Porzeczka litwinowska

Porzeczka to bardzo popularna jagoda wśród ogrodników. Wyróżnia się różnorodnością odmianową, a także mnogością kształtów i smaków. Są bardziej kwaśne odmiany o cienkiej skórce, są słodsze jagody deserowe o mięsistym miąższu i grubej skórce. Czarna porzeczka w Rosji występuje prawie na każdym obszarze. Jest to bezpretensjonalna roślina dająca obfity i bardzo cenny plon, ponieważ owoce czarnej porzeczki zawierają dużą ilość witaminy C i innych ważnych pierwiastków śladowych.

Czarna porzeczka Litvinovskaya odnosi się do rozwoju selekcji krajowej. Wpisany do Rejestru Państwowego w 2008 r. Badania zostały przeprowadzone w Ogólnorosyjskim Instytucie Badawczym w Łupinie przez zespół hodowców: Astakhov A.Ja, Markełowa N.V., Zueva L.ORAZ. Naukowcy skrzyżowali różne odmiany i formy, aby uzyskać hybrydę, która dobrze znosi trudne warunki klimatyczne i produkuje słodkie jagody. Tak więc z połączenia odmiany Selechenskaya i formy CH 6-28-105 pojawiła się porzeczka Litvinovskaya.

Charakterystyka

Porzeczka Litvinovskaya należy do odmian wcześnie dojrzewających. Kwitnienie rozpoczyna się w drugiej dekadzie maja, a już na przełomie czerwca i lipca zbiory są gotowe do zbioru. Krzew jest mocny i wysoki, ale niezbyt rozłożysty, ponieważ gałęzie rosną prosto. System korzeniowy silnie rozgałęziony, moczowy, zalega na głębokości do 0,4 m. Liście są dość duże, ciemnozielone z ząbkowanym brzegiem i wyraźną strukturą żyłkowatą. Przy cięciu liść jest bardziej jaskrawy.

Kwiaty zazwyczaj mają kolor liliowy lub jasnofioletowy, ułożone w grupach po 6-11 sztuk na jednym pędzlu. Jagody są zaokrąglone i lekko spłaszczone. Skórka gruba czarna z błyszczącym połyskiem. Jagody i liście mają bogaty aromat. Aktywne owocowanie obserwuje się przez 12-15 lat, szczyt formy przypada na szósty rok życia buszu. Preferowanymi regionami uprawy są regiony Centralny i Czarnoziem, ale odporność na mróz i mroźne zimy pozwala uzyskać dobre zbiory na Uralu i na Syberii oraz w regionie północno-zachodnim.

Porzeczka Litwinowskaja

Porzeczka Litvinowskaja: opis odmiany

Charakterystyka	Oznaczający
Wydajność 1 buszu	1,4 - 2,3 kg
Waga 1 płodu	2,9 - 4,5 g. (wielki)
wysokość krzaka	1,5 - 2,0 m²
Zawartość witaminy C w 100 g.	82 mg
Zawartość cukru	0.07
Liczba owoców w pęczku	6 - 11 sztuk
Okres dojrzewania	1,5 miesiąca

Technika uprawy

Wybór materiału do sadzenia

Aby sadzonka została przyjęta w ich letnim domku w pierwszym sezonie, należy skontaktować się z zaufanymi szkółkami i sklepami ogrodniczymi. Gwarantują sprzedaż wysokiej jakości nasion i sadzonek. W momencie zakupu należy dokładnie zbadać korzenie i gałązki porzeczek, aby nie miały na nich żadnych plam, zgniłych miejsc i innych niezdrowych przejawów. Roślina, która ma rany, gorzej się zakorzenia.

Fotel powinien znajdować się w jasnym miejscu, chronionym przed przeciągami i wiatrem. Również krzewy rozwijają się w pobliżu wysokich drzew o przewiewnej koronie, która daje ażurowy cień. W takich warunkach gleba nie wysycha, a porzeczki uwielbiają lekko zwilżoną glebę.

