Najlepsze białe róże pnące: odmiany + zdjęcia
Zadowolony
Wśród wszystkich roślin i kwiatów wykorzystywanych w ogrodnictwie pionowym szczególne miejsce zajmują róże pnące. Służą do tworzenia różnych konstrukcji ogrodowych, takich jak łuki, altany, kolumny czy piramidy. Ponadto wspaniale współgrają z innymi kwiatami i można je sadzić na rabatach lub rabatach. róże pnące mają różne rozmiary i kolory,. Wśród tej odmiany po prostu nie można nie wybrać odmiany według własnych upodobań. Poniżej porozmawiamy o najlepszych białych odmianach tego pięknego kwiatu.
Klasyfikacja pnącej białej róży
Biała róża pnąca, której odmiany rozważymy poniżej, jest doskonałym przedstawicielem ozdobnych odmian ogrodowych róż. Z wyjątkiem siebie róże ogrodowe, obejmuje to również niektóre rodzaje pnącej dzikiej róży, która jest blisko spokrewniona z różą.
Aby nie stać się ofiarą takich sprzedawców, musisz dokładnie przyjrzeć się młodym pędom sadzonki. W owocach dzikiej róży będą one jasnozielone, natomiast młode pędy róży lub ogrodowych owoców róży będą ciemnoczerwone.
Róże pnące białe i inne odmiany dzielą się na dwie grupy:
- wspinacze;
- wędrowcy.
Pnącza wspinają się na ponownie kwitnące róże o dużych kwiatach i mocnych pędach od 2 do 5 metrów. Ze względu na ich wysokość i wyprostowany kształt, odmiany te trzeba będzie podwiązać lub skierować na konstrukcję nośną.
Wędrowcy, zwani również róże pnące, mieć bardziej elastyczne pędy o wysokości od 5 do 10 metrów. Krzak na samym początku wzrostu wystarczy skierować w pożądanym kierunku, następnie w procesie wzrostu będzie się czepiać wszystkiego, torując drogę we wskazanym kierunku. Ta cecha sprawia, że odmiany te są idealne do oplatania łuków i pergoli. W przeciwieństwie do pnączy, odmiany te są pozbawione ponownego kwitnienia. Kwitną raz w lecie, ale przez kilka tygodni i bardzo obficie.
W zależności od tego podziału rozważymy najlepsze odmiany białych róż pnących.
Białe pnącza
Odmiany te mają wyprostowany kształt, więc nie nadają się do oplatania łuków. Ale z powodzeniem można je wykorzystać do ozdabiania ścian, elewacji czy altan.
pani. Herbert Stevens (Pani Herbert Stevens)
To piękno jest popularne wśród ogrodników i miłośników róż od prawie 100 lat. Jej potężne krzewy rosną bardzo szybko. Ich maksymalna szerokość wyniesie 2,5 metra, a średnia wysokość około 4 metrów. Ale w dobrych warunkach krzewy mogą dorastać do 6 metrów wysokości. Odmiana róży Pani. Herbert Stevens świetnie nadaje się do dekoracji ściany lub ogrodzenia. Jest również często używany do dekorowania tła mixborderów.
Piękno Pani. Herbert Stevens jest po prostu hipnotyzujący. Na cienkich, lekko kłujących pędach z dużymi jasnozielonymi liśćmi znajduje się wiele wdzięcznych kwiatów. Ich kolor może być czysto biały lub lekko kremowy. Maksymalna średnica róży Pani. Herbert Stevens będzie miał 10 cm. To cudowne piękno będzie kwitło przez cały sezon, wypełniając ogród bogatym aromatem róży herbacianej.
Róża pnąca odmiana Mrs. Herbert Stevens wyróżnia się bezpretensjonalnością. Róża ta dobrze znosi uprawę na glebach ubogich i piaszczystych. Ale najlepiej nadaje się do tego gleba gliniasta o neutralnym poziomie kwasowości. Wadą tej odmiany jest podatność na ataki owadów, takich jak przędziorków, gąsienic i skoczków.
