Jak uprawiać imbir w domu?

Znany wielu imbir to subtropikalna roślina przystosowana do uprawy na otwartych glebach w gorących regionach Azji Południowej. Każdy, kto jest przyzwyczajony do oceniania tej kultury tylko po jej soczystych korzeniach, powinien wiedzieć, że imbir należy do klasy wieloletnich roślin zielnych w swoim pochodzeniu.

Opis kultury

Jego wysokość waha się zwykle od 50 do 100 cm, a sama ma lancetowate liście pokryte cienką skórką i czerwonym kwiatostanem podobnym do ucha. Pomyślne rozmnażanie rozgałęzionych bulw imbiru jest możliwe tylko pod następującymi warunkami:

• W miejscu, w którym ma rosnąć imbir w mieszkaniu, powinna być wystarczająca ilość ciepła i rozproszonego światła;
• Przed sadzeniem imbiru należy upewnić się, że bulwy są stale pod wpływem tych czynników (przez około dwa dni);
• Kolejnym obowiązkowym wymogiem jest możliwość stałego podlewania i dostępność gleby odżywczej odpowiedniej dla rośliny.

Dodatkowe informacje. Spełnienie tych warunków zapewnia nie tylko pomyślny wzrost, ale także późniejsze kwitnienie „gościa” z odległych krajów tropikalnych.

Na tej podstawie uprawa imbiru na loggii na przedmieściach jest prawdziwym prezentem dla wszystkich fanów rozmnażania roślin domowych.

Taki zawód może być postrzegany jako bardzo realna lub potencjalnie możliwa możliwość realizacji przez każdego z ogrodników swoich preferencji.

Hodowcy i amatorzy znają wiele odmian roślin, które różnią się następującymi cechami:

• Kolor kłącza, który może być albo jasnozielony z lekko żółtawym odcieniem, albo bladożółty z cienkimi żyłkami, lekko zielonkawy;
• Jego konfiguracja (lekko wydłużona lub podobna do pięści, rogów, dłoni itp.). P.);
• Zgodnie z zapachem wydzielanym przez owoce (o zapachu cytryny lub trawy).

Wszystkie te gatunki, których miejscem lęgowym jest mieszkanie, mają jedną wspólną cechę smaku korzeni (mają charakterystyczny ostry smak).

Imponujący rozmiar przycięcia

Jeśli zdecydujemy, że dom stał się miejscem zimowania rośliny wykorzystywanej do celów dekoracyjnych, należy odczekać rok, a następnie przesadzić rosnące w ogrodzie kłącze do doniczki. Ograniczenie to wynika z faktu, że może zakwitnąć dopiero w drugim roku i tylko tam, gdzie będzie wystarczająco przestronna (jego wysokość może sięgać jednego metra).

Aby skutecznie wykiełkować imbir z korzenia, musisz go najpierw wybrać i dokładnie przestudiować zasady hodowli. Należy zauważyć, że do wyznaczonych celów najlepiej nadają się następujące odmiany:

• Zerumbet (z kwiatami bardzo przypominającymi róże);
• imbir japoński (wczesne kwitnienie i atrakcyjny aromat);
• Odmiana o nazwie „Wspaniała”, tworząca jasny, szkarłatny ogród kwiatowy;
• Kasumunar (roślina o białych kwiatach przypominających orchideę).

Większość z tych gatunków wyróżnia się przede wszystkim długim i bardzo pięknym kwitnieniem i może stać się podstawą do sadzenia ozdobnego ogrodu kwiatowego w domu. Jednocześnie wszystkie są w stanie dać dość bogate zbiory w postaci szczególnie cennych i użytecznych kłączy.

Korzystne cechy

W dzisiejszych czasach każdy może kupić korzenie imbiru, ponieważ są one dostępne bezpłatnie w sprzedaży detalicznej. Ale wielu miłośników upraw ogrodowych marzy o samodzielnej uprawie, ponieważ główny sekret tego pikantnego korzenia tkwi w jego wyjątkowych właściwościach leczniczych.

Wszystkie tłumaczy się tym, że imbir zawiera dużą liczbę pierwiastków śladowych, a także wiele witamin. Jednocześnie nabrała niepowtarzalnego aromatu dzięki olejkom eterycznym zawartym w jej części korzeniowej. Leki i nalewki na bazie imbiru pomagają w wielu chorobach przewlekłych, a mianowicie:

• W określonych dawkach przyjmuje się je w celu przywrócenia pracy układu pokarmowego (w celu normalizacji pracy przewodu pokarmowego i zapobiegania niestrawności);
• W przypadku wykrycia chorób wirusowych lub nieżytowych korzeń leczniczy pomaga w jego zdolności do przeciwstawiania się procesom zapalnym, jednocześnie wzmacniając odporność pacjenta;
• Przy regularnym i dozowanym przyjmowaniu pokarmu preparaty na jego bazie blokują tworzenie się skrzepów krwi, to znaczy jest doskonałym narzędziem do ochrony przed udarem (najważniejsze jest to, że przestrzegana jest technologia ich przygotowania);
• Dla kobiet korzeń imbiru jest przydatny, ponieważ pomaga w leczeniu takiej dolegliwości jak niepłodność, a także łagodzi stan kobiet w ciąży podczas zatrucia.

