Koza alpejska

Koza alpejska jest odporna na wszelkie warunki atmosferyczne, jest bezpretensjonalna w pielęgnacji. Z tego powodu gatunek jest bardzo popularny wśród doświadczonych rolników. Jak opłacalna jest ich zawartość i jakie wady ma ta rasa, zostanie opisane w artykule.

Historia pochodzenia

Rasa kóz alpejskich już swoją nazwą mówi o pochodzeniu. Należy do gatunku alpejsko-alpejskiego, co prowadzi do szybkiej adaptacji kóz do zimna i mrozu. Za miejsce narodzin tych kóz uważa się Szwajcarię. Następnie rozprzestrzenili się na Francję, Włochy, Amerykę. Do tej pory gatunek ten stał się najpopularniejszy w Rosji, Białorusi i Ukrainie.

Wygląd zewnętrzny

Opis rasy kóz alpejskich nie jest łatwym zadaniem, ponieważ nie mają one określonego koloru.

Ich wełna może być:

• czysty biały;
• brązowy;
• czarny;
• dwukolorowy;
• trójkolorowy.

Sierść kóz jest krótka i gładka, służy do ochrony zwierzęcia przed zimnem. W branży nie ma to żadnej wartości. Dlatego dla rolników, którzy hodują zwierzęta do wykorzystania w przemyśle wełnianym, rasa ta nie będzie interesująca.

Nogi kóz są cienkie i jednocześnie mocne. Kufa jest długa i płaska. Rogi są wysokie, mocne i płaskie. Należy zauważyć, że samica z kozy nie różni się zbytnio. Jedyna różnica to wzrost. Samce dorastają do dziewięćdziesięciu centymetrów, kobiety do osiemdziesięciu pięciu. Koza waży od sześćdziesięciu do osiemdziesięciu kilogramów.

Koza alpejska

Jeśli chodzi o ogólną charakterystykę rasy kozy alpejskiej, należy zauważyć, że ma ona spokojny, zrównoważony charakter. Ze względu na odporność na warunki naturalne żywe stworzenia mogą istnieć bez pomocy człowieka.

Charakterystyka produktywności

Zachowaj te kozy ze względu na ich wysoką produktywność. Jeśli interesuje Cię, ile produktu można uzyskać z jednej głowy, to według niektórych wskaźników od jednej samicy można wydoić do półtora tysiąca litrów mleka rocznie, ale najprawdopodobniej jest to upiększone. We Francji średnia wydajność mleka kozy alpejskiej wynosiła od siedmiuset do ośmiuset litrów, przy zawartości tłuszczu od 3,5 do 3,7 procent. Jednocześnie mleko kozie jest bardzo wartościowym i zdrowym produktem. W przeciwieństwie do innych ras mleko kóz alpejskich nie ma nieprzyjemnego specyficznego zapachu. Smakuje słodko. Wskaźniki te są bardzo podobne do mleka krowiego.

Rasa kozy alpejskiej jest uważana za mleczną, jej produktywność mięsna jest znacznie niższa. W okresie uboju kóz uzyskuje się mniej niż dziesięć kilogramów czystego mięsa z jednej głowy. Z dorosłego inwentarza pochodzi dwa razy więcej mięsa. Koszt produkcji osoby dorosłej jest wyższy niż koszt młodego.

Wskaźniki dzietności są wysokie. Dziewczynka w pierwszym roku rodzi co najmniej dwoje dzieci. Wtedy rodzi się od trzech do czterech dzieci.

Zawartość

Ponieważ kozy te nie wymagają w ogóle żadnych specjalnych warunków, odnajdą się w każdej oborze. Jedynym warunkiem jest, aby jedna koza zajmowała tylko trzy metry kwadratowe powierzchni.

Oczywiście w gospodarstwie obora musi być sucha i czysta. Upewnij się, że masz dużo światła i świeżego powietrza. Samce należy trzymać oddzielnie od samic i młodych. Ponieważ rasa alpejska różni się tym, że nie boi się mrozu (ta jakość kóz została odziedziczona po osobnikach górskich), stodoła nie może być ogrzewana. W zimowym mrozie chroni je gruby, ciepły podszerstek. Ale to nie znaczy, że zagroda dla nich powinna być otwarta.

Zawartość

Kozie kopyta są bardzo delikatne, to jedyne miejsce, które wymaga szczególnej uwagi. Dlatego w stodole konieczne jest zainstalowanie drewnianej wykładziny podłogowej, którą należy podnieść z ziemi o nie mniej niż dwadzieścia centymetrów.

Rada. Zaleca się, aby kozy wyposażyć w małe półki z desek montowanych na wysokości pół metra od podłogi. Zwierzęta uwielbiają na nie skakać i mogą nawet osiedlić się tam na noc.

