Odmiany physalis

Wśród wielu popularnych roślin jadalnych z rodziny psiankowatych, rodzaj Physalis jest nadal uważany za rzadki i egzotyczny. Chociaż ma ponad 120 gatunków, tylko około 15 jego odmian jest interesujących dla letnich mieszkańców i ogrodników. W artykule podjęto próbę podsumowania wszystkich znanych informacji na temat prac hodowlanych przeprowadzonych w Rosji z tą rośliną oraz zaprezentowania najlepszych odmian physalis wraz ze zdjęciem i opisem.

Różnorodność gatunków i odmian physalis

Ze względu na to, że ta kultura jest stosunkowo nowa dla Rosji, prace hodowlane rozpoczęły się dopiero około 100 lat temu - nie ma wielu odmian pęcherzycy. Tak, a te zaczęły powstawać głównie w ostatnich dziesięcioleciach, a wśród producentów wciąż jest sporo zamieszania i zamieszania z nazwami i opisami niektórych odmian.

A w ich ojczyźnie, w Ameryce, pęcherzyca jest znana w kulturze od kilku tysiącleci, od czasów Inków i Azteków. Dlatego pęcherzyca wśród ludzi ma wiele nazw związanych zarówno z jej pochodzeniem, jak i właściwościami smakowymi: pomidor truskawkowy, agrest peruwiański, wiśnia, żurawina truskawkowa, jagoda szmaragdowa.

Ze względu na przynależność pęcherzycy do rodziny psiankowatych i porównawczą egzotykę rośliny narosło wokół niej wiele plotek. Wśród głównych jest fakt, że istnieją jadalne i trujące rośliny pęcherzycy. To nie do końca w porządku. Nie ma trującej pęcherzycy, ale wiele gatunków tak naprawdę nie jest przeznaczonych do spożycia. Słyną raczej z efektu dekoracyjnego, a ich owoce mogą zawierać goryczkę, która jest jedną z cech charakterystycznych niejadalnej pęcherzycy.

Wiele kontrowersji budzi również przynależność owoców pęcherzycy do tej czy innej klasyfikacji botanicznej. Ponieważ sami naukowcy nie zdecydowali w pełni, jak poprawnie nazwać owoce pęcherzycy, istnieją dwie główne grupy roślin jadalnych: warzywna i jagodowa.

gatunki warzyw

Najbardziej znaną grupą pęcherzycy warzywnej są gatunki meksykańskie. Te rośliny jednoroczne, jak sama nazwa wskazuje, pochodzą z górskich regionów Meksyku. W zależności od warunków uprawy są bardzo podobne do zwykłych pomidorów, tylko są bardziej odporne na zimno. Na przykład ich nasiona kiełkują już w temperaturze + 10-12 ° C, a młode rośliny są w stanie wytrzymać mrozy do -2 ° C. Z tego powodu każdą odmianę pęcherzycy warzywnej można bezpiecznie polecić do uprawy na Syberii.

Warzywne odmiany pęcherzycy mają dość duże owoce: od 40-80 g do 150 g. Ponieważ na jednej roślinie pęcherzycy może powstać od 100 do 200 owoców, plon tych odmian jest znaczny - z jednego krzewu można zebrać do 5 kg. Te odmiany physalis różnią się względną szybkością rozwoju - średnio plon dojrzewa 90-95 dni po kiełkowaniu.

Smak świeżych owoców jest dość specyficzny, słodko-kwaśny i zwykle nie wzbudza większego entuzjazmu. Chociaż jeśli pogoda była szczególnie dobra podczas dojrzewania (dużo słońca, mało deszczu), to pierwsze jajniki, w pełni dojrzałe na krzaku, mogą nawet zadowolić harmonijnym połączeniem kwasu i cukru oraz prawie całkowitym brakiem smaku psiankowatych. Szczególnie słodkie owoce, sądząc po opisach w recenzjach, charakteryzują się odmianą physalis Korolek.

Ale z pęcherzycy warzywnej można zrobić pyszny dżem, który nie ustępuje smakiem figowemu przysmakowi. Pęchewka warzywna jest również marynowana i przygotowywane są inne ciekawe egzotyczne dania.

Owoce często opadają przedwcześnie, ale nie psują się leżąc na ziemi. Co więcej, jedną z kuszących cech pęcherzycy warzywnej jest to, że nienaruszone, a zwłaszcza niedojrzałe owoce można przechowywać w chłodnych warunkach przez 3-4 miesiące. Jednocześnie nie zmniejsza się ilość witamin i substancji suchych, a nawet zwiększa się zawartość pektyn. Żelujące właściwości pęcherzycy są tak zauważalne, że są one niezastąpione w branży cukierniczej.

