8 Wybitnych przedstawicieli walczących kogutów
Zadowolony
W przypadku tradycyjnych ras mięsnych kurcząt istnieją gatunki, które nie są przeznaczone do spożycia. Hodowla kogutów bojowych ma zupełnie inny cel - rozrywkę. Walka kogutów - kolorowa, kolorowa, okrutna, ale ekscytująca akcja. Tutaj hodowane są rasy, które nie znają strachu, agresywne. Czasami kupujący są gotowi wydać kilkadziesiąt tysięcy na jednego wojownika - jak popularna jest zabawa. W wielu krajach hodowano własne rasy, różniące się temperamentem, wyglądem, stylem walki – każdy wybiera osobnika, który spełnia oczekiwania przyszłego właściciela. Koguty bojowe to sportowcy wśród ptaków.
Charakterystyka pospolitych ras kogutów bojowych
Przedstawiciele tego gatunku szybko zyskują popularność we współczesnej hodowli drobiu, ponieważ zapewniają stabilny i wysoki popyt nie tylko na rynku krajowym, ale również na rynku międzynarodowym. Ptaki mają charakterystyczny wygląd, który od razu odróżnia je od współplemieńców.
- Osoby mają pionową pozycję ciała.
- Ciało jest wąskie, klatka piersiowa wąska, muskularna.
- Mała głowa na długiej i wydłużonej szyi.
- Pazury rasy są bardzo silne, a dziób to potężna broń w walce.
- Opływowy kształt uzupełnia upierzenie, ciasno dociśnięte do nasady.
- Koguty nie odczuwają strachu, są agresywne w stosunku do swoich bliskich i zarozumiałe.
Nie ma jednoznacznej definicji wagi walczących ptaków, wszystko zależy od rasy. Pasta od 0,5 kg do 7,5 kg.
Wiek również jest bardzo zróżnicowany, od 11 miesięcy do 3 lat. Dlaczego potrzebujesz koguta w kurniku w tym artykule?.
Gatunek wojowniczy jest żywiony wyłącznie pokarmami białkowymi.
Popularni przedstawiciele, ich hodowla
Obecnie istnieje wiele ras walczących, każdy kraj ma co najmniej jeden gatunek tych niesamowitych ptaków. Poniżej znajdują się opisy najstarszych i najbardziej uderzających gatunków.
Szamo
Shamo jest jednym z najbardziej poszukiwanych, ich nazwa jest tłumaczona jako fighter, niewiele jest z nim równych. Rasa jest podzielona na 3 kategorie, o równych cechach zewnętrznych, różnice są zauważalne tylko w wadze:
- duże, olbrzymy;
- średni;
- gatunki karłowate.
Na zewnątrz koguty:
- szeroka, wydłużona głowa z muskularnymi policzkami;
- szyja nie jest prosta, ale wydłużona i zakrzywiona;
- na wystającej klatce piersiowej wyraźnie widoczna sylwetka pośrodku nagiej kości;
- wysoki wzrost.
Są to znakomici wojownicy, których cechami charakterystycznymi są nieustępliwość w walce, odwaga, nieustraszoność i bojowa inteligencja. Shamo są wytrzymałe i łatwo tolerują wilgoć, zmiany temperatury oraz są odporne na choroby układu oddechowego i wirusowe. Jednak nadal musisz uważnie dbać i monitorować zdrowie zwierząt.
Przeczytaj więcej o chorobach kur niosek tutaj.
Czystość rasy musi być monitorowana i krzyżowana, mieszanie krwi jest zabronione.
indyjski
Osobniki gatunku indyjskiego mają mocne, muskularne nogi, które aktywnie wykorzystują w walce z rywalami. Koguty te zostały uzyskane przez skrzyżowanie kilku gatunków, dlatego pomimo wyraźnych cech wojowniczych mają wiele wad. Na przykład odmiana indyjska nie toleruje wysokiej wilgotności, wilgoci, ptaki są również wrażliwe na zimno.
