Zadowolony
Nazwa: | Mycena nitkowata |
Nazwa łacińska: | Filopy myceńskie |
Typ: | Niejadalny |
Synonimy: | Mycena nitkowata, Agaricus filopes, Prunulus filopes, Agaricus amygdalinus, Mycena iodiolens |
Dane techniczne: | Grupa: lamelowe |
Systematyka: |
|
Podczas zbierania grzybów bardzo ważne jest prawidłowe określenie, którzy mieszkańcy lasu są bezpieczni, a którzy niejadalni, a nawet jadowite. Mycena filopes to pospolity grzyb, ale nie każdy wie, jak wygląda i czy jest bezpieczny dla człowieka.
Mycena nitkowata jest przedstawicielem rodziny Riadovkovy, która obejmuje około 200 gatunków, które czasami są bardzo trudne do odróżnienia od siebie.
Kapelusz może mieć kształt dzwonka lub stożka. Jego wymiary są dość małe – średnica rzadko przekracza 2 cm. Kolor waha się od szarego lub ciemnobrązowego do białego lub beżowo-szarawego. Intensywność koloru zmniejsza się od środka do krawędzi. Przy suchej pogodzie na powierzchni widać charakterystyczną srebrną powłokę.
Czapka ma właściwość higrofobii - pęcznieje pod wpływem wilgoci, a w zależności od pogody może zmieniać kolory.
Hymenofor w grzybni nitkowatej jest typu płytkowego, jest częścią owocnika, w którym znajduje się nagromadzenie proszku zarodnikowego. Liczba zarodników, które grzyb jest w stanie wytworzyć, zależy bezpośrednio od jego rozwoju. W odmianie nitkowatej pokryta jest przylegającymi płytkami - wyrostkami łączącymi dolną część owocnika z górną. Płyty mają długość 1,5-2,5 cm, wypukłe (czasami z zębami). Ich kolor może być jasnoszary, beżowy lub jasnobrązowy. Biały proszek zarodników.
Mycena z nitkowatymi nogami ma swoją nazwę ze względu na bardzo cienką łodygę. Jego długość wynosi zwykle 10-15 cm, a grubość zaledwie 0,1-0,2 cm. Wewnątrz jest pusta z równymi gładkimi ścianami. Noga może rosnąć zarówno prosta, jak i lekko zakrzywiona. Powierzchnia dolnej części owocnika u młodych osobników jest lekko aksamitna, ale z czasem staje się gładka. Kolor u podstawy jest ciemnoszary lub brązowawy, w środku jasnoszary, a przy kapeluszu biały. Od dołu noga może być pokryta bladymi włoskami lub nitkami grzybów, które są częścią grzybni.
Miąższ nitkowatej mykeny jest bardzo cienki i delikatny, ma szarobiały odcień. W świeżych okazach praktycznie nie ma zapachu, ale po wyschnięciu nabiera bardzo wyraźnego zapachu jodu.
Wiele odmian myken jest do siebie bardzo podobnych. Ponadto w procesie wzrostu mogą znacząco zmienić swój wygląd, co czasami utrudnia identyfikację. Następujące gatunki mają największe podobieństwo do myceny nitkonogoy:
Myceny nitkowate można znaleźć w lasach liściastych i iglastych, a także w zaroślach typu mieszanego. Dogodnymi warunkami do jej wzrostu są mech, opadłe igły lub opadłe liście. Często rośnie również na starych pniach lub butwiejących drzewach. Wynika to z faktu, że grzyb należy do saprofitów, to znaczy żywi się martwymi resztkami roślin, pomagając w ten sposób oczyścić las. Najczęściej grzybnia nitkowata rośnie w pojedynczych okazach, ale czasami można również znaleźć małe grupy.
Obszar dystrybucji - większość krajów europejskich, obszar Azji i Ameryki Północnej. Okres owocowania - od drugiej połowy lata do października.
Mycena nitkowata znajduje się na liście rzadkich grzybów Łotwy i jest zawarta w Czerwonej Księdze tego kraju, ale nie jest uważana za rzadką w Rosji.
Mikolodzy obecnie nie mają wiarygodnych informacji, czy mycena nitkowata jest jadalna, oficjalnie grzyb jest klasyfikowany jako gatunek niejadalny. Dlatego nie zaleca się jego zbierania.
Mycena nitkowata - mały grzyb na cienkiej łodydze, często spotykany w lasach Rosji. Jego głównym zadaniem jest pochłanianie martwych szczątków drzew. Ponieważ nie ma danych na temat jadalności odmiany nitkowatej, nie zaleca się jej spożywania. Ze względu na podobieństwo niektórych rodzajów myken między sobą, zarówno nieszkodliwych, jak i całkowicie niejadalnych, należy zachować szczególną ostrożność podczas zbierania tych grzybów.