Nekrobakterioza u bydła: leczenie i profilaktyka
Zadowolony
Nekrobakterioza bydła jest dość powszechną chorobą we wszystkich obszarach i regionach Federacji Rosyjskiej, gdzie praktykowana jest hodowla zwierząt. Patologia powoduje poważne szkody ekonomiczne w gospodarstwach, ponieważ w okresie choroby bydło traci produkcję mleka i do 40% masy ciała. Zwierzęta rolnicze i ludzie są podatni na nekrobakteriozę. Choroba notowana jest najczęściej w gospodarstwach hodowlanych, opasowych i charakteryzuje się uszkodzeniem kończyn. Główną przyczyną tej choroby u bydła jest naruszenie standardów weterynaryjnych, sanitarnych i technologicznych. Może występować w postaci ostrej, przewlekłej i podostrej.
Co to jest nekrobacyloza
Badanie błony śluzowej jamy ustnej bydła
Nekrobakterioza bydła ma inną nazwę - panaritium bydła. Choroba jest zakaźna, charakteryzuje się zmianami ropnymi i martwicą obszarów w okolicy kopyta, szczeliny międzykopytowej, a także korony. Czasami zaatakowane są wymiona, narządy płciowe, płuca i wątroba. U młodych osobników często obserwuje się martwicę błon śluzowych jamy ustnej.
W przypadku braku właściwej terapii i słabego układu odpornościowego zwierzęcia choroba staje się poważniejsza w ciągu kilku tygodni. Bakterie rozmnażają się dość szybko, wnikając do narządów wewnętrznych i tkanek, powodując silne zatrucie organizmu bydła.
Nekrobakterioza bydła zaczęła aktywnie rozprzestrzeniać się w gospodarstwach rolnych na początku lat 70. po przybyciu dużej partii osobników hodowlanych na teren byłego ZSRR. Do dziś lekarze weterynarii robią wszystko, co możliwe, aby choroba tak aktywnie się nie rozprzestrzeniała. Uważa się, że infekcje nóg są największym zagrożeniem dla gospodarstw mlecznych, ponieważ tylko zdrowa krowa może dawać wysoką wydajność mleczną. Wymaga to dobrych, mocnych kończyn, aby aktywnie się poruszać. Z bólem nóg ludzie mniej jedzą, poruszają się, dzięki czemu produkcja mleka jest znacznie zmniejszona.
Czynnik sprawczy nekrobakteriozy u bydła
Czynnikiem sprawczym martwicy bydła jest nieruchomy drobnoustroje beztlenowe tworzące toksyny. Wygodnym siedliskiem dla niego jest przewód pokarmowy zwierząt gospodarskich. Umiera natychmiast w kontakcie z tlenem. W zaatakowanych tkankach i narządach bakteria tworzy długie kolonie, pojedyncze mikroorganizmy są mniej powszechne.
Czynnik sprawczy nekrobakteriozy u bydła
Czynnik sprawczy dzieli się na 4 typy, z których serotypy A i AB są najbardziej patogenne. W procesie życia tworzą toksyczne związki, które biorą udział w rozwoju choroby. Bakteria umiera, tracąc działanie chorobotwórcze:
- gotując przez 1 minutę;
- pod wpływem światła słonecznego - 10 godzin;
- pod wpływem chloru - pół godziny;
- w kontakcie z formaliną, alkoholem (70%) - 10 minut;
- z sody kaustycznej - po 15 minutach.
Ponadto bakteria nekrobakteriozy jest wrażliwa na środki antyseptyczne, takie jak lizol, kreolina, fenol, leki z grupy tetracyklin. Przez długi czas patogen może pozostawać żywotny (do 2 miesięcy) w ziemi, oborniku. W wilgoci bakteria żyje do 2-3 tygodni.
Źródła i drogi infekcji
Czynnik sprawczy infekcji bydła przedostaje się do środowiska z różnymi wydzielinami osobników - kałem, moczem, mlekiem, śluzem z genitaliów. Zakażenie następuje przez kontakt. Mikroorganizmy dostają się do organizmu bydła przez powierzchnię rany na skórze lub błonach śluzowych. Niebezpieczeństwo stwarzają osoby z wyraźnym obrazem klinicznym choroby i wyzdrowiałe zwierzęta.
Zwykle choroba jest rejestrowana w gospodarstwie po sprowadzeniu partii żywca z dysfunkcyjnej fermy, bez przestrzegania 30-dniowej kwarantanny. Co więcej, nekrobacyloza ma charakter okresowy z zaostrzeniem w okresie jesienno-wiosennym, zwłaszcza jeśli pogarszają się warunki żywienia i życia. Ponadto duży wpływ na rozwój choroby mają następujące czynniki:
- przedwczesne czyszczenie obornika;
- niskiej jakości podłoga w stodole;
- bez przycinania kopyt;
- wysoka wilgotność;
- pasożyty skóry i inne owady;
- urazy, rany;
- spadek oporu ciała;
- chodzenie na terenach podmokłych;
- brak środków weterynaryjnych, zootechnicznych w gospodarstwach i fermach.