Ta rasa absolutnie nie jest odporna, przeciwnik może ją po prostu zagłodzić.
Są jednak łatwe do trenowania i bardzo silne. Zasada ich walki to szybkość, agresywność. Jeśli w pierwszych minutach indyjski kogut nie wygrał, to niestety szanse na wygraną znacznie się zmniejszają.
Rasa malajska
Zewnętrzna strona kogutów malajskich ostro odróżnia je od współplemieńców:
- wysoki, do 90 cm;
- piękny, łukowaty ogon, składający się z wąskich, długich piór;
- łukowaty tył i łukowaty tył szyi.
Wszystkie te piękne linie tworzą jedną, z trzema efektownymi falami, co jest główną cechą rasy.
W przeciwnym razie typowe oznaki rasy walczącej:
- wypukłe skrzydła;
- wysokie, prześwitujące ramiona;
- mała głowa, spłaszczona po bokach;
- rozwinięta klatka piersiowa połączona ze słabymi mięśniami brzucha;
- mocno rozwinięte łuki brwiowe nad wyłupiastymi perłowo-złotymi oczami.
Upierzenie malajskie jest brązowe, czerwonobrązowe, z czarnymi lub pszennobiałymi plamami, gęste. Ptak jest często porównywany do feniksa. Głowa i górna część piór są czerwone, a wzdłuż ogona długie, czarne i cienkie linie. Mimo pewnej, monochromatycznej kolorystyki, każdy koniec pióra zdobi czarno-zielona plama z dodatkowym małym jabłkiem o perłowym odcieniu. Kiedy kogut podnosi skrzydła, na grzbiecie widoczne są białe zakończenia, chociaż puch jest w większości przypadków czarny. Przeczytaj o kurczakach karłowatych tutaj.
Nogi rasy malajskiej bez upierzenia, z żółtymi, mocnymi palcami i pazurami. Zasadniczo podczas walki ptak pracuje dziobem.
Dakan
Dakans lub Kulangs to najstarsza rasa kogutów bojowych na świecie. Pierwsza wzmianka o ptakach została odnotowana w annałach Tamerlana. Uzyskanie rasy, której ojczyznę uważa się za Azję Środkową, jest interesujące, ponieważ selekcja została przeprowadzona drogą doboru naturalnego najbardziej wytrzymałych i silnych osobników.
Najwięksi, najbardziej wojowniczy przedstawiciele zostali skrzyżowani z wyselekcjonowanymi zdrowo kurczakami. Ta niekonwencjonalna metoda hodowli trwała kilkadziesiąt lat. Ale w rezultacie pojawiły się dakany, znane na całym świecie ze swojego okrucieństwa i niezwyciężoności.
W dzisiejszych czasach kulang nie jest używany w walkach kogutów, ale jest hodowany wyłącznie w celu zachowania wyglądu w celach dekoracyjnych.
Cechy zewnętrzne ptaków:
- potężny, dobrze zbudowany szkielet;
- waga ciężka, do 5 kg, a mistrzowie ważyli wszystkie 9 kg;
- wydłużone łapy są szeroko rozstawione;
- słaby, delikatny beżowy grzebień;
- dziób jest mały i lekko zakrzywiony;
- dwa rodzaje maści: łososiowa oraz połączenie brązowego i czarnego, z zielonym odcieniem w ogonie i górnych piórach skrzydeł.
Dakanie są niepokonani dzięki swojej zaradności. Wraz z typowymi oznakami walczącego koguta gibkość mięśni daje znaczną przewagę nad przeciwnikiem.
Bojownicy z Korei
Koguty koreańskie nie są tak powszechne, jak inne rasy. Ich wyróżniające cechy to:
- kolor brązowo-żółty;
- mała głowa z lekko marszczonymi piórami;
- zakrzywiony dziób, słabo rozwinięty grzebień;
- nogi mocne, z minimalnym upierzeniem.
