Volvariella jedwabista: jadalność, opis i zdjęcie
Zadowolony
| Nazwa: | Volvariella jedwabista |
| Nazwa łacińska: | Volvariella bombycina |
| Typ: | Warunkowo jadalne |
| Synonimy: | Volvariella bombycyna |
| Dane techniczne: |
|
| Systematyka: |
|
Volvariella silky wzięła swoją nazwę od volva, w której grzyb jest zamknięty przed dojrzewaniem. Z biegiem czasu rodzaj muszli pęka i tworzy przypominającą torebkę osłonę u podstawy nogi. Ten okaz ma inną nazwę - Volvariella bombycin. Należy do rodziny Pluteaceae. Uważany za jeden z najpiękniejszych grzybów rosnących na drewnie. Poniżej pełna informacja o tym gatunku z rodzaju Volvariella.
Jak wygląda jedwabista volvariella?
Owocnik tego gatunku uważany jest za największy z rodziny Pluteaceae, który może dorastać do 20 cm. Okaz ten przyciąga grzybiarzy swoim niezwykłym wyglądem, można go odróżnić od innych darów lasu następującymi cechami:
- Kapelusz grzyba ma kształt dzwonu z małymi łuskami, których wielkość może dochodzić do 20 cm średnicy. Młoda jedwabista volvariella ma plastikowy korpus czapki w kolorze białym lub jasnoróżowym. Z wiekiem staje się wypukły, płasko-prostopadły z brązowo-szarym guzkiem wystającym pośrodku.
- W dolnej części czapki znajdują się luźne, miękkie blaszki poszerzone w środkowej strefie. Ich kolor zależy od wieku grzyba. Tak więc u młodych okazów są białe, stopniowo stają się różowobrązowe.
![]()
- Noga gładka, opuchnięta w kierunku podstawy, długość do 8 cm, a szerokość od 0,3 do 0,7 cm. Zwykle malowany na biało i jasnoszary.
- Eliptyczne zarodniki, jasnoróżowe, gładkie.
- Płat Volvy pocięty, błoniasty i wolny. Charakteryzuje się brudnoszarym lub brązowym kolorem z małymi brązowymi plamami.
- Miąższ cienki, gęsty, biały. Nie ma wyraźnego smaku i zapachu. 3
Rozwój jedwabistej volvariella zaczyna się w rodzaju jaja (volva), wraz z rozwojem grzyba, rozrywa się okrywę i rodzi się okaz z kapeluszem w kształcie dzwonu, podczas gdy noga pozostaje częściowo owinięta do końca swojego istnienie. Stary grzyb pomarszczony, zwiotczały, nagi, nabiera ciemnobrązowego koloru.
Gdzie rośnie jedwabista volvariella?
Gatunek ten jest uważany za dość rzadki, aw niektórych regionach Rosji i wielu krajach świata jest wymieniony w Czerwonej Księdze. Tak więc ta kopia jest pod ochroną w Republice Chakasji oraz na terytorium regionów Czelabińska, Nowosybirska i Ryazań.
Głównym siedliskiem są lasy mieszane, obszary chronione, parki przyrodnicze, dobrze rośnie na osłabionych lub martwych drzewach liściastych. Preferuje klon, wierzba, topola. Przeważnie pojawiają się pojedynczo, ale czasami łączą się w małych grupach. Aktywny rozwój obserwowany jest od lipca do sierpnia, jednak występuje on również do późnej jesieni. Jest to grzyb odporny na suszę, dobrze tolerujący ciepło.
Czy można jeść jedwabistą volvariella?
Volvariella silky jest klasyfikowana jako grzyb jadalny. Jak wiadomo, doświadczeni grzybiarze nie mają pytania o wykorzystanie tego gatunku, twierdzą, że taki okaz nadaje się do spożycia. Ale zanim zostaną wykorzystane do jedzenia, dary lasu muszą zostać przetworzone. Aby to zrobić, gotuje się je wstępnie przez około 30-40 minut, po czym woda jest spuszczana.
Fałszywe dublety
Ze względu na swój osobliwy wygląd, jedwabista volvariella jest dość trudna do pomylenia z innymi przedstawicielami lasu. Ale niedoświadczeni grzybiarze mogą nie odróżnić omawianego okazu od następujących przedstawicieli lasu:
- Biała (śmierdząca) muchomor. Warto zauważyć, że gatunek ten jest trujący, dlatego bardzo ważne jest dokładne zbadanie okazu i jeśli są jakiekolwiek wątpliwości co do jego jadalności, lepiej go nie brać. Jedwabistą volvariellę można odróżnić od śmierdzącej pieczarki dzięki szarawej „mięsistej” czapce i różowym talerzom. Ponadto ten ostatni jest właścicielem pierścienia na nodze, a ten gatunek go nie ma. Kolejną główną różnicą jest lokalizacja darów lasu. Volvariella silky nie występuje na ziemi, rośnie wyłącznie na drewnie, co nie jest typowe dla większości grzybów.
![]()
- Szary pływak - przedstawiciel rodzaju Amanita. Jest uważany za warunkowo jadalny grzyb, ale nie przyciąga szczególnie potencjalnych klientów ze względu na swój wygląd i cienką miazgę. W przeciwieństwie do volvarielli, ten jedwabisty okaz jest znacznie mniejszy. Tak więc średnica czapki waha się od 5 do 10 cm, a długość nogawki nie przekracza 12 cm. Biały proszek zarodników. Chociaż gatunek ten rośnie w lasach liściastych i mieszanych, podobnie jak volvariella, występuje wyłącznie na ziemi.
![]()
Zasady zbierania i wykorzystywania
Nie zaleca się wyciągania i odkręcania volvarielli, ponieważ owocnik może po prostu się kruszyć i istnieje ryzyko uszkodzenia grzybni. Dlatego eksperci zalecają ostrożne odcięcie nogi nożem.
Z reguły do jedzenia używa się tylko czapek, ponieważ nogi są szorstkie. Przed przygotowaniem dania z grzybów jedwabista volvarella jest oczyszczana z resztek, myta i gotowana przez 40 minut. Rosół z grzybów nie jest zalecany do jedzenia.
Większość grzybiarzy twierdzi, że po ugotowaniu ten rodzaj nadaje się do prawie każdego dania. Volvariella silky może być duszona, smażona, gotowana i marynowana.
Wniosek
Volvariella silky to wyłącznie grzyb drzewny. Można go znaleźć na starych i spróchniałych pniach, kłodach, na pniach żywych lub wyschniętych drzew, nawet w dziuplach. Ze względu na niezwykły kolor i „włochaty” kapelusz ten przedstawiciel rodzaju Volvariella jest dość łatwy do odróżnienia od jego krewnych.