Daty lądowania

W regionach południowych krzewy można sadzić zarówno wiosną, jak i jesienią, ponieważ klimat sprzyja korzystnemu rozwojowi systemu korzeniowego. W regionach północnych lepiej jest sadzić porzeczki na wiosnę, ponieważ po sadzeniu jesiennym korzenie mogą zamarzać przy silnych mrozach. Wiosną sadzonki należy sadzić przed pęknięciem pąków, w przeciwnym razie krzew nie zakorzeni się.

Sadzenie sadzonek w porzeczce gruntowej

Lądowanie

Sadzenie krzewów porzeczek odbywa się w otworach znajdujących się w odległości 1,5-2 m od siebie, ponieważ roślina potrzebuje wolnej przestrzeni do dobrego rozwoju. O wiele wygodniejsze będzie również zbieranie, jeśli będzie swobodny dostęp do buszu ze wszystkich stron. Optymalne wymiary otworu do lądowania: szerokość - 0,6 m, głębokość - 0,5 m. Dno wyłożone jest warstwą złożonych nawozów: humus (10 l), potas (50 g.) i superfosfatu (100 g.). Nawozy posypuje się ziemią, około 10 cm grubości, zalewa ciepłą osiadłą wodą (5 l). Po wchłonięciu wody sadzonkę umieszcza się na środku dołu pod niewielkim kątem, korzenie dokładnie prostuje się, ale nie trzeba ich specjalnie rozciągać. Dół zasypany jest ziemią, a szyjka korzeniowa pogłębiona o nie więcej niż 5-6 cm. Gleba jest dobrze ubita i podlewana kolejnymi 5 litrami wody. Z góry można wylać warstwę ściółki torfowej na 1-2 cm, utrzyma ona optymalną wilgotność w kręgu przyłodygowym i ochroni korzenie przed nagłymi mrozami. Natychmiast po posadzeniu należy przycinać, aby krzew zaczął nowe pędy. Wszystkie istniejące gałęzie są cięte na 5-6 pąków. Przycinanie odbywa się tylko na zewnętrznym pąku, w przeciwnym razie gałęzie wyrosną w środku krzewu.

Opieka

Opieka nad porzeczkami Litvinovskaya polega na przestrzeganiu standardowych praktyk rolniczych:

• Podlewanie zależy od wielu czynników: wieku krzewu, fazy rozwoju, warunków klimatycznych oraz obecności (braku) opadów. Największą uwagę należy zwrócić na podlewanie w czasie kwitnienia, tworzenie się jajników i kiedy jagody zaczynają się aktywnie wylewać. W tych okresach wymagane jest podlewanie, ziemia powinna być zwilżona na głębokość 20-30 cm. Jeśli w regionie panuje suche, gorące lato, trzeba co tydzień podlewać krzaki. Średnie zużycie wody wynosi 10 litrów pod 1 krzak;
• Poluzowanie gleby jest konieczne, porzeczki uwielbiają dobrą wymianę powietrza. Najczęściej rozluźnianie łączy się z pieleniem i podlewaniem. Woda lepiej spływa do miękkiej ziemi. Nie trzeba bardzo głęboko pogłębiać narzędzia, ponieważ korzenie porzeczki są bardzo cienkie, można je łatwo zranić. Ponadto nie znajdują się one bardzo głęboko pod ziemią. Musisz poluzować ziemię co najmniej 1 raz w miesiącu od wczesnej wiosny do późnej jesieni;
• Karmienie porzeczek w pierwszych 2 latach nie jest potrzebne, ponieważ krzewy mają wystarczającą ilość składników odżywczych, które zostały posadzone w dołku podczas sadzenia. Począwszy od 3 roku uprawy należy wykonać 4 opatrunki pogłówne w sezonie. Po stopieniu śniegu porzeczki są karmione nawozami azotowymi, ponieważ pomagają wyhodować nowe pędy i liście. Na młody krzew potrzeba około 50 g. mocznik na krzak. Od 4-5 roku życia ilość ta jest zmniejszana o połowę i nakładana za pomocą dwóch opatrunków wierzchnich. Następujący górny opatrunek jest wykonywany w momencie powstawania i rozwoju jagód. Tutaj potrzebujemy związków opartych na potasie i fosforze, ponieważ te pierwiastki śladowe odpowiadają za wielkość i smak owoców. Ostatni górny opatrunek odbywa się jesienią, aby uzupełnić siłę krzewu po minionym sezonie. Pod każdym krzakiem należy dodać 4-6 kg gnijącego obornika lub kompostu. Organics nie tylko nawozi rośliny, ale jest także warstwą ściółki, która chroni korzenie przed zimnem. Oprócz substancji organicznych możesz dodać składniki mineralne (potas + superfosfat). Porzeczka uwielbia nawozić kwasem borowym. Substancja ta nie tylko zwiększa zawartość cukru w ​​owocach, ale także chroni przed szkodnikami. Wskaźnik zużycia - 3 g. na 10 litrów wody. Nawozy zielone doskonale sprawdzają się jako nawozy naturalne. Groch i inne rośliny strączkowe, a także łubin można sadzić wokół krzewów porzeczki. Jesienią te uprawy trzeba skosić, a cały teren przekopać wraz z trawą;
• Przycinanie formacyjne i sanitarne jest niezbędne dla prawidłowego rozwoju krzewów i zapobiegania chorobom. Wczesną wiosną konieczne jest usunięcie wszystkich chorych, suchych, złamanych gałęzi. Jesienią, gdy liście opadają, należy odciąć wszystkie pędy zagęszczające krzak, usunąć pędy pod korzeń. Główny krzew powinien składać się z 5-7 głównych pni i 20 gałęzi. Wszystkie słabe pędy można bezpiecznie usunąć, ponieważ nie dają plonów, ale zabierają składniki odżywcze.

Choroby i szkodniki

Najczęściej na tę odmianę wpływa roztocz nerkowy. Są to bardzo małe owady o długości 0,2-0,3 mm, które składają tysiące jaj w zatokach nerkowych i pobierają sok z roślin. Pąki stają się nienaturalne pod względem wielkości i kształtu, a liście wysychają z powodu braku wilgoci i składników odżywczych. Jako środek zapobiegawczy należy zbadać krzew pod kątem obecności nieproporcjonalnych pąków i natychmiast usunąć. Jeśli takich pąków jest dużo, lepiej usunąć całą gałąź i spalić ją. Środkiem zapobiegawczym jest polewanie krzaków wrzątkiem. Należy to zrobić wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków. Jeśli roślina jest w fazie aktywnego rozwoju, można ją spryskać roztworem czosnku (100 g. na 10 l). Leczenie chemikaliami jest możliwe dopiero po zbiorach, w przeciwnym razie nie można jeść jagód. Apollo i Nissoran działają najlepiej z kleszczami.

Zalety i wady odmiany

plusy	Minusy
Owoce bardzo słodkie, dzięki czemu odmiana ta doskonale nadaje się do produkcji cukierniczej i deserowej	Nie toleruje upałów i suszy
Łatwo toleruje nagłe mrozy	Bycie zaatakowanym przez roztocza
Nadaje się do uprawy w regionach o mroźnych zimach
Posiada wysoką odporność na choroby grzybowe
Jagody są bardzo wygodne do zbioru, ponieważ nie duszą się, a pędzelki łatwo schodzą z gałęzi
Wysoka wydajność i zbywalność owoców
Dobrze znosi transport
Nie potrzebuje zapylaczy (samopłodne)

Porzeczka Litvinovska podbiła ogrodników swoim słodkim i bogatym smakiem. Przy przestrzeganiu praktyk agrotechnicznych uprawa tej odmiany nie sprawia żadnych kłopotów. Nieco więcej uwagi należy poświęcić w przypadku uprawy w suchych warunkach.

Wideo