Jakie choroby przenoszą gołębie?

Opinia o gołębiach jako symbolach pokoju wyrosła ze starożytnego greckiego mitu o gołębicy, która gnieździła się w hełmie Marsa, boga wojny. W rzeczywistości gołębie nie są spokojnymi ptakami i często zabijają swoich słabych krewnych. Ale gołębie nie ograniczają się do kanibalizmu. Gołębie - nosiciele chorób dla ludzi, mogą działać jako broń biologiczna w okolicy, której antypodami są zgodnie z mitem ptaki.

Czy można zachorować od gołębi?

Nawet bez bezpośredniego kontaktu z gołębiem człowiek nie ma zerowych szans na zarażenie się antropozoonotem, czyli chorobą wspólną dla zwierząt i ludzi. Wiele chorób gołębi przenoszonych jest przez skażoną kałem wodę, żywność lub powierzchnie. Miejskie gołębie wypróżniają się siedząc na balustradach balkonowych. Wystarczy nie myć rąk po dotknięciu barierki, aby zarazić się jedną z groźnych dla człowieka chorób gołębi. U ptaków takie choroby nie są leczone. Antybiotyki mogą pomóc ludziom. Ale niektóre choroby przenoszone przez gołębie są trudne do wyleczenia. Takie choroby gołębi mają czas, aby pozostawić nieodwracalne szkody w ludzkim ciele.

Jak dochodzi do infekcji

Wiele chorób zakaźnych gołębi przenosi się „tradycyjnym” sposobem. Oznacza to, że odchody gołębi zanieczyszczają wodę i żywność. Latem gołębie depczą parapet, wszczynając bójki i wzniecając kurz. Okna są zwykle otwarte do wentylacji. Cząstki kurzu i śmieci unoszone przez gołębie wlatują do mieszkania i wpadają do otwartych pojemników z jedzeniem. W ten sposób osoba zostaje zarażona przez przewód pokarmowy.

Jedna z najniebezpieczniejszych chorób gołębi dla ludzi, która powoduje kaszel podobny do przeziębienia, jest przenoszona drogą powietrzną. To jest ornitoza. Często nazywa się ją „chorobą papug”, ponieważ może być zarażona nie tylko gołębiami, ale także domowymi ptakami ozdobnymi.

Innym sposobem zarażania gołębi chorobami są pasożyty ssące krew. Kleszcze twardoskóre, „chwalebne” ze względu na zdolność przenoszenia zapalenia mózgu, pasożytują również na gołębiach. Oprócz kleszczowego zapalenia mózgu kleszcze mogą być nosicielami innych chorób gołębi. Błędy gołębi mogą również przenosić choroby gołębi. Różnica między pasożytami polega na tym, że kleszcz może w każdej chwili spaść z gołębia i upaść na podłogę balkonu lub mieszkania, a pluskwy żyją w gołębich gniazdach.

Jakie choroby niosą gołębie dla ludzi?

Większość chorób przenoszonych na ludzi przez gołębie nie jest powodowana przez wirusy, ale przez bakterie i pierwotniaki. Ale ponieważ patogeny gołębi są specyficzne, jedna osoba zachoruje. Choroby gołębi nie mogą być przenoszone z człowieka na człowieka. Wyjątkiem jest ornitoza, która może zarazić całą rodzinę. Zwykle źródłem infekcji w „masowej” chorobie jest niedawno zakupiona papuga. Jeśli nikt nie przyniósł do domu chorego gołębia.

Bardzo łatwo jest przywieźć chorego gołębia do domu. Młode gołębie nie mogą w pełni latać. Ludzie łapią małe gołębie z litości. W najlepszym razie postawili je wyżej, ale już był kontakt. W najgorszym przypadku przywożą gołębie do domu. Możesz spotkać dorosłego gołębia nielota. Wiele osób myśli, że kot skrzywdził gołębia i starają się go wyleczyć w domu. Ale nielotny dorosły gołąb jest chory. A trzecia opcja to gniazdo gołębi na balkonie: choroby, które noszą gołębie, są ukryte u ptaków i „aktywowane” w ludzkim ciele. Gniazdo gołębi na balkonie nie jest radością i nie „dobrym omenem: ktoś się wkrótce ożeni/ożeni”, ale potencjalnym źródłem chorób przenoszonych przez gołębie:

• ornitoza;
• salmonelloza;
• kampylobakterioza;
• listerioza;
• tularemia;
• kryptokokoza;
• toksoplazmoza;
• Choroba rzekomego pomoru drobiu.