Odmianę wyróżnia przede wszystkim technika walki. Osoby są bardzo podatne na regularne treningi i potrafią zapamiętać taktykę. Zaradność połączona z umięśnionymi nogami daje dobre wyniki na ringu.
Azil
Azil jest uważany, podobnie jak kułag, za starożytną rasę. Ale jeśli pierwsze pochodzą ze stepowych szerokości geograficznych, to te ptaki pojawiły się po raz pierwszy w Indiach. W tym celu w Europie Azil otrzymał przydomek Raja. Ich znakiem rozpoznawczym jest siła połączona z niesamowitą wytrzymałością.
Zewnętrzny:
- niski wzrost i budowa przysiadu;
- nogi są krótkie, w przeciwieństwie do współplemieńców, ale równie potężne;
- uszy spiczaste, dziób duży i zakrzywiony;
- w kolorystyce dominuje czerwień, brąz i odrobina szarości.
Zdarzają się przypadki, gdy kogut bez przerwy spędził kilka walk na ringu.
Asil kwitnie do 2 roku życia, pod warunkiem, że jest prawidłowo żywiony pokarmem z przewagą białka i suplementów witaminowych. Przeczytaj o rasie kurczaka Golosheyki pod tym linkiem.
Pomimo swojej agresywności i niezwyciężoności osobniki są bardzo przyjazne dla swoich właścicieli i rozpoznają ich po głosie.
Obecność inteligencji obserwuje się również w bitwie, Azil wyróżnia się sprytem i zwrotnością. Wydaje się, że rozważa swoje ataki. Ale jednocześnie kogut potrzebuje regularnego treningu, bez nich wojownik staje się leniwy i infantylny.
lari
Lari jest przystojnym reprezentantem, który swoją techniką sprawia, że walka jest ekscytująca. W zręcznej taktyce reprezentantowi pomagają szeroko rozstawione nogi, zwiększające szybkość rzutu. Główne znaki zewnętrzne są następujące:
- średniej wielkości czaszka na długiej szyi;
- silna klatka piersiowa;
- kolorystyka różnych kolorów.
Kogut uwielbia popisywać się przed słabszymi współplemieńcami, z wdziękiem tańcząc. Hodowcy nie zalecają trzymania kilku przedstawicieli rasy w jednym kojcu, ponieważ ze względu na zarozumiały charakter dochodzi do częstych bójek, prowadzących do kontuzji i kontuzji. Dzięki regularnym treningom Larry przynosi właścicielowi regularne zwycięstwa w zawodach. W tym artykule dowiesz się, jak ogrzewać kurnik zimą.
belgijski
Rasa belgijska została wyhodowana w XVII wieku we Flandrii. Koguty były pierwotnie przygotowywane do bitew i tworzyły zwycięskie cechy. W przeciwieństwie do typowych przedstawicieli Belgowie nie mają postawy pionowej, lecz poziomej i powiększone, pokryte mięśniami ciało.
Pomimo małej prędkości i mobilności myśliwiec jest wytrzymały i wytrzymały. Niektórzy fani walk kogutów porównują go do tytana tego sportu. Jest wystawiony przeciwko rasie indyjskiej lub Shamo, ponieważ po prostu wyczerpuje przeciwnika, oszczędzając energię podczas ruchu.
Bezpretensjonalny i nie wymaga specjalnych warunków przetrzymywania.
Osobniki są nie tylko odporne, ale także nie podatne na infekcje typowe dla kur, choroby układu oddechowego.
Dlaczego są hodowane w Rosji
Oficjalnie walki kogutów są zakazane w prawie wszystkich krajach, w tym w Rosji.
Hodowla kogutów bojowych na terenie Federacji Rosyjskiej ma dwa cele:
- zawartość dekoracyjna, utrzymanie genetyki;
- eksport do konkurencji.
