Anemon dębowy: fotografia, sadzenie i pielęgnacja
Zadowolony
Zawilec dębowy lub zawilec dębowy (zawilec nemorosa) to jedna z najładniejszych wieloletnich roślin zielnych w naszych lasach. Niezwykłe, latające kwiaty, rozświetlające przestrzeń między drzewami, kojarzyły się z przebiśniegami, które nie wszędzie rosną. Odzwierciedlają to regionalne nazwy anemonu: śnieżna dziewica, biały. Ta wcześnie kwitnąca roślina efemerydowa znika z pola widzenia, gdy tylko nasiona dojrzeją. Poetycka dusza ludu, zafascynowana delikatnym kwiatem, stworzyła pouczającą legendę o pochodzeniu rośliny.
Zawilec dębowy – pocieszenie dla Ewy. Kiedy Adam i Ewa opuścili Raj, spadł na nich śnieg i gorzko płakali. Stwórca zlitował się, a niektóre płatki śniegu zamieniły się w urocze kwiaty, jak obietnica niebiańskiego wsparcia w ziemskim losie. Anemon dębowy naprawdę stał się nieodzowną rośliną leczniczą w medycynie ludowej.
Ulubiony wiosenny kwiat
Zawilec wyróżnia się wśród innych zielnych bylin na leśnym dywanie z filigranowymi, trzykrotnie rozciętymi liśćmi, które tworzą rozległe, jasno nasycone zielenią kurtyny. Szypułki odchodzą od kłącza pojedynczo, nie ma działek kielicha, więc wszystkie 6-8 płatków kwiatów są łatwo podatne na najmniejszy powiew wiatru. Stąd potoczna nazwa rośliny - zawilec. Jej białe, liliowe lub jasnoróżowe pojedyncze kwiaty, do 2-3 cm średnicy, niczym wdzięczne leśne baletnice, z gracją tańczą, entuzjastycznie śpiewając hymn do wiosny w cichym, budzącym się kwietniowym lesie. Zawilec dębowy kwitnie do połowy maja.
A liczne nasiona ukryte w krótkowłosym podłużnym niełupku z oleistym wyrostkiem dojrzewają w czerwcu - ku uciesze mrówek, które uparcie sadzą dalej zawilca dębowego. Roślina z powodzeniem rozmnaża się również wegetatywnie – jej gładkie, cylindryczne kłącze rozpościera się poziomo, tworząc malownicze zarośla. Łodyga dębu anemonowego jest samotna, rzadko owłosiona, wyprostowana, w sprzyjających warunkach osiąga 25 cm wysokości, otoczona liśćmi z krótkimi ogonkami, zebrana po trzy w okółku.
Wieloletnia roślina zielna zawilec dąb (anemone nemorosa) swoją nazwą wskazuje na zasięg występowania - lasy liściaste, występujące na obrzeżach lasów świerkowych, gdzie kiedyś rosły dęby. Dobrze rośnie na luźnych żyznych glebach. Rozprzestrzenione w całej Europie, blisko spokrewnione gatunki występują na Syberii. Teraz zawilec dębowy lub zawilec dębowy (zawilec nemorosa) jest wymieniony w Czerwonej Księdze wielu państw, w tym Rosji. Jej piękno przyciąga ludzi, którzy ciągnąc za łodygę, łamią kłącze, niszcząc całą dziką roślinę. Ale wieloletni anemon dębowy może żyć w jednym miejscu nawet do 50 lat!
3
Zawilce w naszych ogrodach
Dziko rosnące ukwiały śmiało zdobywają swoje miejsce w ogrodach. Efektownie prezentują się nie tylko delikatne kwiaty, ale także rzeźbione liście tej zielnej rośliny.
Stanowią wyrafinowaną ozdobę do:
- obrzeża położone w pobliżu krzewów ozdobnych;
- małe klomby pod drzewami owocowymi;
- zjeżdżalnie ogrodowe.
Harmonijne sąsiedztwo przeszczepionych dziko rosnących ukwiałów z drobnymi odmianami roślin cebulowych, bratkami, różnymi pierwiosnkami. Na otwartym terenie, anemon dębowy jest bardzo skuteczną rośliną zielną, ze względu na zdolność jego kłącza do rozprzestrzenienia się na dużej przestrzeni w stosunkowo krótkim czasie.