W ciele bydła infekcja rozprzestrzenia się wraz z krwiobiegiem, w tkankach tworzą się więc wtórne obszary uszkodzeń, aw sercu, wątrobie, płucach i innych narządach rozwija się martwica. Gdy choroba przechodzi w tę formę, rokowanie staje się bardziej niekorzystne.
Objawy nekrobacylozy bydła
Bez badania przez weterynarza trudno jest rozpoznać objawy choroby, ponieważ objawy nekrobakteriozy w ciele bydła są również charakterystyczne dla wielu innych patologii.
Klęska kończyn bydła z nekrobakteriozą
Typowe objawy infekcji to:
- brak apetytu;
- stan depresyjny;
- niska produktywność;
- ograniczenie mobilności;
- utrata wagi;
- ogniska ropnych zmian skórnych, błon śluzowych kończyn bydła.
Przy nekrobakteriozie kończyn (zdjęcie) osobnik bydła podnosi nogi, kuleje. Badanie kopyt wykazuje obrzęk, zaczerwienienie, obserwuje się ropną wydzielinę. W pierwszym stadium choroby martwica ma wyraźne granice, następnie zmiany rozszerzają się, tworzą się przetoki, owrzodzenia. Podczas badania palpacyjnego występuje silny ból.
Skóra najczęściej dotyczy szyi, kończyn nad kopytami, genitaliów. Objawia się wrzodami i ropniami.
Wraz z rozwojem nekrobacylozy u bydła na błonach śluzowych cierpią usta, nos, język, dziąsła i krtań. Badanie ujawnia ogniska martwicy, owrzodzenia. Zakażone osoby rozwijają zwiększone wydzielanie śliny.
Nekrobakterioza wymienia bydła charakteryzuje się pojawieniem się objawów ropnego zapalenia wymienia.
W przypadku nekrobakteriozy bydła powstają martwicze twory w żołądku, płucach i wątrobie z narządów wewnętrznych. Ta postać choroby jest najcięższa. Rokowanie w chorobie jest niekorzystne. Zwierzę umiera po kilku tygodniach od wyczerpania organizmu.
Nekrobakterioza przebiega inaczej u dorosłego bydła i młodych zwierząt. U zwierząt dorosłych okres inkubacji może trwać do 5 dni, po czym choroba staje się przewlekła. W takim przypadku infekcja jest trudna do wyleczenia. Czasami bakterie zaczynają rozprzestrzeniać się przez układ limfatyczny, powodując gangrenę lub zapalenie płuc.
Okres inkubacji u młodych osobników trwa nie dłużej niż 3 dni, po czym patologia staje się ostra. Młode zwierzęta mają ciężką biegunkę, która prowadzi do szybkiego odwodnienia. Z reguły przyczyną śmierci jest zatrucie krwi lub wyczerpanie.
Szczepienie bydła przeciwko nekrobakteriozie
Diagnostyka nekrobakteriozy u bydła
Diagnoza prowadzona jest w sposób kompleksowy, z uwzględnieniem danych epizootologicznych, objawów klinicznych, zmian patoanatomicznych, a także z wykorzystaniem badań laboratoryjnych zgodnie z instrukcją nekrobakteriozy bydła. Diagnozę można uznać za dokładną w kilku przypadkach:
- Jeżeli, gdy zwierzęta laboratoryjne są zakażone, w miejscu wstrzyknięcia rozwiną się ogniska martwicze, w wyniku których umrą. W rozmazach wykryto kulturę patogenu.
- Przy określaniu kultury z materiału patologicznego z późniejszym zakażeniem zwierząt laboratoryjnych.
Podczas przeprowadzania analizy różnicowej ważne jest, aby nie mylić infekcji z chorobami takimi jak bruceloza, dżuma, zapalenie płuc, gruźlica, pryszczyca, aftowe zapalenie jamy ustnej, ropne zapalenie błony śluzowej macicy. Te patologie mają podobne objawy kliniczne z martwicą. Ponadto weterynarze powinni wykluczyć ochwat, zapalenie skóry, nadżerki, wrzody i urazy kopyt, zapalenie stawów.
Po wyzdrowieniu zwierząt nie wykryto rozwoju odporności na martwicę u bydła. Do uodpornienia stosuje się poliwalentną szczepionkę przeciwko nekrobakteriozie bydła.
Wszystkie rodzaje badań laboratoryjnych przeprowadzane są w kilku etapach. Początkowo zeskrobiny pobierane są z zakażonych tkanek, błon śluzowych. Ponadto pobierają mocz, ślinę, wymazy z narządów płciowych.
Kolejnym krokiem będzie izolacja i identyfikacja czynnika sprawczego nekrobakteriozy. Ostatni etap obejmuje badania na zwierzętach laboratoryjnych.