Elitarny kogut z dobrymi cechami zewnętrznymi i charakterem można sprzedać za kilka tysięcy. Rekordowa cena osiągnęła 500 000 rubli za sztukę. Przy regularnym uczestnictwie w wystawach, konkursach, pupile zbierają nie tylko nagrody, ale także zachęty pieniężne. Teraz hodowla kogutów bojowych do celów dekoracyjnych jest bardzo szeroko rozwinięta w Rosji, istnieją nawet federacje i wspólne organizacje kontrolujące wydarzenia.
Przy odpowiednim szkoleniu, racjonalnym karmieniu i śledzeniu rasy kogut przyniesie właścicielowi doskonały dochód.
Jak trzymać i czym karmić koguta
Aby wyhodować bojowego wojownika, należy od razu nakarmić go pokarmem białkowym, przyzwyczaić go do codziennego treningu. W większości przypadków rasy pojawiły się w gorących krajach, które nie były zaznajomione z rosyjskimi przymrozkami, dlatego według genetyki koguty są wrażliwe na ekstremalne temperatury i zimno. Zwróć uwagę na warunki dla zwierząt:
- Na 3 ptaki, 1 kw. m lokalu. Jeśli rasa jest zbyt wojownicza, wszyscy trzymani są w osobnym kojcu.
- W aranżacji nie stosuje się okoni, ponieważ ze względu na specyfikę konstrukcji koguty w nocy mogą z nich spaść i doznać kontuzji.
- Temperatura w pomieszczeniu nie powinna spaść poniżej 11-15˚С.
- Pamiętaj, aby ogrodzić miejsce do chodzenia wysokim płotem, ale nie większym niż 70 cm.
Miej oko na higienę przyszłych zwycięzców. Regularne mycie szamponem sprawia, że pióra są lśniące i wolne od roztoczy i zjadania pierza. Oczywiście głównym celem jest jedzenie. Tylko pokarmy białkowe, kukurydza, rośliny strączkowe mogą tworzyć mięśnie i zapobiegać pojawianiu się warstw tłuszczowych.
Zboża w diecie kogutów bojowych stanowią 70% całości.
Nie zapomnij o regularnej czystej wodzie w poidłach, dodaniu jogurtu, serwatki do diety. Wymagane są kompleksy witaminowe, a przy ciepłej pogodzie – swobodne wypasanie na trawie. Zimą zwierzęta karmione są mąką z trawy, sianem.
Kolejnym aspektem jest szkolenie. Wyróżnia się je według dwóch kryteriów:
- walka w powietrzu;
- walka na twardym gruncie.
Pierwsza opcja jest dobra do szybkich walk, ponieważ jednostka szybko wyczerpuje się i nie ma silnej wytrzymałości, w przeciwieństwie do rodaka.
Koguty nazywane są ulotkami lub rodakami.
Oto kilka zasad treningu:
- rozpocząć szkolenie od 1 roku życia;
- przez pierwsze 10 minut koguty walczą z otwartymi dziobami;
- następnie na dziobie nakłada się kaganiec;
- pierwsze 2 sparingi nie odbywają się z doświadczonym zawodnikiem;
- dopiero przy trzecim treningu oceniają walory bojowe jednostki.
Oprócz sparingów, koguty zmuszone są do biegania codziennie przez 10-20 minut, co wzmacnia mięśnie nóg.
Wideo
Ten film opowie Ci o rasach walczących kogutów.
wnioski
- Rasy kogucików bojowych są hodowane od dawna i cieszą się niezwykłą popularnością na całym świecie (powszechny/powszechny od Rosji po Koreę i Szkocję, jest tzw. szkocki kogut).
- Bojownicy są podzieleni na typy: ulotki i rodacy.
- Aby zawody były udane, prowadź codzienne treningi (bardzo ważne jest, aby trenować). Aby utrzymać ton w karmidłach, muszą być obecne pokarmy białkowe.
- Główne oznaki zewnętrzne: pionowa pozycja ciała, mała głowa i bardzo mocne nogi.
