Zawilce: zdjęcie kwiatów, opis

Zadowolony

Ogólny opis zawilców
Klasyfikacja według rodzaju kłącza i okresu kwitnienia
Podstawy pielęgnacji anemonów
Wniosek

Zawilec lub zawilec to wieloletnia roślina z rodziny Jaskier. Rodzaj składa się z około 150 gatunków iw warunkach naturalnych jest szeroko rozpowszechniony na półkuli północnej, z wyjątkiem tropików. Zawilce rosną głównie w strefie umiarkowanej, ale niektóre z najpiękniejszych przybyły do nas z Morza Śródziemnego. Dziewięć gatunków żyje za kołem podbiegunowym, a 50 w krajach byłego Związku Radzieckiego.

Nazwa „zawilec” jest tłumaczona z greckiego jako „córka wiatru”. Kwiat jest czczony w wielu krajach, wokół niego powstaje wiele legend. Uważa się, że to właśnie zawilce wyrosły w miejscu ukrzyżowania Jezusa Chrystusa, tuż pod krzyżem. Ezoterycy twierdzą, że zawilec symbolizuje smutek i przemijanie życia.

To bardzo piękny kwiat, a dzięki swojej różnorodności gatunkowej zadowoli każdy gust. Rośliny bardzo różnią się wyglądem i wymaganiami dotyczącymi warunków wzrostu. Zawilce wczesną wiosną są zupełnie inne niż kwitnące jesienią.

Ogólny opis zawilców

Zawilce to byliny zielne z mięsistym kłączem lub bulwą. W zależności od gatunku mogą osiągnąć wysokość od 10 do 150 cm. Liście anemonu są najczęściej rozcinane lub oddzielane od strony dłoni. Czasami łodygi kwiatowe wyrastają z podstawowej rozety, której nie ma u niektórych gatunków. Kolor liści może być zielony lub szarawy, u odmian srebrzysty.

Kwiaty anemonowe pojedynczo lub zebrane w grupy w luźne parasole. Kolorystyka u gatunków naturalnych jest często biała lub różowa, niebieska, niebieska, rzadko czerwona. Odmiany i mieszańce, zwłaszcza w zawilce, uderzająca różnorodność kolorów. Symetryczne kwiaty w naturalnych gatunkach są proste, mają 5-20 płatków. Formy kulturowe mogą być frotte i pół-podwójne.

Po kwitnieniu powstają małe owoce w postaci nagich lub owłosionych orzechów. Mają słabe kiełkowanie. Najczęściej zawilce rozmnażają się wegetatywnie - kłącza, potomstwo i bulwy. Wiele gatunków wymaga schronienia na zimę a nawet kopanie i przechowywanie w chłodne dni w dodatniej temperaturze.

Wśród zawilców znajdują się kochający cień, odporny na cień, i wolą jasne oświetlenie. Wiele z nich jest wykorzystywanych jako rośliny ozdobne w projektowaniu krajobrazu, anemon koronowy jest uprawiany do cięcia, anemon jaskier i anemon dębowy są wykorzystywane do wytwarzania leków.

Ważny! Jak wszyscy członkowie rodziny, zawilce są trujące i nie należy ich jeść.

Klasyfikacja według rodzaju kłącza i okresu kwitnienia

Oczywiście nie wymienimy tu wszystkich 150 gatunków. Podzielimy się na grupy ukwiały, najczęściej uprawiane jako rośliny uprawne lub zajmujące się tworzeniem mieszańców. Zdjęcia kwiatów uzupełnią ich krótki opis.

Wcześnie kwitnące zawilce kłączowe

Zawilce efemerydalne kwitną jako pierwsze. Kwitną po stopieniu śniegu, a gdy pąki usychają, część powietrzna wysycha. Mają bardzo krótki okres wegetacyjny, efemerydy wyrastają na obrzeżach lasu i mają długie, połączone kłącza. Kwiaty są zwykle samotne. Należą do nich ukwiały:

dubrawnaja. Wysokość do 20 cm, kwiaty białe, rzadko zielonkawe, kremowe, różowe, liliowe. Często spotykany w lasach liściastych Rosji. Istnieje kilka form ogrodowych.
Lyuticznoja. Ten anemon dorasta do 25 cm. Jej kwiaty naprawdę przypominają jaskier i mają żółty kolor. Formy ogrodowe mogą być frotte, z fioletowymi liśćmi.
Ałtaj. Osiąga 15 cm, kwiat zawiera 8-12 upławy płatki, które na zewnątrz mogą mieć niebieskawy kolor.
Gładki. Dość zwyczajny anemon, wyróżniający się dużymi pręcikami wewnątrz białych kwiatów.
Ural. Różowe kwiaty kwitną późną wiosną.
niebieski. Wysokość rośliny - ok 20 cm, kolor kwiatu - biały lub niebieski.

