Wiciokrzew na syberii: jak sadzić wiosną i jesienią, najlepsze odmiany

Być może wiciokrzew jest jednym z najlepszych krzewów jagodowych, których uprawa jest możliwa na Syberii. Na tym terytorium, a także na Dalekim Wschodzie i Kamczatce istnieją naturalne obszary dystrybucji tej kultury. Na ich podstawie hodowcom udało się pozyskać nowe gatunki, które nie tylko mają doskonały smak, ale także mają wysoką odporność na niekorzystne warunki atmosferyczne. Słodkie odmiany wiciokrzewu hodowane na Syberię stały się prawdziwym prezentem dla ogrodników w tym regionie, ponieważ uprawa tradycyjnych jagód w syberyjskim klimacie jest bardzo trudna.

Cechy uprawy wiciokrzewu na Syberii

Region Syberii zawsze był i pozostaje strefą ryzykownego rolnictwa. Silne przymrozki zimą, gwałtowne wahania temperatury wiosną i jesienią, wczesne przymrozki i długotrwałe susze - to nie jest pełna lista niekorzystnych czynników tkwiących w klimacie tego terytorium. Aby nie tylko z powodzeniem uprawiać jadalne wiciokrzew na Syberii, ale także zbierać jagody, uprawa musi spełniać następujące warunki:

1. Wytrzymują długotrwałe spadki temperatury do -40 °C.
2. Mają dobrą mrozoodporność.
3. Nie wymagaj opieki.
4. Mieć krótki okres wegetacyjny.

Wiciokrzew może wydać dobre plony nawet na Syberii

W celu uzyskania odmian wiciokrzewu o niezbędnych właściwościach hodowcy stosowali jadalne wiciokrzew ałtajski i kamczacki. Na ich podstawie naukowcy z różnych krajów opracowali i opracowują różne odporne odmiany tej rośliny, nadające się do uprawy nie tylko na Syberii, ale także w innych regionach o niekorzystnym klimacie.

Jakie odmiany wiciokrzewu najlepiej sadzić na Syberii

Sporo odmian zostało przeznaczonych na Syberię, ponieważ hodowla wiciokrzewu jadalnego nadającego się do uprawy w warunkach tego regionu była prowadzona na poziomie państwowym. Powodem zwiększonego zainteresowania tą rośliną było to, że tradycyjne ogrodnictwo na tym terenie boryka się z wieloma problemami ze względu na surowy klimat. Ale wiciokrzew, który ma dobrą mrozoodporność i praktycznie nie choruje, miał zastąpić bardziej wymagające pod tym względem krzewy jagodowe.

Oto kilka odmian słodkiego wiciokrzewu jadalnego, które zostały wypuszczone do uprawy na Syberii:

1. berel. Jest to jedna z wczesnych syberyjskich odmian wiciokrzewu jadalnego, jagody dojrzewają pod koniec czerwca. Średnia wielkość owocu to 0,4-0,9 g. Jagody beczkowate, wydłużone, ciemne, niebieskofioletowe z niebieskawym nalotem.
   

   Krzew wiciokrzewu Berel niski, zwarty, średnio rozłożysty

2. Viliga. Średnio wczesna odmiana wiciokrzewu, jagody dojrzewają pod koniec czerwca. Krzew jest zwarty, ściśnięty, a jego wysokość może dochodzić do 1,8 m. Strzela mocne, proste, bezwłose. Jagody są ciemnoniebieskie z niebieskawym nalotem woskowym, owalne, wydłużone, maczugowate, ważące do 1,2 g. Plon z 1 krzewu może dochodzić do 2,5 kg. Kruszenie jest słabe. Smak deserowy, słodko-kwaśny, bez goryczki.
   

