Opis odmiany cebuli bamberger i jej właściwości
Zadowolony
Ta roślina ogrodowa jest uważana za najbardziej popularną wśród ogrodników. Jest tak wiele odmian i odmian cebuli, że łatwo można się pomylić w takiej obfitości. Niemieccy hodowcy zaproponowali do hodowli cebulę odmiany Bamberger, charakteryzującej się lekko pikantnym smakiem i średniej wielkości cebulkami. Porozmawiamy o jego opisie i cechach poniżej.
Opis i cechy odmiany cebuli bamberger
To rodzaj nowej generacji, używany do wiosennego sadzenia zieleni i rzepy. Łuski koloru żółtego, część wewnętrzna mięsista, biała.
Odmiana średnio wczesna tworzy niewielką ilość zielonych strzałek, ma dobre właściwości smakowe. Cebulki są zaokrąglone, ważą od siedemdziesięciu do osiemdziesięciu gramów, doskonale przystosowane do długiego przechowywania. Maksymalny plon można osiągnąć sadząc cebulki.
Roślina skutecznie opiera się poważnym chorobom, ale larwy muszki cebulowej mogą mieć na nią wpływ.
Cebula Bamberger wymaga żyzności składu gleby. W związku z tym do jego hodowli lepiej jest wykorzystywać obszary z gliną piaszczystą i gliną lekką. Ma to również znaczenie przy uprawie i kwasowości ziemi, która powinna być neutralna. Nie zaleca się umieszczania grządek cebulowych na wilgotnych nizinach. Może to wpływać na tempo starzenia i pojawianie się formacji grzybowych.
Cebulę można uprawiać w jednym miejscu nie dłużej niż trzy sezony. Zbiory poprzedzające - kapusta, pomidory, ogórki.
Zalety i wady
Okres wegetacji cebuli nie powinien być przypisywany stabilnej charakterystyce. Został opisany jako średnio wczesny i średnio późny. Ale można to przypisać pierwszej grupie, jeśli lądowanie ma na celu napędzanie pióra. Jednak wzrost cebul i ich pełne dojrzewanie może przebiegać na różne sposoby, w zależności od regionu uprawy.
Zestawy cebuli mają wydłużony kształt, co odróżnia ją od innych odmian. Cecha ta jest również zachowana w wyrośniętej cebuli, która jest wygodna do obierania i krojenia. Warto zauważyć, że szyjki żarówek prawie nie gniją.
Szczególna zaleta - różnice smakowe. Cebula uważana jest za łagodną w smaku, używana do sałatek. Są w niej również odcienie pikantności, ale dodają tylko dodatkowego smaku. Cebulki są miękkie, chrupiące i bardzo soczyste, są doskonale oczyszczone z pokrywającej je łuski.
Na szczególną uwagę zasługuje doskonała konserwacja i utrzymanie jakości. Bamberger cebulowy może trwać do następnych zbiorów.
Odmiana ma trzy rodzaje odporności - na strzelców, powstawanie chorób grzybiczych, uszkodzenia pasożytnicze.
Szczególnie wysoki poziom oporu obserwuje się w zestawach z Holandii.
Ale materiał do sadzenia z Czuwazji najlepiej rośnie w regionach Wołgi. Kosztuje trochę mniej, ale w zimnym klimacie nie jest w stanie zapewnić doskonałych plonów.
Wymagania dotyczące lądowania
Bamberger nie należy do kultur kapryśnych, uprawiać ją zgodnie ze standardowymi zasadami hodowli cebuli. Ale wciąż istnieją pewne cechy, których nie należy lekceważyć.
Sevok sadzi się na rzepie tak wcześnie, jak to możliwe, aby jak najwięcej wykorzystać wiosenną wilgoć gleby.
Ponadto wczesne sadzenie może dodatkowo chronić rośliny przed szkodliwymi pasożytami i chorobami.
W przeddzień sadzenia materiał do sadzenia nagrzewa się przez kilka dni, aby zapewnić przyjazność i szybkość kiełkowania, aby zapobiec strzelaniu.
Sevoka z Holandii nie należy rozgrzewać, ale należy go namoczyć w roztworze humatowym.