Miechunka warzywna ze względu na dobrą konserwację jest doskonale przystosowana do długotrwałego transportu.

Wśród najbardziej znanych odmian pęcherzycy warzywnej są Cukiernik, Gruntovy Gribovsky, Moscow Early, Dżem, Marmolada, Korolek, Dżem Śliwkowy.

Gatunki jagodowe

Gatunki jagodowe physalis różnią się przede wszystkim niewielkim rozmiarem owocu (1-3 g, niektóre do 9 g), co pozwoliło zaliczyć je wszystkie do tej grupy. Pod innymi względami grupa ta jest znacznie bardziej zróżnicowana pod względem składu niż grupa pęcherzycy warzywnej. To prawda, że ​​w porównaniu z tymi ostatnimi wszystkie odmiany jagód zwykle różnią się późniejszymi okresami dojrzewania (wegetacja może wynosić 120-150 dni) i większą termofilnością. Wśród nich są zarówno gatunki wieloletnie (peruwiańskie), jak i jednoroczne (rodzynki, Floryda). Ale pod względem cech smakowych i aromatu związanego z wieloma owocami, gatunki jagód physalis znacznie przewyższają gatunki roślinne.

Można je jeść zarówno na surowo, jak i suszone, i oczywiście używa się ich do robienia pysznych dżemów. Są to najsłodsze odmiany pęcherzycy - ich zawartość cukru może sięgać 15%. W przeciwieństwie do warzyw, pęcherzyca jagodowa najlepiej jest zbierać w pełni dojrzałą, chociaż niektóre jej odmiany są w stanie dojrzeć już zebrane.

Plon gatunków jagód nie jest bardzo duży - do 1 kg na metr kwadratowy. Ze względu na bezpieczeństwo odmiany rodzynek są bardzo dobrze przechowywane - w odpowiednich warunkach mogą przetrwać nawet 6 miesięcy. Najbardziej znane i popularne odmiany pęcherzycy z rodzynkami jagodowymi to Golden Placer, Rodzynka, Turecka rozkosz, Deser, Dzwonek, Niespodzianka.

Ale wskazane jest, aby jak najszybciej po zbiorach stosować odmiany peruwiańskiej physalis (Columbus, Magician) - mogą zepsuć się dosłownie w ciągu miesiąca.

typy dekoracyjne

Istnieje kilka odmian physalis, które są bylinami i są uprawiane wyłącznie dla piękna owoców, ubrane w faliste, prawie nieważkie pudełko o jaskrawych, czerwono-pomarańczowych odcieniach. To dzięki jasnym kolorom i zwiewności tego pudełka popularnie nazywano ozdobną pęcherzycę - chińskie lampiony. Każda odmiana physalis ma taki przypadek, ale w gatunkach jadalnych zwykle nie ma zbyt atrakcyjnego wyglądu - od matowej jasnożółtej do beżowej. Ponadto przypadek ten często się rozprzestrzenia, gdy dojrzewają jagody physalis. W gatunkach dekoracyjnych sama jagoda jest bardzo mała, a pokrywa, wręcz przeciwnie, osiąga 4-5 cm wysokości i jest bardzo mocna i ma piękny wygląd.

Ponadto gatunki ozdobne są bardzo bezpretensjonalne - łatwo rozmnażają się przez kłącza, wytrzymują ostre rosyjskie zimy i prawie nie wymagają opieki. Zimą cała ich część naziemna obumiera, a wiosną odradza się od korzeni.

Najlepsze odmiany physalis

Wielu krajowych producentów i firm handlowych wciąż ma zamieszanie i zamieszanie w opisie odmian Physalis. Dlatego główne informacje, na których oparte są opisy wymienionych poniżej odmian, pochodzą z oficjalnego źródła - Państwowego Rejestru Roślin Federacji Rosyjskiej.

Physalis Franchet

Wielu może rozpoznać po opisie tego najczęstszego przedstawiciela rodziny physalis. Jego ojczyzną jest Japonia, co częściowo tłumaczy fakt, że doskonale zakorzenił się w bezmiarze Rosji.