Na tle tych chorób można zignorować taki „drobiazg”, jak uczulenie na łuski z piór spadające z gołębi. Nie wszyscy są uczuleni na gołębie.

ornitoza

Mniej znana niż leptospiroza, ostra choroba zakaźna ptaków. Powoduje chorobę Chlamydia psittaci. U gołębi choroba często przebiega bezobjawowo, ale czasami staje się kliniczna. Głównym objawem choroby jest całkowity brak strachu gołębia przed osobą. Gołąb nie stara się unikać kontaktu. Upierzenie gołębia jest często rozczochrane, pojawiają się również surowiczo-ropne wypływy z oczu. Żal mi takiego gołębia i nie możesz się z nim skontaktować.

Czynnik sprawczy ornitozy utrzymuje się w środowisku zewnętrznym do 3 tygodni. Zewnętrznie zdrowy gołąb przenosi chorobę, uwalniając chlamydię do środowiska zewnętrznego wraz z odchodami. Po dostaniu się do organizmu człowieka wraz z kurzem bakteria wnika do komórek, gdzie się rozwija. Pojawienie się pierwszych objawów choroby zależy od miejsca wniknięcia chlamydii. Ornitoza wpływa na:

• płuca;
• OUN;
• wątroba;
• śledziona.

U ludzi choroba zwykle zaczyna się od uszkodzenia układu oddechowego, ponieważ jest to główna droga przenoszenia ornitozy z ptaków na ludzi.

Ornitoza u ludzi jest dość ciężka i może powodować poważne komplikacje. Istnieją dwie formy choroby: ostra i przewlekła. Ostra - najczęstsza postać po zarażeniu przez gołębia lub innego ptaka. Okres inkubacji trwa od 6 do 14 dni. Zaczyna się jako infekcja płuc:

• nagły wzrost temperatury do 39 ° C;
• bół głowy;
• Katar;
• zatkany nos;
• ogólna słabość;
• ból w mięśniach;
• utrata apetytu;
• swędzenie i suchość w gardle.

Po kilku dniach rozwija się suchy kaszel, pojawia się ból w klatce piersiowej, nasilany przez inhalację. Później kaszel suchy zamienia się w mokry z produkcją plwociny.

Jeśli objawy ornitozy zostały pomylone z objawami częstszych chorób układu oddechowego: zapaleniem płuc, zapaleniem oskrzeli, ostrymi infekcjami dróg oddechowych, ostrymi infekcjami wirusowymi dróg oddechowych, leczenie zostanie przepisane nieprawidłowo, a chlamydia zdąży dostać się do krwiobiegu, powodując uszkodzenie narządy wewnętrzne i centralny układ nerwowy.

Klęska nadnerczy, ośrodkowego układu nerwowego oraz obrzęk wątroby i śledziony charakteryzuje się przewlekłą postacią choroby. Ponieważ chlamydia zatruwa organizm produktami odpadowymi, pacjent ma ciągłe zatrucie z niezmiennie wysoką temperaturą do 38 ° C i objawami zapalenia oskrzeli. Postać przewlekła może trwać dłużej niż 5 lat.

Postać ostra może być typowa dla rozwoju zapalenia płuc i atypowa, w której bez uszkodzenia płuc rozwija się zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i choroba papuzia. Chorobę można leczyć, ale to długi i skomplikowany proces. Wymaga specyficznej antybiotykoterapii przez 2-3 miesiące. Odporność po wyzdrowieniu nie trwa długo i prawdopodobne są powtarzające się przypadki choroby.

Komplikacje

Ornitoza jest niebezpieczna, a rozwój chorób prowadzących do śmierci: ostra niewydolność serca i zakrzepowe zapalenie żył. Rozwija się również zapalenie wątroby i zapalenie mięśnia sercowego. W zakażeniach wtórnych obserwuje się ropne zapalenie ucha środkowego i zapalenie nerwu. Kobiety w ciąży usuwają płód.

salmonelloza

Najbardziej „słynna” choroba ptaków, która jest przenoszona nawet przez jaja kurze. Jest to również główna choroba przenoszona na ludzi przez gołębie. Częstość występowania salmonellozy tłumaczy się tym, że pisklęta zarażają się jeszcze w jaju. U gołębi salmonelloza często występuje bez objawów zewnętrznych. Chora samica składa już zakażone jaja. Objawy kliniczne choroby pojawiają się, gdy gołąb słabnie z tego czy innego powodu.

Salmonelloza przenoszona jest poprzez odchody i bezpośredni kontakt z chorymi gołębiami. U ludzi salmonella zlokalizowana jest w jelicie cienkim, powodując choroby przewodu pokarmowego.

Okres inkubacji salmonellozy może wynosić od 6 godzin do 3 dni. Najczęściej okres utajony trwa 12-24 godziny. Przebieg choroby może być ostry lub utajony. W pierwszym przypadku objawy choroby są dobrze wyrażone, w drugim osoba może nawet nie być świadoma infekcji, będąc nosicielem salmonelli i zarażając innych.

Po skolonizowaniu jelita cienkiego Salmonella namnaża się i wydziela toksynę, która zatruwa organizm. Oznaki zatrucia:

• utrata wody przez ściany jelit;
• naruszenie tonu naczyń krwionośnych;
• Dysfunkcja OUN.

Zewnętrznie salmonelloza wyraża się jako choroba przewodu pokarmowego. Często salmonelloza jest mylona z ciężkim zatruciem spowodowanym zepsutą żywnością:

• wymiociny;
• mdłości;
• podniesiona temperatura;
• bół głowy;
• ogólna słabość;
• ciężkie zaburzenia jelit, wyrażające się w luźnych, wodnistych stolcach;
• ból brzucha.

Odwodnienie z powodu ciężkiej biegunki. W wyniku ekspozycji na toksyny powiększa się wątroba i śledziona. Może rozwinąć się niewydolność nerek.

Dzięki szybkiej diagnozie i odpowiedniemu leczeniu salmonelloza znika w ciągu 10 dni. Do leczenia stosuje się antybiotyki z grupy penicylin i fluorochinolony.

kampylobakterioza

Jedna z chorób, która przebiega bezobjawowo u gołębi, ale u ludzi powoduje poważne uszkodzenia prawie wszystkich układów organizmu.

Choroba dotyczy również infekcji jelitowych. Campylobacter przedostaje się do przewodu pokarmowego człowieka poprzez pokarm i wodę skażoną gołębiami. Szczególnie dotknięte są małe dzieci, które nie mają silnej odporności. Campylobacter może powodować sepsę u dzieci poniżej 1 roku życia.

Ponieważ dzieci uwielbiają wkładać palce do buzi, wystarczy, że dziecko dotknie barierki skażonej gołębiami, aby zarazić się kampylobakteriozą. Choroba ma bardzo różne objawy i można ją łatwo pomylić z innymi chorobami.

Rozwój choroby

Okres inkubacji trwa 1-2 dni. Potem pojawiają się oznaki grypy, które zwodzą większość rodziców:

• bół głowy;
• gorączka;
• ból mięśni;
• złe samopoczucie;
• wzrost temperatury do 38°С.

Ten stan utrzymuje się przez 24-48 godzin. Ten okres nazywa się prodromalnym, czyli bezpośrednio poprzedzającym chorobę.

Po okresie prodromalnym pojawiają się objawy prawdziwej choroby związanej z infekcjami jelitowymi:

• mdłości;
• wymiociny;
• silny ból brzucha;
• ciężka biegunka, stolec staje się pienisty, cienki i cuchnący;
• możliwe odwodnienie z powodu biegunki.

2 dni po wystąpieniu objawów tej choroby pojawiają się objawy zapalenia jelita grubego. Ból brzucha staje się skurczowy, często naśladując obraz zapalenia wyrostka robaczkowego z objawami zapalenia otrzewnej.

Leczenie jelitowej postaci choroby prowadzi się za pomocą erytromycyny i fluorochinolonów. Pozajelitowe – tetracyklina lub gentamycyna. Rokowanie dla choroby jest zwykle dobre, ale śmierć może nastąpić u małych dzieci i osób z obniżoną odpornością.

Listerioza

Uzyskanie listeriozy od gołębi jest trudniejsze niż innych chorób, ale nie ma rzeczy niemożliwych. Listeria monocytogenes jest interesująca, ponieważ jej naturalnym pierwotnym rezerwuarem jest gleba. Stamtąd wchodzi do roślin. I dopiero wtedy "przenosi się" do roślinożerców. Listerioza najczęściej zaraża się poprzez spożywanie skażonej żywności i wody.