Zabiegi takie należy wykonywać w okresie jesiennych lub wiosennych prac, przed wytworzeniem pąków i liści.
Wspinaczka lodowa (wspinaczka lodowa)
Ta odmiana białej róży pnącej jest słusznie uważana za jedną z najlepszych i najbardziej niezawodnych odmian. Ceniony jest za wyjątkowe piękno krajobrazu. To ona pozwoliła, by róża wspinaczkowa lodowa stała się najczęściej kupowaną spośród wszystkich róż grupy wspinaczy.
Krzaki róż pnących do wspinaczki lodowej dorastają do 2 metrów szerokości i 3,5 metra wysokości. Młode krzewy rosną bardzo szybko, dzięki czemu mogą wylądować przy dużych ścianach lub łukach. Na mocnych pędzlach tej odmiany znajduje się wiele kwiatów frotte, które mają mlecznobiały kolor. Oprócz niesamowitego piękna wspinaczka lodowa ma również przyjemny, słodkawy zapach miodu. Wspinaczka lodowa kwitnie przez cały sezon.
Wadą odmiany Iceberg Climbing jest to, że może być podatna na plamienie i mączniaka, zwłaszcza jeśli lato okazało się pochmurne i deszczowe.
Pani Alfred Carrière (Madame Alfred Carrière)
Kolejny najjaśniejszy przedstawiciel grupy wspinaczy. Róże tej odmiany zostały wyhodowane we Francji w 1879 roku, ale nadal cieszą się dużym zainteresowaniem.
Szerokość krzewu róży Mme Alfred Carrière wyniesie około 3 metrów, ale wysokość może wahać się od 2,5 do 5 metrów. Pędy wysokie są wyprostowane i praktycznie pozbawione cierni. Na nich, wśród dużych bladozielonych liści, bardzo efektownie wyglądają jasnobiałe duże kwiaty o średnicy od 7 do 10 cm, przypominające miskę o falistych krawędziach w kształcie. Na każdym pędzlu długich pędów tej odmiany można wytworzyć od 3 do 9 pąków. Jednocześnie pąki na samym początku mają bladoróżowy odcień, ale podczas kwitnienia stają się białe. Odmiana Mme Alfred Carrière emanuje dość silnym kwiatowym zapachem, który jest szczególnie odczuwalny z daleka.
W naszym zimnym klimacie odmiana Mme Alfred Carrière kwitnie jako pierwsza i kwitnie nie tylko przez całe lato, ale także w pierwszej połowie jesieni. W cieplejszych regionach odmiana ta kwitnie do 12 miesięcy w roku. Ta biała róża może być uprawiana w półcieniu lub w pełnym słońcu. Ale w pełnym słońcu pani Alfred Carrière będzie rosła silniejsza i trwała dłużej niż w cieniu.
Charakterystyczną cechą róży pani Alfred Carrière jest jej niewymagający skład gleby. Ponadto bardzo dobrze znosi ciepło i wilgoć. Ma dobrą odporność, ale w niesprzyjających latach może zostać zaatakowany przez mączniaka prawdziwego.
biali wędrowcy
Kręcony charakter pędów tych odmian pozwala na ich wykorzystanie do oplatania dowolnych konstrukcji, w tym łuków i pergoli.
Bobby James (Bobby James)
Wśród wszystkich wędrowców szczególne miejsce zajmuje odmiana Bobby James. Ta róża liany została wyhodowana w Anglii około 50 lat temu. To tam przyszła jej pierwsza popularność. Dziś Bobby James jest aktywnie wykorzystywany do tworzenia romantycznych aranżacji kolorystycznych w ogrodach na całym świecie.