   Odmiana jadalnej wiciokrzewu Viliga charakteryzuje się doskonałą mrozoodpornością i dobrą odpornością na suszę

3. Leningradzki gigant. Odmiana ma swoją nazwę ze względu na duże, do 1,7 g, ciemnoniebieskie jagody. Mają kształt wrzeciona, z nierówną powierzchnią. Dojrzewanie jagód wiciokrzewu następuje od początku lipca, jest nieco rozciągnięte w czasie. Plon odmiany olbrzymiej Leningrad zależy od pielęgnacji i wynosi średnio około 3 kg z 1 krzewu, ale przy odpowiedniej technice rolniczej może osiągnąć nawet 5 kg. Jagody nie są podatne na zrzucanie. Smak słodki, deserowy, z subtelną kwaskowatością. Krzewy tej odmiany wiciokrzewu jadalnego są szerokookrągłe, około 1,5 m wysokości, mogą rosnąć jeszcze wyżej. Szerokość krzewu sięga 1,6 m. Pędy mocne, zielone, średnio owłosione. Odmiana jest częściowo samopłodna, jednak bez zapylaczy nie można uzyskać pełnowartościowego plonu. W tym charakterze zaleca się stosowanie odmian wiciokrzewu Gzhelka, Morena, Blue Bird.
   

   Wczesne dojrzewanie jest dobre, pierwsze jagody mogą pojawić się już 2 lata po posadzeniu

4. Morena. Krzewy tej odmiany wiciokrzewu jadalnego mogą dorastać do 1,6-1,8 m². Korona owalna, średnio rozłożysta, gęsta. Pędy średniej grubości, elastyczne, zielone. Jagody są w kształcie dzbanka, fioletowe, z gęstym niebiesko-niebieskim nalotem woskowym. Waga 1,5-1,9g. Jagody się nie kruszą. Każdy krzew może dojrzeć 1,5-2,5 kg jagód. Smak jest słodko-kwaśny, bez goryczy.
   

   Dojrzewanie rozpoczyna się w drugiej dekadzie czerwca i jest nieco rozciągnięte w czasie

5. Nimfa. Ta odmiana wiciokrzewu wyróżnia się znacznym rozmiarem krzewu, jego wysokość może dochodzić do 2,5 m. Owoce dojrzewają pod koniec czerwca. Owocowanie jest przyjazne, jagody praktycznie się nie kruszą. Są fioletowe z niebieskawym nalotem, wrzecionowate, nierówne. Smak słodki, z lekką goryczką. Z 1 dorosłego krzewu zebrać 1-2 kg.
   

   Pędy proste, średniej grubości, zielone, umiarkowanie owłosione

   
   
   Ważny! Odmiana wiciokrzewu Nymfa źle toleruje upały.
6. Prowincjonalny. Odmiana wiciokrzewu z selekcji rosyjskiej, wpisana do Państwowego Rejestru w 2005 r. Krzew jest niski, lekko rozłożysty, do 1,2-1,4 m wysokości. Pędy proste, zielone, bezwłose. Odmiana wiciokrzewu Provincialka wyróżnia się dużymi owocami, średnia masa jagód to 1,9-2,2 g. Dojrzewanie jest lekko wydłużone, występuje w ostatniej dekadzie czerwca.
   

   Plon z 1 krzewu nie jest bardzo wysoki i wynosi średnio 2 kg

Oczywiście nie jest to pełna lista odmian wiciokrzewu jadalnego nadających się do uprawy na Syberii. Bardziej szczegółowe informacje można znaleźć w literaturze specjalistycznej.

Na filmie można zobaczyć opis kilku odmian wiciokrzewu:

Sadzenie i pielęgnacja wiciokrzewu na Syberii

Wiciokrzew, chyba jak żaden inny krzew jagodowy, nadaje się do uprawy na Syberii. Ze względu na doskonałą mrozoodporność może być uprawiana w różnych częściach tego regionu. Jednak, aby uzyskać dobre zbiory jagód, należy przestrzegać pewnych zaleceń dotyczących pielęgnacji.

Kiedy sadzić wiciokrzew na Syberii?

Najlepszą porą na sadzenie jadalnych sadzonek wiciokrzewu na Syberii jest wczesna wiosna i wczesna jesień. Na początku roku można to zrobić natychmiast po roztopieniu ziemi. Jesienią trzeba skupić się na lokalnych warunkach. Ważne jest, aby po posadzeniu krzew miał wystarczająco dużo czasu na zakorzenienie się w nowym miejscu.