Nie ma oczywistych sposobów na zarażenie listeriozy od gołębia, ale znowu trzeba pamiętać o problemie niemytych rąk. Najkorzystniejszym środowiskiem do rozmnażania listerii jest wierzchnia warstwa kiszonki. W ten sposób bydło i gołębie wiejskie zarażają się bakteriami.

Na pierwszy rzut oka listerioza nie ma nic wspólnego z gołębiami miejskimi. Ale są miejskie wysypiska z gnijącymi odpadami spożywczymi, które doskonale zastępują silos. Gołąb jest prawie wszystkożernym ptakiem. Po przejściu przez odpady gołąb sam ulega zakażeniu i staje się mechanicznym nosicielem bakterii. Gołębie potrafią latać na duże odległości. Po zjedzeniu na wysypisku gołębie wracają na dachy, balkony i parapety domów, stając się nosicielami choroby. Przenoszenie listeriozy na ludzi staje się tutaj kwestią technologii.

Choroba u gołębi ma zwykle przebieg utajony. Listerioza objawia się otwarcie u osłabionych gołębi. Ponieważ listeria wpływa na układ nerwowy, wyraźne objawy kliniczne oznaczają, że gołąb już umiera. W takim przypadku listerioza może być już przekazywana bezpośrednio z gołębia na osobę poprzez kontakt.

Listeria zwykle wnika do organizmu człowieka przez przewód pokarmowy. Choroba zaczyna się od infekcji jelitowej. Dalszy rozwój objawów zależy od lokalizacji kolonii Listeria.

Objawy listeriozy

Grupy ryzyka dla listeriozy:

• dzieci do roku;
• kobiety w ciąży;
• dorośli powyżej 55 lat;
• osoby z cukrzycą, rakiem lub HIV;
• leczenie kortykosteroidami.

Zakażenie Listeria CNS może prowadzić do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i zapalenia mózgu. Zgłaszano również zgony z powodu listeriozy.

Okres inkubacji trwa od kilku dni do kilku tygodni. Czasami może to zająć kilka miesięcy. W tym czasie człowiekowi udaje się zapomnieć o kontakcie z gołębiami i nie jest świadomy infekcji. Ze względu na dużą zmienność objawów dokładną diagnozę stawia się w laboratorium i nie wcześniej niż 2 tygodnie od daty pobrania próbki. Musisz jak najszybciej rozpocząć leczenie. W sumie istnieje 10-18 postaci choroby.

Ostry:

• dreszcze;
• bół głowy;
• ból mięśni i stawów;
• po 3 tygodniach wzrost wątroby, śledziony i węzłów chłonnych;
• pojawienie się czerwonej wysypki na ciele z utworzeniem „motyla” na twarzy i zgrubieniem grudek w stawach-

Trzewiowy:

• gorączka;
• powiększenie i bolesność węzłów chłonnych;
• zaparcie;
• nieżytowa dusznica bolesna;
• powiększenie śledziony i wątroby;

gruczołowy-

• zwiększona potliwość;
• dreszcze;
• gorączka;
• powiększone węzły chłonne, śledziona i wątroba;
• czasami zapalenie węzłów chłonnych szyjnych i zapalenie migdałków;
• bardzo rzadko uszkodzenie oczu;

Nerwowy:

• bół głowy;
• dreszcze;
• gorączka;
• naruszenie wrażliwości skóry;
• drgawki;
• zachwycać się;
• zaburzenie świadomości;
• zaburzenia psychiczne;
• pominięcie powiek;
• różne rozmiary źrenic;

Mieszany:

• ból stawów i mięśni;
• gorączka;
• bół głowy;
• powiększona śledziona, wątroba i węzły chłonne;
• dusznica;
• istnieją niejasne objawy neurologiczne;

Przewlekły: bezobjawowy – czasami objawiający się grypą – niebezpieczny dla kobiet w ciąży, gdyż płód może się zarazić.

W przypadku listeriozy u kobiet w ciąży nie ma jasno określonego obrazu objawów. Dopiero na krótko przed porodem choroba może objawiać się dreszczami, gorączką i bólem mięśni. Czasami rozwija się dusznica bolesna i ropne zapalenie spojówek. Zalecane przerwanie ciąży.

