Jak iz czym mulczować pomidory w szklarni
Zadowolony
We współczesnym świecie dużą wagę przywiązuje się do uprawy produktów i warzyw przyjaznych dla środowiska. Wprowadzane są zaawansowane i ulepszone technologie rolno-przemysłowe, które pozwalają uzyskać bogaty plon pomidorów w szklarniach poliwęglanowych przy minimalnych kosztach. Jedną z tych technologii jest mulczowanie - pokrywanie powierzchni żyznej warstwy gleby materiałami pochodzenia naturalnego lub sztucznego. Zobaczmy, czy konieczne jest mulczowanie pomidorów w szklarni i jak to zrobić.
Cel mulczowania pomidora w szklarni i na otwartym polu
Główne cele mulczowania pomidorów uprawianych w szklarni i na otwartym polu to:
- Ochrona gleby szklarniowej przed nadmiernym zagęszczeniem i tworzeniem nieprzepuszczalnej skorupy;
- Zapewnienie naturalnej wilgoci i temperatury gleby przez długi czas;
- Zmniejszenie częstotliwości nawadniania i ilości zużytej świeżej wody;
- Zapobieganie rozwojowi i przechodzeniu patogenów i szkodników z gleby na rośliny;
- Ochrona przed wysychaniem wierzchniej warstwy gleby szklarniowej w wyniku intensywnego promieniowania słonecznego;
- Poprawa żyzności gleby i zwiększenie ogólnego plonu pomidorów.
Cechy mulczowania pomidorów
W warunkach zamkniętej przestrzeni szklarniowej i podwyższonej temperaturze następuje przyspieszony proces parowania wilgoci. Wysoka wilgotność spowalnia wzrost i rozwój pomidorów, stwarza dogodne warunki do pojawienia się różnych chorób. Dlatego wprowadzenie mulczu ma największe znaczenie w warunkach uprawy warzyw szklarniowych.
Niezbędne materiały
Najczęściej spotykane są następujące materiały:
- ekologiczne (naturalne): trociny, siano lub słoma, świeżo skoszona trawa, kompost;
- nieorganiczne (sztuczne): papier i tektura, folia, papa dachowa, papa dachowa i inne rodzaje zwijanych materiałów pokryciowych.
Film
Jako materiał foliowy można użyć nieprzezroczystej folii odpornej na światło. Folię przed położeniem na łóżku prostuje się na całej długości i mocuje. Do sadzenia nasion lub sadzonek w folii wykonane są specjalne otwory.
ścinać trawę
Skoszona trawa przez długi czas zachowuje naturalną wilgotność gleby w szklarni, co pozwala kilkakrotnie zmniejszyć liczbę nawadniań. Aby chronić przed szkodliwymi owadami, świeżo skoszoną trawę drobno sieka się i pozostawia na kilka dni do wyschnięcia na słońcu.
Siano (słoma)
Ściółkowanie suszoną trawą lub słomą zapobiega kiełkowaniu chwastów i zapewnia niezawodną ochronę roślin przed szkodnikami. Przy uprawie nisko rosnących odmian pomidorów siano pełni rolę ściółki dla leżących na nim owoców. Owoce zawsze pozostają suche, czyste, dzięki czemu nie ulegają gniciu ani infekcji bakteriami chorobotwórczymi.
Papier (karton)
Przed ściółką z gazet, papieru lub tektury gleba wokół pomidorów jest poluzowana i dodatkowo nawożona. Następnie papier jest kruszony i na złoże nakładana jest warstwa, po zwilżeniu w wodzie lub roztworze płynnego nawozu (kompostu).
W przypadku aplikacji bez rozdrabniania, w papierze wykonywana jest duża liczba otworów, aby zapewnić swobodny przepływ powietrza i wilgoci.
Główną wadą papieru jest brak składników odżywczych, dlatego na ułożoną warstwę dodaje się warstwę żyznej materii organicznej.
trociny
Najczęstszym sposobem jest ściółkowanie trocinami.
Grubość ułożonej warstwy jest równa 10-15 cm. Cieńsza warstwa może spowodować szybszy wzrost chwastów. Trociny doskonale zatrzymują wilgotność gleby, dzięki czemu gleba jest zawsze w naturalnym, wilgotnym stanie. Zrębki ułatwiają odchwaszczanie i usuwanie chwastów. Trociny doskonale wchłaniają i odprowadzają nadmiar wody.
Główną wadą trocin jest to, że pobierają one z roślin większość użytecznych pierwiastków śladowych (zwłaszcza azotu) i przyczyniają się do utleniania gleby.
Ułożona warstwa ściółki drzewnej jest impregnowana roztworem mocznika, aby dodatkowo zaopatrzyć glebę w azot. Aby zapobiec utlenianiu gleby, do trocin dodaje się wapno gaszone lub kredę.
Kompost
Ściółka kompostowa to najdoskonalsza forma ochrony i odżywiania pomidorów szklarniowych.
Struktura ściółki powinna być całkowicie zgniła, jednorodna, krucha, bezwonna, bez trocin i jakichkolwiek zanieczyszczeń. Na kompost pomidorowy najlepszy jest obornik koński.
Jako dodatkowy nawóz doglebowy, najlepszy efekt daje aplikacja nawozu w postaci płynnego roztworu kompostu.
Zakłada się, że grubość warstwy wynosi 20 cm. Jednocześnie nasiona i sadzonki pomidorów szklarniowych sadzi się nie w glebie, ale bezpośrednio w kompoście na głębokość 1-3 cm.
Materiały nieodpowiednie do ściółkowania
Jako ściółkę do pomidorów uprawianych w szklarni nie zaleca się używania kory i liści drzew iglastych, zawierające specyficzne substancje lotne i olejki eteryczne, które mogą zakłócać życiową aktywność pożytecznych mikroorganizmów. Najbardziej prawidłowe i efektywne będzie spalanie tych składników z późniejszym wykorzystaniem popiołu.
Tol (materiał dachowy) zawierający substancje toksyczne jest również uważany za nieodpowiedni. Nie zaleca się stosowania czystego torfu, który przyczynia się do utleniania gleby.
Tak więc właściwy wybór metody i materiału mulczowania prowadzi do znacznego obniżenia kosztów uprawy pomidorów w szklarni. Liczne zalety stosowania tej procedury pozwalają na uzyskanie bogatych i wysokiej jakości zbiorów tych pięknych i zdrowych warzyw.
