Kwiat anafalis: zdjęcie i opis, wyrastający z nasion
Zadowolony
Anafalis (Anaphalis) to rodzaj wieloletnich roślin zielnych z rodziny Astrov, obejmujący kilka gatunków i wiele odmian. Takie kwiaty są często używane do kształtowania krajobrazu i dekoracji ogrodów przydomowych. Różne odmiany anafalis są odporne na zimno i suszę. To wyjaśnia popularność rośliny wśród ogrodników.
Opis anafalis
Jest to krzew wyprostowany, szybko rosnący. W przeciwieństwie do wielu innych kwitnących bylin, anafalis ma silny i głęboki system korzeniowy. Dzięki temu krzew otrzymuje z gleby więcej składników odżywczych i wilgoci, co z kolei zapewnia odporność na susze.
Średnia wysokość rośliny 30-40 cm. Niektóre odmiany osiągają wysokość 80-100 cm. Rośliny potrzebują podwiązki lub podpórki pomocniczej. Anafalis ma cienkie pojedyncze łodygi, które mogą pękać pod ciężarem łodyg kwiatowych.
Pędy stojące pokryte drobnymi białymi włoskami. Z tego powodu roślina wydaje się srebrzysta lub biała. Na łodyżkach znajduje się duża ilość wydłużonych, przypominających pióro liści przypominających paski. Czasami rosną w pęczkach po 3-5 sztuk.
Roślina bardzo odporna na chwasty
Prawie wszystkie odmiany roślin charakteryzują się długim kwitnieniem. Rozpoczyna się w lipcu lub sierpniu i trwa 2-2,5 miesiąca.
W tym okresie na roślinie pojawiają się duże kwiatostany corymbose, uformowane z licznych kwiatów w formie koszyczków. Kolor zależy od odmiany i odmiany. Większość anafalów ma kwiaty z białymi płatkami.
Prawidłowo posadzone krzewy wytrzymują temperatury do -34 stopni. Dlatego nadają się do uprawy w prawie każdej strefie klimatycznej Federacji Rosyjskiej.
Opis rośliny:
Rodzaje i odmiany anafalis
Roślina uprawiana od ponad dwustu lat. Istnieje kilka głównych typów, z których każdy zawiera wiele odmian. Poniżej są najczęstsze w Rosji.
Anafalis trójżyłkowy
Bylina zielna, naturalnie rosnąca w Himalajach. Anaphalis trójżyłkowy (Anaphalis triplinervis) do 50 cm wysokości. Krzew wyprostowany o dużej liczbie wydłużonych liści.
Roślina pokryta jest srebrnymi włoskami. To sprawia, że wygląda szaro.
Kwitnienie anafalis trivein rozpoczyna się pod koniec czerwca i trwa do połowy września
Główne odmiany:
- Letni śnieg (Sommerschnee).
- Srebrna fala.
- Srebrny Deszcz (Silberregen).
- Śliwki (Snoeien).
- Zima.
Na zdjęciu trójkątnego anafalisa widać, że okrągłe kwiaty gromadzą się w obfite kwiatostany. Odmiana ta charakteryzuje się wysokim tempem wzrostu. W sezonie zaleca się dwukrotne cięcie trójlistnego anafalisa.
perła Anafalis
Uważany za najczęstszy typ. Anafalis perła (Anaphalis margaritacea) - niewymiarowy krzew do 40 cm wysokości. Roślina ma kruche pędy, które wysychają w okresie letnim. Pędy i liście są szare z lekkim niebieskim odcieniem.
Kwitnie średnio 2 miesiące. Na łodygach tworzą się koszyczki w kształcie tarczycy. Składają się z licznych kwiatów do 1 cm średnicy.
Do sadzenia zalecane obszary znajdujące się w półcieniu
Główne odmiany:
- Świeży śnieg (Neuschnee).
- Perłowy Wieczny.
Prezentowana odmiana anafalis może być uprawiana na każdym typie gleby. Jedynym ważnym wymogiem jest obecność drenażu w celu odprowadzenia nadmiaru płynu.