Każdej wiosny z płożącego się kłącza wyrastają zakrzywione, kanciaste pędy, które osiągają do 80-90 cm wysokości. Liście owalne, do 12-14 cm długości, poszerzone u nasady. Kwiaty pojedyncze, niepozorne, osadzone w kątach pędów, białawe, o średnicy ok. 2-3 cm. Ale po zakończeniu kwitnienia kielich otaczający owoc rośnie zarówno na długość, jak i na szerokość.

Jest pomalowany na jasny czerwono-pomarańczowy kolor, a na jednym pędzie może powstać do 12-15 tych świątecznie wyglądających „latarni”. Ta burza kolorów zaczyna się w drugiej połowie lata i trwa aż do samych mrozów. Wewnątrz znajdują się małe jagody wielkości wiśni, czerwonawy odcień o przyjemnym aromacie i smaku. Nasiona bardzo różnią się od nasion warzyw i jagód physalis. Są czarne, skórzaste, dość duże.

Rośliny dobrze znoszą zimę, ponieważ w tym okresie zamierają wszystkie pędy z liśćmi. Lampiony chińskie mogą rosnąć na każdej glebie, ale na glebach wapiennych ich rozwój będzie szczególnie gwałtowny.

Physalis Pomarańczowa Latarnia

Ta odmiana jest kolejnym przedstawicielem ozdobnej grupy physalis. Physalis Orange Lantern nie jest wymieniony w Państwowym Rejestrze Rosji i znajduje się tylko wśród nasion firmy handlowej Sedek. Sądząc po opisie, wszystkie jego cechy prawie całkowicie pokrywają się z pęcherzycą Franche. Z jakiegoś powodu opis na opakowaniach wskazuje jedynie na roczny cykl rozwoju roślin. Ponadto odcień pudełka zakrywającego nazywa się raczej pomarańczowym niż czerwonym.

Cukiernik Physalis

Jedna z najstarszych rosyjskich odmian physalis - wyhodowana w połowie ubiegłego wieku. W tamtych czasach nacisk kładziono głównie na przydatność do użytku przemysłowego, więc smak wcale nie był na pierwszym miejscu. U roślin ceniono przede wszystkim odporność na zimno, wczesną dojrzałość, produktywność i przydatność do zbioru maszynowego. Wszystkie te cechy są w pełni nierozerwalnie związane z różnorodną miechką warzywną Cukiernika. Ponadto sama nazwa sugeruje, że odmiana ta została stworzona z myślą o przemyśle cukierniczym, dlatego szczególny nacisk kładzie się na wysoką zawartość pektyn i różnych kwasów.

Z owoców tej odmiany pozyskuje się dobre przetwory na zimę, konfitury i przetwory, zwłaszcza jeśli stosuje się ją jako dodatek galaretowaty, a smak i aromat nadają inne jagody i owoce. Sądząc po recenzjach, Physalis Confectioner wcale nie nadaje się do świeżej konsumpcji.

Rośliny średnio wczesne, dojrzewają w 100-110 dni od momentu kiełkowania. Krzewy dobrze się rozgałęziają, dorastają do 80 cm. Owoce nawet dojrzałe mają zielonkawy odcień, ich waga waha się od 30 do 50 g.Nasiona mają dobre kiełkowanie.

Marmolada z Physalis

Jedna z ciekawszych i stosunkowo nowych odmian pęcherzycy warzywnej. Został wyhodowany przez specjalistów Sedek i zarejestrowany w Państwowym Rejestrze w 2009 roku.

Physalis Marmolade odnosi się raczej do połowy sezonu, ponieważ sezon wegetacyjny trwa do 120-130 dni. Ale krzewy są niewymiarowe (wygodnie jest zbierać jagody i nie trzeba ich formować) i dość wydajne - do 1,4 kg na roślinę. Rośliny tolerują cień. Kwiaty są żółte, a dojrzałe owoce kremowe. Są średniej wielkości - masa sięga zaledwie 30-40 g.

To wyraźna przesada i nie należy ufać takim nasionom.

Różni się wszechstronnością w użyciu. Dla miłośników pęcherzycy owoce można nazwać smacznymi, nawet gdy są świeże, ale najlepsze blanki uzyskuje się z tej odmiany. Równie dobrze sprawdza się zarówno w formie marynowanej, jak i jako część przetworów i dżemów.

Physalis Jam

W tym samym czasie hodowcy firmy Sedek wyhodowali kolejną atrakcyjną odmianę pęcherzycy warzywnej - Dżem. W wielu swoich cechach pokrywa się z opisem poprzedniej odmiany. Główną różnicą jest to, że Jam jest wysoką i dość silną rośliną o dużych liściach. Kwiaty mają pomarańczowy odcień, ale kolor i wielkość owoców są zupełnie takie same. Idealnie nadają się również do robienia pysznego dżemu, co zresztą ma swoje odzwierciedlenie w nazwie odmiany.