Bobby James nie bez powodu nazywany jest różą liany. Jej pędy dorastają do 8 metrów długości i mogą splatać wszystko na swojej drodze: od małego łuku po drzewo ogrodowe. Krzewy tej odmiany są żywotne i dość kłujące. Posiadają liczne jasnozielone liście o wydłużonym kształcie. Po rozpoczęciu kwitnienia, które potrwa do końca lipca, niezwykle trudno jest dostrzec liście Bobby`ego Jamesa. W końcu całą uwagę przyciągają naręcza mlecznobiałych małych kwiatów ze złotożółtymi rdzeniami. Ich kształt przypomina nieco kwiaty wiśni, a średnica wyniesie około 5 cm. Na każdym pędzlu można jednocześnie umieścić od 5 do 15 podwójnych kwiatów. Róża ta ma bogaty aromat, który przypomina nieco piżmo.
Biorąc pod uwagę wielkość białej róży odmiany Bobby James warto wybierać do sadzenia tylko wolne miejsca z mocnymi podporami. W przeciwnym razie róża nie będzie miała gdzie rosnąć i zacznie więdnąć. Ze względu na mrozoodporność Bobby James doskonale nadaje się do uprawy w naszym klimacie.
Rektor (Rektor)
Pochodzenie róży pnącej Rektor jest wciąż przedmiotem dyskusji. Według jednej wersji Rektor to stara irlandzka odmiana, która została znaleziona w jednym z ogrodów tego kraju i przemianowana. Według innej wersji Rektor jest wynikiem przypadkowego skrzyżowania odmian białych róż pnących w irlandzkim szkółce Daisy Hills.
Szerokość jasnozielonych krzewów róży Rektora będzie wynosić 2 metry, ale wysokość może się znacznie różnić od 3 do 6 metrów. Ta odmiana zniesie każdy pomysł ogrodnika. Można je owijać wokół kolumn i łuków, puszczać ścianę, a nawet odcinać, rosnąc jak krzak.
Kwitnienie odmiany Rector jest bardzo bujne. Na każdym pędzlu ma od 10 do 50 półpełnych kwiatów o małych rozmiarach. Zaraz po otwarciu kwiaty są kremowobiałe z jasnozłotymi pręcikami. Ale na słońcu bledną do śnieżnobiałego koloru, a ich pręciki brązowieją. Zapach tej róży jest dyskretny z dominującymi nutami piżma.
Rektor jest mrozoodporny i bardzo odporny na choroby róż. Ale w deszczowe lato może pojawić się na nim nawet mączniak prawdziwy.
Śnieżyca (Śnieżyca)
Ta róża pnąca jest powtarzalna, co oznacza, że po głównym kwitnieniu może ponownie zakwitnąć. Jeśli lato okaże się gorące, Snow Goose zakwitnie do jesieni.
Odmiana Snow Goose ma standardową szerokość 1,5 metra dla róż i wysokość 3 metrów. Najczęściej Snow Goose jest używana do owijania łuków lub innych konstrukcji. Ale ta odmiana może być również używana jako roślina okrywowa.
Rozgałęzione krzewy odmiany Snow Goose praktycznie nie mają kolców. Ich ciemnozielone liście są dość małe i błyszczące. W okresie kwitnienia krzewy pokryte są drobnymi, kremowobiałymi kwiatami, które na słońcu blakną do śnieżnobiałego koloru. Kwiaty tej odmiany nie przypominają róży ani dzikiej róży. Ze względu na wiele wąskich płatków o różnej długości przypominają bardziej stokrotki. Śnieżyca kwitnie bardzo obficie. Na każdym z pędzli może uformować się od 5 do 20 kwiatów o średnicy od 4 do 5 cm. Aromat tej odmiany róży jest lekki, dyskretny i lekko słodki.
Śnieżyca jest umiarkowanie odporna na mączniaka prawdziwego. Ale z drugiej strony dobrze zimuje i nie wymaga specjalnej opieki.
Róże pnące białych odmian wprowadzą do ogrodu delikatność, lekkość i romantyzm. Aby ich lądowanie zakończyło się sukcesem, a wzrost był dobry, zalecamy zapoznanie się z filmem:
