Roślina koniczyny: co to jest, jak wygląda, właściwości i cechy

Koniczyna to roślina dobrze znana na całym świecie ze swoich właściwości paszowych i leczniczych. Kultura rośnie szeroko w warunkach naturalnych, może być uprawiana w środowisku kulturowym w ogrodzie przy domu lub domku. W normalnej uprawie musisz wiedzieć, czym jest koniczyna, jak koniczyna jest przydatna dla osoby, kiedy kwitnie koniczyna itp.

Koniczyna: opis rośliny

Koniczyna (nazwa łacińska - Trifolium) to rodzaj roślin należących do podrodziny Moth. Koniczyna jest rośliną jednoroczną lub wieloletnią, jej system korzeniowy jest włóknisty, w niektórych odmianach staje się zdrewniały. Liście są przeważnie trójlistkowe, w niektórych przypadkach są to rośliny z czterema listkami lub palmatami. Przylistki charakteryzują się błoniastymi, większość z nich jest gęsto zrośnięta.

Kwiaty są przeważnie czerwone lub białe, w rzadkich przypadkach mogą być wielobarwne. Są małe, zwykle reprezentują kuliste główki, co stanowi ich główną zewnętrzną różnicę w porównaniu z innymi roślinami z rodziny motylkowatych. Kwiaty w niektórych przypadkach pokryte są dwiema lub jedną listką powierzchniową. Na pytanie, jaki kwiatostan ma koniczyna, możemy powiedzieć, że kwiaty są najczęściej ułożone w kwiatostany racemose lub parasole, w rzadkich przypadkach są ułożone pojedynczo.

Koniczyna

Owocem jest fasola, w której umieszczone są 1-2 nasiona, w rzadkich przypadkach więcej. Bob otwiera się stosunkowo późno, a czasami w ogóle się nie otwiera. Nasiona są małe, podłużne lub kuliste.

Najpopularniejszym gatunkiem tego rodzaju jest koniczyna czerwona, znana również jako koniczyna czerwona. Kultura jest szeroko rozpowszechniona w całej Europie, z wyjątkiem regionów arktycznych. Plantacje znajdują się również w Maroku, Algierii, Tunezji i innych krajach Afryki Północnej, a także w Azji Środkowej i Zachodniej oraz Ameryce Północnej. Na terytorium Rosji kultura rośnie wszędzie na europejskim terytorium Rosji, a także na Syberii, Kamczatce i innych regionach Dalekiego Wschodu. Koniczyna łąkowa zwykle rośnie naturalnie na terenach otwartych, takich jak umiarkowanie wilgotne łąki, pobocza dróg, nieużytki, pustynie i polany leśne, pola jako chwast.

Inne godne uwagi gatunki koniczyny to:

• fioletowa koniczyna;
• koniczyna łubinu;
• koniczyna truskawkowa;
• pole;
• różowy;
• pnący;
• Góra;
• wąskolistne itp.

Dodatkowe informacje: W niektórych regionach koniczyna nazywana jest „owsianką”.

Do jakiej rodziny roślin należy koniczyna?

Na pytanie, do której rodziny należy koniczyna, możemy powiedzieć, że roślinę należy zaliczyć do rodziny motylkowatych. Dowodem na to jest typowa dla roślin strączkowych zdolność koniczyny do wiązania azotu.

Gatunki i odmiany

W warunkach kulturowych powszechnie uprawiane są dwie główne odmiany koniczyny czerwonej: podwójnie cięte wcześnie dojrzewające i jednokośne późno dojrzewające. Pierwsza kategoria obejmuje rośliny charakteryzujące się przyspieszonym rozwojem i zwiększonym wzrostem masy wegetatywnej. Takie rośliny silniej się rozgałęziają i mają gęstsze ulistnienie. Cechą tej odmiany jest zdolność do tworzenia następstw.

czerwona koniczyna

Rośliny późno dojrzewające różnią się od wcześnie dojrzewających pod względem morfologicznym - mają bardziej wydłużone przylistki i zwiększoną liczbę przysadek, których liczba waha się od 7 do 12. Takie rośliny dają wyższy plon przy pierwszym pokosie, ale później praktycznie nie są w stanie wytworzyć następstwa. Rozważana odmiana wyróżnia się wyższą zimotrwałością.

