Czerwień czarnego bzu: opis, gdzie rośnie, różnica w porównaniu z innymi odmianami

Bez czarny jest rośliną szeroko rozpowszechnioną w Europie, w tym w basenie Morza Śródziemnego i wschodniej części, w Azji, a także w Ameryce Północnej. W Rosji, na wolności, bez czarny rośnie prawie na całym terytorium, czy to w regionie moskiewskim, czy na Terytorium Krasnodarskim, chociaż na Syberii zastępuje go inny gatunek - bzu syberyjski. Uprawiana jest również w kulturze, głównie do celów dekoracyjnych. Jest popularny w projektowaniu krajobrazu - sadzi się go zarówno w parkach publicznych, jak i ogrodach prywatnych.

Opis kultury

Bez czarny to silnie rozgałęziony krzew, który najczęściej dorasta do 1,5-3,5 m wysokości, rzadziej zdarzają się przypadki „wzrostu” do 5 metrów. Kora tego krzewu ma szarobrązowy odcień. U młodych roślin jest gładka, ale u starszych zaczyna się łuszczyć. Na łodygach widoczne są jaśniejsze guzki, zwane przetchlinkami. Nie jest to choroba, ale naturalne twory składające się z luźnej tkanki, przez którą przepływa powietrze. Tak więc w gęstej korkowej osłonie pojawiają się otwory wentylacyjne, przez które krzew może oddychać.

Ważny! Czerwień czarnego bzu ma bardzo kruche gałęzie. Wynika to z faktu, że większość ich objętości to luźny, brązowawy rdzeń, a drewna jest w nich stosunkowo mało. Roślina ta różni się od innych rodzajów czarnego bzu, a jednocześnie od innych krzewów charakterystycznych dla europejskiej części Rosji.

Pąki czarnego bzu są duże, z których rozwijają się wydłużone, lancetowate lub jajowate liście, których długość może wynosić 5-10 cm. Młode liście często mają bogaty czerwony lub nawet fioletowy kolor, co wynika z faktu, że zawierają pigment antocyjanów (swoją drogą ma on również właściwości przeciwutleniające). W tym przypadku ważne jest, aby ten pigment mógł zamieniać energię światła w ciepło, a to jest ważne dla rozwoju rośliny po zimie, kiedy słońce nie nagrzewa się wystarczająco. Należy również zauważyć, że liście czarnego bzu mają charakterystyczny nieprzyjemny zapach.

Roślina pięknie kwitnie. Każdy kwiat ma kilka milimetrów średnicy. Ale kwiaty są zbierane w gęste kwiatostany, najczęściej stożkowe, które osiągają średnicę 20 cm. W przeciwieństwie do czarnego bzu o bezszypułkowych kwiatach, tutaj rosną na szypułkach. Płatki są zwykle białe lub zielonkawożółte. Czerwony czarny bez kwitnie w maju-czerwcu, a liście kwitną w tym samym czasie. Proces trwa około dwóch tygodni.

Owocem czarnego bzu jest jasnoczerwony pestkowiec. Jagody czarnego bzu dojrzewają w lipcu-sierpniu i są niewielkie, do 5 mm. Od owoców czarnego bzu będą się różnić nie tylko kolorem. Takie jagody mają nieprzyjemny zapach, nie można ich jeść ani na surowo, ani poddawać obróbce cieplnej. Po pierwsze dlatego, że zawierają trujący glikozyd, a po drugie z powodu nieprzyjemnego smaku. Jednak tylko ludziom się to nie podoba. Ptaki chętnie jedzą te jagody - tak dalej rozprzestrzeniają się nasiona krzewu.

Uwaga! Owoce, jeśli są przeznaczone do celów medycznych, należy zebrać natychmiast, zanim dotrą do nich ptaki.

Indywidualne cechy rośliny

Czerwień czarnego bzu może wyglądać bardzo elegancko. Wiosną - dzięki dużym zielonkawym kwiatostanom. Latem i wczesną jesienią - dzięki jaskrawoczerwonym jagodom wśród zielonych liści i na trawie. Istnieją również odmiany o ozdobnych liściach, które wyglądają pięknie i pomiędzy kwitnieniem a owocowaniem. Dlatego są tak popularne w projektowaniu krajobrazu.

Czerwona Plumosa Aurea

Czerwona bez czarny Plumosa Aurea wygląda bardzo pięknie. Wyróżnia się rzeźbionymi, złotymi liśćmi i rubinowymi owocami. Rośnie szybko, wymaga lekkiego półcienia dla obfitego kwitnienia i owocowania. Jeśli słońca będzie za mało, liście zmienią kolor na zielony. Odmiana ta dobrze prezentuje się zarówno w nasadzeniach pojedynczych, jak i grupowych.

Kolejna piękna odmiana - Sutherland Gold. Ma też złotą koronę, ale uwielbia nie tylko półcień, ale także słoneczne obszary. Szczególnie piękny w postaci tasiemca lub w grupach kontrastujących kolorów.

Technika rolnicza dla czarnego bzu jako całości praktycznie nie różni się od zasad sadzenia i pielęgnacji innych roślin tego gatunku. Jest to roślina ciepłolubna, chociaż wiele odmian jest odpornych na zimę. Są mało wymagające dla gleby i mogą rosnąć na glebie gliniastej.