Plantacje zawilców dębowych z powodzeniem rozwijają się w warunkach zbliżonych do naturalnych, sadzenie i pielęgnacja bylin jest dość prosta. Trochę cienia latem i słońca na wiosnę. Zwykle do rozmnażania dzikich ukwiałów pobiera się tylko kawałki kłącza z pąkami.
Konieczne jest sadzenie na głębokości 8-10 cm w lipcu lub sierpniu, kiedy już obumarła naziemna część tej wieloletniej rośliny zielnej. Zawilec dębowy jest mrozoodporny, idealny na otwarty teren, ponieważ nie wymaga schronienia na zimę. Chociaż pąki kwiatowe, które tworzą się na kłączach jesienią, mogą cierpieć z powodu silnych mrozów.
Należy podkreślić, że sadzenie i pielęgnacja licznych ogrodowych form zawilca, które są hodowane przez hodowców, są niemal identyczne z pielęgnacją uprawy przesadzanych dzikich roślin.
- Wybierz miejsce bogate w próchnicę, o lekko kwaśnej lub zasadowej luźnej żyznej glebie;
- Czasami do gleby dodaje się trochę piasku, dzięki czemu staje się ona bardziej wodna i oddychająca;
- Szczególną uwagę zwraca się na prawidłowe podlewanie: grunt, na którym rosną ukwiały, powinien być wilgotny, ale bez stojącej wody;
- Idealnym rozwiązaniem jest ściółkowanie liśćmi drzew owocowych;
- Anemon z wdzięcznością reaguje obfitym kwitnieniem na nawożenie nawozami.
Popularne są obecnie rośliny o płatkach o różnych kolorach, w których część podziemna to guzki, a nie kłącza. Warunki sadzenia i opieki nad nimi są nieco inne.
Zawilec z drewna dębowego Vestal ma szczególny urok. Jej ekskluzywne, duże, śnieżnobiałe porcelanowe kwiaty mają średnicę 6 cm. Główną zaletą jest pompon frotte w środku kwiatu, który jest uformowany z wąskich płatków. Otoczone koronkowymi liśćmi puszyste kwiaty dębowego zawilca Vestal sprawiają niezatarte wrażenie piękna i wdzięku. Okres kwitnienia tej wieloletniej rośliny zielnej, w odpowiednich warunkach sadzenia i pielęgnacji, może sięgać dwóch tygodni.
Uzdrawiająca moc pierwiosnka
Wśród cech dziko rosnącego zawilca dębowego jedną z najcenniejszych jest lecznicze przeznaczenie rośliny. Stosowany tylko w medycynie ludowej. Ma właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe, przeciwskurczowe i napotne. Ziele zawilec stosowane jest przy chorobach serca, żołądka, a także w leczeniu krztuśca, dny moczanowej, paraliżu, zapalenia płuc, dermatozy.
Najczęściej ziele anemonów zbierane jest do użytku zewnętrznego w postaci okładów, w celu złagodzenia stanu przy reumatyzmie i dnie moczanowej. W przypadku trudno gojących się ran lub dermatoz popularne są różne płyny lub płyny do płukania.
Do infuzji sucha trawa anemonowa jest miażdżona, dwie łyżeczki wlewa się do szklanego pojemnika i wlewa się szklankę nie gorącej, ale przegotowanej wody. Nalegaj dzień.
Surowo zabrania się stosowania jakichkolwiek postaci dawkowania z anemonu dębowego (anemone nemorosa):
- w ciąży, ponieważ odnotowuje się jego nieudane właściwości;
- cierpiących na stany zapalne nerek.
Nawet podczas zbierania ziela anemonu do użytku zewnętrznego należy zachować środki ostrożności, używając rękawic. Przy lekkomyślnym zachowaniu możliwe są oparzenia skóry i błon śluzowych.
Ocalenie piękna lasu jest w naszych rękach
Ta dzika roślina zielna o pięknych kwiatach jest na skraju wyginięcia dzięki swoim właściwościom leczniczym, aw naszych czasach – po prostu dzięki swojemu wyjątkowemu i pełnemu szacunku pięknu. Aby nie zaszkodzić przyrodzie, lepiej podziwiać niesamowicie delikatny kwiatek, zrobić mu zdjęcie, ale nie zrywać.
