Byk gaur
Zadowolony
Byk gaur to piękne, silne zwierzę. Przedstawiciel rodzaju Real bulls (Bos). Gatunek należy do rodziny Bovidae (krukowate). Zrzesza parzystokopytne, przeżuwacze, obejmuje około 140 gatunków. Najwięksi przedstawiciele tej rodziny uważani są za gaurów. Obszar występowania rzadkiego zwierzęcia - dzikiej przyrody Azji Południowej i Południowo-Wschodniej.
Opis gaur
Dzikie byki mają imponujące rozmiary. Wysokość w kłębie dorosłego gaura (samica) wynosi 2,2 m, co jest bardzo imponujące. Długość ciała u największych osobników sięga 3,3 m. Rogi są ogromne, ich długość to 0,9 m, odległość między ich końcami to 1,2 m. Waga samca gaura przekracza 1 t (0,9-1,5 t). Długość czaszki osoby dorosłej wynosi 68-70 cm. Kobiety są mniejsze od samców.
Byk ma potężną sylwetkę. Mimo dużej wagi gaury nie są niezdarnymi zwierzętami. Są bardziej jak sportowcy. Mają smukłe, mocne nogi, mocną szyję, wysoki kłąb. Głowa jest masywna, z szerokimi brwiami, ale kompensuje to umięśniony tułów.
Rogi mają kształt półksiężyca. W przekroju są zaokrąglone, nie ma zgrubień po bokach. Ich końce są czarne, ale większość z nich jest jasna. Wełna dzikich byków o niejednorodnym kolorze. Główny kolor brązowy, jasnobrązowy. Ciemniejsza jest górna część nóg, szyja, a także kufa i głowa. Samice różnią się od samców wielkością i grubością rogów, mają cieńsze.
Rozpościerający się
Dzikie byki azjatyckie można spotkać w górzystej części Półwyspu Malajskiego i Indochińskiego. Mieszkają w lasach. Ostatnio nie było to możliwe, w tych regionach gaury były na skraju wyginięcia. Pięknego byka można było zobaczyć tylko na terenie rezerwatów przyrody, parków narodowych.
Wiele azjatyckich byków żyje w Indiach, gdzie liczba zwierząt gospodarskich sięga tysięcy. Jest ich niewielka ilość w Laosie, Tajlandii, Wietnamie, Nepalu. Możesz je spotkać w lasach Kambodży. Byki mogą wypasać się w górach na wysokości 2 tys. m nad poziomem morza. Wolą mieszkać w pagórkowatym terenie leśnym z rzadkim drzewostanem, nie lubią nieprzebytych zarośli, wolą rzadkie zagajniki.
Styl życia i zachowanie
W naturze gaury tworzą grupy rodzinne. Liczebność stada jest niewielka, wynosi 10-12 osobników, w rzadkich przypadkach 30 byków. Samiec to najczęściej jeden, czasem dwa, wszyscy pozostali członkowie rodziny to samice i młode cielęta. O prawo do prowadzenia stada samiec walczy, uczestniczy w zaciętych walkach.
Stare samce żyją samotnie. Młode samce gaury, które nie nabrały siły, grupują się, tworząc małe, odizolowane stada. Często w stadzie przewodzi najbardziej doświadczona i dorosła samica.
Okres godowy zaczyna się w listopadzie. Kończy się pod koniec kwietnia. W okresie rykowiska walki byków o samicę są rzadkie. Wnioskodawcy ograniczają się do zademonstrowania swojej siły, przyjmując groźne postawy. Jednocześnie kierują jeden róg na przeciwnika.
Byki wyrażają gotowość do krycia głośnym rykiem. Jest tak głośny, że słychać go z odległości ponad 2 km. Samce ryczą w nocy lub wieczorem. Podczas rykowiska ryk dzikich byków jest bardzo podobny do dźwięków wydawanych przez jelenie. W okresie godowym do stada dołączają samotne samce. W tym czasie toczą się między nimi pojedynki.
Samica nosi cielę przez 270-280 dni. W tym czasie staje się agresywna. Bliźnięta rodzą się rzadko, zwykle rodzi się jedno młode. W momencie porodu samica gaur tymczasowo opuszcza stado, wraca z potomstwem.
Hotel przypada na sierpień-wrzesień. Samica gaur karmi cielę mlekiem przez 7-12 miesięcy. Jeśli w siedlisku stada jest dobra baza paszowa, krowy rodzą co roku. W naturze zdarzają się przypadki łączenia stad gaurów ze stadami innych dzikich zwierząt kopytnych (zambarów).