Zauważ, że powyższa lista to tylko niewielka część problemów, z którymi może sobie poradzić ten wspaniały produkt. Wszystkie zawiłości uprawy imbiru w domu zostaną omówione poniżej.

Cechy hodowlane

Odpowiadając na pytania, jak pozyskać imbir uprawiając go w domu, należy zauważyć, że uprawę tę można uprawiać zarówno w ogrodzie, jak i w domu (np. dostosowując w tym celu parapet okienny).

Podczas hodowli w mieszkaniu imbir sadzi się zwykle zimą lub na samym początku wiosny. Jej sadzenie odbywa się w dość miękkiej, dobrze spulchnionej glebie, co pozwoli pędom swobodnie przedostać się na szczyt.

Ważny! Na początkowym etapie uprawy tego pożytecznego korzenia wolno karmić ziemię nawozami potasowymi.

Odpowiednia doniczka lub inny używany do tych celów pojemnik musi mieć odpowiednio szerokie dno, co wiąże się z rozwojem systemu korzeniowego rośliny. Wyjaśnia to fakt, że podczas wzrostu bulwa korzeniowa rozwija się bardziej szeroko, wypełniając sobą całą wolną przestrzeń.

Rozszerzone warstwy gliny

Przed posadzeniem imbiru we wcześniej przygotowanym dla niego pojemniku na jego dno wylewa się warstwę drenażu z gliny ekspandowanej o grubości nie większej niż 4-5 cm, a następnie układa ziemię. Dozwolone jest użycie specjalnej gleby, mieszając ją w równych proporcjach z darnią, piaskiem i dodając do nich próchnicę liściastą.

Technologia lądowania

Przed uprawą imbiru w domu musisz znaleźć właściwą i jedyną prawdziwą metodę jego sadzenia.

Przed uprawą imbiru w domu na balkonie najważniejsza jest odpowiedzialność za wybór materiału źródłowego (czyli korzenia lub bulwy, których przede wszystkim nie należy przesuszać). Ponadto powinien mieć małe pąki kiełkowe (tzw. „oczy”).

Dodatkowe informacje. Taki proces wygląda bardzo podobnie do „oka” ziemniaka i ma ten sam cel funkcjonalny.

Posadzone w glebie w regionach południowych imbir preferuje miejsca, w których występuje półcień, a także obszary oświetlone słońcem od rana do południa. Ponadto obszar lądowania powinien być chroniony przed wiatrem, a gleba w tym miejscu powinna być wilgotna i dobrze nagrzana.

Dodajemy, że imbir jest rośliną „lubiącą światło”, ale z drugiej strony bezpośrednie światło słoneczne padające na otwartą działkę ogrodową może być dla niej szkodliwe.

Imbir rośnie bardzo wolno w pomieszczeniach, przy dużym szczęściu może wykiełkować w ciągu kilku dni (zwykle trzeba poczekać co najmniej dwa tygodnie).

Korzeń należy posadzić na głębokość około 3 cm – natomiast oczka na nim muszą znajdować się na górze. Następnie musisz posypać go ziemią, a następnie zalać to miejsce wodą. Po 13-14 dniach korzeń powinien wykiełkować, którego nie należy wylewać, pozostawiając je umiarkowanie nawilżone.

Pielęgnacja i czyszczenie

Po zasadzeniu imbiru najważniejsza jest dbałość o jego korzeń, co wiąże się z regularnym podlewaniem, jednak w ściśle ograniczonych dawkach. Właściwa pielęgnacja tej rośliny oznacza przede wszystkim uważne monitorowanie stanu gleby, zapobieganie jej silnemu podlewaniu i wysychaniu.

Stan gleby

W okresie aktywnej wegetacji imbir należy nawozić dziewanną, przygotowaną według schematu klasycznego (1 część na 10 porcji wody, aplikować około 1 raz na 3 tygodnie), a także zwilżyć spryskiwaczem. Miesiąc sierpień to czas na zakończenie aktywnej fazy formowania roślin okopowych, po której nie wymagają już intensywnej pielęgnacji.

Podsumowując, zauważamy, że do końca jesieni, kiedy łodygi imbiru zaczną żółknąć, częstotliwość podlewania należy zmniejszyć do minimum, a następnie całkowicie przestać nawilżać. Po całkowitym wyschnięciu naziemnej części możesz zacząć wykopywać bulwy rośliny.