Zadowolony
Sadzenie i pielęgnacja weigeli na Syberii i Uralu mają swoje własne cechy. Jeśli w ciepłym klimacie uprawa tego krzewu ozdobnego nie wymaga dużego wysiłku, to w regionach o surowych zimach należy zwrócić większą uwagę na weigel.
Z zastrzeżeniem technik uprawy i odpowiedniego doboru odmiany, krzew zachwyci ogrodników bujnym kwitnieniem nawet na tych zimnych obszarach.
Na Syberii należy sadzić najbardziej bezpretensjonalne odmiany weigeli, ponieważ największym zagrożeniem dla roślin jest mróz. Przy odpowiednim schronieniu na zimę wagi tych odmian wytrzymują krótki spadek temperatury do -40°C.
Jak sama nazwa wskazuje, odmiana ta charakteryzuje się wczesnym kwitnieniem. Od połowy maja ten rozłożysty krzew wytwarza obfite, różowe lub jasnofioletowo-czerwone kwiaty o długości około 5 cm. Krzew zwarty, nie przekracza 2 m wysokości. Blaszka liściowa o długości około 7 cm, owłosiona, wydłużona z ostrą końcówką, ząbkowana wzdłuż krawędzi. Odmiana mrozoodporna, dobrze znosi wiosenne przymrozki.
Odmiana kwitnie dwa razy w roku: w czerwcu obficie kwitnie do 20 dni, przy sprzyjających warunkach pogodowych powtórnie może zakwitnąć już na początku jesieni. Kwitnienie Weigela łączy kilka podgatunków:
Krzew tej odmiany osiąga wysokość 150 cm. Koronę tworzą pędy owłosione, pokryte wydłużonymi, podłużnymi liśćmi o długości do 6 cm. Weigela przyjemna zaczyna kwitnąć w ostatnich dniach maja, może ponownie zakwitnąć w trzeciej dekadzie sierpnia. Różni się dość dużymi kwiatami w formie lejka. Na zewnątrz korona jest pomalowana na różowo z fioletowym lub liliowym odcieniem. Wewnątrz kwiat jest jasnoróżowy.
Klimat Uralu jest niejednorodny, a na różnych terytoriach warunki pogodowe znacznie się różnią. To, czy weigela może rosnąć na Uralu, zależy od odmiany i umiejętności ogrodnika w zapewnieniu jej odpowiedniej opieki. Oprócz uprawy na Syberii, do uprawy tego krzewu w ogrodach Uralu warto preferować odporne na mróz odmiany.
Ta odmiana weigela jest jedną z najbardziej wytrzymałych, jednak pod względem walorów dekoracyjnych nie ustępuje w niczym bardziej kapryśnym odmianom. Dzięki bezpretensjonalności poczuje się dobrze nie tylko na Uralu, ale także na Syberii. Krzew osiąga wysokość 250 cm, ma podłużne, spiczaste liście i duże (do 4 cm) kwiaty w kształcie wydłużonego dzwonu. Korony są w kolorze żółtym z pomarańczowymi kropkami. Kwiaty mogą być pojedyncze lub zebrane w małe kwiatostany. Okres kwitnienia przypada na początek maja i trwa do 1 miesiąca. Na początku sierpnia często obserwuje się powtarzające się kwitnienie.
Krzew tej odmiany ma pięknie rozłożystą koronę i dorasta do 150 cm wysokości. Zielone liście do 8 cm długości mają podłużny kształt ze spiczastą końcówką. W drugiej połowie maja weigela Maksimovich kwitnie jasnożółtymi kwiatami średniej wielkości w formie lejka. Kwitnienie tej odmiany nie jest obfite. Chociaż ta weigela nie ma zwiększonej mrozoodporności i bez schronienia toleruje mrozy do -10 ° C, przy odpowiednim schronieniu dobrze zimuje na Uralu o łagodniejszym klimacie.
Uprawa krzewów na Syberii i Uralu nie różni się znacząco od technologii rolniczej weigela na innych terytoriach. Liczne zdjęcia wskazują, że właściwy wybór miejsca, przestrzeganie technologii sadzenia i pielęgnacji pozwala na uzyskanie pięknych, zdrowych, obficie kwitnących weigel nawet w warunkach Syberii i Uralu.
Na Syberii i Uralu weigela sadzi się na otwartym terenie wczesną wiosną, kiedy minęło niebezpieczeństwo powrotu mrozu, zwłaszcza że do sadzenia najlepiej nadają się młode rośliny do 4 roku życia, które są szczególnie wrażliwe na mróz. Dopiero przy wiosennym sadzeniu krzewów w tych regionach młoda roślina będzie miała czas na zakorzenienie się i dobre znoszenie zimy.