U noworodków listerioza jest ciężka. W przypadku infekcji wewnątrzmacicznej dziecko rodzi się martwe lub przedwcześnie. W tym ostatnim przypadku śmierć dziecka następuje w ciągu 2 tygodni. W przypadku zarażenia podczas porodu choroba objawia się po 7-14 dniach:

• duszność;
• gorączka;
• zatkany nos;
• letarg;
• letarg;
• niebieskawa skóra;
• wysypka na rękach i nogach;
• powiększenie wątroby;
• możliwy rozwój żółtaczki;
• czasami pojawiają się drgawki i paraliż.

Listeriozę najlepiej leczyć na wczesnym etapie, który zwykle jest pomijany. Przepisywane są antybiotyki z grup penicylin i tetracyklin. Leczenie trwa przez 2-3 tygodnie.

Tularemia

Choroba gołębi, na którą człowiek może się zarazić bez kontaktu z gołębiem. Wystarczy, że gołębie zagnieżdżą się na balkonie. Bakterie Francisella tularensis są przenoszone:

• w kontakcie ze zwierzętami;
• przez skażoną żywność i wodę;
• powietrze przez wdychanie pyłu ze zbóż;
• pasożyty krwiopijne.

Naturalny zbiornik dla bakterii - małych dzikich zwierząt. Gołębie szukają nowego źródła pożywienia, gdy tracą żywiciela. Jeśli gołąb był chory, pasożyt wpełzający do domu z gniazda może przenieść chorobę na ludzi.

Tularemia jest wszechobecna w Rosji. Nie warto liczyć na korzystną sytuację epidemiologiczną w regionie. Wystarczy przypomnieć „oskarżenie” ZSRR o użycie tularemii pod Moskwą jako broni bakteriologicznej w czasie II wojny światowej. Ale nikt niczego nie aplikował, chore myszy przyszły wygrzewać się w ludzkich mieszkaniach. W tym momencie Niemcy byli w domach.

Okres inkubacji wynosi zwykle 3-7 dni. Możliwy czas trwania do 21 dni lub pierwsze objawy pojawiają się dopiero kilka godzin po zakażeniu. Istnieje kilka postaci przebiegu choroby:

• dymienica: przenikanie przez skórę;
• spojówkowo-dyszenicowy: uszkodzenie błony śluzowej oka;
• wrzodziejąca dymienica: wrzód w miejscu infekcji;
• dusznica bolesna: uszkodzenie błon śluzowych migdałków podczas infekcji jamy ustnej;
• oskrzelowo-pneumoniczne z zapaleniem oskrzeli i wariantem przebiegu płucnego;
• brzuszne (jelitowe): występuje zimą i jesienią;
• uogólnione (pierwotne septyczne): przebiega z objawami ogólnego zatrucia organizmu.

Choroba zaczyna się od wzrostu temperatury do 40 ° C. Temperatura nagle rośnie, bez żadnych wstępnych oznak. Dalej pojawiają się:

• zawroty głowy;
• Silne bóle głowy;
• utrata apetytu;
• bóle mięśni nóg, pleców i dolnej części pleców;
• w ciężkich przypadkach dodaje się krwawienia z nosa i wymioty.

Tularemia często powoduje pocenie się, bezsenność lub senność. Na tle wysokiej temperatury może wystąpić zwiększona aktywność i euforia. W pierwszych dniach choroby obserwuje się obrzęk i zaczerwienienie twarzy, rozwija się zapalenie spojówek. Później pojawiają się krwotoki na błonie śluzowej jamy ustnej. Język z szarym nalotem.

W zależności od postaci choroby mogą występować inne objawy charakterystyczne dla określonego rodzaju przebiegu choroby.

Tularemię leczy się antybiotykami przez 2 tygodnie. Możliwe nawroty lub specyficzne powikłania choroby.

Pseudogruźlica

Drugie imię: dalekowschodnia szkarlatyna. Ssaki i ptaki chorują na pseudotuberculosis. Choroba jest słabo poznana. Główną drogą zakażenia jest skażona żywność. Prawdopodobieństwo przedostania się patogenu Yersinia pseudotuberculosis z gołębia do pokarmu ludzkiego jest niewielkie, ale nie należy go wykluczać.

Gołębie z pseudotuberculosis są natychmiast zauważalne. Gołębie są uciskane, z rozczochranym upierzeniem. Oddychanie gołębia jest utrudnione, pozycja głowy jest nieprawidłowa.