Najczęstsze odmiany koniczyny czerwonej to:

• bursztyn. Odmiana wcześnie dojrzewająca, odporna na gnicie korzeni i nowotwory. W okresie wegetacyjnym przyczynia się do uzyskania 2-3 sadzonek;
• odporny. Odmiana selekcji białoruskiej, dojrzewająca wcześnie i wyróżniająca się podwyższoną zimotrwałością. W okresie wegetacji daje 2 cięcia i wyróżnia się odpornością na wysoką wilgotność;
• maro. Odmiana średniowcześnie dojrzewająca, uzyskana w Niemczech. Wykazuje odporność na choroby systemu korzeniowego i nowotwory;
• Pratsavnik. Odmiana białoruska, charakteryzująca się podwyższonym poziomem produktywności i odpornością na suszę. Odporny na wyleganie, w okresie wegetacji daje średnio dwa pokosy;
• długoterminowy. Odmiana została uzyskana w wyniku celowego skrzyżowania odmian Slutsky wcześnie dojrzałych i Predkarpatsky 33. Charakteryzuje się wysokim plonowaniem i mrozoodpornością, dojrzewa wcześnie. Daje trzy sadzonki na cały sezon wegetacyjny;
• Tarnopolski-2. Odmiana wyhodowana na Ukrainie, odporna na niekorzystne czynniki okresu zimowego, wcześnie dojrzewa i ma zwiększoną produktywność. Daje 2-3 sadzonki na sezon;
• Renowacja. Odmiana wysokoplenna charakteryzująca się tolerancją na suszę. Daje 2 cięcia na sezon.

Renowacja

Inne popularne odmiany koniczyny czerwonej w naszym kraju to:

• Yaskrava;
• Merei;
• Słucki;
• Demena;
• Wczesny-2;
• Weteran;
• Amosa;
• Rycerz;
• Dolina;
• obywatel Witebska;
• Minsky;
• Cudowna;
• Trio;
• Altyn;
• Zielony;
• Hefajstos i inni.

Jak rozmnaża się koniczyna

Kultura rozmnaża się głównie przez nasiona. W przypadku niektórych odmian można zastosować podział wegetatywny, ale takie rośliny gorzej się zakorzeniają. Nasiona wysiewa się na głębokość 2 cm przed zimą lub wiosną po zimowej stratyfikacji.

Gdzie rośnie koniczyna?

Koniczyna to roślina, która dobrze rośnie na różnych rodzajach gleby, ale najbardziej optymalnymi dla niej opcjami są gleby gliniaste, gliniaste, czarnoziemy i szare gleby leśne. W obecności nawadniania kultura rośnie na wszystkich glebach, a przy melioracji - nawet na torfowiskach. Gleby gliniaste są do tego najmniej odpowiednie. Gleba musi być dostatecznie wilgotna, ale szkodzi również nadmiar płynu.

Uwaga: szczawik to kwiat podobny do koniczyny, ale należący do innej rodziny.

Koniczyna: właściwości roślin

Właściwości lecznicze koniczyny są dobrze znane na całym świecie. Jego liście i kwiatostany zawierają znaczną zawartość substancji leczniczych i zdrowotnych, do których należą:

• karoten;
• garbniki;
• olejki tłuszczowe i eteryczne;
• kwas salicylowy;
• flawonoidy;
• fitoestrogeny;
• włókno itp.

Zawiera błonnik

Koniczyna znalazła zastosowanie w przygotowywaniu różnych leków, mikstur, syropów. Jest składnikiem wielu ziołowych preparatów leczniczych. Na jego podstawie w domu przygotowuje się napary, wywary, nalewki, a także używa się świeżo wyciśniętego soku. Substancje te są używane do balsamów, nacierania, płukania, kąpieli leczniczych. Wegetatywne części koniczyny dodaje się do następujących środków:

• maści;
• balsamy;
• środki do leczenia chorób skóry i popłuczyn;
• proszki;
• szampony.

Kultura, o której mowa, ma następujące korzyści zdrowotne:

• napotny;
• antyseptyczny;
• wykrztuśny;
• wstrzymujący środek;
• moczopędny;
• żółciopędny;
• przeciwzapalny;
• hemostatyczny.

Za pomocą naparów i wywarów na bazie koniczyny można uwolnić organizmy od nagromadzonego nadmiaru płynu. Napoje te są również używane do płukania w walce z zapaleniem migdałków, zapaleniem dziąseł i zapaleniem jamy ustnej.