Physalis śliwka lub dżem śliwkowy

Jest to jedna z nielicznych odmian pęcherzycy warzywnej o owocach o jasnym liliowo-fioletowym odcieniu. To prawda, że ​​na kroju jagody nadal mają zielonkawy kolor. Jest to różnica w porównaniu z inną odmianą o fioletowym owocowym kolorze, Tomatillo, w której miąższ na kawałku ma liliowy odcień.

Ogólnie rzecz biorąc, zgodnie z technologią uprawy pęcherzycy, dżem śliwkowy nie różni się od swoich odpowiedników. Tylko w celu uzyskania tak jasnego koloru owoców, rośliny należy sadzić w miejscu nasłonecznionym.

W sprzyjających warunkach krzewy mogą osiągnąć wysokość prawie 2 metrów. Plon i czas dojrzewania są przeciętne, więc główną zaletą tej pęcherzycy jest atrakcyjny kolor dość dużych owoców.

Physalis Kinglet

Physalis Korolek, wyhodowany przez hodowców VNIISSOK pod koniec lat 90. ubiegłego wieku i wpisany do Państwowego Rejestru w 1998 roku., jest najbardziej produktywną odmianą pęcherzycy warzywnej. Jej owoce są dość duże, średnio mają masę 60-90 g, a plon z jednej rośliny może dochodzić do 5 kg. Ogrodnicy uprawiający różne odmiany pęcherzycy twierdzą, że pod względem smaku Kinglet jest jedną z najsmaczniejszych odmian warzyw.

Pod względem dojrzewania Korolek należy do wcześnie dojrzewających, owoce dojrzewają w ciągu 90 dni po wykiełkowaniu. Rośliny są średniej wielkości i krzaczaste. Na etapie dojrzewania jagody stają się jasnożółte, a nawet jasnożółte. Zawierają do 14% pektyn i do 9% suchej masy.

Physalis florida filantrop

Miechunka floryjska to zupełnie nowy gatunek dla Rosji i w tej chwili istnieje tylko jedna z jej odmian - Filantrop. Został uzyskany przez hodowców firmy Gavrish i wpisany do Państwowego Rejestru w 2002 roku.

Filantrop należy do grupy jagód w całej swojej biologii rozwojowej, a z wyglądu przypomina pęcherzycę warzywną tylko w nieco zmniejszonych rozmiarach. Wysokość sięga od 30 cm (w otwartym terenie) do 50 cm (w szklarniach).

Okres wegetacyjny trwa średnio około 120 dni. We wszystkich częściach rośliny kolor antocyjanów (z fioletowym odcieniem) występuje w takiej czy innej formie, co nadaje krzewom bardzo dekoracyjny wygląd.

Jagody są małe, ważą około 2 g, w okresie dojrzewania widoczne są żółte, fioletowe plamy. Dobrze wiążą się nawet w niesprzyjających warunkach atmosferycznych. Generalnie rośliny tego gatunku bardzo dobrze znoszą stresujące warunki wzrostu.

Jagody są słodkie i soczyste, bez kwaskowatości i prawie bez aromatu, nawet świeże, całkiem jadalne. Lekko przypomina smak żółtych wiśni. Dżem z nich okazuje się słodki, ale dla smaku lepiej dodać trochę ziół lub jagód.

W deszczową pogodę jagody mogą pękać, a przy braku uszkodzeń można je przechowywać w skorupce w chłodnych warunkach tylko przez 1,5 miesiąca.

Physalis Gold Placer

Jedna z najstarszych odmian rodzynek z physalis, uzyskana pod koniec ubiegłego wieku. Opis odmiany jest dość standardowy - rośliny są niewielkie (do 35 cm wysokości), wcześnie dojrzewają (około 95 dni wegetacji). Krzaki tworzą rodzaj miski. Plon jest niewielki, do 0,5 kg na roślinę. Same jagody są małe (3-5 g), w stanie dojrzałym nabierają żółtego koloru. Smakowitość jest dobra, a posmak truskawek i ananasa jest charakterystyczny dla wszystkich odmian rodzynek.

Pęcherzyca Deser

Dessertny był już znaczącym krokiem naprzód w pracach hodowlanych z odmianami rodzynek Physalis. Został uzyskany w 2006 roku przez specjalistów VNIISSOK i jest całkiem odpowiedni do uprawy na otwartym terenie w strefie środkowej, ponieważ dobrze znosi ekstremalne warunki (ciepło lub zimno).