Anafalis Nepalski
Odmiana karłowata, której przedstawiciele zwykle nie rosną powyżej 30 cm. Nepalski anafalis (Anaphalis nepalensis) jest często używany jako roślina okrywowa. Pędy na krzakach wyrastają na boki. Jednocześnie łodygi znajdują się blisko siebie, dzięki czemu liście wydają się grubsze.
Nepalskie anafalis mają 2 rodzaje liści - podstawne i łodygowe
Ta odmiana jest uważana za późną. Kwitnienie rozpoczyna się późnym latem i trwa do połowy jesieni. Charakterystyczną cechą tego gatunku są jednokolorowe pąki.
Nepalskie wieloletnie anafalisy występują w naturze w górach na wysokości do 5000 m. To wyjaśnia odporność tej rośliny na zimno, wiatry i obfite światło słoneczne.
Anafalis aksamitny
Jest to krzew karłowaty do 35 cm wysokości. Aksamitny Anafalis (Anaphalis velutina) ma większe kwiaty w porównaniu z innymi gatunkami. Ich średnica sięga 2 cm.
Aksamitne anafalisy dobrze rosną na glebach kamienistych
Wyprostowany krzew o wielu łodygach i liściach. Strzela na zboczach do zdrewniałości, która występuje latem. Dekoracyjność rośliny utrzymuje się do końca września.
Anafalis alpejski
Krzew okrywowy. Nazywany również Anaphalis Alpejski (Anaphalis alpicola).
W okresie kwitnienia na krzakach pojawiają się łodygi kwiatowe o wysokości do 40 cm. Na każdym powstaje kosz składający się z małych białych lub szarych kwiatów.
Roślina ma unikalny kształt liści przyziemnych
Krzew srebrnoszary. Dzięki grubemu włosowi płyn zatrzymuje się na pędach i liściach, które nabierają jasnego połysku.
Anafalis alpejski rośnie powoli. Dobrze znoszą jednak zimno, brak wilgoci i silny wiatr. Można je sadzić na ubogich glebach.
Anafalis w projektowaniu krajobrazu
Istnieje wiele możliwości wykorzystania takiego krzewu do celów dekoracyjnych. Zazwyczaj anafalis sadzi się w grupach w celu kształtowania krajobrazu, podziału na strefy i dekorowania zielonych granic. Roślina dobrze nadaje się do sadzenia w skalniakach i zjeżdżalniach alpejskich.
Anafalis jest uważany za kompaktowy, dlatego nadaje się do każdego obszaru
W mixborders anafalis jest obsadzany głównie roślinami jednorocznymi. Najlepiej nadają się niewymiarowe kolory czerwieni lub niebieskiego, które dobrze kontrastują z białymi i szarymi liśćmi. Anafalis doskonale uzupełnia kompozycje z wykorzystaniem drzew iglastych oraz nisko rosnących krzewów liściastych.
Dobrze rośnie na glebach kamienistych. Dlatego często sadzi się go w pobliżu sztucznych zbiorników i ozdobnych budynków ogrodowych.
Cechy reprodukcji
Roślina dobrze znosi podział krzewu. Zabieg przeprowadza się wiosną lub jesienią po kwitnieniu. Cały krzew jest usuwany z gleby, od rośliny oddziela się kilka pędów z korzeniami, które sadzi się w nowym miejscu. Do rozmnażania używa się krzewów, których wiek osiągnął 3 lata.
„Delenki” bywają sadzone w doniczkach lub doniczkach. Rośliny przystosowują się, zostawiają na zimę w chłodnym pomieszczeniu i okresowo wietrzą. Lądowanie na otwartym terenie odbywa się wiosną.
Jak wyhodować anafalis z nasion
Krzew wieloletni rzadko sadzony metodą sadzonkową. W tym celu potrzebne są wysokiej jakości zdrowe nasiona. Aby mogły wykiełkować, muszą być zachowane pewne warunki.
Kiedy sadzić
Aby poznać czas siewu, musisz najpierw ustalić przewidywany termin sadzenia w otwartym terenie. Sadzonki zaczynają rosnąć za 1,5-2 miesiące. To wystarczy, aby wykiełkować materiał i uzyskać zdrowe i mocne sadzonki.