Wybierając grządkę pod cebulę należy wziąć pod uwagę płodozmian, oświetlenie, wentylację. Gleba musi być lekka. Zaleca się stosowanie materii organicznej jako składników nawozu, aby delikatny system korzeniowy nie cierpiał z powodu nadmiaru soli mineralnych. Łóżko najlepiej wypełnić zgniłą materią organiczną, dodając niewielką ilość popiołu drzewnego.
Sadzenie cebuli odbywa się za pomocą nasion i sevkom. W pierwszym przypadku materiał przygotowany do siewu sadzi się pod koniec kwietnia. Technicznie wygląda to tak:
- przygotowywane są rowki, których głębokość wynosi od pięciu do siedmiu centymetrów, odległość między nimi wynosi piętnaście. Jeśli skład gleby jest zbyt suchy, należy go podlać;
- dno bruzd równomiernie budzi się z gnijącym obornikiem i prostymi superfosfatami (5 do 1);
- siew odbywa się na głębokości od dwóch do trzech centymetrów. Zużycie materiału siewnego - do trzech gramów na metr kwadratowy;
- bruzdy zasypane glebą i zagęszczone.
Sadzenie sevkom jest nieco inne. Ziemia powinna się nagrzać do czternastu stopni. Lądowanie odbywa się w następującej kolejności:
- układać bruzdy w odstępach dwudziestu centymetrów, których głębokość sięga pięciu;
- około pięćdziesiąt gramów zgniłego obornika umieszcza się na jednym kwadracie, odbywa się to w dniu zejścia na ląd;
- głębokość sadzenia wynosi cztery centymetry. Odstępy między żarówkami powinny wynosić dziesięć centymetrów;
- bruzdy posypane, lekko zagęszczone.
Zasady opieki
Po posadzeniu grządki należy ściółkować. Środek ten umożliwi sztuczne zorganizowanie warunków długotrwałego nawilżania składu gleby, jeśli wystąpi okres suchy lub nie będzie możliwe zorganizowanie regularnego podlewania.
Kiedy pojawią się pierwsze kiełki, cebulę należy karmić. Z reguły stosuje się do tego złożone składniki mineralne, łajno krowie.
Regularne podlewanie to jeden z głównych warunków uprawy. W pierwszych dwóch miesiącach zabieg ten należy wykonywać w umiarkowanych dawkach, podczas gdy ziemia w łóżkach powinna się rozluźnić.
Metody reprodukcji
Najlepiej zrobić to sevkom. Przed siewem materiał sortuje się, suszy, usuwa chorą i zgniłą cebulę. Posortowany materiał podzielony jest na trzy grupy według frakcji.
Eksperci zapewniają, że najmniejsza frakcja sevki najlepiej nadaje się do sadzenia, ponieważ daje najwyższe plony.
Nasiona odstawione do sadzenia są suszone przez kilka dni, potem się rozgrzej. Konieczne jest również namoczenie sadzonek w ciepłej wodzie z dodatkiem manganu przed sadzeniem w celu ochrony materiału sadzeniowego przed chorobami. Następnie sadzonki są myte i można je uznać za przygotowane do sadzenia.
Choroby i szkodniki
Główną chorobą cebuli jest mączniak rzekomy. Chorobę można rozpoznać po charakterystycznym szarym odcieniu na dotkniętych liściach. Na szczęście nasza odmiana cebuli doskonale radzi sobie z taką chorobą.
Innym niebezpiecznym objawem jest zgnilizna szyi. Zakażenie nią następuje nawet w okresie dojrzewania plonu, choroba objawia się ostatecznie w okresie przechowywania.
Spośród szkodliwych pasożytów, które mogą zarażać cebulę, można wyróżnić nicienie i muszkę cebulową.
Aby w jak największym stopniu uniknąć takich kłopotów, cebulę należy sadzić wcześnie, spryskując preparatami Diazon lub Borey.
Zbiór i przechowywanie
Dojrzałą cebulę można zbierać od połowy sierpnia. Rzepa jest wykopywana, suszona pod baldachimem przez kilka dni, aż łuski żółkną, a szyje wyschną.
Cebula jest przenoszona, liście i korzenie są cięte. Posortowany plon jest układany w magazynie.
Odmiana Bamberger jest uważana za bezpretensjonalną w uprawie. Jeśli materiał do sadzenia został przygotowany z wysoką jakością, skład gleby jest odpowiedni do kwasowości, zorganizowana jest odpowiednia pielęgnacja - masz gwarancję zbiorów.
