Korzyści i szkody związane z miodem spadziowym
Zadowolony
Jeśli kupujemy miód na rynku na początku jesieni lub w upalne sierpniowe lato po nie mniej gorącym lipcu, to najprawdopodobniej mamy do czynienia z miodem spadziowym w mieszance w kwiecie. Chociaż kasza gryczana i słonecznik również kwitną późno, produkty tych miododajnych roślin łatwo odróżnić zapachem, kolorem i smakiem. Miód spadziowy ma swoje charakterystyczne cechy.
W tym artykule przeanalizujemy, czym jest miód spadziowy, porozmawiamy o jego pochodzeniu zwierzęcym i roślinnym.
Miód spadziowy: co to jest?
Miód spadziowy ma wiele kolorów i odcieni. Zależy to od rodzaju roślin i owadów, z których pobrana jest spadzi, pogody i warunków klimatycznych. Ma barwę bursztynową lub ciemnozielonkawą, jeśli spadź pochodzi z igieł drzew.
Ale w większości przypadków ma kolor ciemnobrązowy lub czarny.
To pierwszy znak, dzięki któremu wyróżnia się przy zakupie. W swojej strukturze i konsystencji miód ten jest podobny do smoły. Jest lepki i rozciągliwy.
Im więcej zanieczyszczeń w miodzie kwiatowym, tym bardziej płynny. Miód spadziowy z drzew iglastych jest słodki.
We wszystkich innych przypadkach jego słodycz jest słabo wyczuwalna, ale pojawia się posmak goryczy. Czasami jego smak jest nieprzyjemny i odpychający.
Różni się zwiększoną higroskopijnością, dlatego szybko staje się kwaśny. Nie nadaje się do długotrwałego przechowywania. Krystalizacja jest powolna, czasami nie występuje lub frakcja ciekła osadza się.
W czasach carskiej Rosji zabroniono im handlu, ponieważ uważano, że jest to produkt niskiej jakości i jakości. Sformułowanie „z braku ryb i raka – ryby” dotyczy miodu spadziowego. Ale tu chodzi o wybór pszczoły. Gdyby miała wybierać, wolałaby nektar kwiatowy.
W Europie Zachodniej miód spadziowy jest ceniony bardziej niż miód kwiatowy ze względu na swoje dobroczynne właściwości. Tradycyjnie preferujemy, podobnie jak pszczoły, wygląd kwiatowy.
Składniki: witaminy i minerały
Skład miodu spadziowego jest inny. Zależy od spadzi, od której pszczoła bierze łapówkę. Na przykład miód zebrany z igieł sosnowych zawiera 5-6 razy mniej fosforu niż ze spadzi z liści jesionu.
To samo dotyczy zawartości potasu. Zawiera fitoncydy, które są naturalnymi antybiotykami. Istnieje również wiele soli mineralnych (żelazo, kobalt, fosfor, mangan). Według tych wskaźników odmiana ta przewyższa odmianę kwiatową, dlatego jest tak cenna dla człowieka.
Miód spadziowy zawiera dużo polisacharydów. Ponadto zawiera fruktozę, sacharozę, glukozę i inne cukry. Zawiera wiele wolnych aminokwasów. W takim miodzie jest 3-4 razy więcej białka niż w miodzie kwiatowym. 100 gram produktu zawiera 324 kilokalorie. To jest wysoka stawka.
Duża ilość składników mineralnych sprawia, że miód spadziowy nie nadaje się dla pszczół jako rezerwa zimowa, w przeciwnym razie pszczoły giną. Zapobiegają temu również związki azotu. Jest nieszkodliwy dla ludzi.
Korzyści i szkody
Zapewnia organizmowi nieocenione korzyści. Posiada właściwości antyseptyczne i bakteriobójcze, jest doskonałym antydepresantem. Przywraca siły, zwiększa ogólny ton ciała.
Przydatne jest przyjmowanie go na osłabiony organizm, szczególnie u dzieci po chorobie lub w celu zwiększenia odporności. Jest stosowany w medycynie tradycyjnej i alternatywnej, kosmetologii.
Nie zaleca się stosowania do gotowania miodu spadziowego, gdyż obróbka w podwyższonych temperaturach niekorzystnie wpływa na jego korzystne właściwości.
Struktura ulega zniszczeniu, rozwarstwia się, traci kolor i atrakcyjność. Smak również zmienia się w kierunku narastającej goryczki.
Przeciwwskazania do stosowania
Ze względu na kaloryczność i dużą ilość składników mineralnych przyjmowany jest z umiarem. Alergicy nie są zalecani do przyjmowania tej odmiany, ponieważ może zaszkodzić organizmowi. To samo dotyczy osób z cukrzycą.
Dzienne spożycie jest ograniczone do trzech posiłków dziennie po jednej łyżce stołowej. Oznacza to, że dawka dla osoby dorosłej wynosi 110-130 gramów.
O roślinie miodowej
W okresach zbyt suchych pszczoły biorą spadzi za łapówkę. Jest pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. W pierwszym przypadku jest to słodkawy przezroczysty płyn wydzielany przez rośliny (liście i pędy).
Niektórzy nazywają to „rosą miodową”. Jeśli rano widziałeś krople bezbarwnej cieczy na liściach drzew, to nie jest to rosa, ale kropla rośliny. Jest również pochodzenia zwierzęcego. Są to produkty odpadowe owadów żywiących się sokiem roślinnym, takim jak wszy roślinne.
Ale pszczoła, nawet przy braku roślin miododajnych, odmówi przyjęcia spadzi, jeśli sacharoza w jej składzie nie przekracza 4% i nie ma wystarczającej ilości substancji zapachowych.
Możesz zainteresować się następującymi artykułami na temat miodu:
- Jak zrobić maść propolisową w domu.
- Właściwości lecznicze mleczka pszczelego.
- Wykorzystanie mleka dronów do celów leczniczych.
- Wszystko o zastosowaniu jadu pszczelego w farmakologii i kosmetologii.
Warunki przechowywania
Miód spadziowy nie przechowuje się dobrze. Wynika to z jego składu chemicznego i zwiększonej higroskopijności. Dlatego nie mówimy o długotrwałym przechowywaniu.
Jeśli zdecydujesz się zaopatrzyć w nie do wykorzystania w przyszłości, wymagania dotyczące warunków przechowywania są wspólne dla wszystkich odmian. Najważniejsze jest to, że przestrzega się reżimu temperatury, a wilgotność mieści się w normalnych granicach. Ponadto miód nie powinien być narażony na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.
W przypadku krótkotrwałego przechowywania ustawić temperaturę około 15 stopni Celsjusza. Do długotrwałego przechowywania - około 7 stopni plus. Wilgotność utrzymywana na poziomie 60%. Używamy szklanych pojemników. Jako wyjątek - plastik.
Właściwości lecznicze
Miód spadziowy stosowany jest w medycynie po operacjach w celu odbudowy osłabionego organizmu.
Pomoże osobom cierpiącym na anemię lepiej niż kwiat.
Jeśli utracona zostanie krew, aby ją przywrócić, będzie on również bardzo pomocny. Dla tych, którzy cierpią na bóle stawów lub ospałość jelit, zalecana jest ta odmiana miodu. Pomoże lepiej.
Miód spadziowy to specyficzna odmiana pod każdym względem. Wraz z wadami (słabo przechowywany, nie ma przyjemnego zapachu i delikatnego smaku) ma właściwości lecznicze dzięki zawartym w składzie minerałom, fitoncydom i polisacharydom.
