Rumianek mały

Mały rumianek ogrodowy lub Feverfew to wieloletnia roślina kwitnąca z rodziny Asteraceae, szeroko stosowana do różnych celów. Ze względu na zewnętrzne podobieństwo rumianek jest często mylony z innymi roślinami z rodziny Aster: gerberą, chryzantemą, stokrotką.

Pierwsze wzmianki o rumianku sięgają XVIII wieku, już wtedy naukowcy zauważyli lecznicze właściwości tej rośliny i zaczęli stosować ją w leczeniu schorzeń ginekologicznych. Do dziś nisko rosnący rumianek stosowany jest w medycynie: wewnątrz w postaci herbaty lub nalewki, przy chorobach żołądka, jelit, a także jako środek przeciwzapalny i napotny.

Oprócz celów leczniczych mały rumianek ma szerokie zastosowanie w ogrodnictwie. Sadzi się ją zarówno osobno, jak i w połączeniu z innymi dzikimi kwiatami, uprawianymi w celu tworzenia bukietów, kompozycji kwiatowych i kompozycji kwiatowych.

Charakterystyka roślin

Przedstawiciele rodzaju - niskie (średnio około 50-70 cm długości) rośliny z pierzasto rozciętymi liśćmi, kwiatostanami - kosze z żółtym środkiem i białymi płatkami umieszczonymi wzdłuż krawędzi.

Ważny! Istnieje błędne przekonanie, że na końcu łodygi rumianku znajduje się jeden kwiat. W rzeczywistości jest to kilkaset małych kwiatów ze słupkami i pręcikami, połączonych w kwiatostan, który zwykle mylony jest z kwiatem.

Rumianek jest niewymiarowy, mały, przeważnie bylinowy, ale zdarzają się też gatunki roczne. Typ palowy, lekko rozgałęziony, ale bardzo głęboki. Owocem jest mały podłużny niełupek.

Bardzo ciekawy jest proces zapylenia stokrotek: pylniki otwierają się od wewnątrz, pyłek dostaje się do rurki, która powstaje ze zrośniętych woreczków pyłkowych. Słupek, nieprzygotowany do zapłodnienia, nadal wypycha pyłek. Kuleczka pyłkowa przykleja się do owadów, które przyleciały, by ucztować na słodkim nektarze kwiatowym, i dopiero gdy w łagiewce pyłkowej zabraknie pyłku, słupek dojrzewa, który jest zapylany przez pyłek z sąsiednich, młodszych kwiatów.

proces zapylania

Rumianek nie należy do pierwiosnków, ponieważ kwitnie znacznie później niż topnieje śnieg. Okres kwitnienia trwa od późnej wiosny do wczesnej lub nawet połowy jesieni. To właśnie z powodu długiego okresu wegetacji rumianek jest tak uwielbiany przez wielu krajowych hodowców kwiatów.

Charakterystyka gatunków i odmian kultury

Oprócz tego, że mały rumianek (inna nazwa to Feverfew) ma wiele nazw, obejmuje ponad sto gatunków. Najczęściej w kwiaciarstwie stosuje się około pięćdziesięciu, opisy niektórych z nich:

• Hybryda Feverfew - protoplasta wszystkich kolejnych gatunków. Może być zarówno z dość dużymi, jak i małymi kwiatami o różnych kształtach i kolorach płatków: czerwonym, żółtym, różowym i tak dalej.
• Pyrethrum maiden (wrotycz pospolity) to silnie rozgałęziona roślina o wysokości ok. 50 cm. Różni się od innych gatunków mniejszym rozmiarem płatków. W kwiaciarstwie wysoko cenione są odmiany wrotyczu o podwójnych kulistych kwiatach o średnicy nie większej niż 5 cm, przypominające chryzantemy.
• Feverfew corymb (łąka rumiankowa) - pojedyncze pędy, kosze zbierane są w kwiatostany postaci tarczycy. Nie posiada odmian mieszańcowych, kolor płatków jest najczęściej biały.
• Rumianek dalmatyński - wyróżnia się jasnoróżowym kolorem płatków i niewielkim rozmiarem pędów, tylko około 50-60 centymetrów. Zaleca się sadzenie na brzegach lub na środku klombu, wtedy podczas kwitnienia szczególnie widoczne będą jasne, przyciągające wzrok płatki.
  Istnieje kilka sposobów sadzenia małych stokrotek. Najczęstszy - przy użyciu nasion.