Według opisu krzewy są wyprostowane, osiągają wysokość 70 cm. Owoce są małe (ok. 5-7 g), w stadium dojrzałości przebarwiają się na żółtopomarańczowo. Plon wynosi już do 0,7 kg na roślinę. Zastosowanie owoców jest uniwersalne, można je jeść na świeżo i gotować różnorodne dania dla smakoszy: kawior, marynaty, dżemy, owoce kandyzowane.

Physalis Campanula

W tym samym roku specjaliści Poisk wyhodowali kolejną interesującą odmianę physalis z rodzynkami - Bell. Z jakiegoś powodu w opisach odmiany na torebkach producenta nigdzie nie ma jednoznacznej informacji o tym, do której grupy należy Physalis Bell - jagoda czy warzywo.

Oczywiście jest to typowa odmiana rodzynek, która należy do grupy jagód, ponieważ jej jasnopomarańczowe owoce, choć należą do największych, nadal nie przekraczają 10 g wagi.

Wysokość krzewów może osiągnąć 1 m. Chociaż, biorąc pod uwagę ich półpełzającą formę wzrostu, zajmują miejsce w płaszczyźnie poziomej, a nie pionowej. Plony do 1,5 kg z rośliny.

Pod względem dojrzewania dzwonek jest klasyfikowany jako w połowie sezonu.

Pęcherzyca Turecka Rozkosz

Odmiana o tak atrakcyjnej nazwie nie mogła nie wzbudzić zainteresowania ogrodników. To prawda, że ​​​​jego opis nie jest dostępny w rejestrze państwowym, jednak sądząc po recenzjach, pęcherzyca Turecka rozkosz jest pożądana i popularna wśród letnich mieszkańców i ogrodników.

Jej nasiona można kupić w firmie handlowej Aelita i sądząc po opisie na workach, rośliny są odporne na zimno i dojrzewają dość wcześnie - 95 dni po wykryciu sadzonek. Kiełkowanie nasion, podobnie jak większość odmian rodzynek, nie jest zbyt wysokie: od 50 do 80%.

Krzewy są małe, raczej zwarte, ale jagody na physalis z rodzynkami charakteryzują się dużymi rozmiarami - ważą do 8-12 g. Są bardzo smaczne świeże, można z nich uzyskać suszone owoce podobne do rodzynek i oczywiście ugotować dżem lub dżem.

W opisie Physalis Turkish Delight znajduje się również informacja o odporności roślin na główne choroby i szkodniki, które szczególnie dokuczają psiankowatym: zaraza ziemniaczana i stonka ziemniaczana.

rodzynki Physalis

W sprzedaży ta pęcherzyca występuje również pod nazwą Rodzynka cukrowa. Odmiana od hodowców korporacji NK Russian Garden, wyhodowana stosunkowo niedawno, ale już zyskała dużą popularność wśród ludzi.

Nie został jeszcze wpisany do rejestru państwowego, więc opis Izyumchika można podać wyłącznie na podstawie informacji od jego producentów i licznych recenzji ogrodników.

Rośliny średniej wysokości z małymi jagodami (o masie 3-6 g). Dojrzałość wydaje się być przeciętna. Uprawa i pielęgnacja rodzynek physalis są dość standardowe.

1. Nasiona kiełkują tylko w temperaturze co najmniej + 20-22 ° C.
2. Sadzi się je w szklarni lub w łóżkach po przejściu wszystkich mrozów.
3. Nie potrzebuje podwiązki.
4. Rośnie na prawie każdej glebie, ale uwielbia być podlewany.

Chociaż w połowie sierpnia, przed zbiorami lepiej przestać podlewać. Owoce są bardzo dobrze przechowywane, do sześciu miesięcy, a także łatwo i szybko schną.

Według ogrodników Physalis Izyumchik ma najsmaczniejsze jagody wśród odmian rodzynek. Mają najbardziej wyrazisty smak ananasa, a sok z nich lekko przypomina mandarynki.

Physalis peruwiański

Miechunka peruwiańska jest zwykle przypisywana grupie jagodowej, chociaż gatunek ten jest całkowicie wyjątkowy. Przede wszystkim są to rośliny wieloletnie, które nie są w stanie zimować w warunkach Rosji i są uprawiane jako jednoroczne lub przesadzane do wanien i przenoszone do domu, szklarni, ogrodu zimowego.