Ukwiały bulwiaste

Nieco później kwitną zawilce bulwiaste. Oto najpiękniejsi przedstawiciele rodzaju o krótkim okresie wegetacyjnym:

koronowany. Najpiękniejszy, kapryśny i ciepłolubny ze wszystkich zawilców. Uprawiana do cięcia, ozdabia klomby. Formy ogrodowe mogą osiągnąć wysokość 45 cm. Kwiaty podobne do maku mogą być pojedyncze lub podwójne, w różnych kolorach, jasne lub pastelowe, a nawet dwukolorowe. Ten anemon jest używany jako roślina pędząca.
Przetarg (Blanda). zimny, odporny anemon. Jest światłolubna, odporna na suszę, dorasta do 15 cm, posiada wiele form ogrodowych o różnej kolorystyce kwiatów.
Sadowaja. Kwiaty tego gatunku osiągają wielkość 5 cm, krzewy - 15-30 cm. Różni się ażurowym ulistnieniem i różnorodną kolorystyką form kulturowych. Bulwy anemonu są wykopywane na zimę.
Kaukaski. Anemon wysokość 10-20 cm, niebieskie kwiaty. Jest to roślina mrozoodporna, preferująca miejsca nasłonecznione i umiarkowane podlewanie.
Apeniny. Zawilec o wysokości ok 15 cm z pojedynczymi kwiatami koloru niebieskiego o średnicy 3 cm. Gatunki odporne na zimno, zimujące w ziemi.

Komentarz! Zawilec koronowy i inne gatunki, które wymagają kopania jesienią, kwitną na działkach domowych znacznie później niż w warunkach naturalnych. Wynika to z czasu ich sadzenia w ziemi.

jesienne ukwiały

Zawilce, których kwiaty kwitną późnym latem - wczesną jesienią, są zwykle dzielone na osobną grupę. Wszystkie są kłączowe, wysokie, w przeciwieństwie do innych gatunków. Kwiaty jesiennych zawilców zbierane są w luźne kwiatostany racemose. Łatwo się nimi opiekować, najważniejsze jest to, że roślina przetrwa przeszczep. Należą do nich wiatraki:

język japoński. Gatunek anemon dorasta do 80 cm, odmiany do 70-130 cm. Szarozielone, pierzasto rozcięte liście mogą wydawać się szorstkie, ale łagodzą je proste lub półpełne eleganckie kwiaty w pastelowych odcieniach zebrane w grupy.
Hubei. W warunkach naturalnych dorasta do 1,5 m, formy ogrodowe są hodowane tak, aby roślina nie przekraczała 1 m². Liście zawilca są ciemnozielone, kwiaty są mniejsze niż u poprzednich gatunków.
winorośli. Ten anemon jest rzadko uprawiany jako roślina ogrodowa, częściej wykorzystywany do tworzenia nowych mieszańców. Jej liście są bardzo duże, mogą osiągnąć 20 cm i mają nie 3, a 5 płatków.
poczuł. Najbardziej odporny na zimę jesienny zawilec. Dorasta do 120 cm, różni się pachnącymi kwiatami o różowych odcieniach.
hybrydowy. Najpiękniejszy z jesiennych zawilców. Ta odmiana jest sztucznie tworzona z powyższych zawilców. Może mieć jasny kolor i duże pojedyncze lub półpełne kwiaty.

Należy tutaj powiedzieć, że zawilce japońskie i Hubei są często uważane za ten sam gatunek. Nie ma zgody w tej kwestii nawet wśród naukowców, ponieważ nieznacznie się różnią. Uważa się, że anemon Hubei przybył do Japonii w czasach dynastii Tang w Chinach, przez tysiąclecia dostosowywał się do lokalnych warunków i zmieniał. Zapewne jest to bardzo interesujące dla wąskich specjalistów, ale wystarczy nam wiedzieć, że te zawilce świetnie prezentują się w ogrodzie i nie wymagają dużej pielęgnacji.

Zawilce tworzące korzenie potomstwa

Te zawilce są najłatwiejsze do rozmnażania. Ich okres wegetacyjny jest wydłużony przez cały sezon, a odrosty korzeniowe są łatwe do przesadzenia, minimalnie uszkadzając krzew mateczny. Ta grupa obejmuje ukwiały:

Lesnaya. Wysokość wiesiołka od 20 do 50 cm. Kwiaty duże do 6 cm średnicy, białe. Dobrze rośnie w półcieniu. W kulturze od XIV wieku. Istnieją formy ogrodowe z kwiatami pełnymi lub dużymi do 8 cm średnicy.
Rozwidlony. Ten anemon rośnie na łąkach wodnych, może osiągnąć 30-80 cm. Jej głęboko rozcięte liście są owłosione poniżej, małe białe kwiaty mogą mieć czerwonawy odcień z tyłu płatka.