Podczas sadzenia weigeli na Uralu lub Syberii ważną rolę odgrywa właściwy wybór lokalizacji. Stosunkowo krótkie lato, obecność gorących letnich dni, zimne wiatry - te cechy klimatu Uralu i Syberii mogą znacznie uszkodzić krzew. Aby weigela dobrze się czuła i nie straciła efektu dekoracyjnego, należy zapewnić jej miejsce zabezpieczone przed przeciągami i dobrze nagrzane słońcem. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę zacienienie nasadzeń przed południowym światłem słonecznym. Możesz posadzić krzew w półcieniu wysokich drzew z luźną koroną. Według opinii wielu hodowców kwiatów, którzy uprawiają weigela na Syberii i Uralu, najlepiej nadają się do tego obszary po południowej stronie budynków, ponieważ nie pada na nie bezpośrednie światło słoneczne.
Weigela preferuje gleby gliniaste lub piaszczyste o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym, do których przed sadzeniem należy dodać próchnicę, piasek i ziemię. Krzew nie toleruje stojącej wilgoci w glebie, dlatego obszary podatne na podmoknięcia należy osuszyć. Należy unikać obszarów, w których wody gruntowe znajdują się blisko powierzchni.
Technologia sadzenia weigeli na otwartym terenie na Syberii i Uralu jest dość prosta:
Według hodowców kwiatów uprawa weigeli na Uralu i Syberii nie jest bardzo trudna. Hodowla krzewów polega na podlewaniu, nawożeniu, ściółkowaniu lub spulchnianiu, przycinaniu i przygotowaniu do zimy.
Podczas podlewania krzewu najważniejsze jest zachowanie równowagi: weigela nie toleruje podmokłej gleby, ale suchy ląd jej nie przynosi korzyści. Częstotliwość i objętość nawadniania zależy od właściwości gleby i panującej pogody. W okresie aktywnego wzrostu i kwitnienia roślina potrzebuje więcej wilgoci niż w innych okresach. Ponadto wiosną, zaraz po zdjęciu schronienia zimowego, weigela wymaga obfitego podlewania.
Ściółkowane krzewy wymagają mniej podlewania.
Pierwszy górny opatrunek wykonywany jest na wiosnę, jeszcze przed stopieniem się śniegu. Wokół rośliny rozproszone są nawóz potasowy, superfosfat, mocznik. W okresie tworzenia pąków dodaje się siarczan potasu i superfosfat.
Podczas przycinania weigeli należy pamiętać, że na zeszłorocznych pędach tworzą się pąki kwiatowe, więc nie należy robić jesiennej fryzury.
Wczesną wiosną, bezpośrednio po wypuszczeniu rośliny z zimowego schronienia, przeprowadza się cięcie sanitarne, a latem, po zakończeniu kwitnienia, usuwa się stare i wyblakłe pędy, czyli tworzą modelującą fryzurę.
Właściwe przygotowanie na zimę weigeli uprawianej na Uralu i Syberii ma ogromne znaczenie. Nawet najbardziej mrozoodporne odmiany potrzebują niezawodnego schronienia. Aby weigela dobrze zniosła zimę, należy wykonać następujące procedury:
Przy dobrej opiece weigela rzadko choruje, ale może mieć na nią wpływ owadów.
Najczęściej nasadzenia denerwują mszyce, przędziorki, wciornastki, które w zaawansowanych przypadkach mogą nawet zniszczyć roślinę. Dobrze współpracują z nimi środki owadobójcze i ludowe, np. wodny napar z cebuli lub skórki czosnku, pył tytoniowy, mydło do prania, ostra papryka. Jeśli nasadzenia zostały zaatakowane przez te owady, należy być przygotowanym na to, że zabieg na zaatakowanych roślinach będzie musiał być przeprowadzony kilka razy.
Przy przedłużającej się stagnacji wilgoci w glebie może pojawić się szara zgnilizna. W takim przypadku fungicydy i odpowiednia pielęgnacja krzewów pomogą roślinie: optymalny reżim nawadniania, ściółkowanie lub spulchnianie, odchwaszczanie.
Fusarium może wpływać na weigela z powodu nieprzestrzegania zasad przycinania krzewów - czynnik sprawczy tej choroby wnika do rośliny przez nieleczone skaleczenia i rany. Jeśli większość krzewów nie jest dotknięta, zastosuj Fundazol i odetnij chore części rośliny.
Mączniak prawdziwy pojawia się na niższych gałęziach. W celach profilaktycznych należy odciąć pędy znajdujące się blisko ziemi, a już chore rośliny opryskać fungicydami.
Sadzenie i pielęgnacja weigeli na Syberii i Uralu nie różni się zasadniczo od uprawy tego krzewu na innych terytoriach, ale należy wziąć pod uwagę specyfikę stref klimatycznych. Tak więc krótkie lata i mroźne zimy, charakterystyczne dla klimatu Syberii i Uralu, stawiają szczególne wymagania mrozoodporności weigeli. Jednak nawet czasami trudne warunki uprawy, podlegające technice rolniczej, nie będą przeszkadzać w uprawie tego orientalnego piękna.