek itp.D. i posyp warstwą ziemi 2-3 cm.

Schemat sadzenia arbuzów w szklarni przewiduje obowiązkowe wiązanie rzęs krzewów i samych owoców z kratą, dlatego podczas sadzenia pozostawia się odległości 70 cm między sadzonkami i 70 cm dla rozstawu rzędów. Po posadzeniu każda sadzonka jest lekko spłukana, tworząc wzniesienie o wysokości 1,5-2 cm.

Opieka

Tryb nawadniania. W zależności od etapu rozwoju krzewów arbuza zmienia się ich reżim podlewania. Zaraz po posadzeniu podlewa się je co drugi dzień, a następnie 1-2 razy w tygodniu.

Podlewanie powinno być obfite - co najmniej 3-7 litrów na krzak. Częstsze podlewanie przyczynia się do pękania owoców. Podlewanie zatrzymuje się, gdy owoc osiąga wielkość odmiany.

górny opatrunek. Pierwszy z nich przeprowadza się już 1,5 tygodnia po posadzeniu. W okresie aktywnego wzrostu roślin zalecane są nawozy azotowe. W okresie kwitnienia nawozy azotowe należy zastąpić nawozami mineralnymi zawierającymi potas i fosfor. Tylko przy przestrzeganiu tej zasady arbuzy będą słodkie.

Ważny! Aby arbuzy były duże, należy je karmić co najmniej 3 razy po wylądowaniu w stałym miejscu.

Tworzenie. Żółty arbuz w warunkach szklarniowych uprawiany jest głównie w jednej łodydze, która jest przywiązana do kratki już 10 dni po posadzeniu. Uprawa arbuzów w rozprzestrzenianiu się w warunkach szklarniowych jest praktykowana niezwykle rzadko. Pozostałe konkurencyjne pędy muszą zostać ściśnięte na czas.

Podczas wiązania arbuzów, gdy stają się one wielkości kurzego jaja, należy znormalizować ich liczbę: pozostawić tylko 2-3 owoce (w zależności od cech wagi) i usunąć resztę jajników. Jak pokazuje wieloletnia praktyka, nie zaleca się pozostawiania większej liczby owoców - ich rozmiary będą znacznie mniejsze niż odmianowych.

Ważny! Główna łodyga jest ściskana dopiero po przywiązaniu do niej wymaganej liczby owoców. Jego wierzchołek usuwa się, licząc 3 liście ze skrajnego jajnika.

Kiedy owoce arbuza osiągną wielkość jabłka, należy je umieścić w sieciach i powiesić na kratce. W takim przypadku arbuzy, które przybierają na wadze, nie spadną na ziemię, ale bezpiecznie dojrzeją na szypułkach.

Zapobieganie chorobom. W sezonie arbuzy mogą być dotknięte różnymi chorobami wywołanymi przez grzyby (różne rodzaje zgnilizny, fusarium, antraknoza) i wirusy (mozaika). Wszystkie występują albo przy niewłaściwej pielęgnacji, albo podczas sadzenia zainfekowanych nasion. Profilaktycznie konieczne jest zaprawianie nasion przed siewem, obserwacja płodozmianu podczas przygotowywania dosiadówki, a podczas pielęgnacji szczególną uwagę należy zwrócić na odchwaszczanie, regulowanie warunków temperaturowych i wilgotnościowych. Dodatkowo raz na dwa tygodnie zaleca się profilaktyczne opryskiwanie krzewów fungicydami lub naparami ziołowymi.

Zwalczanie szkodników. Najczęściej arbuzy szklarniowe są atakowane przez przędziorków i mszyce melonowe. Oba te szkodniki osiedlają się na spodniej stronie liści i wyrządzają ogromne szkody roślinom. Dlatego konieczne jest okresowe sprawdzanie arbuzów pod kątem ich wyglądu. W zależności od obszaru dotkniętego szkodnikami możesz po prostu usunąć liście z rośliny, użyć naparów odstraszających z improwizowanych środków lub kupić specjalne chemikalia.

Żółty arbuz jest niesamowicie słodki i pyszny

Zalety i wady arbuzów o żółtym miąższu

Istnieje kilka zalet żółtych hybryd arbuzowych:

• nietypowy widok przekroju;
• bogata kompozycja witamin i mikroelementów;
• prawie całkowity brak kości;
• owoce o małej wielkości, stosunkowo szybko dojrzewające;

Wady żółtych arbuzów w porównaniu do zwykłych czerwonych to:

• słaba odporność na choroby;
• krótki okres przechowywania owoców (1-2 miesiące);
• wysoki koszt materiału do sadzenia;
• umiarkowana słodycz owoców.

Ostatnią wadę z nawiązką rekompensują ciekawe nuty mango, cytryny, miodu itp. w zależności od konkretnego wyboru hybrydy.

Właściwe nasadzenia i właściwa pielęgnacja pozwalają na uprawę egzotycznych roślin, takich jak arbuzy o żółtym miąższu, w domkach letniskowych we wszystkich częściach kraju.