Nie ma lekarstwa na pseudotuberculosis u gołębi. Chore gołębie są natychmiast niszczone. Właściciele drogich gołębi próbują samodzielnie leczyć chore ptaki antybiotykami, narażając na niebezpieczeństwo nie tylko siebie, ale także otoczenie.

Objawy pseudotuberculosis u ludzi

U ludzi pseudotuberculosis występuje jako ostra infekcja jelitowa. Najczęstsza zlokalizowana forma, która występuje w 80% przypadków tej choroby:

• temperatura do 39°C;
• bół głowy;
• wymiociny;
• dreszcze;
• ból brzucha;
• ból mięśni;
• słabość;
• biegunka do 12 razy dziennie;
• śmierdzące, pieniste, brązowo-zielone stolce. Jeśli dotyczy to okrężnicy, kał może zawierać śluz i krew.

Możliwe uszkodzenie stawów, wysypka i objawy zapalenia wątroby.

W przypadku nieszczelności stawowej, reumatyzm jest często błędnie diagnozowany. Przy tej postaci choroby biegunka i wymioty mogą nie występować, ale występują bóle stawów, uszkodzenie przewodu pokarmowego i wysypka.

Uogólniona postać zaczyna się od temperatury 38-40 ° C, osłabienia i wymiotów. Dalej rozwija się zapalenie spojówek, wzrasta wątroba i śledziona. Po 2-3 tygodniach na kończynach pojawia się wysypka. Od 4 tygodnia następuje samoleczenie, z złuszczaniem się skóry w miejscu wysypki.

Postać septyczna choroby rozwija się u osób z niedoborem odporności: temperatura do 40 ° C, dreszcze, pocenie się, anemia. Ta forma choroby trwa od kilku miesięcy do roku. Skutki śmiertelne sięgają 80%.

Pseudotuberculosis jest leczony antybiotykami. Pacjentom przepisuje się specjalną dietę.

Gruźlica

Szanse na zarażenie się gruźlicą gołębia są znacznie wyższe niż zachorowanie na szkarlatynę. U gołębi gruźlica występuje w postaci przewlekłej z niewyraźnymi objawami. Główne objawy w postaci spadku produkcji jaj i wyczerpania u gołębi nie są przez nikogo monitorowane. Obecność gruźlicy u gołębia można podejrzewać na podstawie kulawizny i guzowatej formacji na podeszwie łapy. Gruźlicy nie leczy się u żadnego rodzaju zwierząt domowych, ponieważ choroba ta znajduje się na liście niebezpiecznych.

W każdym dużym mieście jest miejsce dla gołębia na gruźlicę. Ponadto gołąb może przekazać go osobie. Objawy gruźlicy u ludzi:

• przedłużony kaszel z plwociną;
• temperatura podgorączkowa przez długi czas;
• słabość;
• zmniejszony apetyt;
• nocne poty;
• utrata wagi.

U ludzi gruźlica objawia się ogólnym osłabieniem układu odpornościowego, ale w konfrontacji z aktywną różdżką Kocha nawet osoba bez problemów zdrowotnych może zachorować.

Leczenie gruźlicy wymaga długiego czasu i zintegrowanego podejścia. Lepiej przeprowadzić go w szpitalu pod nadzorem lekarza.

Kryptokokoza

Gołębie nie tolerują kryptokokozy. Ale chorobę wywołuje drożdżak Cryptococcus neoformans. Grzyby te rosną na ptasich odchodach. Zwykle są izolowane z odchodów i gniazd gołębi. Grzyby mogą być obecne w glebie skażonej lub nawożonej obornikiem. Kryptokoki są również izolowane z odchodów ssaków. Choroba nie przenosi się z osoby na osobę. Droga transmisji - kurz w powietrzu.

Choroba rozwija się u osób z obniżoną odpornością. Jest to typowe dla każdej pleśni i drożdży. Najbardziej zagrożone są osoby z HIV. Kryptokokoza może występować w 3 postaciach:

Płucne: bezobjawowe lub z gorączką, krwiopluciem i kaszlem z plwociną-

Rozsiane, zwykle rejestrowane u pacjentów z niedoborem odporności. Są dotknięte:

• nerki;
• nadnercza;
• oczy;
• serce;
• prostata;
• kości;
• węzły chłonne;
• mogą wystąpić bezbolesne zmiany skórne;

Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych:

• w początkowej fazie bezobjawowy;
• zawroty głowy;
• gorączka;
• bół głowy;
• napady padaczkowe;
• zaburzenia widzenia.