Sadzonki w pojemnikach można sadzić przez cały sezon

Jeśli sadzonka wiciokrzewu znajduje się w pojemniku, a jej system korzeniowy jest zamknięty, to na Syberii można ją sadzić nie tylko wiosną i jesienią, ale także przez cały sezon.

Wybór i przygotowanie lądowiska

Na Syberii przy wyborze miejsca do sadzenia jadalnego wiciokrzewu na działce należy przestrzegać następujących zasad:

1. Wiciokrzew jest rośliną samopłodną. Potrzebuje zapylaczy do produkcji plonów. Dlatego sadzonki wiciokrzewu nie są sadzone pojedynczo. Aby dobre zbiory dojrzały na krzakach, konieczne jest posadzenie co najmniej 4 egzemplarzy, umieszczając je w odległości 1,5-2 m od siebie. Na tej podstawie konieczne jest rozplanowanie terenu.
2. Teren musi być dobrze oświetlony. W cieniu wiciokrzew rośnie wolno i znacznie gorzej owocuje.
3. Pożądane jest, aby miejsce znajdowało się po południowej lub południowo-wschodniej stronie budynku, konstrukcji lub ogrodzenia, które chroni krzaki przed północnym wiatrem.
4. Gleba na terenie powinna być luźna, dobrze przepuszczalna.
5. Wody gruntowe nie powinny unosić się blisko powierzchni.

Teren po południowej stronie budynku jest idealny na wiciokrzew

Między sąsiadującymi sadzonkami wiciokrzewu należy zachować odstęp 1,5-2 m, gdyż wiele odmian tworzy dość rozległą koronę. Doły do ​​lądowania należy przygotować wcześniej. Ich wielkość zależy od systemu korzeniowego roślin. Na Syberię lepiej kupić trzyletnie sadzonki z zamkniętym systemem korzeniowym, w tym przypadku rozmiar otworu nie powinien być mniejszy niż rozmiar pojemnika.

Zasady sadzenia wiciokrzewu

Przed sadzeniem sadzonek wiciokrzewu należy przygotować podłoże odżywcze, które pokryje system korzeniowy. W tym celu ziemia wyjęta z dołów do sadzenia jest mieszana z próchnicą, a także dodawane są tutaj nawozy mineralne fosforowe i potasowe. Wskazane jest, aby pod każdy krzak dodać kolejne 1-2 szklanki popiołu drzewnego. Najłatwiejszy sposób przesadzania sadzonek z pojemników na otwarty teren. Muszą być ostrożnie usunięte wraz z grudką ziemi i umieszczone pionowo w dole do lądowania. Powstałe puste przestrzenie wypełnia się glebą odżywczą, zagęszczając ją.

Jeśli system korzeniowy sadzonki jest otwarty, to na dnie dołu do sadzenia należy najpierw wlać mały gliniany kopiec, po bokach którego korzenie są rozłożone. Następnie dół jest stopniowo wypełniany glebą, okresowo ją zagęszczając. Należy upewnić się, że szyjka korzenia po wypełnieniu dołu znajduje się na tym samym poziomie co grunt. Pod koniec robót ziemnych przeprowadza się intensywne podlewanie strefy korzeniowej, po czym pożądane jest ściółkowanie powierzchni torfem lub humusem. Zapobiegnie to szybkiemu odparowaniu wilgoci z gleby.

Podlewanie i nawożenie

Wiele odmian jadalnych wiciokrzewów jest wrażliwych na brak wilgoci. Brak opadów, który ma miejsce w niektórych regionach Syberii, niekorzystnie wpływa na zbiory, a kwestia nawadniania jest szczególnie dotkliwa w okresie dojrzewania i napełniania jagód. Nie należy jednak zalewać roślin. Średnie podlewanie każdego krzewu wiciokrzewu wynosi 10 litrów raz w tygodniu, w upale liczba ta powinna być podwojona. Jeśli opady występują regularnie iw wystarczających ilościach, lepiej odmówić dodatkowej wilgotności gleby, aby nie prowokować zgnilizny korzeni.

