Inseminator byków: zdjęcia i zasady selekcji
Zadowolony
Przy hodowli bydła należy pamiętać, że właściwy dobór zwierząt odgrywa szczególną rolę. Zdrowie i produktywność młodych zwierząt będzie zależeć od wybranego materiału genetycznego. Dlatego istnieje pewna liczba kryteriów, które musi spełnić inseminator byka uczestniczący w pracach hodowlanych.
Jak wygląda selekcja buhajów-inseminatorów
Jak pokazuje praktyka, inseminująca babka jest największym zwierzęciem w stadzie. Ważne jest, aby zrozumieć, że nie każdy byk może zostać reproduktorem, do jego selekcji podchodzimy tak odpowiedzialnie i ostrożnie, jak to tylko możliwe. Z reguły wybierane są tylko te buhaje, których rodzice mieli unikalne wskaźniki. Oceniana jest produkcja mleka matki oraz zdolność reprodukcyjna ojca. Ponadto każda rasa musi odpowiadać określonemu wyglądowi zewnętrznemu. Aby to zrobić, mierzy się byka inseminatora:
- Klatka piersiowa;
- kości miednicy;
- odnóża;
- zakrzywiona linia grzbietowa;
- ramka.
Przyszły inseminator byków ocenia genitalia, jakość nasion. Po pobraniu próbki płynu nasiennego przeprowadza się serię testów w celu wykrycia aktywności plemników. Aktywne komórki powinny mieć od 75% i więcej, podczas gdy powinny poruszać się w jednym kierunku. Matka ocenia wymię, kształt i objętość gruczołów sutkowych, położenie brodawek sutkowych.
Po przeprowadzeniu wszystkich niezbędnych kontroli zakład wydaje specjalną kartę dla inseminującego byka. Karta ta musi zawierać następujące dane rodziców:
- numer osobisty;
- pseudonimy;
- charakterystyczne cechy ojca i matki.
Ponadto w karcie znajduje się informacja o rozwoju samego inseminującego byka i całego jego potomstwa. Oprócz uwzględnienia danych dziedzicznych sprawdzają zachowanie córek zapładniającego byka. Za podstawę przyjmuje się cechy mleczne:
- brać pod uwagę liczbę uzysków mleka w różnych okresach laktacji;
- masa mleczna przez cały okres laktacji;
- prowadzić badania zawartości tłuszczu i ciężaru właściwego białek;
- w ramach oceny przeprowadzany jest doj kontrolny.
Na karcie inseminatora byka wskaż liczbę jego córek i najwyższe wskaźniki produkcyjne. Jeśli w rasie są rekordziści, daje to dodatkowe korzyści ojcu. Na mapie plemiennej wpisane są następujące informacje o zapłodnionym byku:
- imię byka;
- numer osobisty, za pomocą którego można go zidentyfikować;
- miejsce, w którym się urodził;
- podać wagę w momencie urodzenia i po osiągnięciu: 6 miesięcy, 10 miesięcy, 1 rok, 1,5 roku;
- wymiary przy urodzeniu;
- opisać warunki, w jakich był byk;
- dieta zwierzęcia do momentu wybrania go na producenta.
Pierwsze oznaki dojrzewania u buhajów hodowlanych zaczynają być zauważalne w wieku 10 miesięcy. Po osiągnięciu roku byka inseminatora zaczynają używać. Z reguły do każdego inseminatora byka lub płynu nasiennego przypisuje się około 5-6 samic. W sezonie można prowadzić do 35 klatek z bezpłatnym kryciem. Rocznie można prowadzić do 200 ogrodów.
Jeśli nasienie zostanie pobrane, jest ono dalej przechowywane w ampułkach wypełnionych azotem. Po rozmrożeniu sprawdzana jest aktywność plemników. Dzięki temu możliwe jest zapłodnienie około 20 000 krów w ciągu roku.
