Zadowolony
Wilgotność miodu jest wskaźnikiem charakteryzującym jego dojrzałość, odzwierciedlającym datę przydatności do spożycia. Wilgotność dzieli miód na dojrzały i niedojrzały. Pierwsza zawiera średnio nie więcej niż 18-20% wody w składzie, wszystko powyżej jest niedojrzałe, przez co nie można długo przechowywać. Oznacza to, że długotrwałe przechowywanie przy niedopuszczalnym poziomie wilgotności jest niemożliwe.
Niedojrzały miód powstaje w wyniku niedostatecznej podaży plastrów lub podczas ekstrakcji z niezamkniętych plastrów. Niedojrzały miód można spotkać kupując od pozbawionego skrupułów sprzedawcy, który rozcieńcza go wodą lub syropem w celu zwiększenia objętości.
Uwaga! Fermentacja zachodzi tylko wtedy, gdy stężenie wody w składzie wynosi od 17%. Jeśli wilgotność jest mniejsza niż 17%, fermentacja nie nastąpi, niezależnie od ilości drożdży w kompozycji.
W innych przypadkach miód zacznie fermentować w tempie zależnym od zawartości drożdży. Konieczne jest zmierzenie wilgotności na etapie montażu, ponieważ kryształki miodu zawierają również trochę wody. Konieczne jest przechowywanie miodu w niezbyt ciepłym pomieszczeniu, aby nie prowokować procesu fermentacji. Jeśli wilgotność jest normalna, do przechowywania odpowiednia jest temperatura od 10 do 20 stopni. Jeśli fermentacja już się rozpoczęła, temperatura przechowywania nie powinna przekraczać 10 stopni. W każdym razie pomieszczenie musi być suche.
Na przykład miód naturalny liofilizowany zawiera bardzo mały procent wody. Chociaż nie jest przeznaczony do przechowywania.
Refraktometr do oznaczania wilgotności miodu
Doświadczeni pszczelarze określają przybliżoną wilgotność na oko na podstawie lepkości miodu. Dokładniejsza metoda - refraktometr. To urządzenie do pomiaru wilgotności miodu w domu. Proces pomiaru powinien mieć miejsce w trakcie lub bezpośrednio po zbiorze miodu. Po krótkim czasie miód zaczyna się krystalizować i bardzo trudno jest zmierzyć poziom nawilżenia. Tak, wynik może być błędny.
Jeśli kontrola wykazała niedojrzałość na etapie montażu, lepiej pozostawić ją do dojrzewania przez wymaganą liczbę dni. Jedną z metod jest pozbycie się wody i pomiar utraty wagi za pomocą areometru, innego urządzenia dla pszczelarzy.
Jeśli weźmiesz łyżkę miodu i powoli wylejesz z niej, strumień będzie wydawał się nakładać na siebie. Po wymieszaniu słodycz utworzy tzw. spiralę. Również dojrzała metoda jest grubsza i jeśli zostanie zakłócona, pojawi się ciche, charakterystyczne skrzypienie. Płynna kompozycja nie będzie skrzypiała, a strumień zacznie krzywo leżeć, a po mieszaniu spirala nie będzie widoczna.
Innym sposobem jest umieszczenie miodu w 1 litrowym pojemniku. Waga słoika wyniesie 1400-1500 g. To wynik przy wilgotności 15-17%. Te metody weryfikacji są dostępne nawet dla zwykłych konsumentów, którzy nie mieli do czynienia z odbiorem miodu. Łatwo je również wysuszyć.
Konsystencja miodu
Refraktometr jest również nazywany miernikiem wilgotności, ponieważ mierzy procentową zawartość wilgoci w miodzie. Ten miernik jest koniecznością dla każdego pszczelarza. Jeśli to urządzenie nie jest dostępne, producent (zarówno duży, jak i prywatny na własne potrzeby) ryzykuje pozostawienie bez świeżego produktu, ponieważ jeśli nie znasz procentu wody, możesz źle określić produkt miejsce przechowywania. Przy wysokiej wilgotności lepiej sprzedawać miód w małych porcjach do szybkiego spożycia.
Jeśli pszczelarz posiada miernik wilgotności, będzie mógł zatrzymać się na czas podczas montażu i pozwolić produktowi dojrzeć lub odparować nadmiar wilgoci i przechowywać w odpowiedniej temperaturze. Wilgotnościomierz działa na zasadzie zanurzenia w świeżą masę lub poprzez umieszczenie kilku kropel w specjalnej celi. Zewnętrznie wygląda trochę jak termometr. W zależności od ceny i producenta mierniki wilgotności różnią się szybkością i dokładnością. Z najprostszych korzystają osoby, które zbierają się na własne potrzeby. A w dużych pasiekach korzystają z najbardziej profesjonalnych modeli i często w całych laboratoriach.
Jednym ze sposobów na zachowanie miodu przez długi czas jest odparowanie z niego wody. Odbywa się to za pomocą znanej kąpieli wodnej. To prawda, dotyczy to domu. Ponownie, większe pasieki stosują bardziej innowacyjne i szybsze metody. Możesz zmniejszyć procent wody w domu.
Warto odparować miód wlewając go do miski (stalowej lub metalowej) i postawić na małym ogniu. Lepiej samemu ustalić czas, ale zwykle jest to co najmniej 40 minut.
Ważny! Najlepiej wziąć szeroką nieckę lub inne naczynie. Im większy obszar, tym lepiej.
