Malina norweska: recenzje, sadzenie i pielęgnacja
Zadowolony
Malina norweska to jedna z nazw handlowych rośliny, która została uzyskana w Norwegii dzięki wieloletniej selekcji najlepszych sadzonek. Według twórców surowy klimat tego kraju przyczynił się do rozwoju odpornej na mróz odmiany kultury, która jest w stanie w pełni rosnąć i owocować w niesprzyjających warunkach. Opis i recenzje malin norweskich są bardzo sprzeczne, więc powinieneś dowiedzieć się, jaki to rodzaj rośliny, jakie są jej zalety i wady.
Opis maliny norweskiej
Malina norweska to krzew o wysokości 1 m. Jej kłącze jest pełzające, które szybko rośnie i zdobywa nowe terytoria.
Pędy krzewu półkrzewowego są wyprostowane, zdrewniałe tylko u podstawy, a górna część pokryta jest przez cały sezon zieloną korą. Liście maliny norweskiej pierzaste, owalne, lancetowate, osiągające długość 3-8 cm, z charakterystycznymi zębami wzdłuż krawędzi blaszki liściowej. Wszystkie pędy są gęsto pokryte igłami.
Kwiaty maliny norweskiej są białe, składają się z 5 płatków i osiągają średnicę 4 cm. Są biseksualne i mogą być samotne lub zebrane w małe kwiatostany. Kwiaty znajdują się na szczytach pędów. Okres kwitnienia malin norweskich rozpoczyna się w drugiej dekadzie czerwca i trwa do mrozów. Dlatego roślina może jednocześnie mieć jagody i kwiaty.
Owoce tej odmiany kultury są duże - od 3 do 5 cm, z przyjemnym uwodzicielskim połyskiem. Czerwone jagody koralowe mają kształt okrągły lub eliptyczny i są łatwo usuwane z pędów. Ich smak jest słodko-kwaśny o dyskretnym aromacie. Słodycz owoców osiąga się dopiero wtedy, gdy są w pełni dojrzałe, dlatego nie zaleca się zbierania na etapie lekkiego zaczerwienienia. Sadzonki zaczynają owocować w wieku 3-4 lat.
Plusy i minusy malin norweskich
Zanim posadzisz maliny norweskie na swojej stronie, powinieneś zapoznać się z ich zaletami i wadami.
Główne zalety:
- wysokie walory handlowe;
- stabilna odporność na choroby i szkodniki;
- obfite i długotrwałe owocowanie, z zastrzeżeniem zasad techniki rolniczej;
- niezwykły orzeźwiający smak.
Oprócz oczywistych zalet ten rodzaj kultury ma również pewne wady. To wyjaśnia jego niską popularność wśród ogrodników.
Wady malin norweskich:
- obfitość cierni, które utrudniają zbiory;
- owocowanie w 3-4 roku;
- zwiększone zapotrzebowanie na opiekę;
- krzewy silnie rosną, więc sadzenie musi być ograniczone.
Sadzenie i pielęgnacja malin norweskich
Maliny norweskie wymagają zwiększonej uwagi ogrodnika i należy od razu realistycznie ocenić swoje mocne strony. Przy niewystarczającej pielęgnacji i odżywianiu jej owocowanie jest słabe i krótkie. Dlatego warto zawczasu przestudiować wszystkie zawiłości sadzenia i tajniki dalszej pielęgnacji, aby doświadczenie uprawy tego rodzaju roślin nie stało się smutne.
Na zdjęciu maliny norweskie, które są w fazie owocowania. Taki plon można uzyskać nie wcześniej, niż roślina osiągnie wiek 3 lat.
Wybór i przygotowanie lądowiska
Ta odmiana kultury woli rosnąć na słonecznych, otwartych przestrzeniach. Gdy sadzonki są umieszczone w półcieniu, pędy są wydłużone, a liczba kwiatów znacznie się zmniejsza.
Sadzenie malin norweskich odbywa się wiosną. Aby to zrobić, musisz najpierw przygotować miejsce, kopiąc je na bagnecie łopaty z ostrożnym usunięciem chwastów. Roślina dobrze rozwija się na lekkich glebach odżywczych, ale może również rosnąć na glinach i czarnoziemach. W tym przypadku poziom kwasowości powinien mieścić się w zakresie 5,7-6,5 pH.
Wczesną wiosną należy przygotować dołki o wymiarach 40:30:30 cm. Zaleca się umieszczanie sadzonek w odległości 80-90 cm w rzędzie, a rozstaw rzędów powinien wynosić co najmniej 1,5 m. Dla pełnego wzrostu i rozwoju malin norweskich na początkowym etapie konieczne jest wypełnienie zagłębień sadzenia mieszanką składników odżywczych.