Na notatce! Czerwony czarny bez rozmnaża się przez zdrewniałe sadzonki. W takim przypadku sadzonkę zaleca się sadzić jesienią na otwartym terenie. Wcześniej przygotowuje się do tego dziurę o szerokości około 50 cm. W przypadku kilku krzaków odległość między nimi powinna wynosić 1,5 m. Przycinanie zaleca się wczesną wiosną.

właściwości kultury

Czerwień czarnego bzu - piękna roślina, ale trująca. Jej kwiatostany mają nieprzyjemny zapach, a owoców nigdy nie należy jeść. Jeśli jagody odmiany czarnej są produktem, który nie jest zbyt jadalny tylko w postaci surowej, to i tak owoce te są trujące. Oficjalna medycyna nawet nie uznaje właściwości leczniczych czarnego bzu. Ponadto skład chemiczny jej owoców jest słabo zbadany. Wiadomo tylko, że te jagody zawierają sambunigrynę glikozydową, która powoduje toksyczność innym owocom tego gatunku, ponieważ służy jako podstawa do produkcji kwasu cyjanowodorowego. Jednak w medycynie ludowej nadal używa się czerwonego czarnego bzu, jednak do celów leczniczych wykorzystuje się tylko kwiaty, liście, korę i korzenie rośliny. Jednocześnie produkty na ich bazie stosuje się ostrożnie, przestrzegając dawki przepisanej przez naturopatę lub fitoterapeutę.

W tych częściach rośliny znajdują się również przydatne substancje o udowodnionych naukowo właściwościach leczniczych. Są to witamina C, rutyna, kwasy organiczne, fitoncydy i garbniki. Dlatego wykorzystanie czerwonego czarnego bzu wykracza poza projektowanie krajobrazu. Z liści, kory i kwiatów rośliny sporządza się napary i wywary, stosuje się je w leczeniu stawów, bólu spowodowanego przemieszczeniem kręgów, zapalenia oskrzeli, reumatyzmu, zapalenia migdałków, ostrogi piętowej.

Ważny! Nalewka alkoholowa jest zrobiona z owoców czarnego bzu (1/4 objętości to jagody, reszta to wódka). Do użytku wewnętrznego taka nalewka nie jest odpowiednia, ponieważ może powodować tylko zatrucie. Ale służy do kompresów lub wcierania w skórę.

Odwary kwiatowe i napary z liści mogą być stosowane jako środek napotny na ARVI. Łagodzą migreny, są stosowane w leczeniu astmy oskrzelowej. W leczeniu zapalenia oskrzeli stosuje się napar z kory. Łatwy do przygotowania - 1 łyżka.łyżkę surowców roślinnych wlewa się szklanką wrzącej wody i podaje przez dwie godziny, a następnie środek filtruje się i pobiera 70 ml trzy razy dziennie.

Rosół na czarnym bzu

Produkty na bazie czarnego bzu również mają przeciwwskazania. Po pierwsze jest to obecność reakcji alergicznych, po drugie ciąża i laktacja, a po trzecie choroby przewodu pokarmowego i układu wątrobowo-żółciowego.

Z czarnego bzu można zrobić nie tylko lekarstwa. Z jego gałęzi z luźnym rdzeniem tradycyjnie wykonuje się szpulki i szpulki do robótek ręcznych. A w ogrodach roślina ta jest również sadzona jako środek owadobójczy, skuteczny przeciwko różnym szkodnikom. Teraz zaleca się umieszczenie kilku krzaków bliżej toalety lub szamba - wtedy nie będzie much. W dawnych czasach sadzono ją przy stodołach, ponieważ wierzono, że czarny bez odstrasza myszy (choć opis jego składu chemicznego nie pozwala na potwierdzenie tego faktu).

Mogą istnieć inne zastosowania nasion, owoców i innych części rośliny. Na przykład w niektórych krajach europejskich olej produkowany jest z nasion, które są wykorzystywane do celów technicznych. Alkohol teoretycznie można otrzymać z owoców, a naturalny zielony barwnik z liści.

Ważny! Czerwone jagody czarnego bzu pomagają myć skórę rąk z wszelkich zanieczyszczeń - wystarczy pocierać jagody w dłoniach. Jednocześnie uwalnia się z nich sok, który rozpuszcza nawet uporczywe zabrudzenia, w tym żywice roślinne.

Wszystko, co powstaje z czerwonego bzu, jest bezpieczne dla zdrowia człowieka. Ta roślina jest niebezpieczna tylko wtedy, gdy owoce są pobierane wewnętrznie. W takim przypadku zatrucie jest możliwe.

Choroby i szkodniki

Podobnie jak czarny bez, odmiana czerwona jest odporna na choroby, nie ma dla niej konkretnych patologii. Jeśli chodzi o szkodniki, możliwa jest tu tylko infekcja mszycą, która może wybrać wierzchołek rośliny. Zjawisku temu można zapobiec. Aby to zrobić, wiosną krzewy są traktowane karbofosem lub niektórymi środkami ziołowymi (na przykład roztworem czosnku lub smoły).

Szkodniki czarnego bzu

Jaka jest różnica między czarnym bzem a czerwonym bzem

Na początek należy zauważyć, że z biologicznego punktu widzenia czarny bez jest odrębnym gatunkiem. Ale w praktyce różnica między gatunkami polega na odpowiedzi na pytanie, czy czarny bez jest trujący, czy nie. Czarny bez jest bezpieczny dla człowieka, jego owoce znajdują szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym, są używane do produkcji napojów, dżemów, marmolady, dodawane są do moszczu winogronowego. Owoce czarnego bzu są niebezpieczne do jedzenia na surowo, a po obróbce cieplnej glikozyd ulega częściowemu zniszczeniu, ale nadal nie mają przyjemnego smaku. Kissel z nich jest używany jako środek przeczyszczający, co samo w sobie mówi o ich wpływie na ludzi.

Tak więc odmienny skład chemiczny owoców, kory i liści determinował różnicę w wykorzystaniu tych dwóch gatunków roślin.