Nasiona można zbierać samodzielnie dopiero po wyblaknięciu rośliny
Przy uprawie anafalis z nasion lepiej sadzić pod koniec zimy. Utwardzi to roślinę, czyniąc ją bardziej odporną na niekorzystne czynniki. Siew można przeprowadzić w połowie - koniec lutego lub początek marca, aby w kwietniu sadzić sadzonki w otwartym terenie.
Przygotowanie pojemników i gleby
Do wysiewu nasion stosuje się kasety na sadzonki, tabletki torfowe lub małe szklanki. Dopuszczalne są plastikowe pojemniki z otworami drenażowymi, garnki i cięte butelki.
Dla rośliny zalecana jest pożywna luźna gleba z torfu i piasku rzecznego. Musi być wystarczająco wilgotny i wolny od dużych cząstek stałych.
Algorytm wysiewu
Sposób sadzenia nasion jest prosty. Wystarczy postępować zgodnie z krótką instrukcją.
Sadzenie etapów:
- Napełnij pojemnik ziemią doniczkową.
- Namocz nasiona rośliny w stymulatorze wzrostu przez 10 godzin.
- Spryskaj glebę butelką z rozpylaczem.
- Rozsyp nasiona na powierzchni gleby w odległości 2-3 cm od siebie.
- Zamknąć pojemnik folią i pozostawić w pomieszczeniu o temperaturze 16 stopni.
Jeśli gleba jest pobierana z otwartej przestrzeni, należy ją wysterylizować. Eliminuje to ryzyko infekcji lub larw szkodników, które mogą spowodować nieodwracalne uszkodzenia młodych roślin. Glebę umieszcza się w piekarniku na 4-6 godzin w temperaturze 80 stopni.
Nasiona po siewie nie muszą być przysypywane ziemią. Po wykiełkowaniu sam system korzeniowy wnika w glebę.
Rosnące sadzonki anafalis
Nie jest wymagana specjalna pielęgnacja sadzonek. Pojemnik z sadzonkami należy trzymać na parapecie lub innym miejscu dobrze oświetlonym przez słońce. Folię usuwa się 7-8 dni po wykiełkowaniu nasion. Do tego czasu muszą być codziennie wentylowane.
Sadzonki są podlewane, gdy gleba wysycha. Zbieranie rośliny po wykiełkowaniu nasion nie jest wymagane. Kiedy stają się silniejsze, natychmiast przesadza się je na otwarty teren. Stratyfikacja również nie jest wymagana.
Sadzenie i pielęgnacja anafalis na otwartym polu
Ta roślina wieloletnia znana jest z bezpretensjonalności. Z powodzeniem może być uprawiana w każdych warunkach. Dlatego sadzenie i pielęgnacja kwiatu anafalis sprowadza się do zestawu prostych czynności.
Zalecany czas
Przy uprawie metodą sadzonkową najlepszą opcją jest sadzenie wiosenne. Wtedy roślinie łatwiej przystosować się do nowych warunków. Krzew ma czas na zakorzenienie się i dalsze przeniesienie zimy.
Anafalis może kwitnąć nawet w pierwszym roku po przeprowadzce na otwarty teren
Jesienne sadzenie rośliny jest preferowane przy sadzeniu dużych sadzonek lub „delenok”. Po kwitnieniu muszą być umieszczone w otwartym terenie. W takim przypadku pąki należy usunąć, aby stymulować wzrost korzeni.
Wybór miejsca i przygotowanie gleby
W przypadku anafalis najlepiej nadają się obszary znajdujące się w półcieniu. Jednak roślina dobrze rozwija się w miejscach nasłonecznionych. Pożądane jest, aby w okolicy nie było stagnacji powietrza. Obecność przeciągów w tym przypadku to plus.
Większość odmian anafalis nie jest wymagająca pod względem składu gleby. Nie powinno być za sucho. Kwasowość - neutralna.
Bylina Anafalis nie wymaga dużej ilości składników odżywczych. Dopuszcza się sadzenie na glebach piaszczystych i gliniastych pod warunkiem, że są one wystarczająco luźne.
Lądowanie
Anafalis należy sadzić w glebie zgodnie z ogólną technologią. Następnie kwiat w pełni dopasowuje się do otwartej ziemi.