Latem do karmienia wiciokrzewów lepiej wykorzystać materię organiczną

Jeżeli przy sadzeniu rozsady wiciokrzewu zastosowano nawozy w zalecanej ilości, to w pierwszym roku po posadzeniu nie jest wymagane dodatkowe pogłówne nawożenie. Od 2 roku życia krzaki zaczynają karmić się corocznie zgodnie z następującym schematem:

przycinanie

Wiciokrzew rośnie dość szybko, a bez przycinania krzew szybko zamieni się w prawdziwą dżunglę splecionych ze sobą pędów. Aby tego uniknąć, zaleca się okresowe usuwanie części oddziałów. Oto główne rodzaje przycinania jadalnych wiciokrzewów:

1. Sanitarny. Przeprowadzane wczesną wiosną i jesienią, przed zimowaniem. Podczas jego realizacji wycinane są złamane, uszkodzone i suche pędy.
2. Kształtujący. Robią to, jeśli krzewy pełnią również funkcję dekoracyjną. Pędy przycina się, aby utrzymać roślinę w wymaganych wymiarach i nadać jej określony kształt.
3. rębnia. Zwykle wykonywany jesienią na Syberii. Kiedy jest wykonywany, nieprawidłowo rosnący, skierowany w głąb korony i pogrubiające się gałęzie, pędy leżące na ziemi są usuwane. Słabe, obiecujące pędy są również usuwane.
4. Przeciw starzeniu. Produkuj od 7-8 lat życia rośliny. Stare pędy zaczynają dawać niewielki wzrost, na którym prawie nie ma plonów. Takie gałęzie są wycinane, stopniowo zastępując je młodszymi.

Jednym z obowiązkowych zabiegów pielęgnacyjnych wiciokrzewu jest cięcie

Jak przygotować wiciokrzew na zimę na Syberii

Z reguły nie podejmuje się żadnych specjalnych środków w celu przygotowania krzewów wiciokrzewu do zimowania na Syberii. Roślina ta z łatwością wytrzymuje temperatury do -35-40 ° C. Jedynymi wyjątkami są młode sadzonki i nowo posadzone krzewy, nadal zaleca się przykrywanie ich na zimę opadłymi liśćmi lub świerkowymi gałęziami.

Reprodukcja wiciokrzewu

Jak większość krzewów, wiciokrzew na Syberii może być rozmnażany zarówno przez nasiona, jak i wegetatywnie. Jeśli konieczne jest uzyskanie sadzonek o takich samych właściwościach jak rośliny mateczne, nie stosuje się metody nasiennej. Sadzonki uzyskane z nasion w większości nie zachowują cech odmianowych. Dlatego ta metoda jest wykorzystywana wyłącznie do celów naukowych, głównie hodowcy stosują ją przy hodowli nowych odmian. Ogrodnicy na Syberii stosują metody wegetatywne, które obejmują sadzonki, rozmnażanie przez nakładanie warstw (powietrze lub korzeń) i dzielenie buszu.

Sadzonki wiciokrzewu wycina się latem z jednorocznych niezdrewniałych pędów. Najlepszy czas na sadzonki ustala się eksperymentalnie, w zależności od dojrzewania wzrostu powinien pozostać zielony, ale jednocześnie dobrze pękać. Mniej więcej ten czas przypada na drugą połowę czerwca. Łodyga jest częścią pędu o długości 12-15 cm z jednym międzywęźlem i parą liści, dolny krój jest ukośny, górny prosty. Liście poniżej sęka należy odciąć, a te powyżej przeciąć na pół, aby ograniczyć parowanie wilgoci.

Sadzonki można ukorzenić bezpośrednio w specjalnie przygotowanej wilgotnej glebie, która zawiera torf i piasek (1:3). Sadzonki sadzi się pod kątem 45 ° w kierunku południowym, pogłębianie odbywa się do połowy międzywęźla. Grządka lub pojemnik do sadzenia jest przykryty szkłem lub folią i odizolowany od bezpośredniego światła słonecznego. W takich warunkach i przy zachowaniu stałej wilgotności podłoża sadzonka tworzy własny system korzeniowy, którego formowanie zajmie od 2 do 3 tygodni. Stopniowo schronienie jest usuwane, najpierw tymczasowo, a potem całkowicie. Sadzonki ukorzenione w grządce należy przykryć w pierwszej zimie, a po roku przesadzić na stałe.