Dieta zwierząt

Jeśli mówimy o karmieniu tej rasy, nie ma specjalnych instrukcji. Zwierzęta mają wystarczającą ilość trawy, którą zjadają na pastwisku. Jeśli właściciel chce zwiększyć produkcję mleka, do diety można dodać warzywa i suplementy mineralne.

Zimą dieta kóz obejmuje wyłącznie siano i rośliny okopowe, które były zbierane od lata. Ponadto możesz dodawać do karmy skoncentrowaną paszę i koniecznie podawać witaminy i minerały.

Kozy jedzą prawie wszystko, co im się podaje, ale są wybredne, jeśli chodzi o picie. Jeśli pijący nie zostanie oczyszczony, koza, nawet umierająca z pragnienia, nie wypije go. Dlatego konieczne jest podawanie zwierzęciu do picia wyłącznie czystej wody.

Hodowla kóz alpejskich

Nawet osoba bez doświadczenia w trzymaniu zwierząt domowych może hodować alpy. Są zupełnie niewymagające, nawet podczas porodu – samica jest w stanie całkowicie poradzić sobie sama. Człowiek nie musi nawet karmić kozy, ponieważ laktacja kozy jest bardzo dobra.

Krzyżowanie rasy alpejskiej z innymi kozami przynosi dobre efekty, ponieważ w efekcie nadal dominuje alpejski. Młode zwierzęta z takiego krzyżowania rodzą się z jeszcze większą odpornością niż ich rodzice. Posiada również nietypowy kolor sierści.

Hodowla kóz alpejskich

Na terytorium Rosji praktycznie nie ma czystej krwi kóz alpejskich. Nie myśl, że powodem tego są niedociągnięcia tkwiące w tej odmianie. W związku z tym nie ma żadnych niedociągnięć. Powód tego jest następujący. Po rozpadzie Związku Radzieckiego rasa ta nie była już importowana do kraju. Rolnicy zaczęli hodować nową, bardziej popularną rasę Saanen. Rasy toggenburg i alpejskie, które zajmują drugie i trzecie miejsce pod względem popularności, zeszły na dalszy plan.

Kolejnym czynnikiem wpływającym na brak rasy na terytoriach Rosji jest wysoki koszt hodowli młodych zwierząt. Chociaż jeśli krzyżujesz kozę pełnej krwi ze zwykłą, cechy osobnika rodowodowego, a także cechy produkcyjne, są zachowane przez długi czas.

Zalety i wady

Po rozważeniu tego typu zwierząt gospodarskich można z całą pewnością określić wszystkie zalety i wady. Ta rasa zajmuje pierwsze miejsce pod względem popularności we Francji. W kraju tym szeroko rozwinięta jest produkcja kóz.

Wśród głównych zalet są:

1. Alpy mają piękny wygląd. Oceniają to przede wszystkim specjaliści na wystawach zwierząt gospodarskich.
2. Zwierzęta łatwo tolerują zimno i mróz. Koza otrzymała tę cechę od swoich krewnych, którzy dorastali w górach alpejskich, gdzie warunki życia są bardzo trudne. Dzięki temu ta rasa kóz może żyć nawet w warunkach północnej Rosji, podczas gdy inne rasy na tym obszarze nie mogą przetrwać.
3. Wysoka wydajność. Przeciętnie jedna samica daje około ośmiuset litrów mleka, co jest dobrym wskaźnikiem dla przemysłowej hodowli alpejskiej. Ponadto smak mleka niewiele różni się od mleka krowiego, dlatego można je stosować w różnych postaciach, tj. pić na surowo, wytwarzać sery, masło i inne produkty mleczne.
4. Te kozy mają bardzo spokojną i posłuszną naturę. Wszyscy właściciele zwierzęcia mówią o tym pozytywnie, ponieważ ta żywa istota nie wyrządza żadnej szkody, jest posłuszna właścicielowi, nie je drzew owocowych. Ona nie ma zmartwień.

Aby nikt nie był skazany za stronniczość, należy również mówić o niedociągnięciach, które można zaobserwować w rasie alpejskiej.

Mianowicie:

1. Kozy są bardzo wybredne w kwestii tego, co piją. Muszą otrzymać tylko czystą wodę, a pijący również musi być czysty. W przeciwnym razie, nawet przy silnym pragnieniu, żywe stworzenia odmówią picia. Faktu tego nie można nazwać bardzo istotną wadą, ale jednocześnie właściciel musi stale monitorować czystość.
2. Wysoki koszt hodowli młodych. Ponieważ kozy alpejskie są w Rosji rzadkością, należy je kupować tylko w szkółkach, w których hoduje się osobniki hodowlane. Z tego powodu koszt kóz alpejskich jest bardzo wysoki.

Dzięki wskaźnikom jakości nawet początkujący mogą hodować kozy alpejskie. Mimo tego, że są mało wymagające, nadal zaleca się przestrzeganie zasad dotyczących ich treści. W ten sposób można osiągnąć wysoką produktywność.