Zawilce Ameryki Północnej

Zawilce, których naturalnym zasięgiem jest Ameryka Północna, Sachalin i Wyspy Kurylskie, zwykle wyróżnia się osobną grupę. Rzadko je widujemy, chociaż wyglądają bardzo atrakcyjnie i wyróżniają się długim kwitnieniem. Są to ukwiały:

Multiseps (wielogłowy). Miejsce narodzin kwiatu to Alaska. Rzadki w kulturze i przypomina maleńkiego lumbago.
Multifida (wielocięcie). Ukwiał jest tak nazwany, ponieważ jego liście wyglądają jak ból pleców. Pod koniec wiosny pojawiają się jasnożółte kwiaty o średnicy 1-2 cm z zielonymi pręcikami. Absolutnie nie toleruje przeszczepów, rozmnażanych przez nasiona. Szeroko stosowany w tworzeniu hybryd.
kanadyjski. Ten anemon kwitnie przez całe lato, ma długie liście, białe gwiaździste kwiaty wznoszą się 60 cm nad ziemią.
kulisty. Jej zasięg rozciąga się od Alaski po Kalifornię. Anemone dorasta do 30 cm, kolor kwiatów od sałaty do fioletu. Swoją nazwę zawdzięcza okrągłym owocom.
Drumoda. Ten anemon rośnie na tym samym rozległym obszarze, co poprzedni gatunek. Jej wysokość to 20 cm, białe kwiaty od spodu pomalowane są na zielono lub niebiesko.
Kwiat Narcyza (belka). Kwitnie latem, osiąga wysokość 40 cm. Dobrze rośnie na glebach wapiennych. Kwiat tego anemonu naprawdę wygląda jak cytryna lub żółtawo-biały narcyz. Szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu.
Parviflora (drobnokwiatowa). Rośnie od Alaski po Kolorado na górskich łąkach i zboczach. Liście tego anemonu są bardzo piękne, ciemnozielone, błyszczące. Pojedyncze kremowe kwiaty małe.
Oregon. Wiosną na krzaku o wysokości ok. 30 cm pojawiają się niebieskie kwiaty. Anemon różni się tym, że ma jeden liść podstawowy i trzy na łodydze. Formy ogrodowe maluje się inaczej, są odmiany karłowate.
Richardson. Bardzo piękny anemon, mieszkaniec górskiej Alaski. Jasnożółty kwiat na miniaturowym krzewie o wysokości 8-15 cm nadaje się do ogrodów skalistych.

Podstawy pielęgnacji anemonów

Co musisz wiedzieć, opiekując się anemonem?

Wszystkie gatunki dobrze rosną w półcieniu. Wyjątkiem są zawilce bulwiaste, potrzebują więcej słońca. Wczesnowiosenne epifity kochają cień.
Gleba musi być wodna i oddychająca.
Gleby kwaśne nie nadają się na ukwiały, należy je odtleniać mąką popiołową, wapienną lub dolomitową.
Sadząc ukwiały bulwiaste pamiętaj, że gatunki ciepłolubne trzeba wykopać na zimę. Do października przechowuje się je w temperaturze około 20 stopni, potem obniża się do 5-6.
Podlewaj anemon raz w tygodniu na wiosnę. W gorące, suche lata będziesz musiał codziennie nawilżać glebę w kwietniku zawilcem koronowym.
Zawilec najlepiej przeszczepić wiosną lub po kwitnieniu.
Wykopywanie ukwiałów, które nie hibernują w ziemi, należy zakończyć przed zniknięciem ich części naziemnej.
Niedopuszczalna jest stagnacja wilgoci u korzeni.
Zawilec koronowy potrzebuje więcej pokarmu niż inne gatunki.
Zawilce kwitnące jesienią są mniej kapryśne niż inne gatunki.
Zawilec ma kruchy korzeń. Nawet łatwe w pielęgnacji rośliny nie rosną dobrze w pierwszym sezonie, ale potem szybko zyskują zieloną masę i rosną.
Zawilce należy odchwaszczać ręcznie. Nie można poluzować gleby pod nimi - spowoduje to uszkodzenie delikatnego korzenia.
Sadzenie zawilców najlepiej natychmiast ściółkować suchą próchnicą. Zatrzymuje wilgoć, utrudnia chwastom drogę do światła i służy jako organiczny opatrunek wierzchni.
Nawet zimujące jesienią w ziemi ukwiały najlepiej pokryć torfem, próchnicą lub suchymi liśćmi. Warstwa ściółki powinna być grubsza, im dalej na północ znajduje się twój region.

Wniosek

Zawilce to piękne kwiaty. Są gatunki bezpretensjonalne, które nadają się do ogrodu o niskich wymaganiach konserwacyjnych, i są kapryśne, ale tak piękne, że nie można od nich oderwać oczu. Wybierz te, które odpowiadają Twojemu gustowi.