Sadzonki wiciokrzewu można ukorzenić w wodzie, a następnie posadzić w podłożu

Możesz podzielić się krzewami wiciokrzewu, które osiągnęły wiek 8 lat. W tym przypadku roślina jest całkowicie wykopana i pocięta na kilka części, z których każda musi zawierać kilka zdrowych pędów z własnymi korzeniami. Na Syberii zabieg ten przeprowadza się jesienią, po zakończeniu sezonu wegetacyjnego. Musisz natychmiast zrootować delenki.

Podział krzewu to prosty i niezawodny sposób na wyhodowanie pożądanej odmiany wiciokrzewu

To samo zrób z sadzonkami wiciokrzewu. Młode pędy są odcinane z krzaka macierzystego wraz z częścią korzenia i sadzone w nowym miejscu.

Aby uzyskać warstwy powietrza wiciokrzewu, jeden z pędów bocznych przygina się do ziemi i przykrywa ziemią. Stopniowo gałąź zakorzeni się i da własne pędy. Po roku pęd można odciąć od krzaka macierzystego i przesadzić we właściwe miejsce.

Kiedy wiciokrzew dojrzewa na Syberii

Najstarsze odmiany wiciokrzewu jadalnego na Syberii zaczynają dojrzewać w pierwszej połowie czerwca. Są to takie odmiany jak Caramel, Pushkinskaya, Violet. Odmiany średnio dojrzewające (Morena, Nimfa, Ognisty Opal, Prowincjonalne) owocują od połowy czerwca do III dekady. Najnowsze odmiany, takie jak Yubileinaya, dojrzewają na Syberii na początku lipca.

Choroby i szkodniki

W zdecydowanej większości przypadków wiciokrzew jadalny na Syberii nie jest podatny na choroby i inwazje szkodników. Choroby najczęściej pojawiają się w przypadkach poważnych naruszeń opieki, a także z powodu złej jakości materiału do sadzenia. Aby uniknąć infekcji chorobami grzybiczymi, wczesną wiosną jadalne krzewy wiciokrzewu traktuje się mieszanką Bordeaux. Dotknięte pędy są przycinane i palone.

Przetwarzanie krzewów płynem Bordeaux wczesną wiosną doskonale ochroni przed chorobami grzybiczymi

Spośród szkodników owadzich najczęściej wiciokrzew na Syberii atakuje mszyce. Te mikroskopijne owady ssące żywią się sokami młodych pędów, dosłownie przyklejając się do nich. Duże kolonie mszyc silnie hamują rośliny, zaczynają żółknąć, przedwcześnie więdną i zrzucają liście.

Mszyce są najczęstszymi szkodnikami ogrodowymi

Krzaki wiciokrzewu z mszyc należy przetwarzać dopiero po zbiorze. Aby to zrobić, możesz użyć różnych środków owadobójczych, na przykład Fufanon, Iskra lub Inta-Vir. Napary z różnych ziół, takich jak wrotycz pospolity czy glistnik, sprawdziły się jako środek do leczenia wiciokrzewu z mszyc.

Wniosek

Słodkie odmiany wiciokrzewu hodowane na Syberię stały się prawdziwym zbawieniem dla wielu ogrodników, ponieważ tradycyjne ogrodnictwo w tym regionie jest najeżone sporymi trudnościami. Z roku na rok kultura ta staje się coraz bardziej popularna nie tylko w regionie syberyjskim, ale także w wielu innych regionach. Zagraniczne kraje są również zainteresowane uprawą wiciokrzewu jadalnego, o czym świadczą wszystkie nowe odmiany selekcji zagranicznej, które corocznie pojawiają się na rynku.

Recenzje najlepszych odmian wiciokrzewu na Syberię

Artykuły na ten temat "Wiciokrzew na syberii: jak sadzić wiosną i jesienią, najlepsze odmiany"

Wiciokrzew wołchowa: opis odmiany, zdjęcia i recenzje

Wiciokrzew lazur: opis odmiany, zdjęcia, recenzje, sadzenie i pielęgnacja

Wiciokrzew wołchowa: opis odmiany, zdjęcia i recenzje

Wiciokrzew lazur: opis odmiany, zdjęcia, recenzje, sadzenie i pielęgnacja