Samce Gaura osiągają dojrzałość płciową w wieku 2-3 lat, samice - w wieku 2 lat. Średnia długość życia dzikiego byka to 30 lat. Cielęta mają wysoką śmiertelność. Prawie 50% gaurów nie dożywa roku. Cielęta stają się ofiarami tygrysa - głównego wroga gaurów. Od 9-10 miesięcy zaczynają samodzielnie żywić się.
W stadzie cielęta trzymają się razem, „przedszkole” pilnują samice. Stare samce nie chronią stada. Przenikliwe parsknięcie jest uważane za sygnał niebezpieczeństwa wśród gaurów. Podczas ustalania źródła zagrożenia osoba najbliżej niego wydaje specjalny dźwięk - pomruk, przypominający ryk. Na jego dźwięk stado ustawia się w szyku bojowym.
Gaury mają specjalny styl ataku. Nie atakują czołem. Uderzają jednym rogiem w bok. Zwierzę w tym czasie lekko przykuca na tylnych łapach i nisko obniża głowę. Z tego powodu jeden z rogów zużywa się bardziej niż drugi.
Baza pokarmowa gaurów pochodzenia roślinnego:
- Kora drzewa;
- zielone gałęzie krzewu;
- pędy bambusa;
- trawa;
- liście krzewów i drzew.
Gaury są aktywne w ciągu dnia, śpią w nocy. Jedz rano lub późnym popołudniem. Nie rób dużych zmian. Byki potrzebują dużo wody. Przy wodopoju nie tylko gaszą pragnienie. Gauras lubią się kąpać. Woda chłodzi i tymczasowo łagodzi ataki muszek.
Według obserwacji zoologów stado żyjące w pobliżu osady zmienia swój sposób życia. Są aktywne w nocy. Na polach uprawianych przez człowieka nie spotkasz stada byków azjatyckich. Pasą się w rzadkich zagajnikach przy polanach, wędrują w bambusowe zarośla, wychodzą na zarośnięte krzewami równiny.
Znaczenie dla osoby
Międzynarodowa Komisja Nomenklatury Zoologicznej przyjęła dwie nazwy oznaczające dzikie i udomowione gatunki gaur:
- Bos gaurus - dziki;
- Bos frontalis - udomowiony.
W sumie człowiek udomowił 5 dzikich gatunków byków, jednym z nich jest gaur. Udomowiony byk gaur nazywa się mitan lub gayal. Są hodowane w krajach Azji Południowo-Wschodniej, w Birmie i północno-wschodnich stanach Indii - Manipur, Nagaland.
Gajale mają mniejsze rozmiary i rogi niż ich dzicy krewni, są spokojniejsze niż gaury. Forma udomowiona jest używana jako ekwiwalent pieniężny, częściej jako siła robocza lub źródło mięsa. Mleko krowie jest bogate w tłuszcz. W Indiach geje są krzyżowane z krowami domowymi, wzbogacają potomstwo.
Guyale są bardziej flegmatyczni niż ich dzicy krewni. Ich zawartość różni się od zwykłych krów domowych. Gayals pasą się na wolności. Zwab ich solą kamienną.
Słaby punkt
Każdego roku zmniejsza się liczba dzikich byków. W Indiach ich liczebność jest stosunkowo stała, a na obszarach Azji Południowo-Wschodniej są na skraju wyginięcia. Według przybliżonych szacunków łączna liczba dzikich gaurów wynosi 13-30 tys. cele. Większość dzikich byków żyje w różnych regionach Indii.
Przyczyny spadku populacji:
- polowanie;
- redukcja bazy paszowej;
- wylesianie, zagospodarowanie terenu przez człowieka;
- epidemie wywołane chorobami bydła domowego.
Kłusownictwa zajmują się miejscowi i obcokrajowcy. Skórki i rogi kosztują duże pieniądze za granicą. A miejscowi polują na byki na mięso. Lamparty, krokodyle i tygrysy atakują gaury z drapieżnych zwierząt.
Tylko tygrys może zabić dzikiego byka. Rzadko atakują dorosłych. Cielęta poniżej 1 roku życia stają się ich ofiarami. Po wpisaniu gatunku do Czerwonej Księgi nastąpiła zmiana na lepsze. Surowy zakaz polowań, wprowadzenie nadzoru kwarantannowego spowodowało nieznaczny wzrost liczby.
Wniosek
Dziki byk gaur może zniknąć. Spadek liczebności tych pięknych zwierząt spowodowany jest zmniejszeniem terytoriów odpowiednich dla ich siedlisk, polowań i epidemii. Teraz w rezerwatach i parkach narodowych można zobaczyć pięknego potężnego byka.