Aby go przygotować, musisz wymieszać następujące składniki:
- 2 części górnej warstwy odżywczej ziemi;
- 1 część próchnicy;
- 40 g siarczku potasu;
- 25 g superfosfatu;
- 1 część torfu.
Przygotowanie stanowiska do sadzenia malin norweskich należy przeprowadzić z wyprzedzeniem: 10-14 dni wcześniej, co pozwoli na osiedlenie się gleby w tym okresie.
Zasady sadzenia malin norweskich
Malina norweska ma zdolność szybkiego wzrostu i za kilka lat wypełni wszystkie sąsiednie tereny. Dlatego przed sadzeniem wokół dołu do sadzenia należy wykopać łupek lub plastik, który nie pozwoli roślinie rozprzestrzenić się w niekontrolowany sposób.
Procedura lądowania.
- Rozłóż pędy korzeniowe sadzonki, usuń uszkodzone miejsca do zdrowej tkanki.
- Umieść roślinę na środku dołka.
- Posyp go bez pogłębiania szyjki korzeniowej.
- Zagęścić glebę rękami u podstawy.
- Podlewaj obficie w ilości 5 litrów na roślinę.
Następnego dnia rozluźnij glebę u podstawy sadzonki i ułóż ściółkę torfową w warstwie 3-5 cm.
Podlewanie i karmienie
Przez 2 tygodnie po posadzeniu należy stale monitorować wilgotność gleby, aby korzenie nie wysychały. Podlewanie w tym okresie zaleca się przeprowadzać 2 razy w tygodniu, wlewając 5 litrów wody pod każdą roślinę. Gdy sadzonki wzmocnią się i wzrosną, podlewanie należy przeprowadzać w razie potrzeby 1 raz w tygodniu.
W pierwszym roku nie należy nawozić, jeśli podczas sadzenia zastosowano mieszankę składników odżywczych. Wiosną przyszłego roku pierwszy pogłówny opatrunek należy przeprowadzić w okresie aktywnej wegetacji nawozami azotowymi oraz w okresie kwitnienia nawozami potasowymi.
przycinanie
Nie ma pilnej potrzeby przycinania malin norweskich, ponieważ wraz z nadejściem przymrozków część nadziemna rośliny całkowicie obumiera. Wystarczy przeprowadzić sanitarne czyszczenie krzewów w sezonie, usuwając złamane, uszkodzone i osłabione pędy.
Przygotowanie do zimy
Malina norweska jest mrozoodporna, ale w bezśnieżną zimę jej płytkie korzenie mogą zamarznąć. Dlatego warto jesienią po obumarciu górnej części rośliny przykryć glebę warstwą torfu lub próchnicy o grubości 10 cm.
W regionach północnych o szczególnie surowym klimacie zaleca się rozprowadzanie agrofibry na działce z malinami norweskimi.
Żniwny
Okres owocowania tej odmiany kultury przypada na przełom czerwca i lipca. Zaleca się zbieranie jagód, które w pełni dojrzeją. Gotowość owocu można ocenić po tym, jak łatwo można je oddzielić od pojemnika.
reprodukcja
Malina norweska rozmnaża się wyłącznie przez podzielenie krzewu. Podczas wysiewu nasion powstałe sadzonki nie zachowują swoich właściwości gatunkowych.
Zaleca się odseparowanie segmentów rośliny na wiosnę, gdy pojawiają się nowe, mocniejsze pędy. Nie jest to wskazane jesienią, ponieważ w tym okresie procesy wzrostu spowalniają.
Choroby i szkodniki
Maliny norweskie są bardzo odporne na szkodniki i choroby grzybowe. Ale jeśli nie przestrzega się zasad techniki rolniczej, zmniejsza się odporność sadzonek. Czynnikiem prowokującym zmianę może być również zwiększona wilgotność i pogrubienie nasadzeń.
Możliwe problemy:
- mączniak. Do leczenia stosuje się leczenie "Topaz", "Wkrótce", siarczan miedzi.
- Blednica. Do eliminacji zaleca się stosowanie chelatu żelaza.
- Rak korzenia, żółta mozaika. Te choroby wirusowe nie podlegają leczeniu, dotknięte sadzonki są wyrywane z korzeniami i palone.
- Wołek, chrząszcz malinowy. Do zwalczania szkodników zaleca się stosowanie „Karbofos”.
Wniosek
Opisy i recenzje malin norweskich są bardzo zróżnicowane. Niektórzy ogrodnicy twierdzą, że korzyści płyną z tego rodzaju kultury, inni dzielą smutne doświadczenia. Brak prawdziwych informacji prowadzi do tego, że roślina ta nie zyskała dużej popularności w Rosji. Ale jeśli zastosujesz się do zaleceń dotyczących uprawy roślin, możesz osiągnąć pożądany rezultat, a hojne zbiory niezwykłych jagód będą nagrodą za twoje wysiłki.