Główne etapy:
- Przygotuj dołek o głębokości 25-30 cm.
- Ułóż warstwy drenażowe z keramzytu, tłucznia kamiennego lub kamyków.
- Posyp świeżą luźną ziemią.
- Umieść sadzonkę w otworze, kierując korzenie na boki.
- Przykryj ziemią tak, aby górne korzenie znajdowały się na głębokości 4-5 cm.
- Rozlej powierzchnię ziemi wodą.
Jeśli konieczne jest ograniczenie wzrostu korzeni, na dnie wykopu i wzdłuż ścian należy umieścić arkusz łupka. Do tego celu wykorzystuje się również cegłę, kamień i drewno.
Harmonogram podlewania i nawożenia
W przypadku anafalis niedobór wilgoci nie jest szkodliwy. Krzew dobrze znosi suszę. W okresie kwitnienia wymagane jest regularne podlewanie, a także zapobieganie przedwczesnemu wysychaniu łodyg. Pod każdy krzak dodaje się 5-10 litrów płynu, w zależności od wielkości.
Dla regularnego obfitego wzrostu roślina nie wymaga pogłównego opatrunku
Stosowanie nawozów do gleby przekłada się na tempo wzrostu korzeni anafalis, a jednocześnie nie wpływa na wielkość samego krzewu. Dlatego nie ma potrzeby stosowania suplementów organicznych i mineralnych. Wyjątkiem jest sadzenie anafalis obok innych roślin, które są bardziej wymagające pod względem składu gleby.
Rozluźnienie i ściółkowanie
Korzenie Anafalis potrzebują miejsca. Aby normalnie rosły pod ziemią, konieczne jest okresowe rozluźnienie gleby. Zabieg przeprowadza się w trakcie zagęszczania, co jest szczególnie ważne po obfitych opadach deszczu lub regularnym podlewaniu rośliny. Latem spulchnianie gleby odbywa się 2 razy w miesiącu.
Ściółkowanie gleby odbywa się w okresie suchym. Materiał zatrzymujący wilgoć wprowadza się do gleby o 6-8 cm. Użyj kory drzewnej, słomy, torfu lub kompostu jako ściółki.
przycinanie
Strzyżenie jest wymagane zarówno w przypadku dużych, jak i niewymiarowych roślin. Pierwszy zaleca się przeprowadzić 2-3 tygodnie przed kwitnieniem. Pędy wycina się z krzaków, na których nie ma pąków. W przyszłości stymuluje to wzrost szypułek i przyczynia się do obfitszego kwitnienia rośliny.
Drugie przycinanie ma na celu przygotowanie krzewów do zimowania. W przypadku anafalis najpierw wycina się zwiędłe kosze kwiatów, a następnie pędy łodygi do ziemi. Pozostawia się je 3-4 cm od powierzchni, którą na zimę można przykryć świerkowymi gałązkami lub suchymi liśćmi, aby chronić je przed przemarzaniem.
Choroby i szkodniki
Anafalis nie wymaga ochrony przed infekcjami ani owadami. Roślina nie jest wrażliwa na bakterie i grzyby. Choroby rozwijają się niezwykle rzadko, zwykle z powodu nadmiernego podlewania. Nadmiar płynu przyczynia się do gnicia korzeni rośliny, co prowadzi do więdnięcia krzewu. Aby zapobiec takiej patologii, wystarczy przestrzegać reżimu nawadniania i podczas sadzenia wykonać warstwę drenażową.
Anafalis jest odporny na choroby i szkodniki, jeśli gleba nie jest podmokła
Prawie wszystkie odmiany anafalis wydzielają specyficzny zapach, który jest prawie niewyczuwalny dla ludzkiego zmysłu węchu. Ten zapach jest nieszkodliwy, ale odstrasza owady. Dlatego na roślinę wieloletnią nie mają wpływu szkodniki, które mogą powodować znaczne szkody.
Właściwości lecznicze anafalis
Roślina ta była wcześniej wykorzystywana do celów leczniczych, a nie ozdobnych. Największą korzyść ma perła Anafalis, która jest wykorzystywana do produkcji leków w połączeniu z innymi składnikami roślinnymi.