Zasady trzymania i opieki nad zwierzętami
Jeśli stworzysz odpowiednie warunki dla buhaja hodowlanego, możesz zwiększyć zdolności rozrodcze i znacznie poprawić stan zdrowia zwierzęcia. Następujące obowiązkowe elementy są objęte procesem opieki nad inseminatorem hodowlanym:
- codziennie w tym celu inseminator byka należy myć lub czyścić za pomocą szczotki. Szczególną uwagę należy zwrócić na głowę podczas procesu mycia, a tył głowy, czoło i miejsce między rogami należy dokładnie umyć. Jeśli te procedury nie zostaną wykonane, inseminujący byk może rozwinąć poważne problemy skórne;
- wykonywać regularną pielęgnację kopyt. Aby uniknąć ewentualnych obrażeń, kopyta byka hodowlanego muszą być regularnie przycinane;
- mosznę byka należy okresowo myć ciepłą wodą. Takie manipulacje umożliwiają utrzymanie genitaliów zapładniającego byka w czystości i zdrowiu, dzięki czemu proces kojarzenia będzie bardziej owocny;
- chodzić z bykiem każdego dnia, poświęcając temu przyzwoitą ilość czasu. W przypadku inseminacji buhajów aktywność fizyczna jest niezwykle ważna, ponieważ w ten sposób można utrzymać jędrność zwierzęcia, poprawić stan zdrowia, układ odpornościowy oraz zapobiegać nadwadze. Spacer inseminatora byka powinien zająć co najmniej 3 godziny. Obszar używany do chodzenia byka nie powinien być mniejszy niż 10 akrów.
Aby wzmocnić tkankę mięśniową, inseminatory mogą służyć do transportu różnych ładunków. Ponadto należy zwrócić szczególną uwagę na miejsce, w którym planowane jest przetrzymywanie inseminatora byka:
- jasne oświetlenie;
- odpowiedni reżim temperaturowy;
- każdy byk hodowlany musi być w osobnym boksie i przywiązany łańcuchem. Jednocześnie ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że łańcuch musi mieć wystarczającą długość, co pozwoli inseminatorowi spokojnie poruszać się po boksie i leżeć bez przeszkód;
- kompletny system wentylacji;
- w boksie nie wolno znajdować przedmiotów i elementów, o które inseminator byka może się zranić.
Jeżeli boks dla inseminującego byka znajduje się głęboko w oborze, to konieczne jest zapewnienie odpowiedniej ilości schronień na trasie producenta. Jest to konieczne, aby pracownicy opiekujący się zwierzętami mogli w razie potrzeby ukryć się w momencie przejawu agresji u zapładniającego byka.
Dla wygody inseminujące byki są wyposażone w specjalne mocne pierścienie w nosach, które później służą jako utrwalacz podczas chodzenia byków.
Dieta
Rozmnażanie stada w większości przypadków zależy nie tylko od aktywności seksualnej inseminującego byka, ale także od jakościowej diety. Należy pamiętać, że dieta inseminujących byków znacznie różni się od diety krów. W takim przypadku należy wziąć pod uwagę, jak często byk inseminator jest używany w klatkach, jego wiek, budowa ciała, wskaźniki wagi.
W przypadku inseminacji byków istnieje pewna codzienna rutyna, której nie zaleca się naruszania:
- 00 godz. - pierwszy posiłek byka;
- 00-07.00 godz. - inseminator byka odpoczywa;
- 00 godz. – pielęgnacja buhajów-inseminatorów: czyszczą wełnę, w razie potrzeby przycinają kopyta, myją mosznę;
- 00-10.00 godz. - czas przeznaczony na spacery, krycie lub pracę fizyczną w gospodarstwie;
- 00 godz. - drugi posiłek
- 00-16.00 godz. - inseminator byka odpoczywa;
- 00-19.00 godz. - praca na farmie lub krycie;
- 00-21.00 godz. - trzeci posiłek.
Inseminujący buhaj ważący około 1 tony powinien otrzymać około 1,5 kg paszy na każde 100 kg żywej wagi. Dieta musi być kompletna i urozmaicona, zawierać nie tylko witaminy, ale także minerały wraz z białkami. Dla każdej jednostki paszy z reguły przypada:
- białko - 150 g;
- wapń - 8 g;
- fosfor - 10 g;
- sól - 10 g.