Postać płucną obserwuje się u 30% osób zarażonych kryptokokozą. Leczenie dożylnymi wstrzyknięciami leków przeciwgrzybiczych trwa 1,5-2,5 miesiąca.

Ale nieleczona będzie śmiertelna.

Toksoplazmoza

Choroba jest wywoływana przez jednokomórkowego pasożyta. Dotyczy to zarówno ssaków, jak i ptaków. Ścieżki infekcji na wolności zostały słabo zbadane. Uważa się, że gołębie zarażają się pasożytami poprzez spożywanie zakażonego pokarmu.

Osoba może zarazić się bezpośrednio od gołębia. Choroba u gołębi przebiega z wyraźnymi objawami klinicznymi i niewiele osób odważy się wziąć chorego gołębia w ręce. W ostrym okresie choroby gołąb chodzi w kółko, obserwuje się drgawki, chwiejny chód i odmowę karmienia. Tylko 50% gołębi przeżywa ostry etap. U gołębi, które przeżyły, toksoplazmoza przechodzi w stan przewlekły z okresowym uwalnianiem patogenów do środowiska zewnętrznego poprzez ściółkę.

Chronicznie chory gołąb sam jest nosicielem choroby i może służyć jako źródło pożywienia dla innych wektorów: pasożytów ssących krew. Kleszcze i pluskwy również przenoszą toksoplazmę.

U ludzi toksoplazmoza może być wrodzona lub nabyta. U dorosłych choroba nabyta jest zwykle tak łagodna, że ​​nawet nie podejrzewa się jej. Ale czasami toksoplazmoza nabiera ostrego lub przewlekłego przebiegu.

Ostry przebieg może być-

• tyfus: wysoka gorączka, powiększona wątroba i śledziona;
• z uszkodzeniem OUN: ból głowy, wymioty, drgawki, paraliż.

Częściej obserwuje się postać przewlekłą z lekko podwyższoną temperaturą, bólem głowy oraz powiększeniem wątroby i węzłów chłonnych. Tej postaci może również towarzyszyć uszkodzenie innych narządów wewnętrznych, oczu i ośrodkowego układu nerwowego.

Choroba jest szczególnie niebezpieczna dla kobiet w ciąży i noworodków. Dziecko może otrzymać formę wrodzoną, jeśli matka jest zarażona. Bardzo często umiera płód lub noworodek. U osób, które przeżyły, obserwuje się uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, różnych narządów i ciężką oligofrenię.

Leczenie choroby jest wymagane u osób z obniżoną odpornością. Zastosuj kurs antybiotyków.

Choroba rzekomego pomoru drobiu

Jedyna choroba gołębi przenoszona na ludzi, której czynnikiem sprawczym jest wirus. Prawie wszystkie ptaki są dotknięte chorobą, ale najbardziej podatne są bażanty. Gołębie mogą przenosić chorobę Newcastle na ludzi poprzez bliski kontakt. Wirus powoduje u ludzi łagodne zapalenie spojówek i objawy grypopodobne. Ta choroba gołębi nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ludzkiego.

Działania zapobiegawcze

Zapobieganie chorobom przenoszonym przez gołębie ma na celu ograniczenie kontaktu z tymi ptakami i ich produktami odpadowymi. Najlepiej w ogóle się z nimi nie kontaktować:

• nie karmić;
• nie zbieraj gołębi na ulicy;
• nie pozwalać gołębiom gniazdować na balkonie;
• trzymaj gołębie z dala od parapetów okiennych i balustrad balkonowych;
• Dbaj o higienę osobistą i często myj ręce.

Wskazana jest profilaktyczna rozmowa z sąsiadami karmiącymi gołębie.

Wniosek

Gołębie, które rozmnażały się w mieście - nosiciele chorób dla ludzi mogą powodować znaczne problemy dla populacji. Konieczna jest nie tylko kontrola liczby gołębi przez władze miasta. Mieszkańcy muszą również dbać o swoje dzieci. Nie mogę karmić gołębi. Zmniejszenie podaży pokarmu automatycznie zmniejsza liczbę gołębi bez wysiłku ludzkiego.

Artykuły na ten temat "Jakie choroby przenoszą gołębie?"

Choroby gołębi i ich objawy

Choroby fretek: objawy i leczenie

Choroby gołębi i ich objawy

Choroby fretek: objawy i leczenie