1. Można je wyhodować z nasion, ale mają długi okres wegetacyjny, od 140-150 dni. Oznacza to, że konieczne jest wysianie odmian peruwiańskiej pęcherzycy na sadzonki nie później niż w lutym, w przeciwnym razie nie będą miały czasu na zbiory.
2. Rośliny charakteryzują się znaczną siłą wzrostu, mogą osiągnąć wysokość do 2 metrów.
3. Różnią się światłem i termofilnością, dlatego w regionach północnych lepiej uprawiać je w szklarniach.
4. Potrzebujesz kształtowania - zwykle uszczypnij wszystkie pasierbów poniżej pierwszego kwiatostanu.
5. W drugiej połowie lata pierwsze karmienie, a następnie podlewanie zostaje zatrzymane, aby wzrost zielonej masy ustał, a same jagody miały czas dojrzeć.
6. Dojrzałość jagód zależy od żółknięcia „latarni”, a same owoce stają się pomarańczowe.
7. W przeciwieństwie do rodzynek jagody nie kruszą się same, ale trzymają się krzaków tak mocno, że trzeba je odciąć nożem.

Jagody są bardzo smaczne i delikatne, w składzie najbardziej zbliżone do truskawek ogrodowych. Mają silny owocowy aromat, który niektórym może wydawać się wręcz zaporowy. Suszone owoce przypominają nieco suszone morele, ale mają znacznie bogatszy smak.

Miechunka peruwiańska bardzo łatwo rozmnaża się z sadzonek, więc wystarczy jedna roślina, aby później nie cierpieć z powodu sadzonek. W takim przypadku zbiory z sadzonek można uzyskać już 5-6 miesięcy po ukorzenieniu.

Lepiej wyciąć sadzonki z pędów bocznych-pasierbów pod kątem 45 °. Ich długość musi wynosić co najmniej 10 cm. Łatwo ukorzeniają się nawet bez stosowania stymulantów, wystarczy posadzić je w lekkiej pożywnej glebie przez około miesiąc.

Physalis Peruwiański magik

Odmiana ta wyróżnia się największymi jagodami (do 9 g) i dość dużymi plonami jak na tak egzotyczną uprawę (0,5 kg na roślinę).

Jagody są lekko spłaszczone, mają pomarańczowo-brązowy kolor miąższu i skórki. Smak soku jest słodko-kwaśny, przypominający grejpfrut, dzięki lekkiej goryczce, ale znacznie bogatszy w aromat i towarzyszące mu odcienie. Jagody są bardzo dobre zarówno świeże, jak i do wszelkiego rodzaju deserów.

Rośliny nie są najwyższe (na otwartym terenie ledwo osiągają 60-70 cm). Okres dojrzewania wynosi średnio około 150 dni. Wśród odmian peruwiańskich uważana jest za najbardziej nieświeżą - jagody można przechowywać do 2 miesięcy.

Physalis Peruwiański Kolumb

Ta odmiana pęcherzycy peruwiańskiej dojrzewa jeszcze 10 dni później niż Kudesnik i ma bardzo małe jagody (3-4 g). Ale z drugiej strony, zdaniem wielu ogrodników, Columbus to najsmaczniejsza odmiana pęcherzycy. Jagody mają pomarańczowy odcień skórki i miąższu, a ich zakres smakowy jest niezwykle bogaty. Nie znajdziemy w nich ani goryczki, ani posmaku psiankowatych. Ale jest mocny aromat, lekko przypominający truskawkę.

Krzaki Kolumba rosną wysokie i dość potężne. Jagody po dojrzeniu są tak kruche, że przechowuje się je bardzo krótko, maksymalnie miesiąc. Najlepiej jedzą świeże lub suszone. Z Physalis Columbus uzyskuje się bardzo pachnący, smaczny i piękny dżem.

Recenzje odmian Physalis

Wniosek

Odmiany Physalis ze zdjęciami i opisami przedstawionymi w tym artykule oczywiście nie wyczerpują różnorodności tej kultury w Rosji. Niemniej jednak opisy najpopularniejszych i najlepszych odmian pozwalają poznać niezwykłą, ale bardzo pożyteczną roślinę zwaną physalis.

Artykuły na ten temat "Odmiany physalis"

Odmiany melonów: zdjęcia i nazwy

Najlepsze odmiany niewymiarowych pomidorów do szklarni

Odmiany melonów: zdjęcia i nazwy

Najlepsze odmiany niewymiarowych pomidorów do szklarni