Ponadto konieczne jest włączenie do diety byka inseminatora paszy dla zwierząt, co znacznie zwiększy libido i jakość płynu nasiennego. Jeżeli w diecie buhajów hodowlanych stosuje się kiszonkę i siano, to taka pasza musi spełniać wszystkie wymagania jakościowe i należeć do I klasy. Do zbioru siana zaleca się stosowanie zbóż skoszonych w okresie kłoszenia, jeśli są to rośliny strączkowe, to w fazie kwitnienia. Ze zbóż najlepiej stosować:
- tymotka;
- ber;
- kostrzewa;
- bluegrass.
Po pokosach siano powinno leżeć nie dłużej niż miesiąc, mieć zielony kolor i przyjemny, świeży zapach. Można również stosować rośliny okopowe, ale buhajom hodowlanym należy je podawać ostrożnie i w niewielkich ilościach, ponieważ zawierają one szkodliwe dla zdrowia zwierząt azotany.
Około połowa diety buhajów hodowlanych powinna składać się z mieszanki paszowej, która z kolei obejmuje:
- owies;
- pszenica
- jęczmień;
- otręby pszenne;
- drożdże, sól i.
W procesie karmienia zaleca się przestrzeganie określonej rutyny. Na przykład w ciągu dnia konieczne jest karmienie inseminatora byka 2/3 całkowitego dziennego pożywienia, resztę dzieli się na poranne i wieczorne posiłki.
metody krycia
Do chwili obecnej istnieją 3 metody krycia inseminacji buhajów, które znacznie różnią się od siebie nie tylko wydajnością, ale także kosztami.
Inseminacja naturalna w procesie wyprowadzania inseminatora byka. W tym przypadku zapładniający byk jest wyprowadzany razem z krowami i zakrywa je na czas polowania. Wadą tej metody jest to, że proces nie może być kontrolowany przez człowieka. Wśród zalet warto zwrócić uwagę na wysokie prawdopodobieństwo zapłodnienia przez byka. Ta metoda jest nadal praktykowana przez małe gospodarstwa.
metoda maszynowa. Byk przeprowadza ten proces inseminacji w specjalnie przygotowanym pomieszczeniu, w którym zainstalowana jest maszyna. Po nakarmieniu krowy i upływie 2-3 godzin jest ona zwijana i mocowana w tej maszynie. Byk otrzymuje trochę czasu na przygotowanie, po czym klatkę przeprowadza się pod kontrolą robotnika rolnego. Wadą tej metody jest duże obciążenie byka. Bez względu na wiek, nawet największy i najsilniejszy byk inseminacyjny nie jest w stanie pokryć więcej niż 300 krów w ciągu roku. Byk wymaga szczególnej opieki i długiego odpoczynku.
Sztuczne zapłodnienie krów. Ta metoda została opracowana w czasach ZSRR i dziś jest używana do przeprowadzania około 85% wszystkich inseminacji. Z reguły tę metodę stosują duże gospodarstwa, ale stopniowo zaczynają z niej korzystać także małe przedsiębiorstwa.
Stosowanie naturalnej metody inseminacji krów prowadzi do tego, że trzeba zmierzyć się z pewnymi problemami – dochodzi do chowu wsobnego, w wyniku którego wydajność stada znacznie się pogarsza. Metoda ta zmusza fermy do wymiany buhajów inseminacyjnych co 2 lata. Biorąc pod uwagę wysoki koszt zwierząt, prowadzi to do wysokich kosztów.
Chociaż metoda sztucznego unasienniania jest bardzo popularna, rolnicy mogą również napotkać pewne problemy. Na przykład odsetek udanej inseminacji krów, nawet w najlepszym scenariuszu, wynosi około 50%, w wyniku czego konieczne jest dokupienie dodatkowych dawek płynu nasiennego.
Wniosek
Inseminujący byk odgrywa ważną rolę w hodowli bydła. Dlatego konieczne jest nie tylko dobranie odpowiedniego zwierzęcia, ale również zapewnienie mu kompletnej diety. Jeśli buhaj hodowlany ma zły stan zdrowia i nie otrzymuje niezbędnych składników odżywczych do pełnego funkcjonowania organizmu, potomstwo od niego zostanie odebrane w tym samym słabym. Nawet jeśli na pierwszy rzut oka potomstwo wydaje się silne i zdrowe, nie da się uzyskać wysoce produktywnego zwierzęcia ze względu na słabą jakość nasion. W przyszłości wpłynie to na jakość gotowego produktu.