Funkcje sadzenia i pielęgnacji upraw

Uwaga! Nasiona trzeba będzie za każdym razem kupować ponownie, ponieważ jeśli zbierzesz nasiona z zeszłorocznych roślin, ich potomkowie mogą nie zachować swoich rodzicielskich cech.

W kwietniu-marcu nasiona sadzi się na głębokość 3-4 mm, utrzymuje w temperaturze co najmniej 20 stopni, po czym zanurza się w doniczkach lub specjalnych kubkach torfowych, w których następnie sadzi pędy w ziemi. Młode pędy są w stanie znieść lekkie mrozy, podczas gdy dorośli spokojnie znoszą nawet niewielkie ujemne temperatury. W regionach południowych możliwe jest natychmiastowe sadzenie nasion w grządkach, odbywa się to na przełomie sierpnia i września.

Feverfew preferuje luźną glebę bogatą w składniki odżywcze. Nie sadzić go na suchej, piaszczystej lub nieurodzajnej glebie gliniastej. Również nisko położone miejsca ze stojącą wodą nie będą działać, rumianek ogrodowy nie lubi obfitej wilgoci, szczególnie w niskich temperaturach. Idealne miejsce byłoby w cieniu, który jest pod słońcem tylko przez kilka godzin dziennie.

Rumianek mały

Feverfew należy sadzić w odległości 20-30 cm od siebie, w pierwszych tygodniach wymagają obfitego podlewania. Rośliny wieloletnie zaczynają kwitnąć już w następnym roku po posadzeniu.

Opieka nad małym rumiankiem jest prosta, dlatego ta roślina jest idealna dla tych, którzy nie mają dużo czasu na pracę w ogrodzie. Jedyne, czego potrzebuje roślina, to systematyczne podlewanie. Feverfew dobrze radzi sobie z chwastami samodzielnie, należy je usuwać tylko w okresie wegetacji, a następnie nieco spulchnić ziemię, aby uniknąć tworzenia się gęstej skorupy, która uniemożliwia dopływ wody do korzenia.

Feverfew jest karmiony różnymi nawozami mineralnymi, ale nie należy używać nawozów azotowych: w tym przypadku roślina wyrośnie tylko zieloną część, a kwiaty staną się małe i rzadkie. Na rumianek świetnie sprawdzają się również nawozy organiczne, takie jak obornik czy humus.
Po pierwszym kwitnieniu zaleca się usunięcie wszystkich kwiatostanów bez czekania na nasiona, aby zapobiec ponownemu kwitnieniu.

Ważny! Rumianek ogrodowy należy przesadzać co cztery lata, w przeciwnym razie kwitnienie stanie się słabe.

Główne choroby upraw i szkodniki oraz środki kontroli

Rumianek ogrodowy rzadko choruje. Najczęściej są to choroby grzybowe, gdy na liściach poszczególnych roślin pojawia się szary nalot. W takim przypadku dotknięty krzew należy jak najszybciej usunąć, a glebę i pozostałe rośliny należy potraktować fungicydem z miedzią.

Zabiegi owadobójcze zwykle pomagają pozbyć się wszystkich rodzajów pasożytów. Jest bardziej naturalny sposób - przyciągnąć na swoją stronę takie zwierzęta, jak jeże i ptaki, które uwielbiają jeść ślimaki lub owady.
Małe stokrotki ogrodowe, jak często nazywa się gorączkę, nie sprawią większych kłopotów w opiece, ale przez długi czas są w stanie ozdobić działki ogrodników jasnymi pięknymi kwiatami.