Maść na bazie koniczyny

Wewnętrzne zastosowanie wywarów z owsianki jest szeroko praktykowane w medycynie ludowej w walce z chorobami i problemami z organizmem, takimi jak:

• choroby dróg żółciowych i nerek;
• choroba kamicy moczowej;
• astenia;
• gruźlica płuc;
• zatrucie;
• hemoroidy;
• zapalenie pęcherza i przydatków;
• zawroty głowy, bóle głowy;
• niedokrwistość;
• krzywica;
• krwawienie o różnym charakterze.

Ze względu na przeciwmiażdżycowe działanie koniczyny może być stosowany w walce z miażdżycą oraz układem sercowo-naczyniowym. Roślina zawiera flawonoidy, które mają następujący korzystny wpływ na organizm:

• normalizacja procesów metabolicznych;
• zapobieganie przedwczesnemu starzeniu się;
• nasycenie tkanek tlenem;
• normalizacja metabolizmu tłuszczów.

Dodatkowe informacje! Stosowanie balsamów na bazie odwaru może powstrzymać bóle głowy i migreny. Pacjenci twierdzą, że roślina pod tym względem jest w stanie stworzyć cud.

Produkty na bazie koniczyny mają pozytywny wpływ na organizm człowieka, który wygląda następująco:

• poprawia się stan żył i innych naczyń;
• obniża się ciśnienie śródczaszkowe i tętnicze, a także poziom cholesterolu;
• wzmocnione ściany naczyniowe;
• wzrost hemoglobiny.

Koniczyna łąkowa jest szczególnie skuteczna w walce z nowotworami nowotworowymi. Leki oczyszczają krew i śluz, hamując powstawanie nowych komórek nowotworowych.

Przeciwwskazania

Koniczyna i produkty lecznicze na jej bazie nie są zalecane do stosowania w następujących przypadkach:

• zakrzepowe zapalenie żył;
• biegunka;
• ciąża;
• żylaki;
• typ raka zależnego od estrogenu;
• alergie i indywidualna nietolerancja;
• niedawny zawał serca lub udar mózgu.

Przy długotrwałym stosowaniu tego środka u mężczyzn istnieje ryzyko spadku potencji, au kobiet - opóźnień w cyklu miesiączkowym.

Używany do biegunki

Choroby i szkodniki

Najgroźniejszymi chorobami koniczyny są takie choroby jak:

• fusarium;
• rdza;
• antraknoza;
• askochitoza;
• brązowe plamienie koniczyny;
• tytuloza;
• rak;
• bakterioza korzeni;
• pleśń kolorowa;
• mozaika żył.

W leczeniu tych chorób najczęściej uciekają się do stosowania odpowiednich fungicydów, stosowanych zgodnie z instrukcją. Jako środek zapobiegawczy zaleca się ścisłe przestrzeganie technologii uprawy, w szczególności uwzględnienie szybkości wysiewu, poprzedników, reżimu nawadniania i nawożenia itp. Choroby wirusowe zwykle nie są podatne na leczenie chemiczne, dlatego jeśli są obecne, zaleca się usunięcie chorych osobników z poletka i spalenie.

Szkodniki na owsiance są zwykle zwalczane środkami owadobójczymi. Najbardziej niebezpieczne szkodliwe owady na tej uprawie to:

• ćma łąkowa;
• fitonom;
• żółtonogie i drobne nasiona;
• ryjkowiec itp.

Pomocna informacja

Koniczyna czerwona jest powszechną rośliną pastewną na całym świecie, w tym w Rosji. Koniczyna czerwona jest powszechnie uprawiana w tym celu, ponieważ bakterie w jej systemie korzeniowym są symbiotycznie związane z azotem, powodując nasycenie masy wegetatywnej białkami.

Dodatkowe informacje: Koniczyna czerwona jest również ważną rośliną do produkcji miodu oraz rośliną pokarmową dla wielu owadów ze względu na obecność miodu w kwiatach.

Niektóre części rośliny można jeść. Tak więc kwiaty i liście są suszone, aby dodać je do herbaty. Świeże kwiaty można wykorzystać np. w sałatkach. Świeże liście można również stosować w żywności, mimo że mają nieprzyjemny smak.

Pozytywne właściwości koniczyny decydują o jej popularności jako rośliny uprawnej. Jeśli posiadasz pewną wiedzę i umiejętności, proces ten nie będzie niczym skomplikowanym i pozwoli Ci uzyskać wysokiej jakości plantacje uprawne.