Faktem jest, że większość wilgoci gromadzi się na górnych warstwach. W najgęstszym miodzie pozostanie taki, jaki był. Wyjściem z sytuacji, jeśli nie da się wykonać parowania w dużym naczyniu, jest podzielenie masy miodu na mniejsze części lub usunięcie wierzchniej warstwy po podgrzaniu.
Czasami może być trudne odparowanie nadmiaru wilgoci z zakupionego miodu. Faktem jest, że pozbawieni skrupułów sprzedawcy rozcieńczają miód syropem cukrowym lub wodą. Jeśli zakupiony miód praktycznie nie oddaje wilgoci, rozcieńcza się go syropem.
Przechowywanie i dojrzewanie tej naturalnej słodyczy powinno być zapewnione w hermetycznie zamkniętych pojemnikach. Pokrywka musi być szczelnie zamknięta, aby nie dostało się powietrze i wilgoć.
Podczas odparowywania możesz pozbyć się jasnej białej warstwy. Dzieje się tak ze względu na dużą zawartość glukozy w składzie. To prawda, że jest w nim niewiele przydatnych substancji i niewiele osób polubi tę białą warstwę pod względem smaku.
Możesz włożyć duże naczynie, wlać do niego wodę i umieścić puszkę miodu. W tym tempie miód dość łatwo odparowuje, ale przez długi czas. Warto obliczyć objętość puszki: nie można jej całkowicie napełnić, ponieważ zwiększa się po podgrzaniu. Zamknięta puszka może nawet eksplodować. Podczas procesu parowania część wody jest włączana do procesu krystalizacji. Ale miód nie zabiera więcej wody niż potrzebuje.
Miód w słoiku
Możesz również uratować miód, który zaczął fermentować, oddzielając wodnistą część. Warstwa wierzchnia może mieć więcej wilgoci niż wszystkie inne warstwy. Jeśli to zjawisko obserwuje się podczas parowania, lepiej jest rozdzielić słodycz na różne naczynia. Dojrzewanie wielopoziomowe następuje, ponieważ miód zaczyna krystalizować od dołu.
Nawiasem mówiąc, jeśli zdecydujemy się zmniejszyć ilość wody przez odparowanie, zmniejszy się również całkowita masa miodu. Dlatego konieczne jest zmierzenie masy przed i po odparowaniu za pomocą specjalnego urządzenia.
Wysyłając miód do dojrzewania warto pamiętać, że jednocześnie traci on niektóre ze swoich właściwości jakościowych. Nie zawsze można go zostawić w ulach. Może to być spowodowane ruchem, zmianami warunków pogodowych lub innymi czynnikami. Jeśli nie ma takich powodów, lepiej zostawić miód na kilka dni w ulach.
W trakcie procesu dojrzewania skuteczne będzie pozostawienie całej masy na słońcu w różnych pojemnikach ze szklanymi wieczkami. Pomoże to odparować nadmiar wilgoci. Ale nie rób tego w czasie upałów, jeśli temperatura przekracza 20 stopni. Upał tylko pogorszy jakość.
Jak wspomniano powyżej, normalna wilgotność miodu nie przekracza 20 stopni. Optymalna dopuszczalna wilgotność - od 16 do 20 stopni. Warto jednak pamiętać, że nawet dojrzały miód powinien być przechowywany w niskiej temperaturze, ponieważ jego użyteczne substancje szybko ulegają zniszczeniu w upale.
Wskaźniki zawartości wody w miodzie
Najlepiej przechowywać w temperaturze nieprzekraczającej 20 stopni. Na przykład sacharoza przechowywana w temperaturze 10 stopni nie rozkłada się przez 9600 dni, ale w temperaturze 35 stopni rozkłada się w ciągu 28 dni. Ponieważ miód wydobywany jest głównie na Dalekim Wschodzie i Syberii, nie ma problemów z przechowywaniem.
Wraz z niszczeniem użytecznych substancji wysoka temperatura powoduje również powstawanie szkodliwych substancji, na przykład hydroksymetylofurfural. Wykorzystywany jest przy przeprowadzaniu badań na podrabiany miód. Powstawanie OMF zależy od czasu i temperatury ekspozycji, a także od indeksu kwasowości. Fałszywy miód zawiera cukier obcy, który nie powstał z tego miodu. Pomieszczenia magazynowe powinny mieć nie tylko niską temperaturę, ale także niską wilgotność.
O dojrzałym i niedojrzałym miodzie należy powiedzieć, że każdy z nich ma swoje zalety. Na przykład niektórzy ludzie wolą niedojrzały miód. Jest wygodniejszy w użyciu do maseczek kosmetycznych i pieczenia. To prawda, że jest w nim mniej przydatnych właściwości niż w dojrzałym.
Dojrzały można jeść i przechowywać przez długi czas. Pomaga w profilaktyce chorób i bólu gardła. Ponadto jest bardzo przydatny i bogaty w witaminy. Jest spożywany zamiast słodkich i dodawany do herbaty zamiast cukru.
Na współczesnym rynku sprzedawany miód musi być ściśle zgodny z GOST, który określa poziom dopuszczalnej wilgotności kompozycji. Wszystko to dotyczy miodu klasycznego, ale ma też wiele odmian i wymagania dla nich mogą się różnić. Miłośnikom różnych odmian miodu zaleca się posiadanie w domu osobistego refraktometru, aby mieć pewność co do jakości produktu. Wszystkie podane informacje są aktualne na rok 2018.