Pamięć genetyczna miodu

Miód uważany jest za jeden z najbardziej wyjątkowych produktów, ponieważ zawiera ogromną ilość substancji i witamin przydatnych dla organizmu człowieka. Wiadomo, że tak użyteczna słodycz pomaga wzmocnić układ odpornościowy, pomaga przy przeziębieniu, poprawia stan włosów i paznokci.

Ponadto miód pszczeli ma działanie przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne, dlatego jest częścią wielu leków i kosmetyków.

Czy miód ma pamięć genetyczną?

Miód można śmiało nazwać „magazynem” witamin. Zawiera: retinol, tiaminę, witaminy z grupy B i inne. Uważa się, że pamięć genetyczna miodu pozwala określić jego jakość. Czy to prawda czy mit - ten artykuł mówi.

Pamięć genetyczna miodu: co to jest

Czy istnieje taka pamięć?? A może to kolejny mit wymyślony przez sprzedawców, aby przyciągnąć uwagę i drogo sprzedać swoje towary??

Jeśli odwołamy się do terminologii naukowej, to pamięć genetyczna jest doświadczeniem lub wspomnieniami, które zostały wcześniej ustanowione przez innych nosicieli. U ludzi objawia się to zestawem reakcji behawioralnych, a mianowicie:

• refleks;
• instynkty;
• różne rodzaje programów genetycznych.

Z reguły termin ten odnosi się konkretnie do ludzkości. Ale coraz częściej, zwłaszcza od producentów, można usłyszeć coś takiego jak pamięć genetyczna miodu. Co więcej, ich zdaniem dotyczy to głównie produktu naturalnego.

Ważny wiedzieć! Współcześni naukowcy udowodnili, że RNA i DNA są nośnikami pamięci genetycznej. Kwas rybonukleinowy jest makrocząsteczką występującą we wszystkich żywych organizmach i odpowiada za takie rzeczy jak kodowanie, odczytywanie, a także regulację i ekspresję genów dziedzicznych. Ale DNA lub kwas dezoksyrybonukleinowy zapewnia przechowywanie i przekazywanie programu genetycznego.

Udowodniono również, że manifestacja pamięci genetycznej jest możliwa tylko przy stłumionej świadomości. Na przykład niemowlęta są obdarzone pamięcią o przodkach. Jeśli więc opieramy się na powyższych informacjach, to miód może mieć pamięć genetyczną tylko wtedy, gdy ta substancja ma świadomość, a także RNA i DNA.

Można więc śmiało powiedzieć, że pierwszy mit dotyczący obecności pamięci genetycznej w naturalnej słodyczy został całkowicie zniszczony.

Uwaga! Pomimo istnienia popartych dowodami, na świecie jest ogromna liczba osób, które wciąż są przekonane, że miód ma pamięć biologiczną.

Czy miód ma pamięć genetyczną: jak sprawdzić

Miód w wodzie przybiera formę plastrów miodu, nawet jeśli dodasz do niego kilka kropel miodu. Wielu zwolenników teorii, że ta pożyteczna słodycz ma pamięć genetyczną, przekonuje, że właśnie taki test jednoznacznie potwierdza, że ​​pamięć o miodzie nie jest mitem, ale prawdą. Nie przybiera przypadkowo formy plastra miodu, ale odtwarza informacje otrzymane wcześniej, gdy znajdował się w pasiece.

Dodatkowe informacje! Wielu sprzedawców miodu używa tej „sztuczki”, aby sprawdzić jakość i naturalność produktu. W końcu, jeśli miód był w plastrach miodu, to „zapamiętuje” to w wodzie.

Tak więc, zgodnie z powyższą teorią, miód odtwarza swoje położenie przez cały sezon. Ale każdy wie, że jest wytwarzany przez pszczoły z nektaru i pyłku roślin kwitnących. Dlatego na rynku można znaleźć różne rodzaje, a mianowicie:

• gryka;
• kasztan;
• Limonka;
• akacja;
• orzech włoski;
• Maysky i inni.

Również miód może być spadziowy, kwiatowy i mieszany, które różnią się kolorem i strukturą.

Aby uzyskać 1 kilogram takiego naturalnego produktu potrzeba około półtora miliona mikro kropli nektaru, który znajduje się na ponad 10 milionach. kwiaty. Dlatego bardzo często niektórzy pszczelarze karmią swoich „pracowników” dodatkowym cukrem. Powstały w ten sposób miód uważany jest za nienaturalny. Ale jednocześnie jest on, podobnie jak naturalny, produkowany przez pszczoły i przechowywany w ulach, w tych samych plastrach.

Miód przypomina plastry miodu

Dlatego możemy śmiało powiedzieć, że drugi mit również został zniszczony.

Komórki Benarda: co to jest?

Dobrze wiedzieć! Miód nie bez powodu przybiera formę plastrów miodu głównie w zimnej wodzie. W wyglądzie wzoru główną rolę odgrywa nie tylko naturalna słodycz, ale także temperatura.

Zjawisko to zostało udowodnione w 1900 roku przez francuskiego fizyka znanego jako Jean Bernard Léon Foucault, ale nie z miodem. Ten naukowiec przeprowadził eksperyment i udowodnił, że przy gradiencie temperatury struktura lepkiej cieczy jest uporządkowana w postaci cylindrycznych wałków lub sześciokątów. Ale takie uporządkowanie jest możliwe tylko przy równomiernym ogrzewaniu badanej substancji od dołu.

Ogniwa Benarda

Miód z komórek Benarda i olej roślinny mogą tworzyć się w równym stopniu. Ponieważ na podstawie trwających eksperymentów udowodniono, że wzór plastra miodu tworzy się z wielu lepkich substancji.

Więc mit numer trzy również został obalony.

Czym jest sieć krystaliczna miodu

Z kursu chemii w szkole wszyscy wiedzą o istnieniu trzech stanów, w których mogą znajdować się wszystkie substancje - jest to płynny, stały i gazowy.

Uwaga! Miód w plastrach jest lepki, ale płynny. Dlatego cechy, na przykład substancji, które są obecne w dwóch pozostałych stanach, nie mogą być nieodłączne od tego produktu. Oznacza to, że miód nie może mieć struktury krystalicznej, która jest charakterystyczna tylko dla ciał stałych.

Miód nie ma sieci krystalicznej

Wyjątkiem są kandyzowane, ale jest to miód, który zmienił swój stan pod wpływem pewnych czynników zewnętrznych (warunki przechowywania) lub ze względu na swoją odmianę (skład). Krystalizacja miodu następuje, gdy zawarta w jego składzie glukoza osiada w postaci kryształków. Na przykład kasza gryczana i słonecznik z czasem krystalizują. Ale miód koniczynowy i akacjowy gęstnieją bardzo powoli, te odmiany są uważane za płynne.

Tym samym zniszczony zostaje ostatni mit o istnieniu sieci krystalicznej w miodzie.

Pomimo tego, że określanie jakości miodu na podstawie pamięci genetycznej jest mitem, zawsze można określić podróbkę. Lepiej kupić produkt od zaufanych dostawców, wtedy wszystkie witaminy i minerały będą w nim przechowywane.