Nadziemna część rośliny - liście i kwiaty - ma właściwości lecznicze. Przez destylację lub destylację z parą wodną otrzymuje się z nich stężony ekstrakt.
Posiada następujące właściwości:
- wykrztuśny;
- hemostatyczny;
- zwężający naczynia krwionośne;
- antyseptyczny;
- wstrzymujący środek.
Takie właściwości tłumaczy zawartość rozafuranu w składzie ekstraktu anafalis. Preparaty z tą substancją stosuje się w wielu chorobach.
aplikacja roślinna
Ze względu na swoje unikalne właściwości odmiany anafalis są wykorzystywane do różnych celów. Najpopularniejszym obszarem zastosowania, oprócz dekoracyjnego, jest medycyna. Anafalis znajduje również zastosowanie w kosmetyce i florystyce.
W medycynie ludowej
Suszone kwiaty i liście krzewu są aktywnie wykorzystywane do celów leczniczych. Materiał można przygotować własnymi rękami, zbierając go z rośliny lub kupić w aptece. W przypadku samodzielnego zbioru zbiór odbywa się w okresie kwitnienia.
Najczęstszym wariantem leku jest infuzja anafalis. Do przygotowania 2 łyżek suszonych kwiatów i liści zalać 300 ml wrzącej wody. Mieszanka jest podawana przez 2-3 godziny.
Otrzymany płyn służy do:
- mycie ran, oparzeń, skaleczeń;
- regeneracja mięśni po rozciąganiu;
- leczenie trądziku, trądziku;
- znieczulenie i usuwanie obrzęków na tle urazów, uszkodzeń ścięgien, więzadeł;
- do balsamów z grzybowymi formami porostów;
- na okłady na bóle głowy, artretyzm, reumatyzm.
Napar można również stosować wewnętrznie. Jednocześnie rozcieńcza się wodą 1 do 1. Przy wielu chorobach wskazane jest podawanie doustne.
Pomiędzy nimi:
- biegunka;
- choroby oskrzelowo-płucne z towarzyszącym kaszlem;
- bezsenność;
- napięcie nerwowe, stres, jako środek uspokajający;
- bół głowy;
- nerwobóle mięśniowe.
Jako środek ludowy olejek eteryczny pozyskiwany jest z anafalis. Służy do inhalacji parowej w chorobach układu oddechowego.
Olejek Anafalis jest często używany do zabiegów masażu
Należy wziąć pod uwagę możliwe przeciwwskazania i ograniczenia środków ludowych. Przed użyciem anafalis do celów leczniczych należy skonsultować się z lekarzem.
W kosmetologii
Skuteczność perły anafalis w różnych chorobach skóry została naukowo potwierdzona. Dlatego ekstrakt roślinny jest często dodawany do kosmetyków.
W domu możesz przygotować skoncentrowany napar. Służy do wycierania problematycznych obszarów skóry. Wskazane jest przygotowanie naparu z anafalis na patologie spowodowane infekcją bakteryjną lub grzybiczą. W celach profilaktycznych jest stosowany jako środek czyszczący.
W florystyce
Liczne zdjęcia i opisy kwiatu anafalis wskazują, że taka roślina jest aktywnie wykorzystywana do tworzenia bukietów zdobiących pokoje. Ponadto zarówno świeże, jak i suszone okazy pełnią funkcję dekoracyjną.
Suszony anafalis – popularna roślina z suszonych kwiatów
Kwiaty są używane do kompozycji w połączeniu z innymi roślinami. Również anafalis można ciąć i wkładać bez dodatku. Długo pozostają dekoracyjne i dobrze wyglądają nawet po wyschnięciu. Dlatego ich bukiety dobrze uzupełnią każde wnętrze.
Wniosek
Anafalis to roślina wieloletnia o zimotrwałości, małej wrażliwości na suszę i doskonałych walorach dekoracyjnych. Istnieje wiele odmian różniących się wielkością krzewu. W projektowaniu krajobrazu wykorzystuje się zarówno wysokie, jak i karłowate anafalis. Kwiat jest bezpretensjonalny i dobrze rośnie w każdych warunkach.