Zmiany patologiczne i anatomiczne u martwych osobników z martwicą kończyn u bydła sugerują ropne zapalenie stawów, nagromadzenie wysięku w przestrzeniach mięśniowych, zapalenie ścięgna i pochwy, ropnie różnej wielkości, ropowica, ogniska martwicy w mięśniach udowych. W przypadku nekrobakteriozy narządów stwierdza się ropnie zawierające ropną masę, martwicę. Obserwuje się zapalenie płuc o charakterze ropno-martwiczym, zapalenie opłucnej, zapalenie osierdzia, zapalenie otrzewnej.
Nekrobakterioza skóry bydła
Leczenie nekrobacylozy bydła
Natychmiast po rozpoznaniu nekrobakteriozy należy rozpocząć leczenie. Przede wszystkim zakażone zwierzę należy odizolować w osobnym pomieszczeniu, dotknięte obszary należy oczyścić chemicznie z usunięciem martwej tkanki. Umyj rany roztworem nadtlenku wodoru, furacyliny lub innymi środkami.
Ponieważ bakteria tworzy barierę między naczyniami a zakażonymi tkankami, penetracja leków jest bardzo trudna. Dlatego antybiotyki w leczeniu nekrobakteriozy u bydła są przepisywane w nieco zawyżonych dawkach. Do najskuteczniejszych leków należą:
- erytromycyna;
- penicylina;
- ampicylina;
- chloramfenikol.
Antybiotyki stosowane miejscowo, takie jak antybiotyki w aerozolu, wykazują pozytywne działanie. Stosowane są po czyszczeniu kopyt na sucho.
Powszechnie stosowana terapia grupowa oparta na regularnych kąpielach stóp. Pojemniki są instalowane w tych miejscach, w których zwierzę najczęściej się porusza. Kąpiel zawiera środki dezynfekujące.
Schemat leczenia nekrobacylozy u bydła jest opracowywany przez lekarza weterynarii na podstawie badań. Ponadto może zmieniać środki terapeutyczne w zależności od zmian stanu chorego bydła.
Ponieważ martwica bydła jest chorobą zakaźną dla ludzi, konieczne jest wykluczenie najmniejszej możliwości zakażenia. W tym celu pracownicy farmy muszą znać i przestrzegać podstawowych zasad higieny osobistej, używać kombinezonów i rękawiczek podczas pracy na farmie. Rany na skórze należy leczyć w odpowiednim czasie środkami antyseptycznymi.
Działania zapobiegawcze
Leczenie kopyt bydlęcych
Leczenie i zapobieganie nekrobakteriozie bydła powinno również obejmować poprawę całej gospodarki, w której wykryto chorobę. Musisz wejść w tryb kwarantanny na farmie. W tym okresie nie można importować i eksportować żadnych zwierząt gospodarskich. Wszelkie zmiany w utrzymaniu, pielęgnacji, żywieniu należy uzgodnić z lekarzem weterynarii. Krowy chore i te z podejrzeniem nekrobakteriozy są izolowane od zdrowych, zalecany jest schemat leczenia, reszta jest szczepiona. Wszystkie zwierzęta gospodarskie muszą być prowadzone przez specjalne korytarze z roztworami dezynfekującymi w pojemnikach co 7-10 dni.
Do uboju bydła konieczne jest przygotowanie specjalnych ubojni sanitarnych i uzyskanie zgody służby weterynaryjnej. Tuszki krów są spalone, można je również przerobić na mąkę. Mleko można stosować tylko po pasteryzacji. Usuń kwarantannę kilka miesięcy po wyleczeniu lub uboju ostatniego zarażonego zwierzęcia.
Typowe środki zapobiegawcze obejmują:
- stado musi być uzupełnione zdrowymi osobnikami z dobrze prosperujących gospodarstw;
- przybyłe krowy są poddawane miesięcznej kwarantannie;
- przed wprowadzeniem do stada nowych osobników należy je przepędzić przez korytarz z roztworem dezynfekującym;
- codzienne sprzątanie obory;
- dezynfekcja pomieszczeń 1 raz w ciągu 3 miesięcy;
- leczenie kopyt 2 razy w roku;
- terminowe szczepienie;
- zbilansowana dieta;
- suplementy witaminowe i minerały;
- regularne inspekcje zwierząt pod kątem urazów.
Ponadto, aby zapobiec rozwojowi nekrobakteriozy, konieczna jest normalizacja zawartości zwierząt. Pomieszczenia należy terminowo oczyścić z obornika, zmienić podłogę, aby uniknąć obrażeń.
Wniosek
Nekrobakterioza bydła jest złożoną chorobą układową o charakterze zakaźnym. Grupa ryzyka obejmuje przede wszystkim młode bydło. W początkowych stadiach choroby, przy kompetentnym schemacie leczenia opracowanym przez weterynarza, rokowanie jest korzystne. Nekrobakterioza jest skutecznie unikana przez gospodarstwa aktywnie zajmujące się profilaktyką.
